راگ مارو، پھريون مھل، پھريون گھر، چو-پاڌي:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچ جو نالو آهي. تخليقي شخصيت. ڪو خوف. نه نفرت. The Undying جي تصوير. ڄمڻ کان ٻاهر. پاڻ ۾ موجود. گرو جي مهرباني:
سلوڪ:
اي منهنجا دوست، مان هميشه تنهنجي قدمن جي مٽي رهان.
نانڪ توهان جي حفاظت جي طلب ڪري ٿو، ۽ توهان کي هميشه، هتي ۽ هاڻي ڏسي ٿو. ||1||
لفظ:
جن کي رات جي پوئين گھڙيءَ ۾ سڏ ملن ٿا، سي پنھنجي پالڻھار جو نالو ڳائيندا آھن.
انهن لاءِ خيما، ڇت، ڇت ۽ گاڏيون تيار ڪيون ويون آهن.
تون سڏ موڪلين ٿو، اي پالڻھار، انھن ڏانھن جيڪي توھان جي نالي تي غور ڪن ٿا. ||1||
ابا، مان بدقسمتي آهيان، هڪ فريب.
مون کي تنهنجو نالو نه مليو آهي. منهنجو ذهن انڌو آهي ۽ شڪ ۾ گمراهه آهي. ||1||روڪ||
مزو چکيو اٿم، ۽ ھاڻي منھنجو درد پورو ٿيو آھي. اي منهنجي ماءُ، منهنجي اڳئين مقرر ڪيل قسمت آهي.
هاڻي منهنجون خوشيون گهٽ آهن، ۽ منهنجا ڏک گهڻا آهن. سخت تڪليف ۾، مان پنهنجي زندگي گذاريو. ||2||
رب کان جدا ٿيڻ کان وڌيڪ ڪهڙي علحدگي ٿي سگهي ٿي؟ جيڪي ساڻس گڏ آهن، تن لاءِ ٻيو ڪهڙو اتحاد ٿي سگهي ٿو؟
رب ۽ مالڪ جي ساراهه ڪريو، جنهن، هن راند کي ٺاهي، ان کي ڏسي ٿو. ||3||
سٺي قسمت سان، هي اتحاد اچي ٿو؛ هي جسم پنهنجي لذت حاصل ڪري ٿو.
جيڪي پنهنجي قسمت وڃائي چڪا آهن، اهي هن اتحاد کان جدا ٿيڻ جو شڪار آهن. اي نانڪ، اهي اڃا به هڪ ڀيرو ٻيهر متحد ٿي سگهن ٿا! ||4||1||
مارو، پھريون مھل:
ماءُ ۽ پيءُ جو اتحاد جسم کي وجود ۾ آڻي ٿو.
خالق ان تي پنهنجي تقدير جو لکت لکي ٿو.
هن لکت جي مطابق، تحفا، روشني ۽ شاندار عظمت ملي ٿي.
مايا ۾ شامل ٿيڻ سان، روحاني شعور گم ٿي ويندو آهي. ||1||
اي بيوقوف دماغ، تون ايڏو غرور ڇو آهين؟
توکي اُٿڻو ۽ وڃڻو پوندو جڏھن تنھنجي پالڻھار جي مرضي. ||1||روڪ||
دنيا جي ذائقي کي ڇڏي ڏيو، ۽ آرام سان آرام حاصل ڪريو.
سڀني کي پنھنجي دنياوي گھر ڇڏڻ گھرجي. هتي ڪو به هميشه لاءِ نه رهندو.
ڪجھ کائو، باقي بچو،
جيڪڏهن توهان کي ٻيهر دنيا ڏانهن موٽڻ جي قسمت آهي. ||2||
هو پنهنجي جسم کي سينگاريندو آهي ۽ ريشمي لباس ۾.
هو هر قسم جا حڪم جاري ڪندو آهي.
پنهنجو آرامده بسترو تيار ڪري، هو سمهي ٿو.
جڏهن هو موت جي رسول جي هٿ ۾ اچي ٿو، تڏهن روئڻ مان ڪهڙو فائدو؟ ||3||
گهريلو معاملو آهي ڦاسيءَ جا ڦڙا، اي تقدير جا ڀائرو.