ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 475

ਨਾਨਕ ਸਾ ਕਰਮਾਤਿ ਸਾਹਿਬ ਤੁਠੈ ਜੋ ਮਿਲੈ ॥੧॥

naanak saa karamaat saahib tutthai jo milai |1|

ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവ് പൂർണ്ണമായി പ്രസാദിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ അവനിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന ഏറ്റവും മഹത്തായ സമ്മാനമാണിത്. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਚਾਕਰੀ ਜਿਤੁ ਭਉ ਖਸਮ ਨ ਜਾਇ ॥

eh kinehee chaakaree jit bhau khasam na jaae |

കർത്താവിനോടുള്ള ഭയം വിട്ടുമാറാത്ത ഏത് തരത്തിലുള്ള സേവനമാണിത്?

ਨਾਨਕ ਸੇਵਕੁ ਕਾਢੀਐ ਜਿ ਸੇਤੀ ਖਸਮ ਸਮਾਇ ॥੨॥

naanak sevak kaadteeai ji setee khasam samaae |2|

ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവുമായി ലയിക്കുന്ന ദാസൻ എന്ന് അവനെ മാത്രമേ വിളിക്കൂ. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਨਾਨਕ ਅੰਤ ਨ ਜਾਪਨੑੀ ਹਰਿ ਤਾ ਕੇ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥

naanak ant na jaapanaee har taa ke paaraavaar |

ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവിൻ്റെ അതിരുകൾ അറിയാൻ കഴിയില്ല; അവന് അവസാനമോ പരിമിതികളോ ഇല്ല.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਸਾਖਤੀ ਫਿਰਿ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਮਾਰ ॥

aap karaae saakhatee fir aap karaae maar |

അവൻ തന്നെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു, പിന്നെ അവൻ തന്നെ നശിപ്പിക്കുന്നു.

ਇਕਨੑਾ ਗਲੀ ਜੰਜੀਰੀਆ ਇਕਿ ਤੁਰੀ ਚੜਹਿ ਬਿਸੀਆਰ ॥

eikanaa galee janjeereea ik turee charreh biseeaar |

ചിലരുടെ കഴുത്തിൽ ചങ്ങലകളുണ്ട്, ചിലർ പല കുതിരപ്പുറത്ത് കയറുന്നു.

ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥

aap karaae kare aap hau kai siau karee pukaar |

അവൻ തന്നെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, അവൻ തന്നെ നമ്മെ പ്രവർത്തിക്കാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു. ആരോടാണ് ഞാൻ പരാതി പറയേണ്ടത്?

ਨਾਨਕ ਕਰਣਾ ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਫਿਰਿ ਤਿਸ ਹੀ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੨੩॥

naanak karanaa jin keea fir tis hee karanee saar |23|

ഓ നാനാക്ക്, സൃഷ്ടിയെ സൃഷ്ടിച്ചവൻ - അവൻ തന്നെ പരിപാലിക്കുന്നു. ||23||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:

ਆਪੇ ਭਾਂਡੇ ਸਾਜਿਅਨੁ ਆਪੇ ਪੂਰਣੁ ਦੇਇ ॥

aape bhaandde saajian aape pooran dee |

അവൻ തന്നെ ശരീരത്തിൻ്റെ പാത്രം രൂപപ്പെടുത്തി, അവൻ തന്നെ അത് നിറയ്ക്കുന്നു.

ਇਕਨੑੀ ਦੁਧੁ ਸਮਾਈਐ ਇਕਿ ਚੁਲੑੈ ਰਹਨਿੑ ਚੜੇ ॥

eikanaee dudh samaaeeai ik chulaai rahani charre |

ചിലതിൽ, പാൽ ഒഴിക്കപ്പെടുന്നു, മറ്റുള്ളവ തീയിൽ തുടരുന്നു.

ਇਕਿ ਨਿਹਾਲੀ ਪੈ ਸਵਨਿੑ ਇਕਿ ਉਪਰਿ ਰਹਨਿ ਖੜੇ ॥

eik nihaalee pai savani ik upar rahan kharre |

ചിലർ മൃദുവായ കട്ടിലിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്നു, മറ്റുള്ളവർ ജാഗ്രത പാലിക്കുന്നു.

ਤਿਨੑਾ ਸਵਾਰੇ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨੑ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥

tinaa savaare naanakaa jina kau nadar kare |1|

ഓ നാനാക്ക്, ആരുടെ മേൽ തൻ്റെ കൃപയുടെ നോട്ടം പതിക്കുന്നുവോ അവരെ അവൻ അലങ്കരിക്കുന്നു. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:

ਆਪੇ ਸਾਜੇ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਾਈ ਭਿ ਰਖੈ ਆਪਿ ॥

aape saaje kare aap jaaee bhi rakhai aap |

അവൻ തന്നെ ലോകത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയും രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു, അവൻ തന്നെ അതിനെ ക്രമപ്പെടുത്തുന്നു.

ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਦੇਖੈ ਥਾਪਿ ਉਥਾਪਿ ॥

tis vich jant upaae kai dekhai thaap uthaap |

അതിനുള്ളിലെ ജീവികളെ സൃഷ്ടിച്ചു, അവൻ അവരുടെ ജനനവും മരണവും നിരീക്ഷിക്കുന്നു.

ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ॥੨॥

kis no kaheeai naanakaa sabh kichh aape aap |2|

ഓ നാനാക്ക്, അവൻ തന്നെ സർവ്വത്രയും ആയിരിക്കുമ്പോൾ നമ്മൾ ആരോടാണ് സംസാരിക്കേണ്ടത്? ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਵਡੇ ਕੀਆ ਵਡਿਆਈਆ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥

vadde keea vaddiaaeea kichh kahanaa kahan na jaae |

മഹാനായ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്വത്തിൻ്റെ വിവരണം വിവരിക്കാനാവില്ല.

ਸੋ ਕਰਤਾ ਕਾਦਰ ਕਰੀਮੁ ਦੇ ਜੀਆ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥

so karataa kaadar kareem de jeea rijak sanbaeh |

അവൻ സ്രഷ്ടാവാണ്, സർവ്വശക്തനും ദയാലുവുമാണ്; അവൻ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങൾക്കും ഉപജീവനം നൽകുന്നു.

ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਧੁਰਿ ਛੋਡੀ ਤਿੰਨੈ ਪਾਇ ॥

saaee kaar kamaavanee dhur chhoddee tinai paae |

മർത്യൻ ആ ജോലി ചെയ്യുന്നു, അത് തുടക്കം മുതൽ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰੀ ਹੋਰ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥

naanak ekee baaharee hor doojee naahee jaae |

ഹേ നാനാക്ക്, ഏകനായ കർത്താവല്ലാതെ മറ്റൊരു സ്ഥലവുമില്ല.

ਸੋ ਕਰੇ ਜਿ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥੧॥ ਸੁਧੁ

so kare ji tisai rajaae |24|1| sudhu

അവൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതെന്തും അവൻ ചെയ്യുന്നു. ||24||1|| സുധ്||

ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar sat naam karataa purakh nirbhau niravair akaal moorat ajoonee saibhan guraprasaad |

ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. സത്യമാണ് പേര്. സൃഷ്ടിപരമായ വ്യക്തിത്വം. പേടിയില്ല. വെറുപ്പില്ല. മരിക്കുന്നവരുടെ ചിത്രം. ജനനത്തിനപ്പുറം. സ്വയം നിലനിൽക്കുന്നത്. ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:

ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਬਾਣੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥

raag aasaa baanee bhagataa kee |

ഭക്തരുടെ വചനമായ രാഗ് ആസാ:

ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀਉ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀਉ ॥

kabeer jeeo naamadeo jeeo ravidaas jeeo |

കബീർ, നാം ദേവ്, രവി ദാസ്.

ਆਸਾ ਸ੍ਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥

aasaa sree kabeer jeeo |

ആസാ, കബീർ ജീ:

ਗੁਰ ਚਰਣ ਲਾਗਿ ਹਮ ਬਿਨਵਤਾ ਪੂਛਤ ਕਹ ਜੀਉ ਪਾਇਆ ॥

gur charan laag ham binavataa poochhat kah jeeo paaeaa |

ഗുരുവിൻ്റെ കാൽക്കൽ വീണ് ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു, "മനുഷ്യനെ എന്തിനാണ് സൃഷ്ടിച്ചത്?

ਕਵਨ ਕਾਜਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਕਹਹੁ ਮੋਹਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥੧॥

kavan kaaj jag upajai binasai kahahu mohi samajhaaeaa |1|

ലോകം ഉണ്ടാകുന്നതിനും നശിപ്പിക്കുന്നതിനും കാരണമാകുന്ന കർമ്മങ്ങൾ ഏതാണ്? എന്നോട് പറയൂ, എനിക്ക് മനസ്സിലാകും." ||1||

ਦੇਵ ਕਰਹੁ ਦਇਆ ਮੋਹਿ ਮਾਰਗਿ ਲਾਵਹੁ ਜਿਤੁ ਭੈ ਬੰਧਨ ਤੂਟੈ ॥

dev karahu deaa mohi maarag laavahu jit bhai bandhan toottai |

ദൈവീക ഗുരുവേ, ദയവായി എന്നോട് കരുണ കാണിക്കുകയും ഭയത്തിൻ്റെ ബന്ധനങ്ങൾ അറ്റുപോയേക്കാവുന്ന ശരിയായ പാതയിൽ എന്നെ സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യുക.

ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੁਖ ਫੇੜ ਕਰਮ ਸੁਖ ਜੀਅ ਜਨਮ ਤੇ ਛੂਟੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

janam maran dukh ferr karam sukh jeea janam te chhoottai |1| rahaau |

ജനനമരണ വേദനകൾ ഭൂതകാല കർമ്മങ്ങളിൽ നിന്നും കർമ്മങ്ങളിൽ നിന്നും വരുന്നു; ആത്മാവ് പുനർജന്മത്തിൽ നിന്ന് മോചനം കണ്ടെത്തുമ്പോൾ സമാധാനം വരുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||