پوءِ هوءَ خوش روح دلہن طور سڃاتي وڃي ٿي، جيڪڏهن هوءَ گرو جي ڪلام تي غور ڪري ٿي. ||3||
هن جي ڪيل عملن جي پابند، هوءَ چوڌاري گهمي رهي آهي - هي ڏسو ۽ سمجھو.
اسان هن کي ڇا چئي سگهون ٿا؟ غريب روح جي ڪنوار ڇا ڪري سگهي ٿي؟ ||4||
مايوس ۽ نا اميد ٿي، هوءَ اُٿي ۽ هلي وئي. هن جي شعور ۾ ڪو به سهارو يا همٿ نه آهي.
تنهن ڪري رب جي لوٽس پيرن سان جڙيل رهو، ۽ هن جي حرم ڏانهن جلدي ڪر، ڪبير! ||5||6||50||
گوري:
يوگي چوي ٿو ته يوگا سٺو ۽ مٺو آهي، ۽ ٻيو ڪجهه ناهي، اي تقدير جا ڀائر.
جيڪي پنھنجا مٿو ڇنڊيندا آھن، ۽ جيڪي پنھنجا عضوا ڪٽيندا آھن، ۽ جيڪي رڳو ھڪڙو لفظ چوندا آھن، سي سڀ چوندا آھن ته انھن سڌن جي روحاني ڪمال حاصل ڪئي آھي. ||1||
رب کان سواءِ، انڌا شڪ ۾ ڦاٿل آهن.
۽ جن وٽ مان آزاديءَ لاءِ وڃان ٿو، اهي پاڻ به هر قسم جي زنجيرن ۾ جڪڙيل آهن. ||1||روڪ||
روح ان ۾ ٻيهر جذب ٿي ويندو آهي جنهن مان اهو پيدا ٿيو هو، جڏهن ڪو ماڻهو غلطين جي هن رستي کي ڇڏي ڏيندو آهي.
عالم پنڊت، نيڪ، بهادر ۽ سخي، سڀ چون ٿا ته اهي ئي عظيم آهن. ||2||
اُهو ئي سمجهي ٿو، جنهن کي رب سمجهائي ٿو. عقل کان سواءِ، ڪير ٿو ڪري سگهي؟
سچي گروءَ سان ملڻ سان، اوندهه دور ٿي ويندي آهي، ۽ اهڙيءَ طرح زيور حاصل ٿيندو آهي. ||3||
پنهنجي کاٻي ۽ ساڄي هٿن جا بڇڙا ڪم ڇڏي ڏيو ۽ رب جي پيرن کي پڪڙيو.
ڪبير چوي ٿو، گونگي گڙ چکيو آهي، پر جيڪڏهن پڇيو وڃي ته ان بابت ڇا چوندا؟ ||4||7||51||
راگ گوري پوربي، ڪبير جيئي:
هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:
جتي ڪا شيءِ هئي، اتي هاڻي ڪجهه به ناهي. پنج عناصر هاڻي نه آهن.
اِدا، پنگلا ۽ سُشمنا- اي انسانو، هاڻي انهن مان ساهه ڪيئن ڳڻجي؟ ||1||
تار ڀڄي ويو آهي، ۽ ڏهين دروازي جو آسمان تباهه ٿي ويو آهي. تنهنجي ڳالهه ڪيڏانهن وئي؟
اُها بزدليءَ مون کي رات ڏينهن تڪليف ڏني. ڪير مون کي هن جي وضاحت ڪري سگهي ٿو ۽ مون کي سمجهڻ ۾ مدد ڪري سگهي ٿو؟ ||1||روڪ||
جتي دنيا آهي - جسم اتي ناهي. ذهن به نه آهي.
جوائنر هميشه لاءِ بي نياز آهي؛ هاڻي چئجي ته روح ڪنهن جي اندر آهي؟ ||2||
عناصر ۾ شامل ٿيڻ سان، ماڻهو انهن ۾ شامل نه ٿي سگهيا آهن، ۽ ٽوڙڻ سان، اهي ٽوڙي نٿا سگهن، جيستائين جسم فنا نه ٿئي.
روح ڪنهن جو مالڪ آهي ۽ ڪنهن جو نوڪر؟ ڪٿي، ۽ ڪنهن ڏانهن وڃي ٿو؟ ||3||
ڪبير صاحب فرمائي ٿو ته، مون پيار سان پنهنجو ڌيان انهيءَ جاءِ تي لڳايو آهي، جتي ڏينهن رات رب جو رهاڪو آهي.
صرف هو پاڻ ئي ڄاڻي ٿو پنهنجي اسرار جا راز؛ هو ابدي ۽ ابدي آهي. ||4||1||52||
گوري:
اچو ته غور ۽ فڪري مراقبت کي توهان جي ٻن ڪنارن جا ڪن، ۽ سچي حڪمت توهان جي پيچيدگي واري اوورڪوٽ هجي.
خاموشي جي غار ۾، توهان جي يوگڪ پوزيشن ۾ رهڻ؛ خواهش جي تابع ٿيڻ کي توهان جي روحاني رستو ڏيو. ||1||
اي منهنجا بادشاهه، مان هڪ يوگي آهيان، هڪ همت پرست، هڪ ڇڏيندڙ آهيان.
مان نه مرندس ۽ نه ئي درد يا جدائي برداشت ڪريان ٿو. ||1||روڪ||
نظام شمسي ۽ ڪهڪشائون منهنجا سڱ آهن. سڄي دنيا منهنجي خاڪ کڻڻ لاءِ ٿلهو آهي.
ٽنهي خوبين کي ختم ڪرڻ ۽ هن دنيا مان نجات حاصل ڪرڻ منهنجو گہرا مراقبو آهي. ||2||
منهنجو دماغ ۽ ساهه منهنجي ڳچيءَ جا ٻه ڳوڙها آهن، ۽ سڄي عمر جو رب ان جو فريم آهي.