خدا پاڻ پنهنجي عاجز بندن جون دعائون ٻڌيون آهن.
هن منهنجي مرض کي دور ڪيو، ۽ مون کي جوان ڪيو؛ هن جي شاندار روشني تمام وڏي آهي! ||1||
هن مون کي منهنجي گناهن جي معافي ڏني، ۽ پنهنجي طاقت سان شفاعت ڪئي.
مون کي پنهنجي ذهن جي خواهشن جي ميوي سان برڪت ڪئي وئي آهي؛ نانڪ هن تي قربان آهي. ||2||16||80||
راگ بلاول، پنجون مهل، چو پڌائي ۽ ڌو پاڌي، ڇهين بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
اي منهنجا پيارا رب، مون کي نه ٻڌاءِ ڪافر سنسار جي،
سندس گيت ۽ سُر ڳائيندو هو ۽ سندس بي مقصد ڪلام ڳائيندو هو. ||1||روڪ||
آئون خدمت ڪريان ٿو، خدمت ڪريان ٿو، خدمت ڪريان ٿو، خدمت ڪريان مقدس سنتن جي. ھميشه ۽ ھميشه، مان اھو ڪندس.
رب العالمين، عظيم عطا ڪندڙ، مون کي بي خوفيءَ جي تحفي سان نوازيو آهي. پاڪ جي صحبت ۾ شامل ٿي، مان رب جي شان ۾ گيت ڳايان ٿو. ||1||
منهنجي زبان بي انتها ۽ بي انتها رب جي حمد سان سينگاريل آهي، ۽ منهنجيون اکيون سندس درشن جي برڪت سان سينگاريل آهن.
مون تي رحم ڪر، اي نرمل جي دردن کي ختم ڪندڙ، ته مان توهان جي لوٽس پيرن کي پنهنجي دل ۾ رکي سگهان ٿو. ||2||
سڀ کان هيٺ، ۽ سڀ کان مٿي؛ هي اهو خواب آهي جيڪو مون ڏٺو آهي.
مون پنھنجي غرور کي تباھ ڪيو، تباھ ڪيو، تباھ ڪيو، جڏھن کان سچو گرو پنھنجي منتر کي مون ۾ لڳايو. ||3||
بي انتها، بي انتها، بي انتها مهربان رب آهي. هن جو وزن نه ٿو ڪري سگهجي. هو پنهنجي بندن جو عاشق آهي.
جيڪو به گرو نانڪ جي حرم ۾ داخل ٿئي ٿو، بي خوف ۽ امن جي تحفن سان برڪت وارو آهي. ||4||||1||81||
بلاول، پنجين مهل:
اي پيارا خدا، تون منهنجي زندگي جي سانس جو سهارو آهين.
مان تو کي عاجزي ۽ احترام سان سجدو ڪريان ٿو. ڪيترائي ڀيرا، مان قرباني آهيان. ||1||روڪ||
ويٺي، اٿڻ، سمهڻ ۽ جاڳندي، هي ذهن تنهنجي باري ۾ سوچي ٿو.
مان توکي پنهنجي خوشي ۽ درد ۽ هن دماغ جي حالت بيان ڪريان ٿو. ||1||
تون منهنجي پناهه ۽ سهارو آهين، طاقت، عقل ۽ دولت؛ تون منهنجو خاندان آهين.
جيڪو ڪجھ تون ڪرين ٿو، مان ڄاڻان ٿو ته اھو سٺو آھي. توهان جي لوٽس پيرن تي نظر، نانڪ امن ۾ آهي. ||2||2||82||
بلاول، پنجين مهل:
مون ٻڌو آهي ته خدا سڀني جو ڇوٽڪارو ڏيندڙ آهي.
وابستگي جي نشي ۾، گنهگارن جي سنگت ۾، انسان اهڙي رب کي پنهنجي ذهن مان وساري ڇڏيو آهي. ||1||روڪ||
هن زهر گڏ ڪيو، ۽ ان کي مضبوطيءَ سان پڪڙيو. پر هن پنهنجي ذهن مان امرت کي ڪڍي ڇڏيو آهي.
هو جنسي خواهش، ڪاوڙ، لالچ ۽ بدمعاشي سان ڀريل آهي. هن سچائي ۽ سڪون کي ڇڏي ڏنو آهي. ||1||
مون کي مٿي کڻ، ۽ مون کي انهن مان ڪڍي، اي منهنجا رب ۽ مالڪ. مان تنهنجي حرم ۾ داخل ٿي چڪو آهيان.
نانڪ خدا کان دعا گهري ٿو: مان غريب فقير آهيان. مون کي ساد سنگت ۾، حضور جي صحبت ۾ وٺي وڃو. ||2||3||83||
بلاول، پنجين مهل:
مان سنتن کان خدا جي تعليمات ٻڌندو آهيان.
رب جو واعظ، سندس حمد جا گيت ۽ نعمت جا گيت، ڏينهن رات گونجندا رهن ٿا. ||1||روڪ||
پنهنجي رحمت ۾، خدا انهن کي پنهنجو بنايو آهي، ۽ انهن کي پنهنجي نالي جي نعمت سان نوازيو آهي.
ڏينهن ۾ چوويهه ڪلاڪ، مان خدا جي پاڪائي ڳائيندو آهيان. جنسي خواهش ۽ ڪاوڙ هن جسم کي ڇڏي ڏنو آهي. ||1||