ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 944

ਗੁਪਤੀ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥

gupatee baanee paragatt hoe |

வார்த்தையின் மறைவான பானி வெளிப்படுகிறது.

ਨਾਨਕ ਪਰਖਿ ਲਏ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੫੩॥

naanak parakh le sach soe |53|

ஓ நானக், உண்மையான இறைவன் வெளிப்பட்டு அறியப்படுகிறான். ||53||

ਸਹਜ ਭਾਇ ਮਿਲੀਐ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ॥

sahaj bhaae mileeai sukh hovai |

உள்ளுணர்வு மற்றும் அன்பின் மூலம் இறைவனை சந்திப்பதால் அமைதி கிடைக்கும்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗੈ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥

guramukh jaagai need na sovai |

குர்முக் விழித்திருந்து விழிப்புடன் இருக்கிறார்; அவனுக்கு தூக்கம் வராது.

ਸੁੰਨ ਸਬਦੁ ਅਪਰੰਪਰਿ ਧਾਰੈ ॥

sun sabad aparanpar dhaarai |

அவர் எல்லையற்ற, முழுமையான ஷபாத்தை ஆழமாகப் பதிக்கிறார்.

ਕਹਤੇ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦਿ ਨਿਸਤਾਰੈ ॥

kahate mukat sabad nisataarai |

சபாத்தை உச்சரிப்பதால், அவர் விடுதலை பெறுகிறார், மற்றவர்களையும் காப்பாற்றுகிறார்.

ਗੁਰ ਕੀ ਦੀਖਿਆ ਸੇ ਸਚਿ ਰਾਤੇ ॥

gur kee deekhiaa se sach raate |

குருவின் போதனைகளை கடைப்பிடிப்பவர்கள் சத்தியத்துடன் ஒத்துப்போகிறார்கள்.

ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਮਿਲਣ ਨਹੀ ਭ੍ਰਾਤੇ ॥੫੪॥

naanak aap gavaae milan nahee bhraate |54|

ஓ நானக், தங்கள் சுயமரியாதையை ஒழிப்பவர்கள் இறைவனைச் சந்திக்கிறார்கள்; அவர்கள் சந்தேகத்தால் பிரிக்கப்படுவதில்லை. ||54||

ਕੁਬੁਧਿ ਚਵਾਵੈ ਸੋ ਕਿਤੁ ਠਾਇ ॥

kubudh chavaavai so kit tthaae |

"தீய எண்ணங்கள் அழிக்கப்படும் அந்த இடம் எங்கே?

ਕਿਉ ਤਤੁ ਨ ਬੂਝੈ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥

kiau tat na boojhai chottaa khaae |

சடக்காரனுக்கு யதார்த்தத்தின் சாராம்சம் புரியவில்லை; அவன் ஏன் வலியில் தவிக்க வேண்டும்?"

ਜਮ ਦਰਿ ਬਾਧੇ ਕੋਇ ਨ ਰਾਖੈ ॥

jam dar baadhe koe na raakhai |

மரணத்தின் வாசலில் கட்டப்பட்டவனை யாராலும் காப்பாற்ற முடியாது.

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਨਾਹੀ ਪਤਿ ਸਾਖੈ ॥

bin sabadai naahee pat saakhai |

ஷபாத் இல்லாமல், யாருக்கும் எந்த வரவும் மரியாதையும் இல்லை.

ਕਿਉ ਕਰਿ ਬੂਝੈ ਪਾਵੈ ਪਾਰੁ ॥

kiau kar boojhai paavai paar |

"ஒருவர் எப்படி புரிதலைப் பெற்றுக் கடக்க முடியும்?"

ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਨ ਬੁਝੈ ਗਵਾਰੁ ॥੫੫॥

naanak manamukh na bujhai gavaar |55|

ஓ நானக், முட்டாள் தன்னிச்சையான மன்முக் புரிந்து கொள்ளவில்லை. ||55||

ਕੁਬੁਧਿ ਮਿਟੈ ਗੁਰਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥

kubudh mittai gurasabad beechaar |

குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையைச் சிந்திப்பதால் தீய எண்ணங்கள் அழிக்கப்படுகின்றன.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥

satigur bhettai mokh duaar |

உண்மையான குருவை சந்திப்பதால் விடுதலையின் வாசல் கிடைக்கும்.

ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥

tat na cheenai manamukh jal jaae |

சுய விருப்பமுள்ள மன்முக் யதார்த்தத்தின் சாராம்சத்தைப் புரிந்து கொள்ளாமல், எரிந்து சாம்பலாக்கப்படுகிறார்.

ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥

duramat vichhurr chottaa khaae |

அவனுடைய தீய எண்ணம் அவனை இறைவனிடமிருந்து பிரிக்கிறது, அவன் துன்பப்படுகிறான்.

ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥

maanai hukam sabhe gun giaan |

இறைவனின் கட்டளையின் ஹுகத்தை ஏற்று, அனைத்து நற்பண்புகளும் ஆன்மீக ஞானமும் கொண்டவர்.

ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥

naanak daragah paavai maan |56|

ஓ நானக், அவர் இறைவனின் நீதிமன்றத்தில் மதிக்கப்படுகிறார். ||56||

ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥

saach vakhar dhan palai hoe |

உண்மையான பெயரின் செல்வத்தை, வணிகப் பொருட்களை வைத்திருப்பவர்,

ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥

aap tarai taare bhee soe |

கடந்து, மற்றவர்களையும் தன்னுடன் கடந்து செல்கிறது.

ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥

sahaj rataa boojhai pat hoe |

உள்ளுணர்வோடு புரிந்துகொண்டு, இறைவனோடு இயைந்திருப்பவன் பெருமைக்குரியவன்.

ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥

taa kee keemat karai na koe |

அவரது மதிப்பை யாராலும் மதிப்பிட முடியாது.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

jah dekhaa tah rahiaa samaae |

எங்கு பார்த்தாலும் இறைவன் வியாபித்து வியாபித்திருப்பதைக் காண்கிறேன்.

ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥

naanak paar parai sach bhaae |57|

ஓ நானக், உண்மையான இறைவனின் அன்பின் மூலம் ஒருவர் கடந்து செல்கிறார். ||57||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥

su sabad kaa kahaa vaas katheeale jit tareeai bhavajal sansaaro |

"ஷபாத் எங்கே வாழ்கிறது? பயங்கரமான உலகப் பெருங்கடலில் எது நம்மை அழைத்துச் செல்லும்?

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥

trai sat angul vaaee kaheeai tis kahu kavan adhaaro |

சுவாசம், வெளிவிடும் போது, பத்து விரல் நீளம் நீட்டுகிறது; சுவாசத்தின் ஆதரவு என்ன?

ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

bolai khelai asathir hovai kiau kar alakh lakhaae |

பேசுவதும் விளையாடுவதும், எப்படி ஒருவர் நிலையாக, நிலையாக இருக்க முடியும்? கண்ணுக்கு தெரியாததை எப்படி பார்க்க முடியும்?"

ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥

sun suaamee sach naanak pranavai apane man samajhaae |

தலைவரே, கேளுங்கள்; நானக் உண்மையிலேயே பிரார்த்தனை செய்கிறார். உங்கள் சொந்த மனதை அறிவுறுத்துங்கள்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

guramukh sabade sach liv laagai kar nadaree mel milaae |

குர்முக் உண்மையான ஷபாத்துடன் அன்புடன் இணைந்துள்ளார். அவருடைய கருணைப் பார்வையை அளித்து, அவர் நம்மைத் தனது ஒன்றியத்தில் இணைக்கிறார்.

ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥

aape daanaa aape beenaa poorai bhaag samaae |58|

அவனே அனைத்தையும் அறிந்தவன், பார்ப்பவன். சரியான விதியால், நாம் அவரில் இணைகிறோம். ||58||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥

su sabad kau nirantar vaas alakhan jah dekhaa tah soee |

அந்த ஷபாத் அனைத்து உயிரினங்களின் கருவுக்குள் ஆழமாக வாழ்கிறது. கடவுள் கண்ணுக்கு தெரியாதவர்; நான் எங்கு பார்த்தாலும் அங்கே அவரைக் காண்கிறேன்.

ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥

pavan kaa vaasaa sun nivaasaa akal kalaa dhar soee |

முழுமையான இறைவனின் இருப்பிடம் காற்று. அவருக்கு எந்த குணங்களும் இல்லை; அவனிடம் எல்லா குணங்களும் உள்ளன.

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥

nadar kare sabad ghatt meh vasai vichahu bharam gavaae |

அவர் கருணையின் பார்வையை வழங்கும்போது, ஷபாத் இதயத்தில் நிலைத்திருக்கும், மேலும் சந்தேகம் உள்ளிருந்து அகற்றப்படுகிறது.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਾਮੁੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

tan man niramal niramal baanee naamuo man vasaae |

அவரது பானியின் மாசற்ற வார்த்தையின் மூலம் உடலும் மனமும் மாசற்றதாகிறது. அவருடைய நாமம் உங்கள் மனதில் நிலைத்திருக்கட்டும்.

ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

sabad guroo bhavasaagar tareeai it ut eko jaanai |

திகிலூட்டும் உலகப் பெருங்கடலில் உங்களைச் சுமந்து செல்வதற்கு ஷபாத் குருவாக இருக்கிறார். இங்கும் மறுமையிலும் ஏக இறைவனை அறிந்து கொள்ளுங்கள்.

ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥

chihan varan nahee chhaaeaa maaeaa naanak sabad pachhaanai |59|

அவனுக்கு உருவமோ நிறமோ நிழலோ மாயையோ இல்லை; ஓ நானக், ஷபாத்தை உணருங்கள். ||59||

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥

trai sat angul vaaee aaudhoo sun sach aahaaro |

ஓ தனிமையான துறவியே, உண்மை, முழுமுதற் கடவுள், பத்து விரல்கள் நீளமாக வெளிப்படும் சுவாசத்தின் ஆதரவாக இருக்கிறார்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥

guramukh bolai tat birolai cheenai alakh apaaro |

குர்முகர் உண்மையின் சாராம்சத்தைப் பேசுகிறார் மற்றும் கசக்குகிறார், மேலும் காணப்படாத, எல்லையற்ற இறைவனை உணர்கிறார்.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥

trai gun mettai sabad vasaae taa man chookai ahankaaro |

மூன்று குணங்களை அழித்து, ஷபாத்தை உள்ளுக்குள் பதிக்கிறார், பின்னர், அவரது மனம் அகங்காரத்தை நீக்குகிறது.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥

antar baahar eko jaanai taa har naam lagai piaaro |

உள்ளும் புறமும் ஏக இறைவனை மட்டுமே அறிவான்; அவர் இறைவனின் திருநாமத்தில் அன்பு கொண்டவர்.

ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

sukhamanaa irraa pingulaa boojhai jaa aape alakh lakhaae |

கண்ணுக்குத் தெரியாத இறைவன் தன்னை வெளிப்படுத்தும் போது அவர் சூஷ்மனா, இடா மற்றும் பிங்கலாவைப் புரிந்துகொள்கிறார்.

ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥

naanak tihu te aoopar saachaa satigur sabad samaae |60|

ஓ நானக், உண்மையான இறைவன் இந்த மூன்று ஆற்றல் சேனல்களுக்கு மேல் இருக்கிறார். உண்மையான குருவின் ஷபாத் என்ற வார்த்தையின் மூலம் ஒருவர் அவருடன் இணைகிறார். ||60||