ٻوڙيندڙ ماڻهوءَ کي ڏهن طرفن ۾ واءُ لڳندو آهي، پر مان رب جي محبت جي تار کي مضبوطيءَ سان پڪڙيل آهيان. ||3||
پريشان ذهن رب ۾ جذب ٿي ويو آهي؛ ٻهراڙيءَ ۽ بڇڙائيءَ جو دور هليو ويو آهي.
ڪبير صاحب فرمائي ٿو، مون هڪ رب کي ڏٺو آهي، بي خوف. مان رب جي نالي سان جڙيل آهيان. ||4||2||46||
گوري بيراگن، ٿِي پاڌي:
مون پنهنجي ساهه کي اندران ڦيرايو، ۽ جسم جي ڇهن چڪرن مان ڇيد ڪيو، ۽ منهنجي شعور مطلق رب جي بنيادي خالي تي مرکوز هئي.
اُن کي ڳوليو جيڪو نه ٿو اچي ۽ نه وڃي ٿو، جيڪو نه مرندو ۽ نه پيدا ٿيو آهي، اي ڇڏيندڙ. ||1||
منهنجو دماغ دنيا کان ڦري ويو آهي، ۽ خدا جي دماغ ۾ جذب ٿي ويو آهي.
گرو جي فضل سان، منهنجي سمجھ ۾ تبديلي آئي آهي؛ ٻي صورت ۾، مان مڪمل طور تي اڻڄاڻ هو. ||1||روڪ||
جيڪو ويجهو هو سو پري ٿي ويو آهي، ۽ ٻيهر، جيڪو پري هو سو ويجهو آهي، انهن لاءِ جيڪي رب کي ائين سمجهن ٿا جيئن هو آهي.
اهو کنڊ مان ٺهيل پاڻي وانگر آهي؛ جيڪو ان کي پيئي ٿو سو ان جو ذائقو ڄاڻي ٿو. ||2||
اي منهنجا مالڪ، مان تنهنجي ڳالهه ڪنهن کي ٻڌايان. اهو ٽن خاصيتن کان ٻاهر آهي. آهي ڪو اهڙو عقل وارو؟
ڪبير چوي ٿو، جيئن ته فيوز آهي جنهن کي توهان لاڳو ڪيو آهي، اهڙي طرح توهان کي نظر ايندو. ||3||3||47||
گوري:
اتي برسات جي موسم، سمنڊ، سج يا ڇانو ناهي، اتي ڪا تخليق يا تباهي ناهي.
اتي نه زندگي آهي نه موت، نه درد ۽ نه خوشي. سماڌيءَ جو فقط پريم ٽرنس آهي، ۽ ڪوبه ديوتا. ||1||
وجدان جي حالت جو بيان ناقابل بيان ۽ شاندار آهي.
اهو ماپ نه آهي، ۽ اهو ختم نه ڪيو ويو آهي. اھو نه ھلڪو آھي ۽ نه ڳرو. ||1||روڪ||
نه ته هيٺيون ۽ نه مٿاهون دنيا آهن؛ اتي نه ڏينهن آهي نه رات.
پاڻي، واء يا باهه ناهي؛ اتي، سچو گرو موجود آهي. ||2||
ناقابل رسائي ۽ اڻڄاڻ رب اتي پنهنجي اندر ۾ رهجي ٿو. گرو جي فضل سان، هو مليو آهي.
ڪبير چوي ٿو، مان پنهنجي گروءَ تي قربان آهيان. مان ساد سنگت ۾ رهندو آهيان، حضور جي صحبت ۾. ||3||4||48||
گوري:
گناهه ۽ نيڪي ٻنهي سان، جسم جو ٻج خريد ڪيو ويندو آهي؛ سانس جي هوا اهو سرمايو آهي جيڪو ظاهر ٿيو آهي.
ان جي پٺي تي ٿلهو خواهش سان ڀريو پيو آهي. هي آهي اسان ٻج خريد ڪندا آهيون. ||1||
منهنجو رب اهڙو مالدار سوداگر آهي!
هن سڄي دنيا کي پنهنجو پيروڪار بڻائي ڇڏيو آهي. ||1||روڪ||
جنسي خواهشون ۽ ڪاوڙ ٽيڪس جمع ڪندڙ آهن، ۽ ذهن جون موجون شاهراهه ڦرندڙ آهن.
پنج عناصر پاڻ ۾ ملن ٿا ۽ انهن جي ڦرلٽ کي ورهائي ٿو. اسان جي ٻچن کي اهڙيءَ طرح ختم ڪيو وڃي ٿو! ||2||
ڪبير فرمائي ٿو، ٻڌ، اي سنتو: هيءَ آهي حالت!
مٿي چڙهندي، ٻڪري ٿڪجي وئي آهي. پنهنجو بار اڇلائي، هو پنهنجو سفر جاري رکي ٿو. ||3||5||49||
گوري، پنچ پاڌي:
ٿورن ڏينهن لاءِ، روح جي ڪنوار پنهنجي والدين جي گهر ۾ رهي ٿي. ان کان پوء، هن کي پنهنجي سسرن ڏانهن وڃڻ گهرجي.
انڌا، بيوقوف ۽ جاهل ماڻهو نه ٿا ڄاڻن. ||1||
ٻڌاءِ ته ڪنوار عام ڪپڙا ڇو پائيندي آهي؟
هن جي گهر ۾ مهمان اچي ويا آهن، ۽ هن جو مڙس هن کي وٺي وڃڻ آيو آهي. ||1||روڪ||
جنهن دنيا جي کوهه ۾ ساهه جي رسيءَ کي هيٺ ڪري ڇڏيو آهي، جنهن کي اسين ڏسون ٿا؟
ساهه جي رسي بدن جي ڳچيءَ مان ٽُٽي وڃي ٿي، ۽ پاڻيءَ وارو اُٿي وڃي ٿو ۽ هليو وڃي ٿو. ||2||
جڏهن رب ۽ مالڪ مهربان آهي ۽ پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، تڏهن هن جا سمورا معاملا حل ٿي ويندا آهن.