سري راگ، پهرين مهل، ٽيون بيت:
چڱن ڪمن کي مٽيءَ جو ٻج بڻاءِ، ۽ ڪلام جو ٻج ٿئي. ان کي مسلسل سچ جي پاڻي سان سيراب ڪريو.
اهڙو هاري ٿيو، ۽ ايمان ڦٽي ويندو. هي جنت ۽ دوزخ جي ڄاڻ آڻي ٿو، اي بيوقوف! ||1||
اهو نه سوچيو ته تنهنجي رب کي صرف لفظن سان ملي سگهي ٿو.
دولت جي غرور ۽ رونق ۾ هي زندگي برباد ڪري رهيا آهيو. ||1||روڪ||
بدن جو عيب جيڪو گناهن ڏانهن وٺي وڃي ٿو، اهو مٽيءَ جو ڍير آهي، ۽ هي دماغ اهو ڏيڏر آهي، جنهن کي ڪنول جي گل جي به قدر نه ٿي ٿئي.
ڀومي اهو استاد آهي جيڪو مسلسل سبق سيکاريندو آهي. پر ڪيئن سمجھي سگھندو، جيستائين ڪنھن کي سمجھ ۾ نه اچي؟ ||2||
هي ڳالهائڻ ۽ ٻُڌڻ واءُ جي گيتن جهڙو آهي، جن جا ذهن مايا جي عشق ۾ رنگيل آهن.
مالڪ جو فضل انهن تي هوندو آهي جيڪي صرف هن تي غور ڪندا آهن. اهي هن جي دل کي خوش آهن. ||3||
توهان ٽيهه روزا رکو ۽ هر روز پنج نمازون پڙهو، پر 'شيطان' انهن کي رد ڪري سگهي ٿو.
نانڪ فرمائي ٿو، توکي موت جي واٽ تي هلڻو پوندو، پوءِ تون مال ۽ جائداد گڏ ڪرڻ جي تڪڙ ڇو ٿو ڪرين؟ ||4||27||
سري راگ، پهرين مهل، چوٿون بيت:
اھو ئي مالڪ آھي جنھن دنيا کي ڦھلايو آھي. هن ڪائنات کي ڦل، تازگي ۽ سبز بڻائي ٿو.
هو پاڻي ۽ زمين کي غلاميءَ ۾ رکي ٿو. خالق جي رب کي سلام! ||1||
موت، اي ملاءِ موت ايندو،
تنهن ڪري خدا جي خوف ۾ زندگي گذاريو. ||1||روڪ||
تون ملان آهين ۽ قاضي آهين، تڏهن ئي ڄاڻين ٿو خدا جو نالو.
توهان تمام گهڻو پڙهيل هوندا، پر زندگي جي ماپ پوري ٿيڻ تي ڪو به رهي نٿو سگهي. ||2||
اهو ئي قاضي آهي، جيڪو خود غرضيءَ ۽ غرور کي ڇڏي هڪ نالي کي پنهنجو سهارو بڻائي ٿو.
سچو خالق رب آهي، ۽ هميشه رهندو. هو پيدا نه ٿيو هو؛ هو نه مرندو. ||3||
توهان هر روز پنج ڀيرا پنهنجي نماز پڙهي سگهو ٿا؛ توهان بائبل ۽ قرآن پڙهي سگهو ٿا.
نانڪ چوي ٿو ته قبر توکي سڏي رهي آهي، هاڻي تنهنجو کاڌو پيتو ختم ٿي ويو آهي. ||4||28||
سري راگ، پهرين مهل، چوٿون بيت:
لالچ جا ڪتا مون سان گڏ آهن.
صبح جو، اهي مسلسل واء تي ڀڙڪندا آهن.
ڪوڙ منهنجو خنجر آهي. فريب ذريعي، مان مئلن جا لاش کائي ٿو.
مان جهنگلي شڪاري جيان رهان ٿو، اي خالق! ||1||
مون نه سٺي نصيحت تي عمل ڪيو آهي ۽ نه مون چڱا ڪم ڪيا آهن.
مان خراب ۽ خوفناڪ طور تي خراب ٿي چڪو آهيان.
صرف تنهنجو نالو، رب، دنيا کي بچائيندو آهي.
هي منهنجي اميد آهي؛ هي منهنجو سهارو آهي. ||1||روڪ||
مان پنهنجي وات سان ڳالهائيندو آهيان، ڏينهن رات.
مان ٻين جي گهرن جي جاسوسي ڪريان ٿو- مان هڪ اهڙي ذليل زندگي آهيان!
اڻپوري جنسي خواهش ۽ غير حل ٿيل غضب منهنجي جسم ۾ رهجي ويا آهن، جهڙوڪ ٻاهر نڪرندڙ جيڪي مئل کي دفن ڪندا آهن.
مان جهنگلي شڪاري جيان رهان ٿو، اي خالق! ||2||
مان ٻين کي ڦاسائڻ جا منصوبا ٺاهيان ٿو، جيتوڻيڪ آئون نرم نظر اچي ٿو.
مان هڪ چور آهيان- مان دنيا کي ڦري ٿو.
مان ڏاڍو چالاڪ آهيان- مان گناهن جو بار کڻان ٿو.
مان جهنگلي شڪاري جيان رهان ٿو، اي خالق! ||3||
مون ان جي قدر نه ڪئي آهي جيڪو تو مون لاءِ ڪيو آهي، رب. مان ٻين کان وٺان ٿو ۽ انهن جو استحصال ڪريان ٿو.
آءٌ توکي ڪھڙو منھن ڏيکاريان، رب؟ مان چور ۽ چور آهيان.
نانڪ غريبن جي حالت بيان ڪري ٿو.
مان جهنگلي شڪاري جيان رهان ٿو، اي خالق! ||4||29||
سري راگ، پهرين مهل، چوٿون بيت:
سڀني پيدا ڪيل مخلوقن ۾ هڪ شعور آهي.
هن شعور کان سواءِ ڪو به پيدا نه ٿيو آهي.