آخر ۾، ڪجھ به توهان سان گڏ نه ٿيندو؛ توهان پاڻ کي بيڪار ۾ ڦاسايو آهي. ||1||
توهان رب تي غور يا وير نه ڪيو آهي؛ توهان گرو يا سندس عاجز ٻانهن جي خدمت نه ڪئي آهي. توهان جي اندر ۾ روحاني حڪمت پيدا نه ڪئي آهي.
بي مثال رب توهان جي دل ۾ آهي، ۽ اڃا توهان هن کي بيابان ۾ ڳوليندا آهيو. ||2||
ڪيترائي جنم ڀومي ويا آھيو، توهان ختم ٿي ويا آهيو پر اڃا تائين هن لامحدود چڪر مان نڪرڻ جو رستو نه مليو آهي.
هاڻي جڏهن توکي هي انساني جسم ملي ويو آهي، تڏهن رب جي پيرن تي غور ڪر. نانڪ هن صلاح سان صلاح ڏني. ||3||3||
سورت، نائين مهل:
اي ذهن، خدا جي حرم تي غور ڪريو.
هن جي ياد ۾ غور ڪرڻ سان، گنيڪا طوائف بچايو ويو؛ هن جي ساراهه پنهنجي دل ۾ داخل ڪريو. ||1||روڪ||
هن جي ياد ۾، دھرو امر ٿي ويو، ۽ بي خوف جي حالت حاصل ڪئي.
رب ۽ مالڪ اهڙيءَ طرح ڏکن کي دور ڪري ٿو- تو هن کي ڇو وساري ڇڏيو آهي؟ ||1||
جيئن ئي هاٿي رحمت جي ساگر، رب جي حفاظت واري جاءِ تي پهتو ته هو مڇرن کان بچي ويو.
مان ڪيتري قدر بيان ڪري سگهان ٿو اسم جي شاندار حمد کي؟ جيڪو به رب جو نالو ڳائيندو آهي، ان جا بند ٽٽي ويندا آهن. ||2||
اجمل، سڄي دنيا ۾ گنهگار طور سڃاتو وڃي ٿو، هڪ ئي وقت ۾ آزاد ٿي ويو.
نانڪ چوي ٿو، چنتامني کي ياد ڪر، اهو زيور جيڪو سڀني خواهشن کي پورو ڪري ٿو، ۽ توهان کي به پار ڪيو ويندو ۽ بچايو ويندو. ||3||4||
سورت، نائين مهل:
انسان کي ڪهڙيون ڪوششون ڪرڻ گهرجن،
رب جي عقيدت جي عبادت حاصل ڪرڻ، ۽ موت جي خوف کي ختم ڪرڻ لاء؟ ||1||روڪ||
ڪھڙا عمل، ڪھڙو علم ۽ ڪھڙو مذهب- ڪھڙو ڌرم ڪرڻ گھرجي؟
گروءَ جو ڪهڙو نالو مراقبي ۾ ياد رکڻ گهرجي، خوفناڪ عالمي سمنڊ پار ڪرڻ لاءِ؟ ||1||
ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور ۾، هڪ رب جو نالو رحمت جو خزانو آهي. ان کي ڳائڻ سان، نجات حاصل ٿئي ٿي.
ٻيو ڪوبه مذهب ان جي برابر ناهي. تنهنڪري ويد ڳالهايو. ||2||
هو درد ۽ خوشي کان پري آهي، هميشه لاءِ بي نياز آهي. هن کي دنيا جو رب سڏيو ويندو آهي.
اي نانڪ، هو توهان جي اندر جي اندر اندر اوندهه ۾ رهندو آهي، جيئن آئيني ۾ تصوير. ||3||5||
سورت، نائين مهل:
اي ماءُ، مان دنيا جي رب کي ڪيئن ڏسان؟
جذباتي وابستگي ۽ روحاني جهالت جي اوندهه ۾، منهنجو ذهن اٽڪيل آهي. ||1||روڪ||
شڪ ۾ ڦاسائي، سڄي زندگي برباد ڪري ڇڏيم. مون کي هڪ مستحڪم عقل حاصل نه ڪيو آهي.
مان رات ڏينهن فسادي گناهن جي اثر هيٺ رهندو آهيان، ۽ مون بدڪاريءَ کي نه ڇڏيو آهي. ||1||
مان ڪڏھن به ساد سنگت ۾ شريڪ نه ٿيو آھيان، پاڪ جي صحبت ۾، ۽ نه خدا جي حمد جا گيت ڳايا اٿم.
اي ٻانهو نانڪ، مون ۾ ڪا به خوبي ناهي. مون کي پنهنجي حرم ۾ رک، رب. ||2||6||
سورت، نائين مهل:
اي ماءُ، منهنجو دماغ قابو کان ٻاهر آهي.
رات ڏينهن گناهه ۽ فساد جي پٺيان ڊوڙي ٿو. مان ان کي ڪيئن روڪي سگهان ٿو؟ ||1||روڪ||
هو ويد، پراڻن ۽ سمرتن جي تعليم ته ٻڌندو آهي، پر هڪ پل لاءِ به انهن کي پنهنجي دل ۾ نه ٿو رکي.
ٻين جي مال ۽ زالن ۾ مشغول ٿي سندس زندگي بيڪار گذري ٿي. ||1||
هو مايا جي شراب ۾ چريو ٿي ويو آهي، ۽ روحاني عقل جي ذري به نه سمجهي.
هن جي دل جي اونهائي ۾، بي مثال رب رهندو آهي، پر هو اهو راز نٿو ڄاڻي. ||2||