هن کي نجات جو خزانو ملي ٿو، ۽ رب ڏانهن ڏکيو رستو روڪي نه ٿو. ||231||
ڪبير، چاهي هڪ ڪلاڪ، اڌ ڪلاڪ، يا اڌ ڪلاڪ،
جيڪو به هجي، اهو مقدس سان ڳالهائڻ جي لائق آهي. ||232||
ڪبير، اهي انسان جيڪي چرس، مڇي ۽ شراب پيئندا آهن
- جيڪي به حج، روزا ۽ رسمون هجن، اهي سڀ جهنم ۾ ويندا. ||233||
ڪبير، مان اکيون هيٺ ڪريان ٿو، ۽ پنهنجي دوست کي پنهنجي دل ۾ رکي ٿو.
مون کي پنهنجي محبوب سان سڀ خوشيون ملن ٿيون، پر مان ڪنهن کي به خبر نه ٿو ڏيان. ||234||
روزانو چوويهه ڪلاڪ، هر ڪلاڪ، منهنجو روح تو ڏانهن ڏسندو رهي ٿو، اي رب.
مون کي پنهنجون اکيون هيٺ ڇو رکڻ گهرجن؟ مون کي هر دل ۾ محبوب نظر اچي ٿو. ||235||
اي منهنجا ساٿيو ٻڌو، منهنجو روح منهنجي محبوب ۾ رهي ٿو، ۽ منهنجو محبوب منهنجي روح ۾ رهي ٿو.
مان سمجهان ٿو ته منهنجي روح ۽ منهنجي محبوب ۾ ڪو فرق ناهي. مان نٿو ٻڌائي سگهان ته منهنجي دل ۾ منهنجو روح آهي يا منهنجو محبوب. ||236||
ڪبير، برهمڻ دنيا جو گرو ٿي سگهي ٿو، پر هو عقيدن جو گرو ناهي.
هو چئن ويدن جي پريشانيءَ ۾ سڙي مري ٿو. ||237||
رب کنڊ وانگر آهي، سانت ۾ پکڙيل آهي. هاٿي ان کي کڻي نٿو سگهي.
ڪبير جو چوڻ آهي ته، گرو مون کي اها عظيم ڄاڻ ڏني آهي: هڪ چيلهه بڻجي، ۽ ان کي کارايو. ||238||
ڪبير، جيڪڏهن تون رب سان پيار جي راند کيڏڻ چاهين، ته پنهنجو مٿو ڪٽي، گولي ۾ ٺاهيو.
ان جي راند ۾ پنهنجو پاڻ کي وڃائي ڇڏيو، ۽ پوء جيڪو ڪجهه ٿيندو، اهو ٿيندو. ||239||
ڪبير، جيڪڏهن تون رب سان عشق جي راند کيڏڻ چاهين ته، ڪنهن سان وابستگي سان کيڏ.
ناريل سرنهن کي دٻائڻ سان نه تيل پيدا ٿيندو آهي ۽ نه اٽو. ||240||
ڳوليندي، انسان انڌن وانگر ٺڪاءُ ڪري ٿو، ۽ سنت کي نه ٿو سڃاڻي.
نام ديوي چوي ٿو ته، خدا کي ڪيئن حاصل ڪري سگهجي ٿو، ان جي عبادت کان سواء؟ ||241||
رب جي هيرن کي ڇڏي، انسان پنهنجون اميدون ڪنهن ٻئي ۾ وجهي ڇڏيو.
اهي ماڻهو جهنم ۾ ويندا. روي داس سچ ٿو چوي. ||242||
ڪبير، جيڪڏهن تون گهر واري جي زندگي گذارين، ته پوءِ پرهيزگاري ڪر. ٻي صورت ۾، توهان پڻ دنيا کان رٽائر ٿي سگهو ٿا.
جيڪڏهن ڪو ماڻهو دنيا کي ڇڏي دنيا جي جهالت ۾ پئجي وڃي ته ان کي تمام وڏي مصيبت ايندي. ||243||
شيخ فريد جي سلوڪ:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
ڪنوار جي شادي جو ڏينهن اڳ ۾ مقرر ٿيل آهي.
ان ڏينهن، موت جو رسول، جنهن جي باري ۾ هن فقط ٻڌو هو، اچي ٿو ۽ پنهنجو منهن ڏيکاري ٿو.
اهو جسم جي هڏن کي ٽوڙي ٿو ۽ بيوس روح کي ٻاهر ڪڍندو آهي.
شاديءَ جو اهو اڳواٽ مقرر وقت کان بچي نٿو سگهجي. اها ڳالهه پنهنجي روح کي سمجهايو.
روح دلہن آهي، ۽ موت گهوٽ آهي. هن سان شادي ڪندو ۽ کيس وٺي ويندو.
لاش پنهنجي هٿن سان موڪلائڻ کان پوءِ ڪنهن جي گلي ۾ ملندو؟
جهنم ڏانهن پل هڪ وار کان وڌيڪ تنگ آهي؛ ڇا توهان پنهنجي ڪنن سان اهو نه ٻڌو آهي؟
فريد، سڏ آيو آهي؛ ھاڻي محتاط رھو - پاڻ کي ڦرلٽ ٿيڻ نه ڏيو. ||1||
فريد، رب جي در تي هڪ عاجز بزرگ ٿيڻ ڏاڍو ڏکيو آهي.
مون کي دنيا جي طريقن تي هلڻ جي ڏاڍي عادت آهي. مون بنڊل ڳنڍيو ۽ کنيو. مان ان کي اڇلائڻ لاءِ ڪٿي وڃي سگهان ٿو؟ ||2||