ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்
பக்கம் - 1092
ਬਿਨੁ ਕਰਮਾ ਕਿਛੂ ਨ ਪਾਈਐ ਜੇ ਬਹੁਤੁ ਲੋਚਾਹੀ ॥
bin karamaa kichhoo na paaeeai je bahut lochaahee |நல்ல கர்மா இல்லாமல், அவர் எவ்வளவு விரும்பினாலும் எதையும் பெறுவதில்லை.
ਆਵੈ ਜਾਇ ਜੰਮੈ ਮਰੈ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਛੁਟਾਹੀ ॥
aavai jaae jamai marai gur sabad chhuttaahee |மறுபிறவியில் வருவதும் போவதும், பிறப்பும் இறப்பும் குருவின் ஷபாத்தின் மூலம் முடிவடைகிறது.
ਆਪਿ ਕਰੈ ਕਿਸੁ ਆਖੀਐ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥੧੬॥
aap karai kis aakheeai doojaa ko naahee |16|அவரே செயல்படுகிறார், எனவே யாரிடம் புகார் செய்வது? வேறெதுவும் இல்லை. ||16||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਸੰਤੀ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
eis jag meh santee dhan khattiaa jinaa satigur miliaa prabh aae |இவ்வுலகில் துறவிகள் செல்வத்தைச் சம்பாதிக்கிறார்கள்; அவர்கள் உண்மையான குரு மூலம் கடவுளை சந்திக்க வருகிறார்கள்.
ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਇਸੁ ਧਨ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
satigur sach drirraaeaa is dhan kee keemat kahee na jaae |உண்மையான குரு சத்தியத்தை உள்ளே பதிக்கிறார்; இந்த செல்வத்தின் மதிப்பை விவரிக்க முடியாது.
ਇਤੁ ਧਨਿ ਪਾਇਐ ਭੁਖ ਲਥੀ ਸੁਖੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
eit dhan paaeaai bhukh lathee sukh vasiaa man aae |இந்தச் செல்வத்தைப் பெற்றால், பசி நீங்கி, மனதில் அமைதி நிலவும்.
ਜਿੰਨੑਾ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨੀ ਪਾਇਆ ਆਇ ॥
jinaa kau dhur likhiaa tinee paaeaa aae |இப்படி முன்னரே நிர்ணயிக்கப்பட்ட விதி உள்ளவர்கள் மட்டுமே இதைப் பெற வருகிறார்கள்.
ਮਨਮੁਖੁ ਜਗਤੁ ਨਿਰਧਨੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ਨੋ ਬਿਲਲਾਇ ॥
manamukh jagat niradhan hai maaeaa no bilalaae |மாயாவிற்க்காகக் கூக்குரலிடும் தன்னிச்சையான மன்முகனின் உலகம் ஏழை.
ਅਨਦਿਨੁ ਫਿਰਦਾ ਸਦਾ ਰਹੈ ਭੁਖ ਨ ਕਦੇ ਜਾਇ ॥
anadin firadaa sadaa rahai bhukh na kade jaae |இரவும் பகலும், அது தொடர்ந்து அலைந்து திரிகிறது, அதன் பசி ஒருபோதும் தணியாது.
ਸਾਂਤਿ ਨ ਕਦੇ ਆਵਈ ਨਹ ਸੁਖੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
saant na kade aavee nah sukh vasai man aae |அது ஒருபோதும் அமைதியான அமைதியைக் காணாது, அதன் மனதில் அமைதி ஒருபோதும் குடியிருக்காது.
ਸਦਾ ਚਿੰਤ ਚਿਤਵਦਾ ਰਹੈ ਸਹਸਾ ਕਦੇ ਨ ਜਾਇ ॥
sadaa chint chitavadaa rahai sahasaa kade na jaae |அது எப்பொழுதும் கவலையினால் பீடிக்கப்பட்டிருக்கும், அதன் இழிந்த தன்மை ஒருபோதும் விலகாது.
ਨਾਨਕ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਭਵੀ ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੈ ਤਾ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ॥
naanak vin satigur mat bhavee satigur no milai taa sabad kamaae |ஓ நானக், உண்மையான குரு இல்லாமல், புத்தி கெட்டுவிடும்; ஒருவர் உண்மையான குருவைச் சந்தித்தால், ஷபாத்தின் வார்த்தையைப் பயிற்சி செய்கிறார்.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖ ਮਹਿ ਰਹੈ ਸਚੇ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
sadaa sadaa sukh meh rahai sache maeh samaae |1|என்றென்றும், அவர் அமைதியுடன் வாழ்கிறார், உண்மையான இறைவனில் இணைகிறார். ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਜਿਨਿ ਉਪਾਈ ਮੇਦਨੀ ਸੋਈ ਸਾਰ ਕਰੇਇ ॥
jin upaaee medanee soee saar karee |உலகைப் படைத்தவன் அதைக் கவனித்துக் கொள்கிறான்.
ਏਕੋ ਸਿਮਰਹੁ ਭਾਇਰਹੁ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
eko simarahu bhaaeirahu tis bin avar na koe |விதியின் உடன்பிறப்புகளே, ஏக இறைவனை நினைத்து தியானியுங்கள்; அவரைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை.
ਖਾਣਾ ਸਬਦੁ ਚੰਗਿਆਈਆ ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਸਦਾ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਹੋਇ ॥
khaanaa sabad changiaaeea jit khaadhai sadaa tripat hoe |எனவே ஷபாத் மற்றும் நன்மையின் உணவை உண்ணுங்கள்; அதைச் சாப்பிட்டால், நீங்கள் என்றென்றும் திருப்தி அடைவீர்கள்.
ਪੈਨਣੁ ਸਿਫਤਿ ਸਨਾਇ ਹੈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਓਹੁ ਊਜਲਾ ਮੈਲਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
painan sifat sanaae hai sadaa sadaa ohu aoojalaa mailaa kade na hoe |இறைவனின் துதியை உடுத்திக்கொள். என்றென்றும், அது பிரகாசமாகவும் பிரகாசமாகவும் இருக்கிறது; அது ஒருபோதும் மாசுபடுவதில்லை.
ਸਹਜੇ ਸਚੁ ਧਨੁ ਖਟਿਆ ਥੋੜਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
sahaje sach dhan khattiaa thorraa kade na hoe |நான் உள்ளுணர்வுடன் உண்மையான செல்வத்தை சம்பாதித்தேன், அது ஒருபோதும் குறையாது.
ਦੇਹੀ ਨੋ ਸਬਦੁ ਸੀਗਾਰੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
dehee no sabad seegaar hai jit sadaa sadaa sukh hoe |உடல் ஷபாத்தால் அலங்கரிக்கப்பட்டு, என்றென்றும் அமைதியுடன் இருக்கிறது.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਝੀਐ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਵਿਖਾਲੇ ਸੋਇ ॥੨॥
naanak guramukh bujheeai jis no aap vikhaale soe |2|ஓ நானக், குருமுகன் தன்னை வெளிப்படுத்தும் இறைவனை உணர்கிறான். ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਅੰਤਰਿ ਜਪੁ ਤਪੁ ਸੰਜਮੋ ਗੁਰਸਬਦੀ ਜਾਪੈ ॥
antar jap tap sanjamo gurasabadee jaapai |குருவின் சபாத்தின் வார்த்தையை ஒருவர் உணரும்போது தியானம் மற்றும் கடுமையான சுய ஒழுக்கம் ஆகியவை சுயத்தில் ஆழமாக உள்ளன.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਹਉਮੈ ਅਗਿਆਨੁ ਗਵਾਪੈ ॥
har har naam dhiaaeeai haumai agiaan gavaapai |இறைவனின் திருநாமத்தை தியானிப்பதால் ஹர், ஹர், அகங்காரம், அறியாமை ஆகியவை நீங்கும்.
ਅੰਦਰੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਭਰਪੂਰੁ ਹੈ ਚਾਖਿਆ ਸਾਦੁ ਜਾਪੈ ॥
andar amrit bharapoor hai chaakhiaa saad jaapai |ஒருவரின் உள்ளம் அமுத அமிர்தத்தால் நிரம்பி வழிகிறது; அதை ருசித்தால் அதன் சுவை தெரியும்.
ਜਿਨ ਚਾਖਿਆ ਸੇ ਨਿਰਭਉ ਭਏ ਸੇ ਹਰਿ ਰਸਿ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥
jin chaakhiaa se nirbhau bhe se har ras dhraapai |அதைச் சுவைப்பவர்கள் அச்சமற்றவர்களாக மாறுகிறார்கள்; அவர்கள் இறைவனின் உன்னத சாரத்தில் திருப்தி அடைகிறார்கள்.
ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ਪੀਆਇਆ ਫਿਰਿ ਕਾਲੁ ਨ ਵਿਆਪੈ ॥੧੭॥
har kirapaa dhaar peeaeaa fir kaal na viaapai |17|இறைவனின் அருளால் அதை அருந்துபவர்களுக்கு இனி மரணம் ஏற்படாது. ||17||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |சலோக், மூன்றாவது மெஹல்:
ਲੋਕੁ ਅਵਗਣਾ ਕੀ ਬੰਨੑੈ ਗੰਠੜੀ ਗੁਣ ਨ ਵਿਹਾਝੈ ਕੋਇ ॥
lok avaganaa kee banaai ganttharree gun na vihaajhai koe |மக்கள் தீமைகளின் மூட்டைகளைக் கட்டுகிறார்கள்; யாரும் நல்லொழுக்கத்தில் ஈடுபடுவதில்லை.
ਗੁਣ ਕਾ ਗਾਹਕੁ ਨਾਨਕਾ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਹੋਇ ॥
gun kaa gaahak naanakaa viralaa koee hoe |ஓ நானக், அறத்தை வாங்கும் நபர் அரிது.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਗੁਣ ਪਾਈਅਨਿੑ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੧॥
guraparasaadee gun paaeeani jis no nadar karee |1|குருவின் அருளால், இறைவன் அருள் தரிசனம் செய்யும் போது, ஒருவருக்கு நற்பண்பு கிடைக்கும். ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |மூன்றாவது மெஹல்:
ਗੁਣ ਅਵਗੁਣ ਸਮਾਨਿ ਹਹਿ ਜਿ ਆਪਿ ਕੀਤੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
gun avagun samaan heh ji aap keete karataar |தகுதியும் தீமையும் ஒன்றே; அவை இரண்டும் படைப்பாளரால் உருவாக்கப்பட்டவை.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮਿ ਮੰਨਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥੨॥
naanak hukam maniaai sukh paaeeai gurasabadee veechaar |2|ஓ நானக், இறைவனின் கட்டளையின் ஹுக்காமுக்குக் கீழ்ப்படிபவர், குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையைச் சிந்தித்து, அமைதியைக் காண்கிறார். ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |பூரி:
ਅੰਦਰਿ ਰਾਜਾ ਤਖਤੁ ਹੈ ਆਪੇ ਕਰੇ ਨਿਆਉ ॥
andar raajaa takhat hai aape kare niaau |ராஜா சுயத்திற்குள் சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்திருக்கிறார்; அவரே நீதி வழங்குகிறார்.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਦਰੁ ਜਾਣੀਐ ਅੰਦਰਿ ਮਹਲੁ ਅਸਰਾਉ ॥
gurasabadee dar jaaneeai andar mahal asaraau |குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையின் மூலம், இறைவனின் நீதிமன்றம் அறியப்படுகிறது; சுயத்திற்குள் தான் சரணாலயம், இறைவனின் பிரசன்னத்தின் மாளிகை.
ਖਰੇ ਪਰਖਿ ਖਜਾਨੈ ਪਾਈਅਨਿ ਖੋਟਿਆ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
khare parakh khajaanai paaeean khottiaa naahee thaau |நாணயங்கள் பரிசோதிக்கப்பட்டு, உண்மையான நாணயங்கள் அவரது கருவூலத்தில் வைக்கப்படுகின்றன, அதே நேரத்தில் கள்ள நாணயங்களுக்கு இடம் கிடைக்காது.
ਸਭੁ ਸਚੋ ਸਚੁ ਵਰਤਦਾ ਸਦਾ ਸਚੁ ਨਿਆਉ ॥
sabh sacho sach varatadaa sadaa sach niaau |உண்மையின் உண்மை எல்லாவற்றிலும் பரவுகிறது; அவருடைய நீதி என்றென்றும் உண்மை.
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕਾ ਰਸੁ ਆਇਆ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਨਾਉ ॥੧੮॥
amrit kaa ras aaeaa man vasiaa naau |18|நாமம் மனதில் பதிந்திருக்கும் போது, அம்ப்ரோசியல் சாரத்தை அனுபவிக்க ஒருவர் வருகிறார். ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |சலோக், முதல் மெஹல்:
ਹਉ ਮੈ ਕਰੀ ਤਾਂ ਤੂ ਨਾਹੀ ਤੂ ਹੋਵਹਿ ਹਉ ਨਾਹਿ ॥
hau mai karee taan too naahee too hoveh hau naeh |ஒருவன் அகங்காரத்தில் செயல்படும் போது, நீ அங்கே இல்லை, ஆண்டவரே. நீங்கள் எங்கிருந்தாலும், ஈகோ இல்லை.