جهڙيءَ ريت رسيءَ جي ڪهاڻيءَ کي غلطيءَ سان نانگ سمجھيو ويو آهي، اهو راز هاڻي مون کي سمجهايو ويو آهي.
گھڻا ڪنگڻ وانگر، جن کي مون غلطيءَ سان سونا سمجھيو ھو. هاڻي، مان اهو نه ٿو چوان جيڪو مون چيو هو. ||3||
هڪ رب ڪيترن ئي شڪلين ۾ پکڙيل آهي. هو پاڻ کي سڀني دلين ۾ مزو ڏئي ٿو.
روي داس چوي ٿو، رب اسان جي هٿن ۽ پيرن کان وڌيڪ ويجهو آهي. جيڪو هوندو، هوندو. ||4||1||
جيڪڏهن مان جذباتي وابستگي جي بندن ۾ جڪڙيل آهيان، ته پوءِ مان توکي پيار جي بندن سان ڳنڍي ڇڏيندس.
اڳتي وڌو ۽ ڀڄڻ جي ڪوشش ڪريو، پالڻھار؛ مان توکان پوڄا ۽ پوڄا ڪري ڀڄي ويو آهيان. ||1||
اي منهنجا مالڪ، توهان کي خبر آهي ته منهنجي محبت توهان لاء.
هاڻي، تون ڇا ڪندين؟ ||1||روڪ||
هڪ مڇي پڪڙي، ڪٽي، ۽ ڪيترن ئي طريقن سان پکايا ويندا آهن.
ٿلهي ليکي، کائي ويندي آهي، پر پوءِ به، اهو پاڻي نه وساريندو آهي. ||2||
رب، اسان جو بادشاهه، ڪنهن جو پيءُ ناهي، سواءِ انهن جي جيڪي هن سان پيار ڪن ٿا.
جذباتي وابستگي جو پردو سڄي دنيا تي چاڙهيو ويو آهي، پر اهو رب جي عبادت ڪندڙ کي تنگ نٿو ڪري. ||3||
روي داس چوي ٿو، هڪ رب لاء منهنجي عقيدت وڌي رهي آهي؛ هاڻي مان اهو ڪنهن کي ٻڌائي سگهان ٿو؟
جنهن مون کي تنهنجي پوڄا ڪرڻ ۽ پوڄڻ لاءِ آندو- مان اڃا تائين اهو درد برداشت ڪري رهيو آهيان. ||4||2||
مون کي هيءَ قيمتي انساني زندگي پنهنجي گذريل ڪمن جي بدلي ۾ ملي آهي، پر عقل جي فرق کان سواءِ اها بيڪار ضايع ٿي وئي آهي.
مون کي ٻڌاءِ ته رب جي عبادت کان سواءِ، اندرا بادشاهه جي محلن ۽ تختن جو ڪهڙو فائدو؟ ||1||
تو اسان جي بادشاهه، رب جي نالي جي عظيم ذات تي غور نه ڪيو آهي؛
هي عظيم جوهر توهان کي ٻين سڀني شين کي وساري ڇڏيندو. ||1||روڪ||
اسان کي خبر ناهي ته اسان کي ڇا ڄاڻڻ جي ضرورت آهي، ۽ اسان چريو ٿي چڪا آهيون. اسان غور نه ڪندا آهيون ته اسان کي غور ڪرڻ گهرجي; اسان جا ڏينهن گذري رهيا آهن.
اسان جا جذبا مضبوط آهن، ۽ اسان جي تعصب واري عقل ڪمزور آهي. اسان وٽ اعليٰ مقصد تائين رسائي ناهي. ||2||
اسان چئون ٿا ڪجھه، ۽ ڪريون ڪجھ ٻيو؛ لامحدود مايا ۾ ڦاٿل، اسان کي ڪجھ به سمجھ ۾ نه ٿو اچي.
روي داس چوي ٿو، تنهنجو ٻانهو، اي رب، مان مايوس ۽ لاتعلق آهيان؛ مهرباني ڪري، مون کي پنهنجي غضب کان بچاء، ۽ منهنجي روح تي رحم ڪر. ||3||3||
هو امن جو سمنڊ آهي. زندگيءَ جو معجزاتي وڻ، خواهشن کي پورو ڪندڙ زيور ۽ ڪاماڌائن، ڳئون جيڪا سڀني خواهشن کي پورو ڪري ٿي، سڀ سندس اختيار ۾ آهن.
چار عظيم نعمتون، سڌن جون ارڙهن مافوق الفطرت روحاني طاقتون، ۽ نو خزانا، سڀ سندس هٿ جي کجيءَ ۾ آهن. ||1||
تون پنهنجي زبان سان رب، هار، هار جو نالو نه ڳالهاءِ.
ٻين سڀني ڳالهين ۾ پنهنجي شموليت کي ڇڏي ڏيو. ||1||روڪ||
برهما جا مختلف شاستر، پراڻا ۽ ويد، چوويهه اکرن جا ٺهيل آهن.
گهڻي غور و فڪر کان پوءِ، وياس عظيم مقصد جي ڳالهه ڪئي؛ رب جي نالي جي برابر ڪا به شيء ناهي. ||2||
ڏاڍا خوش نصيب آھن اُھي جيڪي آسماني نعمتن ۾ سمائجي ويا آھن، ۽ انھن جي زنجيرن مان آزاد ٿين ٿا. اهي رب سان پيار سان ڳنڍيل آهن.
روي داس جو چوڻ آهي ته، رب جي نور کي پنهنجي دل ۾ جاءِ ڏي، ۽ تنهنجو جنم ۽ موت جو خوف توکان دور ٿي ويندو. ||3||4||
جيڪڏهن تون جبل آهين، رب، ته مان مور آهيان.
جيڪڏهن تون چنڊ آهين، ته پوءِ مان ان سان پيار ۾ ٽٽل ٽٽل آهيان. ||1||
اي منهنجا مالڪ، جيڪڏهن تون مون سان نه ٽوڙيندين ته پوءِ مان توسان نه ٽٽندس.
ڇو ته، جيڪڏهن مان توسان گڏ ٿي ويس، ته پوءِ مان ڪنهن سان ملندس؟ ||1||روڪ||
جيڪڏهن تون چراغ آهين، ته مان بتي آهيان.
جيڪڏهن تون مقدس زيارت جو هنڌ آهين ته پوءِ مان حاجي آهيان. ||2||