جيڪو، گرو مُخ جي حيثيت ۾، رب جو نالو ڳائيندو، نجات حاصل ڪندو آهي. ڪالي يوگا جي هن اونداهي دور ۾، اي نانڪ، خدا هر هڪ جي دلين ۾ پکڙيل آهي. ||4||3||50||
سوهي، پنجين مهل:
جيڪو ڪجهه به خدا پيدا ڪري ٿو، اهو قبول ڪيو وڃي ٿو، انهن جي طرفان جيڪي رب جي نالي جي محبت سان ڳنڍيل آهن.
جيڪي الله جي پيرن ۾ بيهن ٿا، تن کي هر جڳهه عزت ملي ٿي. ||1||
اي منهنجا رب، رب جي اوليائن کان وڏو ڪو به ناهي.
عقيدتمند پنهنجي خدا سان هم آهنگ آهن. هو پاڻي، زمين ۽ آسمان ۾ آهي. ||1||روڪ||
ساد سنگت ۾ لکين گنهگار بچيا ويا آهن، حضور جي ڪمپني؛ موت جو رسول به انهن جي ويجهو نه ٿو اچي.
جيڪي بيشمار اوتارن لاءِ رب کان جدا ٿي ويا آهن، سي وري رب سان مليا آهن. ||2||
مايا سان وابستگي، شڪ ۽ خوف ختم ٿي ويندا آهن، جڏهن انسان اوليائن جي حرم ۾ داخل ٿيندو آهي.
جيڪو به چاهيندو آهي، سو اوليائن مان حاصل ٿيندو آهي. ||3||
مان رب جي عاجز ٻانهن جي شان کي ڪيئن بيان ڪريان؟ اھي پنھنجي خدا کي راضي آھن.
نانڪ چوي ٿو، جيڪي سچي گرو سان ملن ٿا، سي سڀني فرضن کان آزاد ٿي وڃن ٿا. ||4||4||51||
سوهي، پنجين مهل:
مون کي پنهنجو هٿ ڏئي، توهان مون کي خوفناڪ باهه کان بچايو، جڏهن مون توهان جي پناهه جي ڳولا ڪئي.
منهنجي دل جي اندر اندر، مان توهان جي طاقت جو احترام ڪريان ٿو. مون باقي سڀ اميدون ڇڏي ڏنيون آهن. ||1||
اي منهنجا مالڪ رب، جڏهن تون منهنجي شعور ۾ داخل ٿيندين، مان بچي ويس.
تون منهنجو سهارو آهين. مان توهان تي اعتبار ڪريان ٿو. تو تي غور ڪرڻ سان، مان نجات حاصل ڪريان ٿو. ||1||روڪ||
تو مون کي اوندهه، اونداهي کڏ مان ڪڍي ڇڏيو. تون مون تي مهربان ٿي ويو آهين.
توهان مون کي سنڀاليو، ۽ مون کي مڪمل امن سان برڪت ڪريو. تون پاڻ مون کي ساراھين ٿو. ||2||
عظيم رب مون کي پنهنجي فضل جي نظر سان نوازيو آهي. منهنجي بندن کي ٽوڙي، هن مون کي بچايو آهي.
خدا پاڻ مون کي ان جي عبادت ڪرڻ جي ترغيب ڏئي ٿو. هو پاڻ مون کي هن جي خدمت ڪرڻ جي ترغيب ڏئي ٿو. ||3||
منھنجا شڪ ختم ٿي ويا آھن، منھنجا خوف ۽ وسوسا دور ٿي ويا آھن، ۽ منھنجا سڀ غم دور ٿي ويا آھن.
اي نانڪ، رب، امن ڏيڻ وارو، مون تي رحم ڪيو آهي. مون کي ڪامل سچي گرو سان مليو آهي. ||4||5||52||
سوهي، پنجين مهل:
جڏهن ڪجهه به نه هو، تڏهن ڪهڙا ڪم ڪيا پيا وڃن؟ ۽ ڪھڙي ڪرم سبب ڪنھن کي جنم ڏنو؟
رب پاڻ پنهنجي راند کي حرڪت ۾ رکي ٿو، ۽ هو پاڻ ان کي ڏسي ٿو. هن مخلوق کي پيدا ڪيو. ||1||
اي منهنجا مالڪ، مان پنهنجي طرفان ڪجهه به نه ٿو ڪري سگهان.
هو پاڻ خالق آهي، هو پاڻ ئي سبب آهي. هو سڀني جي اندر ۾ گهيريل آهي. ||1||روڪ||
جيڪڏھن منھنجي حساب سان انصاف ڪيو وڃي، ته مان ڪڏھن به بچي نه سگھندس. منهنجو جسم عارضي ۽ جاهل آهي.
مون تي رحم ڪر، اي خالق رب خدا، توهان جي بخشش وارو فضل اڪيلي ۽ منفرد آهي. ||2||
توهان سڀني مخلوقات ۽ مخلوقات کي پيدا ڪيو. هر دل تنهنجو غور ڪري ٿي.
توهان جي حالت ۽ وسعت صرف توهان کي خبر آهي. توهان جي تخليقي قادر مطلقيت جو اندازو نٿو لڳائي سگهجي. ||3||
مان بيوقوف، بيوقوف، بي فڪر ۽ جاهل آهيان. مون کي چڱن ڪمن ۽ نيڪ زندگين جي ڪا خبر ناهي.
نانڪ تي رحم ڪر، ته هو تنهنجون ساراهه ڳائي. ۽ ته تنهنجي مرضي هن کي مٺي لڳي. ||4||6||53||
سوهي، پنجين مهل: