تون بنجر، الڪائن واري مٽي کي ڇو سيراب ڪندين؟ توهان پنهنجي زندگي برباد ڪري رهيا آهيو!
مٽيءَ جي هيءَ ديوار ٽٽي پئي آهي. ان کي پلستر سان پيچ ڪرڻ جي تڪليف ڇو؟ ||1||روڪ||
اچو ته پنهنجن هٿن کي بالٽ بڻجي، زنجير تي ٽنگيو، ۽ ذهن کي ٻوڙي وانگر ان کي ڇڪڻ لاء؛ کوهه مان پاڻي ڪڍڻ.
پنھنجن ٻنيءَ کي اَبروسيل نِڪر (Ambrosial Nectar) سان سيراب ڪريو، ۽ توھان جي مالڪ خدا باغي ٿيندؤ. ||2||
اي تقدير جا ڀائرو، جنسي خواھش ۽ ڪاوڙ کي توھان جا ٻه ڦڙا بڻجڻ ڏيو، توھان جي فارم جي مٽي کوٽي ڪرڻ لاء.
جيترو وڌيڪ اوترو اوترو وڌيڪ سڪون ملندو. توهان جي ماضي جي عملن کي ختم نه ٿو ڪري سگهجي. ||3||
ڪرين وري سوان ۾ بدلجي وئي آهي، جيڪڏهن تون چاهين، اي مهربان رب.
نانڪ، تنهنجي ٻانهن جو ٻانهو دعا ڪري ٿو: اي مهربان رب، مون تي رحم ڪر. ||4||1||9||
بسنت، پهرين مهل، هندول:
مڙس جي گھر ۾ - آخرت ۾، سڀ ڪجھ گڏيل ملڪيت آھي. پر هن دنيا ۾ - روح جي ڪنوار جي والدين جي گهر ۾، روح جي ڪنوار انهن جي الڳ الڳ مالڪ آهي.
هوءَ خود بداخلاق آهي. هوءَ ڪنهن ٻئي کي ڪيئن الزام ڏئي سگهي ٿي؟ هن کي خبر ناهي ته انهن شين جو خيال ڪيئن ڪجي. ||1||
اي منھنجا پالڻھار، مان شڪ ۾ ڦاسي پيو آھيان.
مان اھو ڪلام ڳايان ٿو جيڪو توھان لکيو آھي. مون کي ٻيو ڪوبه لفظ نه ڄاڻندو آهي. ||1||روڪ||
هوءَ اڪيلي ئي رب جي ڪنوار جي نالي سان سڃاتي وڃي ٿي، جيڪا هن جي نالي سان ڳائيندي آهي.
جيڪا پنهنجي دل جي گهر جي حفاظت ۽ حفاظت ڪري ٿي ۽ برائي جو ذائقو نه چکي، اها پنهنجي مڙس جي محبوب ٿي ويندي. ||2||
جيڪڏهن تون عالم ۽ عقلمند ديني عالم آهين ته پوءِ رب جي نالي جي اکرن جي ٻيڙي ٺاهيو.
نانڪ دعا گهري ٿو، جيڪڏهن تون سچي رب ۾ ضم ٿي وڃين ته هڪڙو رب توکي پار وٺي ويندو. ||3||2||10||
بسنت هندول، پهرين مهل:
بادشاهه صرف هڪ ڇوڪرو آهي، ۽ هن جو شهر خطرناڪ آهي. هن کي پنهنجي بدڪار دشمنن سان پيار آهي.
هن پنهنجي ٻن مائرن ۽ سندس ٻن پيءُ جي باري ۾ پڙهيو. اي پنڊت، ان تي غور ڪر. ||1||
اي ماسٽر پنڊت، مون کي هن بابت سيکاريو.
مان ڪيئن حاصل ڪري سگهان ٿو رب جي زندگي؟ ||1||روڪ||
ٻوٽن جي اندر باهه آهي، جيڪا ڦٽي ٿي. سمنڊ هڪ بنڊل ۾ جڙيل آهي.
سج ۽ چنڊ آسمان ۾ هڪ ئي گهر ۾ رهن ٿا. توهان اهو علم حاصل نه ڪيو آهي. ||2||
جيڪو سڀيئي پکڙيل رب کي ڄاڻي ٿو، سو هڪڙي ماءُ کي کائي ٿو.
ڄاڻو ته اهڙي ماڻهوءَ جي نشاني اها آهي ته هو رحم جي دولت گڏ ڪري. ||3||
ذهن انهن سان گڏ رهندو آهي جيڪي نه ٻڌندا آهن، ۽ نه مڃيندا آهن جيڪي کائي ويندا آهن.
رب جي ٻانهن جو ٻانهو، نانڪ دعا ڪري ٿو: هڪ پل دماغ وڏو آهي، ۽ ٻيو پل، اهو ننڍڙو آهي. ||4||3||11||
بسنت هندول، پهرين مهل:
گرو سچو بينڪر آهي، امن ڏيڻ وارو؛ هو انسان کي رب سان ملائي ٿو، ۽ پنهنجي بک کي پورو ڪري ٿو.
هن جي فضل عطا ڪندي، هو اندر ۾ رب جي عقيدت جي عبادت کي لاڳو ڪري ٿو. ۽ پوءِ رات ۽ ڏينهن، اسين رب جي پاڪائي جا گيت ڳائيندا آهيون. ||1||
اي منھنجا منھن، رب نه وساريو. هن کي پنهنجي شعور ۾ رکو.
گروءَ کان سواءِ، ٽنهي جهانن ۾ ڪٿي به آزاد نه آهي. گرومخ کي رب جو نالو ملي ٿو. ||1||روڪ||
بغير عبادت جي، سچو گرو حاصل نه ٿيندو. سٺي تقدير کان سواءِ، رب جي عقيدتمند عبادت حاصل نه ٿيندي آهي.
سٺي تقدير کان سواءِ ست سنگت، سچي جماعت، حاصل نه ٿيندي آهي. نيڪ ڪرم جي ڪرم سان رب جو نالو ملي ٿو. ||2||
هر دل ۾، رب لڪيل آهي. هو پيدا ڪري ٿو ۽ سڀني کي ڏسي ٿو. هو پاڻ کي عاجز، بزرگ گرومخن ۾ ظاهر ڪري ٿو.
جيڪي رب، هار، هار جو نالو ڳائيندا آهن، سي رب جي محبت ۾ رنگجي ويندا آهن. انهن جا ذهن رب جي نالي جي عميق پاڻي سان ٻرندا آهن. ||3||