اي نانڪ، اهي ئي رب جي درٻار ۾ خوبصورت نظر اچن ٿا، جن کي رب پنهنجو ڪيو آهي. ||1||
مايا هڪ سراب آهي، جيڪا ذهن کي گمراهه ڪري ٿي، اي منهنجا ساٿي، خوشبوءِ واري هرڻ وانگر، يا وڻ جي عارضي ڇانو وانگر.
مايا چست آهي، ۽ توسان گڏ نه ٿي، اي منهنجا ساٿي؛ آخر ۾، اهو توهان کي ڇڏي ڏيندو.
هو نهايت سهڻي عورتن سان لذت ۽ حسي لذت حاصل ڪري سگهي ٿو، پر اهڙيءَ طرح ڪنهن کي به سڪون نه ٿو ملي.
برڪت وارو، برڪت وارو عاجز آهن، رب جا پاڪ بزرگ، اي منهنجا ساٿي. اي نانڪ، اهي هن نالي تي غور ڪن ٿا، رب جي نالي تي. ||2||
وڃ، اي منهنجا خوش قسمت ساٿي: اوليائن جي صحبت ۾ رهو، ۽ رب سان ملي.
اتي، نه درد، نه بک ۽ نه بيماري توهان کي تڪليف ڏيندو. رب جي لوطس پيرن لاءِ پيار قائم ڪريو.
اتي ڪوبه جنم يا موت ناهي، نه وري جنم ۾ اچڻ يا وڃڻ، جڏهن توهان ابدي رب جي حرم ۾ داخل ٿيو.
محبت ختم نه ٿيندي آهي، ۽ وابستگي توهان کي پڪڙي نه آهي، اي نانڪ، جڏهن توهان هڪ رب تي غور ڪيو ٿا. ||3||
پنهنجي فضل جي نظر سان، منهنجي محبوب منهنجي ذهن ۾ سوراخ ڪري ڇڏيو آهي، ۽ مان هن جي محبت سان واقف ٿي چڪو آهيان.
منھنجو بسترو سينگاريو آھي، محبوب سان ملڻ، خوشيءَ ۽ خوشيءَ ۾، مان سندس شان ۾ گيت ڳايان ٿو.
اي منهنجا دوستو ۽ ساٿيو، مان رب جي محبت سان ڀريل آهيان. منهنجي ذهن ۽ جسم جون خواهشون پوريون ٿيون.
اي نانڪ، حيران ڪندڙ روح، عجيب رب سان ملي ٿو. هن حالت بيان نه ٿو ڪري سگهجي. ||4||2||5||
راگ بلاول، پنجون مهل، چوٿون بيت:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
سڄي ڪائنات هڪ رب جو روپ آهي.
هو پاڻ واپار آهي، ۽ هو پاڻ ئي واپار ڪندڙ آهي. ||1||
ڪيڏو نه ٿورڙو آهي جيڪو اهڙي روحاني حڪمت سان نوازيو هجي.
جتي به وڃان ٿو، اتي کيس ڏسان ٿو. ||1||روڪ||
هو ڪيترن ئي شڪلن کي ظاهر ڪري ٿو، جڏهن ته اڃا تائين اڻڄاتل ۽ مطلق آهي، ۽ اڃا تائين هن جو هڪ روپ آهي.
هو پاڻ پاڻي آهي ۽ هو پاڻ ئي موج آهي. ||2||
هو پاڻ مندر آهي، ۽ هو پاڻ ئي بي غرض خدمتگار آهي.
هو پاڻ ئي پوڄاري آهي، ۽ هو پاڻ ئي بت آهي. ||3||
هو پاڻ يوگا آهي. هو پاڻ ئي رستو آهي.
نانڪ جو خدا هميشه لاء آزاد آهي. ||4||1||6||
بلاول، پنجين مهل:
هو پاڻ پيدا ڪري ٿو، ۽ هو پاڻ ئي سهارو ڏئي ٿو.
هو پاڻ سڀني کي عمل ڪرڻ جو سبب بڻائيندو آهي؛ هو پاڻ کي ڪو به الزام نه ٿو ڏئي. ||1||
هو پاڻ تعليم ڏيندڙ آهي ۽ پاڻ ئي استاد آهي.
هو پاڻ ئي شان آهي، ۽ هو پاڻ ئي ان جو تجربو ڪندڙ آهي. ||1||روڪ||
هو پاڻ خاموش آهي، ۽ هو پاڻ ڳالهائيندڙ آهي.
هو پاڻ ناقابل فراموش آهي. هن کي دوکو نٿو ڏئي سگهجي. ||2||
هو پاڻ ڳجھو آهي، ۽ هو پاڻ ئي ظاهر آهي.
هو پاڻ هر هڪ دل ۾ آهي. هو پاڻ بي نياز آهي. ||3||
هو پاڻ مطلق آهي، ۽ هو پاڻ ڪائنات سان گڏ آهي.
نانڪ چوي ٿو، سڀ خدا جا فقير آهن. ||4||2||7||
بلاول، پنجين مهل:
گمراھيءَ واريءَ کي وري واٽ تي رکي ٿو.
اهڙو گرو وڏي خوش نصيبي سان ملي ٿو. ||1||
غور ڪر، رب جي نالي تي غور ڪر، اي دماغ.
گروءَ جا پيارا پير منهنجي دل ۾ رهن ٿا. ||1||روڪ||