مون گرو جي باري ۾ ٻڌو، تنهنڪري مان هن ڏانهن ويو.
هن منهنجي اندر ۾ نالو، خيرات جي نيڪي ۽ سچي صفائي پيدا ڪئي.
اي نانڪ، سچ جي ٻيڙيءَ تي چڙهڻ سان سڄي دنيا آزاد ٿي وئي آهي. ||11||
سڄي ڪائنات توهان جي خدمت ڪري ٿي، ڏينهن ۽ رات.
مهرباني ڪري منهنجي دعا ٻڌي، اي پيارا رب.
مون سڀني کي چڱيءَ طرح جانچيو ۽ ڏٺو آهي- تون اڪيلو، تنهنجي مرضي سان، اسان کي بچائي سگهين ٿو. ||12||
هاڻي، مهربان رب پنهنجو حڪم جاري ڪيو آهي.
نه ته ڪنهن جي پٺيان ڊوڙي ۽ نه ڪنهن تي حملو ڪري.
اچو ته سڀني کي امن سان رهڻ ڏيو، هن نيڪي واري اصول تحت. ||13||
نرميءَ سان ۽ نرميءَ سان، بوند بوند، Ambrosial Nectar ھيٺ لھي ٿو.
مان ائين ڳالهائيندو آهيان جيئن منهنجو رب ۽ مالڪ مون کي ڳالهائڻ جو سبب بڻائيندو آهي.
مون کي تو ۾ منهنجو سڀ ايمان رکي ٿو. مهرباني ڪري مون کي قبول ڪريو. ||14||
تنهنجا عقيدتمند هميشه تنهنجي لاءِ بکايل آهن.
اي منهنجا مالڪ، مهرباني ڪري منهنجي خواهش پوري ڪريو.
مون کي پنهنجي درشن جي برڪت وارو نظارو عطا ڪر، اي امن جي عطا ڪندڙ. مهرباني ڪري، مون کي پنهنجي ڀاڪر ۾ وٺي. ||15||
مون کي تو جهڙو عظيم ٻيو ڪو نه مليو آهي.
تون براعظمن، دنيان ۽ پاڙن ۾ پکڙيل آهين؛
توهان سڀني هنڌن ۽ وچڙندڙ هنڌن تي گھيرو ڪري رهيا آهيو. نانڪ: تون ئي آهين پنهنجي ٻانهن جو سچو سهارو. ||16||
مان هڪ پہلوان آهيان؛ منهنجو تعلق رب العالمين سان آهي.
مون گروءَ سان ملاقات ڪئي، ۽ مون هڪ ڊگھي پگڙي ڍڪي آهي.
سڀيئي ڪشتي جي ميچ ڏسڻ لاءِ گڏ ٿيا آهن، ۽ مهربان رب پاڻ ان کي ڏسڻ لاءِ بيٺو آهي. ||17||
بگل وڄن ٿا ۽ ڊرم وڄن ٿا.
پہلوان ميدان ۾ داخل ٿين ٿا ۽ چوڌاري دائرو ڪن ٿا.
مون پنجن چيلن کي زمين تي اڇلائي ڇڏيو آهي، ۽ گرو مون کي پٺي تي ڌڪ ڏنو آهي. ||18||
سڀ گڏ ٿيا،
پر اسان مختلف رستن ذريعي واپس گهر وينداسين.
گرو مُخ پنهنجو نفعو کٽي ڇڏيندا آهن ۽ ڇڏي ويندا آهن، جڏهن ته خود پسند ماڻهو پنهنجو سرمايو وڃائي ڇڏيندا آهن ۽ هليا ويندا آهن. ||19||
تون بي رنگ يا نشان آهين.
رب کي ظاهر ۽ حاضر ڏسڻ ۾ اچي ٿو.
بار بار تنهنجون تسبيحون ٻڌي، تنهنجا عقيدتمند توکي ياد ڪن ٿا. اهي تو سان ملن ٿا، اي رب، عظمت جو خزانو. ||20||
عمر گذرندي، آءٌ ٻاجھارو پالڻھار جو ٻانهو آھيان.
گرو منهنجي بندن کي ڪٽي ڇڏيو آهي.
مون کي وري زندگيءَ جي ڪشتي جي ميدان ۾ ناچ نه ڪرڻو پوندو. نانڪ اهو موقعو ڳولي لڌو آهي. ||21||2||29||
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سري راگ، پهرين مهل، پرهري، پهريون بيت:
رات جي پهرئين وڳي ۾، اي منهنجا سوداگر دوست، تو کي پالڻهار جي حڪم سان پيٽ ۾ اڇلايو ويو.
مٿي تي، پيٽ ۾، تو تپسيا ڪئي، اي منهنجا سوداگر دوست، ۽ تو پنهنجي رب ۽ مالڪ کي دعا ڪئي.
توهان پنهنجي رب ۽ مالڪ کي دعائون گهرندا هئا، جڏهن ته، توهان کي مٿي ڪيو ويو آهي، ۽ توهان هن کي ڏاڍي پيار ۽ پيار سان غور ڪيو آهي.
تون ڪالي يوگ جي هن اونداهي دور ۾ ننگا ٿي آيو آهين، ۽ تون وري ننگا ٿي وڃ.
جيئن خدا جو قلم تنهنجي پيشانيءَ تي لکيل آهي، تيئن ئي تنهنجي روح سان گڏ هوندو.
نانڪ فرمائي ٿو ته، رات جي پهرئين وقت ۾، رب جي حڪم سان، توهان پيٽ ۾ داخل ٿيو. ||1||