ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 654

ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਸਿਸਟਿ ਸਿਰਜੀਆ ਆਪੇ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥

tudh aape sisatt sirajeea aape fun goee |

நீயே உலகைப் படைத்தாய், இறுதியில் நீயே அழிப்பாய்.

ਸਭੁ ਇਕੋ ਸਬਦੁ ਵਰਤਦਾ ਜੋ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥

sabh iko sabad varatadaa jo kare su hoee |

உனது ஷபாத்தின் வார்த்தை மட்டுமே எங்கும் வியாபித்திருக்கிறது; நீங்கள் எதைச் செய்தாலும் அது நிறைவேறும்.

ਵਡਿਆਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਇ ਪ੍ਰਭੁ ਹਰਿ ਪਾਵੈ ਸੋਈ ॥

vaddiaaee guramukh dee prabh har paavai soee |

கடவுள் குர்முகை மகிமையான மகத்துவத்துடன் ஆசீர்வதிக்கிறார், பின்னர் அவர் இறைவனைக் காண்கிறார்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਨਕ ਆਰਾਧਿਆ ਸਭਿ ਆਖਹੁ ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੁ ਸੋਈ ॥੨੯॥੧॥ ਸੁਧੁ

guramukh naanak aaraadhiaa sabh aakhahu dhan dhan dhan gur soee |29|1| sudhu

குர்முகாக, நானக் இறைவனை வணங்கி வணங்குகிறார்; "ஆசிர்வதிக்கப்பட்டவர், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர், அவர் குரு!" ||29||1||சுத்||

ਰਾਗੁ ਸੋਰਠਿ ਬਾਣੀ ਭਗਤ ਕਬੀਰ ਜੀ ਕੀ ਘਰੁ ੧ ॥

raag soratth baanee bhagat kabeer jee kee ghar 1 |

ராக் சோரத், பக்தர் கபீர் ஜீயின் வார்த்தை, முதல் வீடு:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

ஒரு உலகளாவிய படைப்பாளர் கடவுள். உண்மையான குருவின் அருளால்:

ਬੁਤ ਪੂਜਿ ਪੂਜਿ ਹਿੰਦੂ ਮੂਏ ਤੁਰਕ ਮੂਏ ਸਿਰੁ ਨਾਈ ॥

but pooj pooj hindoo mooe turak mooe sir naaee |

அவர்களின் சிலைகளை வணங்கி, இந்துக்கள் இறக்கிறார்கள்; முஸ்லிம்கள் தலை குனிந்து இறக்கின்றனர்.

ਓਇ ਲੇ ਜਾਰੇ ਓਇ ਲੇ ਗਾਡੇ ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਦੁਹੂ ਨ ਪਾਈ ॥੧॥

oe le jaare oe le gaadde teree gat duhoo na paaee |1|

இந்துக்கள் தங்கள் இறந்தவர்களை தகனம் செய்கிறார்கள், அதே சமயம் முஸ்லீம்கள் தங்கள் இறந்தவர்களை அடக்கம் செய்கிறார்கள்; உமது உண்மை நிலையைக் காணவில்லை, இறைவா. ||1||

ਮਨ ਰੇ ਸੰਸਾਰੁ ਅੰਧ ਗਹੇਰਾ ॥

man re sansaar andh gaheraa |

ஓ மனமே, உலகம் ஒரு ஆழமான, இருண்ட குழி.

ਚਹੁ ਦਿਸ ਪਸਰਿਓ ਹੈ ਜਮ ਜੇਵਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

chahu dis pasario hai jam jevaraa |1| rahaau |

நாலாபுறமும் மரணம் தன் வலையை விரித்திருக்கிறது. ||1||இடைநிறுத்தம்||

ਕਬਿਤ ਪੜੇ ਪੜਿ ਕਬਿਤਾ ਮੂਏ ਕਪੜ ਕੇਦਾਰੈ ਜਾਈ ॥

kabit parre parr kabitaa mooe kaparr kedaarai jaaee |

அவர்களின் கவிதைகளைப் படித்து, கவிஞர்கள் இறக்கிறார்கள்; கயதார் நாட்டிற்கு பயணம் செய்யும் போது மர்ம துறவிகள் இறக்கின்றனர்.

ਜਟਾ ਧਾਰਿ ਧਾਰਿ ਜੋਗੀ ਮੂਏ ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਇਨਹਿ ਨ ਪਾਈ ॥੨॥

jattaa dhaar dhaar jogee mooe teree gat ineh na paaee |2|

யோகிகள் மடிந்த கூந்தலுடன் இறக்கின்றனர், ஆனால் அவர்களும் உமது நிலையைக் காணவில்லை, இறைவா. ||2||

ਦਰਬੁ ਸੰਚਿ ਸੰਚਿ ਰਾਜੇ ਮੂਏ ਗਡਿ ਲੇ ਕੰਚਨ ਭਾਰੀ ॥

darab sanch sanch raaje mooe gadd le kanchan bhaaree |

ராஜாக்கள் இறந்து, தங்கள் பணத்தை சேகரித்து, குவித்து, ஏராளமான தங்கத்தைப் புதைத்து விடுகிறார்கள்.

ਬੇਦ ਪੜੇ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਮੂਏ ਰੂਪੁ ਦੇਖਿ ਦੇਖਿ ਨਾਰੀ ॥੩॥

bed parre parr panddit mooe roop dekh dekh naaree |3|

பண்டிதர்கள் வேதங்களைப் படித்தும், ஓதியும் இறக்கிறார்கள்; பெண்கள் தங்கள் அழகைப் பார்த்து இறக்கிறார்கள். ||3||

ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਸਭੈ ਬਿਗੂਤੇ ਦੇਖਹੁ ਨਿਰਖਿ ਸਰੀਰਾ ॥

raam naam bin sabhai bigoote dekhahu nirakh sareeraa |

இறைவனின் திருநாமம் இல்லாமல், அனைத்தும் அழிவுக்கு வரும்; சரீரமே, இதோ, இதை அறிந்துகொள்.

ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਨਿ ਗਤਿ ਪਾਈ ਕਹਿ ਉਪਦੇਸੁ ਕਬੀਰਾ ॥੪॥੧॥

har ke naam bin kin gat paaee keh upades kabeeraa |4|1|

இறைவனின் திருநாமம் இல்லாமல் யாரால் முக்தி பெற முடியும்? கபீர் போதனைகளை பேசுகிறார். ||4||1||

ਜਬ ਜਰੀਐ ਤਬ ਹੋਇ ਭਸਮ ਤਨੁ ਰਹੈ ਕਿਰਮ ਦਲ ਖਾਈ ॥

jab jareeai tab hoe bhasam tan rahai kiram dal khaaee |

உடல் எரிந்தால் சாம்பலாகிவிடும்; அது தகனம் செய்யப்படாவிட்டால், அது புழுக்களின் படைகளால் உண்ணப்படுகிறது.

ਕਾਚੀ ਗਾਗਰਿ ਨੀਰੁ ਪਰਤੁ ਹੈ ਇਆ ਤਨ ਕੀ ਇਹੈ ਬਡਾਈ ॥੧॥

kaachee gaagar neer parat hai eaa tan kee ihai baddaaee |1|

சுடப்படாத களிமண் குடத்தில் தண்ணீர் ஊற்றப்படும் போது, கரைந்துவிடும்; இதுவே உடலின் இயல்பும் கூட. ||1||

ਕਾਹੇ ਭਈਆ ਫਿਰਤੌ ਫੂਲਿਆ ਫੂਲਿਆ ॥

kaahe bheea firatau fooliaa fooliaa |

விதியின் உடன்பிறப்புகளே, நீங்கள் ஏன் பெருமையுடன் சுற்றித் திரிகிறீர்கள்?

ਜਬ ਦਸ ਮਾਸ ਉਰਧ ਮੁਖ ਰਹਤਾ ਸੋ ਦਿਨੁ ਕੈਸੇ ਭੂਲਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

jab das maas uradh mukh rahataa so din kaise bhooliaa |1| rahaau |

பத்து மாதங்களாக முகம் குப்புறத் தொங்கிக் கொண்டிருந்த அந்த நாட்களை மறந்து விட்டீர்களா? ||1||இடைநிறுத்தம்||

ਜਿਉ ਮਧੁ ਮਾਖੀ ਤਿਉ ਸਠੋਰਿ ਰਸੁ ਜੋਰਿ ਜੋਰਿ ਧਨੁ ਕੀਆ ॥

jiau madh maakhee tiau satthor ras jor jor dhan keea |

தேனைச் சேகரிக்கும் தேனீயைப் போல, முட்டாள் ஆவலுடன் செல்வத்தைச் சேகரித்துச் சேகரிக்கிறான்.

ਮਰਤੀ ਬਾਰ ਲੇਹੁ ਲੇਹੁ ਕਰੀਐ ਭੂਤੁ ਰਹਨ ਕਿਉ ਦੀਆ ॥੨॥

maratee baar lehu lehu kareeai bhoot rahan kiau deea |2|

இறக்கும் நேரத்தில், "அவனைக் கொண்டு போ, இவனைக் கொண்டு போ! பேயை ஏன் விட்டுவிட வேண்டும்?" ||2||

ਦੇਹੁਰੀ ਲਉ ਬਰੀ ਨਾਰਿ ਸੰਗਿ ਭਈ ਆਗੈ ਸਜਨ ਸੁਹੇਲਾ ॥

dehuree lau baree naar sang bhee aagai sajan suhelaa |

அவரது மனைவி வாசலுக்கு அவருடன் செல்கிறார், அதற்கு அப்பால் அவரது நண்பர்கள் மற்றும் தோழர்கள்.

ਮਰਘਟ ਲਉ ਸਭੁ ਲੋਗੁ ਕੁਟੰਬੁ ਭਇਓ ਆਗੈ ਹੰਸੁ ਅਕੇਲਾ ॥੩॥

maraghatt lau sabh log kuttanb bheio aagai hans akelaa |3|

மக்கள் மற்றும் உறவினர்கள் அனைவரும் தகன மைதானம் வரை செல்கிறார்கள், பின்னர், ஆன்மா-ஸ்வான் தனியாக செல்கிறது. ||3||

ਕਹਤੁ ਕਬੀਰ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਪ੍ਰਾਨੀ ਪਰੇ ਕਾਲ ਗ੍ਰਸ ਕੂਆ ॥

kahat kabeer sunahu re praanee pare kaal gras kooaa |

கபீர் கூறுகிறார், மனிதனே, கேள்: நீ மரணத்தால் கைப்பற்றப்பட்டாய், நீ ஆழமான, இருண்ட குழியில் விழுந்துவிட்டாய்.

ਝੂਠੀ ਮਾਇਆ ਆਪੁ ਬੰਧਾਇਆ ਜਿਉ ਨਲਨੀ ਭ੍ਰਮਿ ਸੂਆ ॥੪॥੨॥

jhootthee maaeaa aap bandhaaeaa jiau nalanee bhram sooaa |4|2|

பொறியில் அகப்பட்ட கிளியைப் போல மாயாவின் பொய்ச் செல்வத்தில் சிக்கிக் கொண்டாய். ||4||2||

ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਸਭੈ ਮਤ ਸੁਨਿ ਕੈ ਕਰੀ ਕਰਮ ਕੀ ਆਸਾ ॥

bed puraan sabhai mat sun kai karee karam kee aasaa |

வேதங்கள் மற்றும் புராணங்களின் அனைத்து போதனைகளையும் கேட்டு, மத சடங்குகளை செய்ய விரும்பினேன்.

ਕਾਲ ਗ੍ਰਸਤ ਸਭ ਲੋਗ ਸਿਆਨੇ ਉਠਿ ਪੰਡਿਤ ਪੈ ਚਲੇ ਨਿਰਾਸਾ ॥੧॥

kaal grasat sabh log siaane utth panddit pai chale niraasaa |1|

ஆனால் மரணத்தால் பிடிபட்ட எல்லா ஞானிகளையும் பார்த்து, நான் எழுந்து பண்டிதர்களை விட்டு வெளியேறினேன்; இப்போது நான் இந்த ஆசையிலிருந்து விடுபட்டுள்ளேன். ||1||

ਮਨ ਰੇ ਸਰਿਓ ਨ ਏਕੈ ਕਾਜਾ ॥

man re sario na ekai kaajaa |

மனமே, உனக்குக் கொடுக்கப்பட்ட ஒரே பணியை நீ முடிக்கவில்லை;

ਭਜਿਓ ਨ ਰਘੁਪਤਿ ਰਾਜਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

bhajio na raghupat raajaa |1| rahaau |

உன் அரசனாகிய ஆண்டவரை நீ தியானிக்கவில்லை. ||1||இடைநிறுத்தம்||

ਬਨ ਖੰਡ ਜਾਇ ਜੋਗੁ ਤਪੁ ਕੀਨੋ ਕੰਦ ਮੂਲੁ ਚੁਨਿ ਖਾਇਆ ॥

ban khandd jaae jog tap keeno kand mool chun khaaeaa |

காடுகளுக்குச் சென்று, அவர்கள் யோகா மற்றும் ஆழ்ந்த, கடுமையான தியானத்தைப் பயிற்சி செய்கிறார்கள்; அவை வேர்கள் மற்றும் அவை சேகரிக்கும் பழங்களில் வாழ்கின்றன.