مان پنهنجي پيرن سان، پنهنجي پالڻهار جي واٽ تي هلان ٿو. ||1||
اهو سٺو وقت آهي، جڏهن مان هن کي مراقبي ۾ ياد ڪريان ٿو.
رب جي نالي تي غور ڪرڻ سان، مان خوفناڪ دنيا جي سمنڊ کان پار ٿي ويس. ||1||روڪ||
پنهنجي اکين سان، بزرگن جي برڪت وارو نظارو ڏسو.
پنهنجي ذهن ۾ امر رب خدا کي رڪارڊ ڪريو. ||2||
حضور جي پيرن ۾ هن جي حمد جو ڪرت ٻڌو.
تنهنجو جنم ۽ موت جو خوف دور ٿي ويندو. ||3||
پنهنجي رب ۽ مالڪ جي لوٽس پيرن کي پنهنجي دل ۾ جاءِ ڏي.
اهڙيء طرح هي انساني زندگي، حاصل ڪرڻ تمام ڏکيو آهي، حاصل ڪيو ويندو. ||4||51||120||
گوري، پنجين مهل:
جن تي رب پاڻ رحم ڪري ٿو،
انهن جي زبانن سان رب جو نالو ڳايو. ||1||
رب کي وسارڻ سان تو تي وهم ۽ افسوس اچي ويندو.
نالي تي غور ڪرڻ سان شڪ ۽ خوف دور ٿي ويندا. ||1||روڪ||
رب جي تسبيح جا گيت ٻڌي، ۽ رب جي ڪرتن کي ڳائڻ،
بدقسمتي به توهان جي ويجهو نه ايندي. ||2||
رب لاءِ ڪم ڪرڻ، سندس عاجز ٻانهن کي سهڻو نظر اچي ٿو.
مايا جي باهه کين ڇهندي به ناهي. ||3||
انهن جي ذهنن، جسمن ۽ وات ۾ مهربان رب جو نالو آهي.
نانڪ ٻين الجھنن کي ڇڏي ڏنو آھي. ||4||52||121||
گوري، پنجين مهل:
پنهنجي هوشياريءَ کي ڇڏي ڏيو ۽ پنهنجي چالبازيءَ کي ڇڏي ڏيو.
ڪامل گروءَ جو سهارو وٺو. ||1||
تنهنجو درد دور ٿي ويندو، ۽ سڪون سان، تون رب جي شان جا گيت ڳائيندين.
مڪمل گرو سان ملڻ، پاڻ کي رب جي محبت ۾ جذب ٿيڻ ڏيو. ||1||روڪ||
گرو مون کي رب جي نالي جو منتر ڏنو آهي.
منهنجون پريشانيون وساري ويون آهن، ۽ منهنجي پريشاني ختم ٿي وئي آهي. ||2||
ٻاجھاري گروءَ سان ملي، مان خوشيءَ ۾ آهيان.
هن پنهنجي رحمت جي بارش ڪري موت جي رسول جي ڦڙي کي ڪٽي ڇڏيو آهي. ||3||
چوي ٿو نانڪ، مون کي پورو گرو مليو آهي.
مايا هاڻي مون کي تنگ نه ڪندي. ||4||53||122||
گوري، پنجين مهل:
ڪامل گرو پاڻ مون کي بچايو آهي.
پاڻ سڳورن کي مصيبت ۾ مبتلا ڪيو ويندو آهي. ||1||
گرو، گرو، اي منهنجا دوست، جاپ ۽ غور ڪريو.
تنهنجو منهن رب جي درٻار ۾ روشن هوندو. ||1||روڪ||
گرو جي پيرن کي پنهنجي دل ۾ قائم ڪر؛
تنهنجا ڏک، دشمن ۽ بد قسمتي ناس ٿي ويندي. ||2||
گرو جي ڪلام جو ڪلام توهان جو ساٿي ۽ مددگار آهي.
اي تقدير جا ڀائرو، سڀ جانيون تو تي مهربان ٿينديون. ||3||
جڏهن ڪامل گرو پنهنجي فضل عطا ڪيو،
نانڪ چوي ٿو، مان مڪمل طور تي پورو ٿي چڪو آهيان. ||4||54||123||
گوري، پنجين مهل:
جانورن وانگر، اهي هر قسم جي سوادج علاج جو استعمال ڪن ٿا.
جذباتي وابستگي جي رسيءَ سان، اهي چورن وانگر جڪڙيل ۽ جڪڙيل آهن. ||1||
ساد سنگت، حضور جي صحبت کان سواءِ، انهن جا لاش آهن.
اهي اچن ٿا ۽ ٻيهر جنم وٺن ٿا، ۽ درد سان تباهه ٿي ويا آهن. ||1||روڪ||
اهي هر قسم جا خوبصورت ڪپڙا پائيندا آهن،
پر اهي اڃا تائين ميدان ۾ صرف خوفناڪ آهن، پکين کي خوفزده ڪري رهيا آهن. ||2||
سڀ جسم ڪنهن نه ڪنهن ڪم جا،
پر جيڪي ماڻهو رب جي نالي تي ڌيان نٿا ڏين، اهي بلڪل بيڪار آهن. ||3||
نانڪ چوي ٿو، جن تي رب رحم ڪري ٿو،
ساد سنگت ۾ شامل ٿيو، ۽ ڪائنات جي رب تي غور ڪيو. ||4||55||124||
گوري، پنجين مهل: