سٺي ڪرم کان سواءِ، هن کي ڪا به شيءِ حاصل نه ٿي ٿئي، چاهي هن جي ڪيتري به خواهش هجي.
وري جنم ۾ اچڻ ۽ وڃڻ، ۽ جنم ۽ موت ختم ٿي ويا، گرو جي ڪلام جي ذريعي.
هو پاڻ ئي عمل ڪري ٿو، پوءِ ڪنهن کي شڪايت ڪريون؟ ٻيو ڪو به نه آهي. ||16||
سالڪ، ٽيون مهل:
هن دنيا ۾، سنت ڪمائي، دولت. اهي سچي گرو جي ذريعي خدا سان ملڻ لاء ايندا آهن.
سچو گرو سچ کي اندر ۾ وجهي ٿو. ان دولت جي قيمت بيان نه ٿي ڪري سگھجي.
ان دولت کي حاصل ڪرڻ سان بک ختم ٿئي ٿي ۽ ذهن ۾ سڪون اچي وڃي ٿو.
صرف اهي ئي ايندا آهن جن جي اهڙي اڳئين مقدر آهي.
خود پسند منٺار جي دنيا غريب آهي، مايا لاءِ روئي رهي آهي.
رات ۽ ڏينهن، اهو مسلسل ڀڄندو رهي ٿو، ۽ ان جي بک ڪڏهن به ختم نه ٿيندي آهي.
ان کي ڪڏھن به سڪون نه ملي ٿو، ۽ سڪون ڪڏھن به ان جي دماغ ۾ نه ٿو رھي.
اهو هميشه پريشاني ۾ مبتلا آهي، ۽ ان جي سنسڪرت ڪڏهن به نه ٿيندي آهي.
اي نانڪ، سچي گرو کان سواءِ، عقل خراب آهي. جيڪڏهن ڪنهن کي سچو گرو ملندو آهي، ته پوءِ ماڻهوءَ جي ڪلام تي عمل ڪندو آهي.
ھميشه ھميشه لاءِ سڪون ۾ رھندو آھي ۽ سچي پالڻھار ۾ ضم ٿي ويندو آھي. ||1||
ٽيون مهل:
جنهن دنيا پيدا ڪئي آهي، سو سنڀالي ٿو.
هڪ رب جي ياد ۾ غور ڪريو، اي تقدير جا ڀائرو؛ هن کان سواءِ ٻيو ڪوبه ناهي.
سو کائو شيباد ۽ خير جو کاڌو. ان کي کائڻ سان، تون هميشه لاءِ سڪون سان رهندين.
پاڻ کي رب جي ساراهه ۾ لباس ڏيو. ھميشه ۽ ھميشه، اھو چمڪندڙ ۽ روشن آھي؛ اهو ڪڏهن به آلوده ناهي.
مون عقل سان سچي دولت حاصل ڪئي آهي، جنهن ۾ ڪڏهن به گهٽتائي نه ايندي آهي.
جسم شبد سان سينگاريل آهي، ۽ هميشه لاءِ امن ۾ آهي.
اي نانڪ، گرومخ رب کي سڃاڻي ٿو، جيڪو پاڻ کي ظاهر ڪري ٿو. ||2||
پورو:
نفس جي اندر اندر مراقبو ۽ سخت خود نظم و ضبط آهن، جڏهن ڪو گرو جي ڪلام کي محسوس ڪري ٿو.
رب جي نالي جي ياد ڪرڻ سان هٺ ۽ جهالت ختم ٿي ويندي آهي.
انسان جي اندر جي وجود امرت سان ڀريل آهي. ان کي چکڻ سان، ذائقو معلوم ٿئي ٿو.
اُن کي چکڻ وارا بي خوف ٿي ويندا آهن. اهي رب جي عظيم ذات سان مطمئن آهن.
جيڪي ان ۾ پيئندا آھن، رب جي فضل سان، وري ڪڏھن به موت جو شڪار نه ٿيندا آھن. ||17||
سالڪ، ٽيون مهل:
ماڻهو خرابين جا بنڊل ڳنڍيندا آهن. ڪو به فضيلت ۾ معاملو ناهي.
نادر آهي اهو شخص، اي نانڪ، جيڪو فضيلت خريد ڪري.
گروءَ جي مهربانيءَ سان، ماڻهوءَ کي نيڪيءَ سان نوازيو ويندو آهي، جڏهن رب پنهنجي فضل جي نظر عطا ڪندو آهي. ||1||
ٽيون مهل:
خوبيون ۽ خاميون ساڳيون آهن؛ اهي ٻئي خالق طرفان پيدا ڪيا ويا آهن.
اي نانڪ، جيڪو رب جي حڪم جي فرمانبرداري ڪري ٿو، گرو جي ڪلام تي غور ڪندي، امن حاصل ڪري ٿو. ||2||
پورو:
بادشاهه پاڻ ۾ تخت تي ويٺو آهي؛ هو پاڻ انصاف ڪندو آهي.
گرو جي ڪلام جي ذريعي، رب جي درٻار کي سڃاتو وڃي ٿو؛ نفس جي اندر مقدس آهي، رب جي حضور جي حويلي.
سڪن کي پڪڙيو وڃي ٿو، ۽ حقيقي سڪا سندس خزاني ۾ رکيا ويا آهن، جڏهن ته جعلي کي ڪا جاء نه ملندي.
سچ جو سچو، تمام وسيع آهي. سندس انصاف سدائين سچو آهي.
جڏهن نالو ذهن ۾ داخل ٿئي ٿو، تڏهن انسان کي امرت جي جوهر مان لطف اندوز ٿيڻو پوي ٿو. ||18||
سالڪ، پھريون مھل:
جڏهن ڪو ماڻهو انا ۾ ڪم ڪري ٿو، تڏهن تون اتي نه آهين، رب. تون جتي به آهين، اتي ڪا به انا نه آهي.