جيتسري، چوٿون مھل، پھريون گھر، چوٿون:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
رب جي نالي جو زيور منهنجي دل ۾ رهي ٿو. گروءَ پنهنجو هٿ منهنجي پيشاني تي رکيو آهي.
بيشمار اوتارن جا گناهه ۽ درد ڪڍيا ويا آهن. گرو مون کي رب جي نالي سان نوازيو آهي، ۽ منهنجو قرض ادا ڪيو ويو آهي. ||1||
اي منهنجا دماغ، رب جي نالي کي وائبرٽ ڪريو، ۽ توهان جا سڀئي معاملا حل ٿي ويندا.
ڪامل گرو منهنجي اندر ۾ رب جو نالو لڳايو آهي. نالي کان سواءِ زندگي بيڪار آهي. ||روڪ||
گروءَ کان سواءِ، خود غرض انسان بيوقوف ۽ جاهل آهن. اهي هميشه مايا جي جذباتي وابستگي ۾ جڙيل آهن.
اهي ڪڏهن به حضور جي پيرن جي خدمت نٿا ڪن. انهن جي زندگي بلڪل بيڪار آهي. ||2||
جيڪي ماڻهو حضور جي پيرن تي بيهي خدمت ڪندا آهن، انهن جي زندگي ثمر بڻجي ويندي آهي ۽ انهن جو واسطو رب سان هوندو آهي.
مون کي رب جي ٻانهن جي ٻانهن جو ٻانهو بنائي، مون کي پنهنجي رحمت سان برڪت ڪر، اي رب ڪائنات. ||3||
مان انڌو، جاهل ۽ بلڪل بي عقل آهيان. مان رستي تي ڪيئن هلي سگهان ٿو؟
مان انڌو آهيان - اي گرو، مهرباني ڪري مون کي توهان جي پوشاڪ جي هيم کي پڪڙيو، ته جيئن خادم نانڪ توهان سان گڏ هلن. ||4||1||
جيتسري، چوٿين مهل:
زيور يا هيرو تمام قيمتي ۽ ڳرو ٿي سگھي ٿو، پر خريدار کان سواءِ، ان جي قيمت صرف تري جي آهي.
جڏهن مقدس گرو، خريد ڪندڙ، هن زيور کي ڏٺو، هن اهو سوين هزارن ڊالرن ۾ خريد ڪيو. ||1||
رب اهو زيور منهنجي ذهن ۾ لڪائي رکيو آهي.
رب، رحمدلن تي رحم ڪندڙ، مون کي پاڪ گرو سان ملڻ جي هدايت ڪئي؛ گروءَ سان ملي، مون کي هن زيور جي تعريف ڪرڻ آئي. ||روڪ||
پاڻ سڳورن جا ڪمرا اڻ ڄاڻائيءَ سان اونداهي آهن. انهن جي گهرن ۾ زيور نظر نٿو اچي.
اُهي بيوقوف مري وڃن ٿا، بيابان ۾ ڀڄن ٿا، نانگ جو زهر کائي، مايا. ||2||
اي رب، هار، هار، مون کي عاجز، مقدس مخلوق سان ملڻ ڏي. اي منهنجا مالڪ، مون کي مقدس جي حرم ۾ رکي.
اي منهنجا مالڪ، مون کي پنهنجو ڪر؛ اي خدا، پالڻھار ۽ ماسٽر، مان توھان جي پاسي ڏانھن جلدي آيو آھيان. ||3||
مان تنهنجي ڪهڙين عظيم خوبين کي بيان ڪري سگهان ٿو؟ تون عظيم ۽ بي مثال آهين، عظيم ترين ذات.
رب پنهنجي ٻانهن نانڪ تي رحم ڪيو آهي؛ هن ٻرندڙ پٿر کي بچايو آهي. ||4||2||