سچو رب نانڪ جي طاقت، عزت ۽ سهارو آهي. اھو اڪيلو سندس حفاظت آھي. ||4||2||20||
ڌناسري، پنجين مهل:
گھمڻ ڦرڻ ۽ گھمڻ ڦرڻ، مون کي پاڪ ڪامل گرو سان مليو، جنھن مون کي سيکاريو آھي.
ٻيا سڀ اوزار ڪم نه ڪندا هئا، تنهنڪري مان رب، هار، هار جي نالي جو غور ڪيو. ||1||
انهيءَ لاءِ مون پنهنجي رب، ڪائنات جي پالڻهار کان حفاظت ۽ مدد گهري.
مون ڪامل عظيم رب جي پناهه جي ڳولا ڪئي، ۽ منهنجون سڀ الجھنون ٽٽي ويون. ||روڪ||
بهشت، زمين، هيٺاهين جا پاڙا ۽ دنيا جو گولو، سڀ مايا ۾ مگن آهن.
پنهنجي روح کي بچائڻ لاءِ، ۽ پنهنجي سڀني ابن ڏاڏن کي آزاد ڪرڻ لاءِ، رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪيو. ||2||
اي نانڪ، پاڪ پالڻهار جو نالو ڳائڻ سان، سڀ خزانا ملي ويندا آهن.
اُهو نادر ماڻهو، جنهن کي رب ۽ مالڪ پنهنجي فضل سان نوازي، اُهو ڄاڻي ٿو. ||3||3||21||
ڌناسري، پنجين مهل، ٻيو بيت، چوٿون:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
توهان کي اهو ٻوٽو ڇڏڻو پوندو جيڪو توهان گڏ ڪيو آهي.
اُهي اُلجھنون توکي ڪو فائدو نه ڏينديون.
توهان انهن شين سان پيار ۾ آهيو جيڪي توهان سان نه ويندا.
توهان سوچيو ته توهان جا دشمن دوست آهن. ||1||
اهڙي مونجهاري ۾ دنيا گمراهه ٿي وئي آهي.
بيوقوف انسان هن قيمتي انساني زندگي کي برباد ڪري ٿو. ||روڪ||
هو سچ ۽ صداقت کي ڏسڻ پسند نه ڪندو آهي.
هو ڪوڙ ۽ ٺڳيءَ سان جڙيل آهي. اهي هن کي پيارا لڳي رهيا آهن.
هن کي تحفا پسند آهن، پر هو ڏيڻ واري کي وساري ٿو.
بيڪار مخلوق موت جو سوچي به نه ٿي. ||2||
هو ٻين جي ملڪيتن لاءِ روئي ٿو.
هو پنهنجي نيڪ عملن ۽ دين جي سڀني خوبين کي وساري ڇڏيندو آهي.
هو رب جي حڪم کي نه ٿو سمجهي، تنهنڪري هو وري جنم وٺي ٿو.
هو گناهه ڪري ٿو، ۽ پوءِ پشيمان ٿئي ٿو ۽ توبه ڪري ٿو. ||3||
جيڪو توکي راضي ڪري، رب، اهو ئي قبول آهي.
مان تنهنجي رضا تي قربان آهيان.
غريب نانڪ تنهنجو ٻانهو، تنهنجو عاجز خادم آهي.
مون کي بچاءِ، اي منهنجا مالڪ خدا! ||4||1||22||
ڌناسري، پنجين مهل:
مان حليم ۽ غريب آهيان؛ خدا جو نالو ئي منهنجو سهارو آهي.
رب، هار، هار جو نالو، منهنجو ڪم ۽ ڪمائي آهي.
مان صرف رب جي نالي کي گڏ ڪريان ٿو.
اهو دنيا ۽ آخرت ٻنهي ۾ مفيد آهي. ||1||
رب جي لامحدود نالي جي محبت سان ڀريل،
پاڪ بزرگن هڪ رب، بي شڪل رب جي شان ۾ ڳائيندي آهي. ||روڪ||
اولياءَ الله جو شان سندن پوري عاجزي مان ملي ٿو.
بزرگن کي اهو احساس آهي ته انهن جي عظمت رب جي ساراهه ۾ آهي.
عالمن جي پالڻهار جو غور ڪرڻ سان، اولياءَ خوشنصيب آهن.
سنتن کي سڪون ملي ٿو، ۽ سندن پريشانيون دور ٿي وڃن ٿيون. ||2||
جتي به مقدس بزرگ گڏ ٿين ٿا،
اتي اهي موسيقي ۽ شاعري ۾ رب جي ساراهه ڳائيندا آهن.
اوليائن جي سماج ۾، خوشي ۽ امن آهي.
اُهي ئي اُها سماج حاصل ڪن ٿا، جن جي پيشانيءَ تي اهڙي قسمت لکيل آهي. ||3||
پنھنجن ھٿن سان گڏ دٻائي، مان پنھنجي نماز پڙھان ٿو.
مان انهن جا پير ڌوئي ٿو، ۽ رب جي حمد ڳائيندو آهيان، جيڪو نيڪيءَ جو خزانو آهي.
اي خدا، رحم ڪندڙ ۽ رحم ڪندڙ، مون کي پنهنجي حضور ۾ رهڻ ڏي.
نانڪ جيئرو، سنتن جي مٽيءَ ۾. ||4||2||23||