ஸ்ரீ குரு கிரந்த் சாகிப்

பக்கம் - 475

ਨਾਨਕ ਸਾ ਕਰਮਾਤਿ ਸਾਹਿਬ ਤੁਠੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ॥੧॥

naanak saa karamaat saahib tutthai jo milai |1|

ஓ நானக், அதுவே மிகவும் அற்புதமான பரிசு, இது இறைவன் முழுவதுமாக மகிழ்ந்திருக்கும் போது அவரிடமிருந்து பெறப்படுகிறது. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

இரண்டாவது மெஹல்:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥

eh kinehee chaakaree jit bhau khasam na jaae |

இது என்ன வகையான சேவை, இதன் மூலம் ஆண்டவனின் பயம் விலகாது?

ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥

naanak sevak kaadteeai ji setee khasam samaae |2|

ஓ நானக், அவர் ஒரு வேலைக்காரன் என்று அழைக்கப்படுகிறார், அவர் இறைவனுடன் இணைகிறார். ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨੑੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥

naanak ant na jaapanaee har taa ke paaraavaar |

ஓ நானக், இறைவனின் எல்லைகளை அறிய முடியாது; அவருக்கு முடிவோ வரம்புகளோ இல்லை.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥

aap karaae saakhatee fir aap karaae maar |

அவரே உருவாக்குகிறார், பின்னர் அவரே அழிக்கிறார்.

ਇਕਨੑਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥

eikanaa galee janjeereea ik turee charreh biseeaar |

சிலரின் கழுத்தில் சங்கிலிகள் உள்ளன, சிலர் பல குதிரைகளில் சவாரி செய்கிறார்கள்.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥

aap karaae kare aap hau kai siau karee pukaar |

அவரே செயல்படுகிறார், அவரே நம்மை செயல்பட வைக்கிறார். நான் யாரிடம் முறையிட வேண்டும்?

ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥

naanak karanaa jin keea fir tis hee karanee saar |23|

ஓ நானக், படைப்பைப் படைத்தவன் - அவனே அதைக் கவனித்துக்கொள்கிறான். ||23||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

சலோக், முதல் மெஹல்:

ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥

aape bhaandde saajian aape pooran dee |

அவரே உடலின் பாத்திரத்தை வடிவமைத்தார், அவரே அதை நிரப்புகிறார்.

ਇਕਨੑੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲੑੈ ਰਹਨਿੑ ਚੜੇ ॥

eikanaee dudh samaaeeai ik chulaai rahani charre |

சிலவற்றில் பால் ஊற்றப்படுகிறது, மற்றவை நெருப்பில் இருக்கும்.

ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨਿੑ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥

eik nihaalee pai savani ik upar rahan kharre |

சிலர் மென்மையான படுக்கைகளில் படுத்து உறங்குகிறார்கள், மற்றவர்கள் விழிப்புடன் இருக்கிறார்கள்.

ਤਿਨੑਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥

tinaa savaare naanakaa jina kau nadar kare |1|

ஓ நானக் அவர்கள் மீது அவர் அருள் பார்வையை செலுத்துபவர்களை அவர் அலங்கரிக்கிறார். ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

இரண்டாவது மெஹல்:

ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥

aape saaje kare aap jaaee bhi rakhai aap |

அவரே உலகைப் படைத்து வடிவமைக்கிறார், அவரே அதை ஒழுங்குபடுத்துகிறார்.

ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥

tis vich jant upaae kai dekhai thaap uthaap |

அதனுள் இருக்கும் உயிரினங்களைப் படைத்து, அவற்றின் பிறப்பு மற்றும் இறப்பைக் கண்காணிக்கிறார்.

ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥

kis no kaheeai naanakaa sabh kichh aape aap |2|

நானக், அவரே எல்லாவற்றிலும் இருக்கும் போது நாம் யாரிடம் பேசுவது? ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

பூரி:

ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥

vadde keea vaddiaaeea kichh kahanaa kahan na jaae |

பெருமானின் பெருமையை விவரிக்க முடியாது.

ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥

so karataa kaadar kareem de jeea rijak sanbaeh |

அவர் படைப்பாளர், எல்லாம் வல்லவர் மற்றும் கருணையாளர்; எல்லா உயிர்களுக்கும் வாழ்வாதாரம் தருகிறார்.

ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥

saaee kaar kamaavanee dhur chhoddee tinai paae |

ஆரம்பத்திலிருந்தே முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்ட அந்த வேலையைச் செய்கிறான் மனிதன்.

ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥

naanak ekee baaharee hor doojee naahee jaae |

ஓ நானக், ஒரு இறைவனைத் தவிர, வேறு இடமே இல்லை.

ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ

so kare ji tisai rajaae |24|1| sudhu

அவர் விரும்பியதைச் செய்கிறார். ||24||1|| சுத்||

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar sat naam karataa purakh nirbhau niravair akaal moorat ajoonee saibhan guraprasaad |

ஒரு உலகளாவிய படைப்பாளர் கடவுள். உண்மை என்பது பெயர். ஆக்கப்பூர்வமாக இருப்பது. பயம் இல்லை. வெறுப்பு இல்லை. அன்டியிங் படம். பிறப்பிற்கு அப்பால். சுயமாக இருப்பது. குருவின் அருளால்:

ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਬਾਣੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥

raag aasaa baanee bhagataa kee |

ராக ஆசா, பக்தர்களின் வார்த்தை:

ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀਉ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀਉ ॥

kabeer jeeo naamadeo jeeo ravidaas jeeo |

கபீர், நாம் டேவ் மற்றும் ரவி தாஸ்.

ਆਸਾ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥

aasaa sree kabeer jeeo |

ஆசா, கபீர் ஜீ:

ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗਿ ਹਮ ਬਿਨਵਤਾ ਪੂਛਤ ਕਹ ਜੀਉ ਪਾਇਆ ॥

gur charan laag ham binavataa poochhat kah jeeo paaeaa |

குருவின் காலில் விழுந்து வணங்கி, "மனிதன் எதற்காக படைக்கப்பட்டான்?

ਕਵਨ ਕਾਜਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਕਹਹੁ ਮੋਹਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥੧॥

kavan kaaj jag upajai binasai kahahu mohi samajhaaeaa |1|

உலகம் தோன்றுவதற்கும் அழிவதற்கும் என்ன செயல்கள் காரணமாகின்றன? எனக்கு புரியும்படி சொல்லுங்கள்." ||1||

ਦੇਵ ਕਰਹੁ ਦਇਆ ਮੋਹਿ ਮਾਰਗਿ ਲਾਵਹੁ ਜਿਤੁ ਭੈ ਬੰਧਨ ਤੂਟੈ ॥

dev karahu deaa mohi maarag laavahu jit bhai bandhan toottai |

தெய்வீக குருவே, தயவுசெய்து, எனக்கு கருணை காட்டுங்கள், என்னை சரியான பாதையில் வைக்கவும், இதன் மூலம் பயத்தின் பிணைப்புகள் அறுந்து போகக்கூடும்.

ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਫੇੜ ਕਰਮ ਸੁਖ ਜੀਅ ਜਨਮ ਤੇ ਛੂਟੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

janam maran dukh ferr karam sukh jeea janam te chhoottai |1| rahaau |

பிறப்பு மற்றும் இறப்பு வலிகள் கடந்த கால செயல்கள் மற்றும் கர்மத்தால் வருகின்றன; ஆன்மா மறுபிறவியிலிருந்து விடுதலை பெறும்போது அமைதி வரும். ||1||இடைநிறுத்தம்||