لالچ اوندهه آهي، ۽ خرابيون هن جي پيرن ۾ ٽنگيل آهن. ||3||
هن جي دولت هن کي مسلسل ڌڪيندي آهي، ۽ گناهه پوليس آفيسر وانگر ڪم ڪري ٿو.
ڇا انسان سٺو آهي يا خراب، هو ائين ئي آهي جيئن توهان هن کي ڏسندا آهيو، اي رب. ||4||
اصل رب کي الله سڏيو ويندو آهي. هاڻي شيخ جو موڙ اچي ويو آهي.
ديوتا جا مندر ٽيڪس جي تابع آهن؛ اھو اھو آھي جيڪو اھو آيو آھي. ||5||
مسلمانن جي عقيدت جا برتن، دعا لاءِ سڏ، دعائون ۽ دعائون هر هنڌ آهن. رب نيري لباس ۾ ظاهر ٿئي ٿو.
هر هڪ ۽ هر گهر ۾، هرڪو مسلمان سلام استعمال ڪندو آهي. توھان جي ڳالھ تبديل ٿي وئي آھي، اي ماڻھو. ||6||
تون، اي منهنجا رب ۽ مالڪ، زمين جو بادشاهه آهين. مون کي ڪهڙي طاقت آهي توکي چيلينج ڪرڻ جي؟
چئن طرفن ۾، ماڻهو توهان کي عاجزي سان سجدو ڪن ٿا. تنهنجا ساراهه هر دل ۾ گونجن ٿا. ||7||
مقدس مزارن جي زيارت ڪرڻ، سمرتيون پڙهڻ ۽ خيرات ۾ ڏيڻ - انهن مان ڪو به فائدو نه آهي.
اي نانڪ، رب جي نالي کي ياد ڪرڻ سان، شاندار عظمت هڪ لمحي ۾ حاصل ٿئي ٿي. ||8||1||8||
بسنت ھندول، ٻيو گھر، چوٿون مھل:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
جسم-ڳوٺ جي اندر هڪ اهڙو ٻار رهندو آهي، جيڪو هڪ لمحي لاءِ به ٿلهو رهي نٿو سگهي.
اهو ڪيتريون ئي ڪوششون ڪري ٿو، ۽ ٿڪجي ٿو، پر ان جي باوجود، اهو بار بار بيچيني سان ڀڄندو آهي. ||1||
اي منهنجا مالڪ ۽ مالڪ، توهان جو ٻار گهر آيو آهي، توهان سان گڏ ٿيڻ لاء.
سچي گروءَ سان ملڻ سان، هن کي پورو رب ملي ٿو. رب جي نالي تي غور ۽ فڪر ڪرڻ سان، هن کي رب جو نشان ملي ٿو. ||1||روڪ||
هي لاش آهن، هي لاش سڄي دنيا جي ماڻهن جا. رب جو نالو انھن ۾ نه رھندو.
گرو اسان کي رب جي نالي جو پاڻي چکڻ جي هدايت ڪري ٿو، ۽ پوء اسان ان کي ذائقو ۽ لطف اندوز ڪريون ٿا، ۽ اسان جو جسم تازو ٿي ويندو آهي. ||2||
مون پنهنجي سڄي جسم کي جانچيو، اڀياس ڪيو ۽ ڳوليو، ۽ گرومخ جي حيثيت ۾، مون کي هڪ معجزو ڏسڻ ۾ اچي ٿو.
سڀ بي ايماني ٻاهر ڳوليا ۽ مري ويا، پر گرو جي تعليمات تي عمل ڪندي، مون کي پنهنجي دل جي گهر ۾ رب مليو آهي. ||3||
الله تعاليٰ رحم ڪندڙ آهي حليمن تي. ڪرشن بيدار جي گهر آيو، جيڪو گهٽ سماجي حيثيت جو هڪ ديوان هو.
سداما خدا سان پيار ڪيو، جيڪو ساڻس ملڻ آيو. خدا سڀ ڪجهه هن جي گهر ڏانهن موڪليو، ۽ هن جي غربت ختم ڪئي. ||4||
رب جي نالي جي شان وڏي آهي. منهنجي رب ۽ مالڪ پاڻ ان کي منهنجي اندر ۾ سمائي ڇڏيو آهي.
توڙي جو سڀ بي وفائي مون تي بدتميزي ڪندا رهن، پر ان ۾ هڪ ذرو به گھٽتائي نه ٿيندي. ||5||
رب جو نالو سندس عاجز ٻانهن جي ساراهه آهي. اهو کيس ڏهن طرفن ۾ عزت ڏئي ٿو.
بدمعاش ۽ بي ايمان بزدل ان کي برداشت نه ٿا ڪري سگهن. انهن پنهنجن گهرن کي باهه ڏئي ڇڏي آهي. ||6||
عاجز انسان ٻئي عاجز سان ملاقات ڪري عزت حاصل ڪري ٿو. رب جي شان ۾، سندن شان چمڪي ٿو.
منهنجي پالڻهار جا ٻانها محبوب سان پيار ڪندڙ آهن. اهي سندس ٻانهن جا غلام آهن. ||7||
خالق پاڻ پاڻي آهي؛ هو پاڻ اسان کي پنهنجي اتحاد ۾ متحد ڪري ٿو.
اي نانڪ، گرو مُخ آسماني سڪون ۽ شانتيءَ ۾ ائين جذب ٿئي ٿو، جيئن پاڻيءَ سان ميلاپ. ||8||1||9||