جن وٽ سچائي جا اثاثا نه آهن- اهي امن ڪيئن ٿا ملن؟
ڪوڙ جي سوداگريءَ سان سندن ذهن ۽ جسم ڪوڙو ٿي پوندو آهي.
ڦندن ۾ ڦاٿل هرڻ وانگر، اهي خوفناڪ اذيت ۾ مبتلا آهن؛ اهي مسلسل درد ۾ رڙيون ڪندا آهن. ||2||
جعلي سڪا خزاني ۾ نه وجهي رهيا آهن؛ اهي رب-گرو جي برڪت وارو نظارو حاصل نٿا ڪن.
ڪوڙن جي ڪا به سماجي حيثيت يا عزت ناهي. ڪوڙ جي ذريعي ڪو به ڪامياب نه ٿيندو.
بار بار ڪوڙ تي عمل ڪري، ماڻهو اچي وري جنم وٺن ٿا، ۽ پنهنجي عزت وڃائين ٿا. ||3||
اي نانڪ، گرو جي ڪلام جي ذريعي پنهنجي ذهن کي هدايت ڪريو، ۽ رب جي ساراهه ڪريو.
جيڪي ماڻهو رب جي نالي جي محبت ۾ جڙيل آهن، انهن تي شڪ نه آهي.
جيڪي رب جو نالو جپندا آهن، سي وڏو نفعو ڪمائيندا آهن. بي خوف رب انهن جي ذهنن ۾ رهي ٿو. ||4||23||
سري راگ، پهرين مهل، ٻيو بيت:
دولت، جواني جو حسن ۽ گل چند ڏينهن جا مهمان آهن.
واٽر-للي جي پنن وانگر، اهي سڪي ۽ سڪي ويندا آهن ۽ آخرڪار مري ويندا آهن. ||1||
خوش ره، پيارا محبوب، جيستائين تنهنجي جواني تازگي ۽ لذت آهي.
پر تنهنجا ڏينهن ٿورا آهن- تون ٿڪجي ويو آهين، ۽ هاڻي تنهنجو جسم پوڙهو ٿي ويو آهي. ||1||روڪ||
منهنجا رانديڪا دوست قبرستان ۾ سمهي ويا آهن.
منهنجي ٻهراڙيءَ ۾، مون کي به وڃڻو پوندو. مان هڪ ڪمزور آواز ۾ روئي ٿو. ||2||
ڇا تو پري کان سڏ نه ٻڌو آهي، اي خوبصورت روح واري دلہن؟
توھان کي پنھنجي سسر ڏانھن وڃڻ گھرجي. توهان هميشه لاء پنهنجي والدين سان گڏ نه رهي سگهو ٿا. ||3||
اي نانڪ، ڄاڻ ته هوءَ جيڪا پنهنجي ماءُ پيءُ جي گهر ۾ سمهي رهي آهي، اها ڏينهن جي روشنيءَ ۾ لُٽي وڃي ٿي.
هوءَ پنهنجي خوبين جو گلدستو وڃائي چڪي آهي. هڪ عيب گڏ ڪري، هوءَ هلي ٿي. ||4||24||
سري راگ، پهرين مهل، ٻيو بيت:
هو پاڻ ئي لطف وٺندڙ آهي، ۽ هو پاڻ ئي مزو وٺندڙ آهي. هو پاڻ سڀني جو حڪيم آهي.
هو پاڻ پنهنجي لباس ۾ ڪنوار آهي، هو پاڻ بستري تي ڪنوار آهي. ||1||
منھنجو پالڻھار ۽ مالڪ پيار سان ڀريل آھي. هو پوريءَ طرح پکڙيل ۽ سڀني تي پکڙيل آهي. ||1||روڪ||
هو پاڻ ماهيگير ۽ مڇي آهي. هو پاڻ ئي پاڻي ۽ جال آهي.
هو پاڻ ئي ٻوڙيندڙ آهي، ۽ پاڻ ئي ٻوٽو آهي. ||2||
هو پاڻ ڪيترن ئي طريقن سان پيار ڪري ٿو. اي روح جي ڀيڻ، هي منهنجو محبوب آهي.
هو مسلسل خوشنما ۽ خوش روح دلہن کي خوش ڪندو آهي. رڳو ان حالت کي ڏسو جنهن ۾ مان هن کان سواءِ آهيان! ||3||
نانڪ دعا ڪري ٿو، مهرباني ڪري منهنجي دعا ٻڌ: تون حوض آهين، ۽ تون روح سوان آهين.
تون ڏينهن جو گل آهين ۽ تون رات جو واٽر للي آهين. تون پاڻ انهن کي ڏسندين، ۽ خوشيءَ ۾ ڦٽي نڪرندين. ||4||25||
سري راگ، پهرين مهل، ٽيون بيت:
هن جسم کي ميدان ٺاهيو ۽ نيڪ عملن جو ٻج پوکيو. ان کي پاڻي ڏيو رب جي نالي سان، جنهن سڄي دنيا کي هٿ ۾ رکيو آهي.
اچو ته توهان جي ذهن کي هاري هجي. رب توهان جي دل ۾ اڀرندو، ۽ توهان نروان جي حالت حاصل ڪندا. ||1||
اي بيوقوف! تو کي مايا تي ايترو غرور ڇو آهي؟
پيءُ، اولاد، زال، ماءُ ۽ سڀ مائٽ، آخر ۾ تنهنجا مددگار نه ٿيندا. ||روڪ||
تنهنڪري برائي، بڇڙائي ۽ فساد کي ختم ڪريو؛ انهن کي ڇڏي ڏيو، ۽ پنهنجي روح کي خدا تي غور ڪرڻ ڏيو.
جڏهن جاپ، سخت مراقبت ۽ خود نظم و ضبط توهان جا محافظ بڻجي ويندا آهن، تڏهن ڪنول ڦٽيندو آهي، ۽ ماکيءَ مان نڪرندي آهي. ||2||
جسم جي ستاويهه عنصرن کي پنهنجي قبضي ۾ آڻيو ۽ زندگيءَ جي ٽن مرحلن ۾ موت کي ياد ڪر.
ڏهن طرفن ۾ لاتعداد رب کي ڏسو، ۽ فطرت جي سڀني قسمن ۾. نانڪ چوي ٿو، اهڙيءَ طرح هڪڙو رب توکي پار کڻي ويندو. ||3||26||