انهن جا رعايا انڌا آهن، ۽ عقل کان سواء، اهي مئل جي خواهش کي خوش ڪرڻ جي ڪوشش ڪندا آهن.
روحاني طور تي عقلمند رقص ڪن ٿا ۽ موسيقي جا آلات وڄائين ٿا، پاڻ کي خوبصورت سينگار سان سينگاريو.
اُھي وڏي آواز ۾ رڙيون ڪندا آھن، ۽ اھم نظم ۽ بھادري جون ڪھاڻيون ڳائيندا آھن.
بيوقوف پاڻ کي روحاني عالم سڏين ٿا ۽ پنهنجي چالبازيءَ سان مال گڏ ڪرڻ پسند ڪن ٿا.
نيڪيءَ وارا پنهنجي نيڪيءَ کي برباد ڪن ٿا، ڇوٽڪاري جو دروازو پڇڻ سان.
پاڻ کي برهمچاري سڏين ٿا، ۽ گھر ڇڏي وڃن ٿا، پر زندگيءَ جي سچي واٽ نه ٿا ڄاڻن.
هر ڪو پاڻ کي ڪامل سڏي ٿو؛ ڪو به پاڻ کي نامڪمل نه ٿو سڏي.
جيڪڏهن عزت جو وزن ترازو تي رکيو وڃي ته پوءِ اي نانڪ پنهنجو اصل وزن ڏسي ٿو. ||2||
پهرين مهل:
بڇڙا ڪم عوامي طور سڃاتا وڃن ٿا؛ اي نانڪ، سچو رب سڀ ڪجهه ڏسي ٿو.
ڪوشش هر ڪو ڪري ٿو، پر اهو ئي ٿئي ٿو جيڪو خالق رب ڪري ٿو.
دنيا جي آخرت ۾، سماجي حيثيت ۽ طاقت جو ڪو به مطلب ناهي. ان کان پوء، روح نئون آهي.
اهي ٿورا، جن جي عزت جي تصديق ٿئي ٿي، اهي سٺا آهن. ||3||
پورو:
صرف اهي جن جا ڪرم تو شروع کان ئي مقرر ڪيا آهن، اي رب، توهان تي غور ڪريو.
ڪجھ به نه آھي انھن جي طاقت ۾؛ توهان مختلف دنيا پيدا ڪيو.
ڪي، تون پاڻ سان ملائي ٿو، ۽ ڪن کي، گمراھ ٿو ڪرين.
گروءَ جي مهربانيءَ سان تون سڃاتل آهين؛ هن جي ذريعي، توهان پنهنجو پاڻ کي ظاهر ڪيو.
اسان آساني سان توهان ۾ جذب ٿي ويا آهيون. ||11||
سالڪ، پھريون مھل:
ڏک جي دوا آهي ۽ خوشي مرض جي، ڇو ته جتي خوشي آهي اتي خدا جي خواهش ناهي.
تون خالق رب آهين؛ مان ڪجھ به نه ٿو ڪري سگهان. ڪوشش ڪرڻ جي باوجود ڪجھ به نه ٿيندو. ||1||
مان قربان آهيان تنهنجي عظيم تخليقي قوت تي، جيڪا هر هنڌ پکڙيل آهي.
توهان جون حدون معلوم نه ٿي سگهن ٿيون. ||1||روڪ||
تنهنجو نور تنهنجي مخلوق ۾ آهي، ۽ تنهنجون مخلوقون تنهنجي نور ۾ آهن. تنهنجي قدرت هر طرف پکڙيل آهي.
تون سچو رب ۽ مالڪ آهين. توهان جي ساراهه تمام خوبصورت آهي. جيڪو ان کي ڳائيندو آهي، ان کي پار ڪيو ويندو آهي.
نانڪ خالق رب جون ڳالهيون ٻڌائي ٿو. جيڪو ڪجهه هن کي ڪرڻو آهي، هو ڪري ٿو. ||2||
ٻيو مهل:
يوگا جو رستو روحاني حڪمت جو رستو آهي؛ ويد برهمڻن جو رستو آهي.
خشتريا جو رستو بهادريءَ جو رستو آهي. شودرن جو طريقو ٻين جي خدمت آهي.
سڀني جو رستو، هڪ جو رستو آهي. نانڪ ان جو غلام آهي، جيڪو هن راز کي ڄاڻي ٿو.
هو پاڻ بي مثال خدائي رب آهي. ||3||
ٻيو مهل:
هڪ رب ڪرشن سڀني جو خدائي رب آهي. هو انفرادي روح جي ديوتا آهي.
نانڪ هر ڪنهن جو ٻانهو آهي، جيڪو هن رب جي راز کي سمجهي ٿو.
هو پاڻ بي مثال خدائي رب آهي. ||4||
پهرين مهل:
پاڻي گھڙيءَ ۾ سمايل رھي ٿو، پر پاڻيءَ کانسواءِ، گھڙو ٺھي ئي نه ٿو سگھي.
ائين ئي، دماغ کي روحاني حڪمت سان روڪيو ويو آهي، پر گرو کان سواء، روحاني حڪمت ناهي. ||5||
پورو:
جيڪڏهن پڙهيل لکيل ماڻهو گنهگار آهي ته پوءِ اڻ پڙهيل پاڪ انسان کي سزا نه ملڻ گهرجي.
جيئن ڪم ڪيا ويندا آهن، تيئن شهرت حاصل ڪري ٿي.
پوءِ اهڙي راند نه ڪر، جيڪا توکي رب جي درٻار ۾ برباد ڪري.
پڙهيل لکيل ۽ اڻ پڙهيل جو حساب آخرت ۾ ٿيندو.
جيڪو پنهنجي عقل جي تابعداري ڪندو، ان کي آخرت ۾ تڪليف ٿيندي. ||12||