ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 920

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਸੋ ਸਿਖੁ ਸਨਮੁਖੁ ਹੋਏ ॥੨੧॥

kahai naanak sunahu santahu so sikh sanamukh hoe |21|

நானக் கூறுகிறார், ஓ துறவிகளே, கேளுங்கள்: அத்தகைய சீக்கியர் உண்மையான நம்பிக்கையுடன் குருவை நோக்கித் திரும்பி சன்முக் ஆகிறார். ||21||

ਜੇ ਕੋ ਗੁਰ ਤੇ ਵੇਮੁਖੁ ਹੋਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥

je ko gur te vemukh hovai bin satigur mukat na paavai |

குருவை விட்டு விலகி, பயமுக் ஆகிறவன் - உண்மையான குரு இல்லாமல், அவன் விடுதலையை காணமாட்டான்.

ਪਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਰ ਥੈ ਕੋਈ ਪੁਛਹੁ ਬਿਬੇਕੀਆ ਜਾਏ ॥

paavai mukat na hor thai koee puchhahu bibekeea jaae |

அவர் வேறு எங்கும் விடுதலையைக் காணமாட்டார்; இதைப் பற்றி அறிவுள்ளவர்களிடம் சென்று கேளுங்கள்.

ਅਨੇਕ ਜੂਨੀ ਭਰਮਿ ਆਵੈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥

anek joonee bharam aavai vin satigur mukat na paae |

அவர் எண்ணற்ற அவதாரங்களில் அலைவார்; உண்மையான குரு இல்லாமல் அவர் விடுதலையை அடைய முடியாது.

ਫਿਰਿ ਮੁਕਤਿ ਪਾਏ ਲਾਗਿ ਚਰਣੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਏ ॥

fir mukat paae laag charanee satiguroo sabad sunaae |

ஆனால், உண்மையான குருவின் பாதங்களில் ஒருவர் இணைந்திருக்கும்போது, ஷபாத்தின் வார்த்தையைப் பாடும்போது, விடுதலை அடையப்படுகிறது.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਵੀਚਾਰਿ ਦੇਖਹੁ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਏ ॥੨੨॥

kahai naanak veechaar dekhahu vin satigur mukat na paae |22|

நானக் கூறுகிறார், இதை சிந்தித்து பாருங்கள், உண்மையான குரு இல்லாமல் விடுதலை இல்லை. ||22||

ਆਵਹੁ ਸਿਖ ਸਤਿਗੁਰੂ ਕੇ ਪਿਆਰਿਹੋ ਗਾਵਹੁ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥

aavahu sikh satiguroo ke piaariho gaavahu sachee baanee |

உண்மையான குருவின் அன்பான சீக்கியர்களே, வாருங்கள், அவருடைய பானியின் உண்மையான வார்த்தையைப் பாடுங்கள்.

ਬਾਣੀ ਤ ਗਾਵਹੁ ਗੁਰੂ ਕੇਰੀ ਬਾਣੀਆ ਸਿਰਿ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta gaavahu guroo keree baaneea sir baanee |

வார்த்தைகளின் உச்ச வார்த்தையான குருவின் பானியைப் பாடுங்கள்.

ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਹਿਰਦੈ ਤਿਨਾ ਸਮਾਣੀ ॥

jin kau nadar karam hovai hiradai tinaa samaanee |

இறைவனின் திருக்காட்சியினால் அருளப்பட்டவர்கள் - அவர்களின் இதயம் இந்தப் பானியால் நிறைந்துள்ளது.

ਪੀਵਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਜਪਿਹੁ ਸਾਰਿਗਪਾਣੀ ॥

peevahu amrit sadaa rahahu har rang japihu saarigapaanee |

இந்த அமுத அமிர்தத்தில் குடி, என்றும் இறைவனின் அன்பில் நிலைத்திரு; உலகத்தை ஆதரிப்பவராகிய இறைவனை தியானியுங்கள்.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥

kahai naanak sadaa gaavahu eh sachee baanee |23|

நானக் கூறுகிறார், இந்த உண்மையான பானியை என்றென்றும் பாடுங்கள். ||23||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥

satiguroo binaa hor kachee hai baanee |

உண்மையான குரு இல்லாமல், மற்ற பாடல்கள் பொய்.

ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta kachee satiguroo baajhahu hor kachee baanee |

உண்மை குரு இல்லாமல் பாடல்கள் பொய்; மற்ற பாடல்கள் அனைத்தும் பொய்யானவை.

ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚਂੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥

kahade kache sunade kache kachanee aakh vakhaanee |

பேசுபவர்கள் பொய்யானவர்கள், கேட்பவர்களும் பொய்யானவர்கள்; பேசுபவர்களும் ஓதுபவர்களும் பொய்யானவர்கள்.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥

har har nit kareh rasanaa kahiaa kachhoo na jaanee |

அவர்கள் தொடர்ந்து தங்கள் நாக்கால் 'ஹர், ஹர்' என்று கோஷமிடலாம், ஆனால் அவர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் என்று அவர்களுக்குத் தெரியாது.

ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥

chit jin kaa hir leaa maaeaa bolan pe ravaanee |

அவர்களின் உணர்வு மாயாவால் ஈர்க்கப்படுகிறது; அவர்கள் இயந்திரத்தனமாக ஓதுகிறார்கள்.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥

kahai naanak satiguroo baajhahu hor kachee baanee |24|

நானக் கூறுகிறார், உண்மையான குரு இல்லாமல், மற்ற பாடல்கள் தவறானவை. ||24||

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥

gur kaa sabad ratan hai heere jit jarraau |

குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தை வைரங்கள் பதிக்கப்பட்ட ஒரு நகை.

ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥

sabad ratan jit man laagaa ehu hoaa samaau |

இந்த மாணிக்கத்தில் இணைந்த மனம், ஷபாத்தில் இணைகிறது.

ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥

sabad setee man miliaa sachai laaeaa bhaau |

யாருடைய மனம் ஷபாத்துடன் இணங்குகிறதோ, அவர் உண்மையான இறைவனின் மீது அன்பை அடைகிறார்.

ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥

aape heeraa ratan aape jis no dee bujhaae |

அவனே வைரம், அவனே மாணிக்கம்; ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட ஒருவர், அதன் மதிப்பை புரிந்துகொள்கிறார்.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥

kahai naanak sabad ratan hai heeraa jit jarraau |25|

நானக் கூறுகிறார், ஷபாத் என்பது வைரங்கள் பதிக்கப்பட்ட ஒரு நகை. ||25||

ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥

siv sakat aap upaae kai karataa aape hukam varataae |

அவனே சிவனையும் சக்தியையும், மனதையும் பொருளையும் படைத்தான்; படைப்பாளர் அவர்களைத் தன் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படுத்துகிறார்.

ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥

hukam varataae aap vekhai guramukh kisai bujhaae |

அவருடைய ஆணையை செயல்படுத்தி, அவரே அனைத்தையும் பார்க்கிறார். குர்முகியாக அவரைத் தெரிந்துகொள்பவர்கள் எவ்வளவு அரிதானவர்கள்.

ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

torre bandhan hovai mukat sabad man vasaae |

அவர்கள் தங்கள் பிணைப்பை உடைத்து, விடுதலை அடைகிறார்கள்; அவர்கள் தங்கள் மனதில் ஷபாத்தை நிலைநிறுத்துகிறார்கள்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

guramukh jis no aap kare su hovai ekas siau liv laae |

இறைவனே யாரை குர்முக் ஆக்குகிறாரோ, அவர்கள் தங்கள் உணர்வை ஒரே இறைவனிடம் அன்புடன் செலுத்துகிறார்கள்.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥

kahai naanak aap karataa aape hukam bujhaae |26|

நானக் கூறுகிறார், அவரே படைப்பாளர்; அவரே தனது கட்டளையின் ஹுக்காமை வெளிப்படுத்துகிறார். ||26||

ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

simrit saasatr pun paap beechaarade tatai saar na jaanee |

சிம்ரிதிகளும் சாஸ்திரங்களும் நன்மை தீமைகளை பாகுபடுத்துகின்றன, ஆனால் உண்மையின் உண்மையான சாரம் அவர்களுக்கு தெரியாது.

ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

tatai saar na jaanee guroo baajhahu tatai saar na jaanee |

குரு இல்லாமல் உண்மையின் உண்மையான சாராம்சம் அவர்களுக்குத் தெரியாது; அவர்களுக்கு உண்மையின் சாராம்சம் தெரியாது.

ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥

tihee gunee sansaar bhram sutaa sutiaa rain vihaanee |

உலகம் மூன்று முறையிலும் ஐயத்திலும் தூங்கிக் கொண்டிருக்கிறது; அது தன் வாழ்க்கையின் இரவை உறங்கிக் கொண்டே செல்கிறது.

ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ਜਿਨਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥

gur kirapaa te se jan jaage jinaa har man vasiaa boleh amrit baanee |

அந்த எளிய மனிதர்கள் விழித்திருந்து விழிப்புடன் இருக்கிறார்கள், யாருடைய மனதில், குருவின் அருளால், இறைவன் நிலைத்திருக்கிறான்; அவர்கள் குருவின் பானியின் அம்புரோசிய வார்த்தையைப் பாடுகிறார்கள்.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੋ ਤਤੁ ਪਾਏ ਜਿਸ ਨੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਜਾਗਤ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥੨੭॥

kahai naanak so tat paae jis no anadin har liv laagai jaagat rain vihaanee |27|

நானக் கூறுகிறார், அவர்கள் மட்டுமே யதார்த்தத்தின் சாராம்சத்தைப் பெறுகிறார்கள், அவர்கள் இரவும் பகலும் இறைவனில் அன்புடன் லயித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்; அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையின் இரவை விழிப்புடனும் விழிப்புடனும் கழிக்கிறார்கள். ||27||