درد ۽ بيماري منهنجي جسم کي ڇڏي ڏنو آهي، ۽ منهنجو دماغ خالص ٿي ويو آهي. مان رب، هار، هار جي تسبيح جا گيت ڳايان ٿو.
ساد سنگت، حضور جي صحبت سان ملي، مان خوشيءَ ۾ آهيان، ۽ هاڻي منهنجو دماغ ڀلجي نٿو. ||1||
اي ماءُ، گروءَ جي ڪلام سان، منهنجون جلندڙ تمناون سڙي وينديون آهن.
شڪ جو بخار بلڪل ختم ٿي ويو آهي. گروءَ سان ملڻ سان، مون کي ٿڌ ۽ سڪون ملي ٿو، آسانيءَ سان. ||1||روڪ||
منهنجي ڀڄڻ ختم ٿي وئي آهي، جڏهن کان مون هڪ واحد رب کي محسوس ڪيو آهي. هاڻي مان ابدي جاءِ ۾ رهڻ آيو آهيان.
توهان جا اولياء آهن دنيا جي بچاء واري فضل؛ سندن درشن جو برڪت وارو نظارو ڏسي، مان مطمئن ٿي ويس. ||2||
مون بيشمار اوتارن جا گناهه ڇڏي ڇڏيا آهن، هاڻي جڏهن مون ابدي پاڪ گرو جا پير پڪڙيا آهن.
منهنجو ذهن خوشيءَ جو آسماني راڳ ڳائي ٿو، ۽ موت ان کي وڌيڪ نه وساريندو. ||3||
منھنجو پالڻھار، سڀني سببن جو ڪارڻ، تمام طاقت وارو، امن ڏيڻ وارو آھي. هو منهنجو رب آهي، منهنجو رب بادشاهه آهي.
نانڪ تنهنجو نالو ڳائڻ سان جيئرو آهي، اي رب! تون منهنجو مددگار آهين، مون سان گڏ، ذريعي ۽ ذريعي. ||4||9||
آسا، پنجين مهل:
بدمعاش روئي ٿو ۽ روئي ٿو.
هن عظيم رب، عظيم رب کي وساري ڇڏيو آهي. بدمعاش پنهنجي عملن جو بدلو کڻندو آهي. ||1||روڪ||
جيڪڏهن ڪو سندس ساٿي آهي ته ان کي به پاڻ سان گڏ کڻي هلبو.
ڊريگن وانگر، بدمعاش پنهنجو وڏو، بيڪار بار کڻندو آهي، ۽ پنهنجي باهه ۾ ساڙيندو آهي. ||1||
نانڪ اعلان ڪري ٿو ۽ اعلان ڪري ٿو ته ڇا ٿئي ٿو ماورا رب جي دروازي تي.
رب جا عاجز عقيدتمند هميشه خوشين ۾ آهن. رب جي حمد جا گيت ڳائي، اُهي ڦوڪجي ويندا آهن. ||2||10||
آسا، پنجين مهل:
جيتوڻيڪ مون پاڻ کي مڪمل طور تي سجايو،
تڏهن به، منهنجو ذهن مطمئن نه هو.
مون پنهنجي جسم تي مختلف خوشبودار تيل لڳايو،
۽ اڃان تائين، مون کي ان مان ٿوري خوشي به نه ملي.
منهنجي دل ۾، مون کي اهڙي خواهش آهي،
ته مان جيئرو رهيان صرف پنهنجي محبوب کي ڏسڻ لاءِ، اي منهنجي ماءُ. ||1||
اي ماءُ، مان ڇا ڪريان؟ هي ذهن آرام نٿو ڪري سگهي.
اهو منهنجي محبوب جي نرم محبت سان جادو ڪيو ويو آهي. ||1||روڪ||
ڪپڙا، زيور، ۽ اهڙيون شاندار خوشيون
مان انهن کي بي حساب ڏسان ٿو.
ساڳيءَ طرح عزت، ناموس، وقار ۽ عظمت،
سڄي دنيا جي فرمانبرداري،
۽ ھڪڙو گھر ھڪڙو زيور وانگر خوبصورت.
جيڪڏهن مان خدا جي مرضيءَ سان راضي آهيان، ته پوءِ مون کي برڪت ملي ويندي، ۽ هميشه لاءِ نعمت ۾. ||2||
ڪيترن ئي قسمن جي کاڌي ۽ لذيذ شين سان،
۽ اهڙيون گهڻيون خوشيون ۽ تفريحون،
طاقت ۽ ملڪيت ۽ مطلق حڪم
ان سان، دماغ مطمئن نه ٿيندو آهي، ۽ ان جي اڃ نه ٿيندي آهي.
ساڻس ملڻ کان سواءِ، هي ڏينهن نه گذري.
خدا سان ملاقات، مون کي سڪون مليو. ||3||
ڳولها ڳولهي، اها خبر ٻڌي اٿم،
ته ساد سنگت، پاڪ جي صحبت کان سواءِ، ڪو به ترڻ نه ٿو ڏئي.
جنهن جي پيشانيءَ تي هيءَ سٺي قسمت لکيل آهي، اهو سچو گرو ڳولي ٿو.
هن جون اميدون پوريون ٿيون، ۽ هن جو ذهن مطمئن ٿي ويو.
جڏهن انسان الله سان ملندو آهي، تڏهن سندس اُڃ ختم ٿي ويندي آهي.
نانڪ کي رب مليو آهي، پنهنجي دماغ ۽ جسم ۾. ||4||11||
آسا، پنجين مهل، پنچ پاڌي: