اهو عاجز جيڪو رب جي عظيم ذات سان ڀريل آهي، تصديق ٿيل ۽ منظور ٿيل آهي. ||7||
مان هن کي هتي ۽ اتي ڏسان ٿو. مان هن تي وجدان سان رهان ٿو.
آءٌ توکان سواءِ ڪنهن سان به محبت نٿو ڪريان، اي مالڪ ۽ مالڪ.
اي نانڪ، لفظ جي ڪلام سان منهنجي انا سڙي وئي آهي.
سچي گرو مون کي سچي رب جو برڪت وارو نظارو ڏيکاريو آهي. ||8||3||
بسنت، پهرين مهل:
ٿڪل شعور رب جي حدن کي ڳولي نه ٿو سگهي.
اچڻ ۽ وڃڻ جي اڻاٺ ۾ پکڙيل آهي.
مان ڏک ۽ مرڻ وارو آهيان، اي منهنجا خالق.
منهنجي محبوب کان سواءِ ڪنهن کي به پرواهه ناهي. ||1||
سڀ اعليٰ ۽ مٿاهون آهن. مان ڪنهن کي گهٽ ڪيئن سڏي سگهان ٿو؟
رب جي عبادت ۽ سچي نالي مون کي مطمئن ڪيو آهي. ||1||روڪ||
مون هر قسم جون دوائون ورتيون آهن. مان انهن کان ڏاڍو ٿڪل آهيان.
منهنجي گروءَ کان سواءِ هن بيماريءَ جو علاج ڪيئن ٿيندو؟
رب جي عبادت کان سواءِ، درد تمام وڏو آهي.
منهنجو رب ۽ مالڪ دردن ۽ خوشين جو مالڪ آهي. ||2||
بيماري تمام خطرناڪ آهي؛ مان جرئت ڪيئن ڳولي سگهان ٿو؟
هو منهنجي مرض کي ڄاڻي ٿو، ۽ اهو ئي درد کي دور ڪري سگهي ٿو.
منهنجو دماغ ۽ جسم عيب ۽ خرابين سان ڀريل آهي.
مون ڳولهيو ۽ ڳولهيو، ۽ گرو کي مليو، اي منهنجا ڀاءُ! ||3||
گرو جي ڪلام جو ڪلام، ۽ رب جو نالو علاج آهن.
جيئن تون مون کي رکين ٿو، تيئن مان به رهندس.
دنيا بيمار آهي؛ مون کي ڪٿي ڏسڻ گهرجي؟
رب پاڪ ۽ پاڪ آهي؛ هن جو نالو پاڪ آهي. ||4||
گرو ڏسي ٿو ۽ ظاهر ڪري ٿو رب جي گهر کي، خود جي گهر جي اندر اندر؛
هو روح جي دلہن کي رب جي حضور جي حويلي ۾ داخل ڪري ٿو.
جڏهن ذهن ذهن ۾ رهي ٿو، ۽ شعور ۾ شعور،
رب جا اهڙا ماڻهو بي نياز رهن ٿا. ||5||
اهي خوشي يا غم جي ڪنهن به خواهش کان آزاد رهندا آهن.
امرت، امرت جو ذائقو چکي، رب جي نالي ۾ رھن ٿا.
اهي پنهنجو پاڻ کي سڃاڻن ٿا، ۽ رب سان محبت سان جڙيل رهن ٿا.
اهي گرو جي تعليمات جي پيروي ڪندي، زندگي جي ميدان ۾ فتح حاصل ڪن ٿا، ۽ انهن جا درد ڀڄي ويندا آهن. ||6||
گرو مون کي حقيقي امرت ڏني آهي؛ مان ان ۾ پيئندو آهيان.
يقينن، مان مري چڪو آهيان، ۽ هاڻي مان جيئرو رهڻ لاء جيئرو آهيان.
مهرباني ڪري، مون کي پنهنجو پاڻ وانگر محفوظ ڪريو، جيڪڏهن اهو توهان کي راضي ڪري.
جيڪو تنهنجو آهي، سو توسان ملي ٿو. ||7||
ڏکوئيندڙ بيماريون انهن کي متاثر ڪن ٿيون جيڪي جنسي طور تي غير معمولي آهن.
خدا هر دل ۾ ڦهليل ۽ پکڙيل نظر اچي ٿو.
جيڪو بي نياز رهي، گرو جي ڪلام جي ذريعي
- اي نانڪ، هن جي دل ۽ شعور تي رهو ۽ رب کي مزو ڏيو. ||8||4||
بسنت، پهرين مهل، ايڪ ٽوڪي:
پنهنجي جسم تي راھ رگڻ جو اهڙو ڏيکاءُ نه ڪر.
اي ننگا يوگي، هي يوگا جو طريقو ناهي! ||1||
اي بيوقوف! رب جي نالي کي ڪيئن وساريو؟
بلڪل آخري وقت تي، اهو ۽ اهو اڪيلو توهان لاء ڪنهن به ڪم جو هوندو. ||1||روڪ||
گرو سان صلاح ڪريو، غور ڪريو ۽ ان تي غور ڪريو.
جتي به ڏسان ٿو اتي مون کي رب العالمين نظر اچي ٿو. ||2||
مان ڇا ٿو چئي سگهان؟ مان ڪجھ به نه آهيان.
منهنجي سموري حيثيت ۽ عزت تنهنجي نالي ۾ آهي. ||3||
تون پنهنجي مال ۽ دولت تي ايڏو فخر ڇو ٿو ڪرين؟
جڏهن توهان کي ڇڏڻو پوندو، ڪجهه به توهان سان گڏ نه هلندو. ||4||
تنهن ڪري پنجن چورن کي تابع ڪر، ۽ پنهنجي شعور کي ان جي جاء تي رکو.
هي يوگا جي واٽ جو بنياد آهي. ||5||
تنهنجو ذهن خود غرضيءَ جي رسيءَ سان جڙيل آهي.
تون ته رب جو به نه سوچين- اي بيوقوف! اھو اڪيلو توھان کي آزاد ڪندو. ||6||
جيڪڏهن رب کي وساريندؤ ته موت جي رسول جي چنگل ۾ پئجي ويندؤ.
انهيءَ آخري لمحي ۾، تون بيوقوف، توکي ماريو ويندو. ||7||