ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்
பக்கம் - 945
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥
bin sabadai ras na aavai aaudhoo haumai piaas na jaaee |ஷபாத் இல்லாமல், சாரம் வராது, ஓ துறவி, அகங்காரத்தின் தாகம் விலகாது.
ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥
sabad rate amrit ras paaeaa saache rahe aghaaee |ஷபாத் மூலம் ஈர்க்கப்பட்டு, ஒருவர் அமுத சாரத்தைக் கண்டுபிடித்து, உண்மையான பெயருடன் நிறைவு பெறுகிறார்.
ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥
kavan budh jit asathir raheeai kit bhojan tripataasai |"அந்த ஞானம் என்ன, அதன் மூலம் ஒருவர் நிலையாக, நிலையாக இருப்பார்? எந்த உணவு திருப்தியைத் தருகிறது?"
ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥
naanak dukh sukh sam kar jaapai satigur te kaal na graasai |61|ஓ நானக், உண்மையான குருவின் மூலம் ஒருவர் துன்பத்தையும் இன்பத்தையும் ஒரே மாதிரியாகப் பார்க்கும்போது, அவர் மரணத்தால் நுகரப்படுவதில்லை. ||61||
ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥
rang na raataa ras nahee maataa |ஒருவன் இறைவனின் அன்பினால் துளிர்க்கவில்லையென்றால், அவனுடைய நுண்ணிய சாரத்தில் மதிமயங்கவில்லை என்றால்,
ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥
bin gurasabadai jal bal taataa |குருவின் சபாத்தின் வார்த்தை இல்லாமல், அவர் விரக்தியடைந்து, தனது சொந்த உள் நெருப்பால் நுகரப்படுகிறார்.
ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥
bind na raakhiaa sabad na bhaakhiaa |அவர் தனது விந்து மற்றும் விதைகளைப் பாதுகாப்பதில்லை, ஷபாத் பாடுவதில்லை.
ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥
pavan na saadhiaa sach na araadhiaa |அவர் தனது சுவாசத்தை கட்டுப்படுத்தவில்லை; அவர் உண்மையான இறைவனை வணங்குவதில்லை.
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥
akath kathaa le sam kar rahai |ஆனால் பேசாத பேச்சை பேசுபவர், சமநிலையில் இருப்பவர்,
ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥
tau naanak aatam raam kau lahai |62|ஓ நானக், பரமாத்மாவான இறைவனை அடைகிறேன். ||62||
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਰੰਗੇ ਰਾਤਾ ॥
guraparasaadee range raataa |குருவின் அருளால் இறைவனின் அன்பில் ஒருவன் அமைவான்.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਾਚੇ ਮਾਤਾ ॥
amrit peea saache maataa |அமுத அமிர்தத்தில் குடித்து, அவர் சத்தியத்தின் போதையில் இருக்கிறார்.
ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੀ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
gur veechaaree agan nivaaree |குருவை தியானிப்பதால் உள்ள நெருப்பு அணைக்கப்படுகிறது.
ਅਪਿਉ ਪੀਓ ਆਤਮ ਸੁਖੁ ਧਾਰੀ ॥
apiau peeo aatam sukh dhaaree |அமுத அமிர்தத்தை அருந்தினால் ஆன்மா சாந்தி அடையும்.
ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥
sach araadhiaa guramukh tar taaree |உண்மையான இறைவனை வணங்கி, குர்முக் வாழ்க்கை நதியைக் கடக்கிறார்.
ਨਾਨਕ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬੩॥
naanak boojhai ko veechaaree |63|ஓ நானக், ஆழ்ந்த சிந்தனைக்குப் பிறகு, இது புரிகிறது. ||63||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਗਲੁ ਕਹਾ ਬਸੀਅਲੇ ਕਹਾ ਬਸੈ ਇਹੁ ਪਵਨਾ ॥
eihu man maigal kahaa baseeale kahaa basai ihu pavanaa |"இந்த மன யானை எங்கே வாழ்கிறது? சுவாசம் எங்கே வசிக்கிறது?
ਕਹਾ ਬਸੈ ਸੁ ਸਬਦੁ ਅਉਧੂ ਤਾ ਕਉ ਚੂਕੈ ਮਨ ਕਾ ਭਵਨਾ ॥
kahaa basai su sabad aaudhoo taa kau chookai man kaa bhavanaa |மனதின் அலைச்சல்கள் நிற்கும் வகையில் ஷபாத் எங்கு வசிக்க வேண்டும்?"
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਪਾਏ ॥
nadar kare taa satigur mele taa nij ghar vaasaa ihu man paae |இறைவன் தனது அருள் பார்வையால் ஒருவரை ஆசீர்வதித்தால், அவர் உண்மையான குருவிடம் அழைத்துச் செல்கிறார். பிறகு, இந்த மனம் அதன் சொந்த வீட்டில் வசிக்கிறது.
ਆਪੈ ਆਪੁ ਖਾਇ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ॥
aapai aap khaae taa niramal hovai dhaavat varaj rahaae |தனிமனிதன் தன் அகங்காரத்தை நுகரும் போது, அவன் மாசற்றவனாகிறான், அவனது அலையும் மனம் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது.
ਕਿਉ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੈ ਆਤਮੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥
kiau mool pachhaanai aatam jaanai kiau sas ghar soor samaavai |"அனைத்திற்கும் ஆதாரமான மூலத்தை எப்படி உணர முடியும்? ஆன்மா தன்னை எப்படி அறியும்? சந்திரனின் வீட்டிற்குள் சூரியன் எப்படி நுழையும்?"
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬੪॥
guramukh haumai vichahu khovai tau naanak sahaj samaavai |64|குர்முக் அகங்காரத்தை உள்ளிருந்து நீக்குகிறார்; பிறகு, ஓ நானக், சூரியன் இயற்கையாகவே சந்திரனின் வீட்டிற்குள் நுழைகிறது. ||64||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੀਅਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਿ ਰਹੈ ॥
eihu man nihachal hiradai vaseeale guramukh mool pachhaan rahai |மனம் நிலையானதாகவும், நிலையானதாகவும் மாறும்போது, அது இதயத்தில் நிலைத்திருக்கும், பின்னர் குர்முகன் எல்லாவற்றின் மூலத்தையும் உணர்ந்துகொள்கிறார்.
ਨਾਭਿ ਪਵਨੁ ਘਰਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਲਹੈ ॥
naabh pavan ghar aasan baisai guramukh khojat tat lahai |சுவாசம் தொப்புளின் வீட்டில் அமர்ந்திருக்கிறது; குர்முக் உண்மையின் சாராம்சத்தைத் தேடுகிறார்.
ਸੁ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਛੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਸੁ ਸਬਦਿ ਲਹੈ ॥
su sabad nirantar nij ghar aachhai tribhavan jot su sabad lahai |இந்த ஷபாத் சுயத்தின் கருவை, அதன் சொந்த வீட்டில் ஆழமாக ஊடுருவிச் செல்கிறது; இந்த ஷபாத்தின் ஒளி மூன்று உலகங்களிலும் பரவுகிறது.
ਖਾਵੈ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿ ਰਹੈ ॥
khaavai dookh bhookh saache kee saache hee tripataas rahai |உண்மையான இறைவனுக்கான பசி உங்கள் வலியை அழிக்கும், உண்மையான இறைவனின் மூலம் நீங்கள் திருப்தி அடைவீர்கள்.
ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ਬਿਰਲੋ ਕੋ ਅਰਥਾਵੈ ॥
anahad baanee guramukh jaanee biralo ko arathaavai |பானியின் தாக்கப்படாத ஒலி மின்னோட்டத்தை குர்முக் அறிவார்; புரிந்துகொள்பவர்கள் எவ்வளவு அரிதானவர்கள்.
ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੈ ਸਚਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਵੈ ॥੬੫॥
naanak aakhai sach subhaakhai sach rapai rang kabahoo na jaavai |65|நானக் கூறுகிறார், உண்மையைப் பேசுபவர் சத்தியத்தின் நிறத்தில் சாயம் பூசப்படுகிறார், அது ஒருபோதும் மங்காது. ||65||
ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥
jaa ihu hiradaa deh na hotee tau man kaitthai rahataa |"இந்த இதயமும் உடலும் இல்லாத போது, மனம் எங்கே இருந்தது?
ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥
naabh kamal asathanbh na hoto taa pavan kavan ghar sahataa |தொப்புள் தாமரையின் துணை இல்லாத போது, மூச்சு எந்த வீட்டில் இருந்தது?
ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
roop na hoto rekh na kaaee taa sabad kahaa liv laaee |வடிவமோ வடிவமோ இல்லாத போது, ஷபாத்தின் மீது எப்படி அன்புடன் கவனம் செலுத்த முடியும்?
ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
rakat bind kee marree na hotee mit keemat nahee paaee |கருமுட்டை மற்றும் விந்தணுவில் இருந்து நிலவறை உருவாகாத போது, இறைவனின் மதிப்பையும் அளவையும் யாரால் அளக்க முடியும்?
ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥
varan bhekh asaroop na jaapee kiau kar jaapas saachaa |நிறம், உடை, வடிவம் ஆகியவற்றைக் காண முடியாத நிலையில், உண்மையான இறைவனை எப்படி அறிய முடியும்?"
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥
naanak naam rate bairaagee ib tab saacho saachaa |66|ஓ நானக், இறைவனின் திருநாமமாகிய நாமத்துடன் இயைந்தவர்கள் பிரிந்தவர்கள். அன்றும் இன்றும் அவர்கள் உண்மையின் உண்மையைப் பார்க்கிறார்கள். ||66||
ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥
hiradaa deh na hotee aaudhoo tau man sun rahai bairaagee |துறவி, இதயமும் உடலும் இல்லாதபோது, மனம் முழுவதுமான, பிரிந்த இறைவனிடம் தங்கியிருந்தது.
ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥
naabh kamal asathanbh na hoto taa nij ghar bastau pavan anaraagee |தொப்புளின் தாமரையின் ஆதரவு இல்லாதபோது, ஆண்டவரின் அன்பிற்கு இணங்க, சுவாசம் அதன் சொந்த வீட்டில் தங்கியது.
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥
roop na rekhiaa jaat na hotee tau akuleen rahtau sabad su saar |வடிவம் அல்லது வடிவம் அல்லது சமூக வர்க்கம் இல்லாதபோது, ஷபாத், அதன் சாராம்சத்தில், வெளிப்படுத்தப்படாத இறைவனில் தங்கியிருந்தது.
ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
gaun gagan jab tabeh na hotau tribhavan jot aape nirankaar |உலகமும் வானமும் கூட இல்லாத போது உருவமற்ற இறைவனின் ஒளி மூன்று உலகங்களையும் நிரப்பியது.