ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 306
ਜਿਸ ਨੋ ਦਇਆਲੁ ਹੋਵੈ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਗੁਰੂ ਉਪਦੇਸੁ ਸੁਣਾਵੈ ॥
jis no deaal hovai meraa suaamee tis gurasikh guroo upades sunaavai |എൻ്റെ കർത്താവും യജമാനനും ദയയും അനുകമ്പയും ഉള്ള ആ വ്യക്തിയാണ് - ആ ഗുർസിഖിന്, ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ നൽകപ്പെടുന്നു.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਧੂੜਿ ਮੰਗੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰਸਿਖ ਕੀ ਜੋ ਆਪਿ ਜਪੈ ਅਵਰਹ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵੈ ॥੨॥
jan naanak dhoorr mangai tis gurasikh kee jo aap japai avarah naam japaavai |2|സ്വയം നാമം ജപിക്കുകയും മറ്റുള്ളവരെ അത് ചൊല്ലാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആ ഗുർസിഖിൻ്റെ പാദങ്ങളിലെ പൊടിക്കായി സേവകൻ നാനാക്ക് യാചിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜੋ ਤੁਧੁ ਸਚੁ ਧਿਆਇਦੇ ਸੇ ਵਿਰਲੇ ਥੋੜੇ ॥
jo tudh sach dhiaaeide se virale thorre |കർത്താവേ, അങ്ങയെ ധ്യാനിക്കുന്നവർ വളരെ വിരളമാണ്.
ਜੋ ਮਨਿ ਚਿਤਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਦੇ ਤਿਨ ਕੀ ਬਰਕਤਿ ਖਾਹਿ ਅਸੰਖ ਕਰੋੜੇ ॥
jo man chit ik araadhade tin kee barakat khaeh asankh karorre |ബോധമനസ്സിൽ ഏകനായ ഭഗവാനെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ - അവരുടെ ഔദാര്യത്താൽ, എണ്ണമറ്റ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് ആളുകൾക്ക് ഭക്ഷണം നൽകുന്നു.
ਤੁਧੁਨੋ ਸਭ ਧਿਆਇਦੀ ਸੇ ਥਾਇ ਪਏ ਜੋ ਸਾਹਿਬ ਲੋੜੇ ॥
tudhuno sabh dhiaaeidee se thaae pe jo saahib lorre |എല്ലാവരും അങ്ങയെ ധ്യാനിക്കുന്നു, എന്നാൽ അവരുടെ നാഥനും യജമാനനും പ്രസാദിക്കുന്ന അവർ മാത്രമേ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളൂ.
ਜੋ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਖਾਦੇ ਪੈਨਦੇ ਸੇ ਮੁਏ ਮਰਿ ਜੰਮੇ ਕੋੜ੍ਹੇ ॥
jo bin satigur seve khaade painade se mue mar jame korrhe |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാതെ ഉണ്ണുകയും വസ്ത്രം ധരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ മരിക്കുന്നു; മരണശേഷം, ആ നികൃഷ്ടരായ കുഷ്ഠരോഗികൾ പുനർജന്മത്തിലേക്ക് അയക്കപ്പെടുന്നു.
ਓਇ ਹਾਜਰੁ ਮਿਠਾ ਬੋਲਦੇ ਬਾਹਰਿ ਵਿਸੁ ਕਢਹਿ ਮੁਖਿ ਘੋਲੇ ॥
oe haajar mitthaa bolade baahar vis kadteh mukh ghole |അവൻ്റെ മഹത്തായ സാന്നിധ്യത്തിൽ, അവർ മധുരമായി സംസാരിക്കുന്നു, എന്നാൽ അവൻ്റെ പുറകിൽ, അവർ വായിൽ നിന്ന് വിഷം പുറന്തള്ളുന്നു.
ਮਨਿ ਖੋਟੇ ਦਯਿ ਵਿਛੋੜੇ ॥੧੧॥
man khotte day vichhorre |11|ദുഷ്ടബുദ്ധിയുള്ളവർ കർത്താവിൽ നിന്നുള്ള വേർപിരിയലിന് വിധേയരാകുന്നു. ||11||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਲੁ ਜੂਈ ਭਰਿਆ ਨੀਲਾ ਕਾਲਾ ਖਿਧੋਲੜਾ ਤਿਨਿ ਵੇਮੁਖਿ ਵੇਮੁਖੈ ਨੋ ਪਾਇਆ ॥
mal jooee bhariaa neelaa kaalaa khidholarraa tin vemukh vemukhai no paaeaa |വിശ്വാസമില്ലാത്ത ബേമുഖ്, അഴുക്കും കീടങ്ങളും നിറഞ്ഞ നീല-കറുത്ത കോട്ട് ധരിച്ച തൻ്റെ വിശ്വസ്ത ദാസനെ അയച്ചു.
ਪਾਸਿ ਨ ਦੇਈ ਕੋਈ ਬਹਣਿ ਜਗਤ ਮਹਿ ਗੂਹ ਪੜਿ ਸਗਵੀ ਮਲੁ ਲਾਇ ਮਨਮੁਖੁ ਆਇਆ ॥
paas na deee koee bahan jagat meh gooh parr sagavee mal laae manamukh aaeaa |ലോകത്തിൽ ആരും അവൻ്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കുകയില്ല; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ചാണകത്തിൽ വീണു, അതിലും കൂടുതൽ മാലിന്യങ്ങൾ അവനെ പൊതിഞ്ഞുകൊണ്ട് മടങ്ങി.
ਪਰਾਈ ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਚੁਗਲੀ ਨੋ ਵੇਮੁਖੁ ਕਰਿ ਕੈ ਭੇਜਿਆ ਓਥੈ ਭੀ ਮੁਹੁ ਕਾਲਾ ਦੁਹਾ ਵੇਮੁਖਾ ਦਾ ਕਰਾਇਆ ॥
paraaee jo nindaa chugalee no vemukh kar kai bhejiaa othai bhee muhu kaalaa duhaa vemukhaa daa karaaeaa |വിശ്വാസമില്ലാത്ത ബേമുഖ് മറ്റുള്ളവരെ അപകീർത്തിപ്പെടുത്താനും കടിച്ചുകീറാനും അയച്ചു, എന്നാൽ അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ, അവൻ്റെയും അവിശ്വാസിയായ യജമാനൻ്റെയും മുഖം കറുത്തിരുന്നു.
ਤੜ ਸੁਣਿਆ ਸਭਤੁ ਜਗਤ ਵਿਚਿ ਭਾਈ ਵੇਮੁਖੁ ਸਣੈ ਨਫਰੈ ਪਉਲੀ ਪਉਦੀ ਫਾਵਾ ਹੋਇ ਕੈ ਉਠਿ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥
tarr suniaa sabhat jagat vich bhaaee vemukh sanai nafarai paulee paudee faavaa hoe kai utth ghar aaeaa |വിധിയുടെ സഹോദരങ്ങളേ, ഈ വിശ്വസ്തനായ മനുഷ്യൻ തൻ്റെ ഭൃത്യനോടൊപ്പം ചവിട്ടുകയും ചെരുപ്പുകൊണ്ട് അടിക്കുകയും ചെയ്തുവെന്ന് ഉടൻ തന്നെ ലോകം മുഴുവൻ കേട്ടു; അപമാനിതരായി അവർ എഴുന്നേറ്റു വീടുകളിലേക്കു മടങ്ങി.
ਅਗੈ ਸੰਗਤੀ ਕੁੜਮੀ ਵੇਮੁਖੁ ਰਲਣਾ ਨ ਮਿਲੈ ਤਾ ਵਹੁਟੀ ਭਤੀਜਂੀ ਫਿਰਿ ਆਣਿ ਘਰਿ ਪਾਇਆ ॥
agai sangatee kurramee vemukh ralanaa na milai taa vahuttee bhateejanee fir aan ghar paaeaa |വിശ്വാസമില്ലാത്ത ബേമുഖിനെ മറ്റുള്ളവരുമായി ഇടപഴകാൻ അനുവദിച്ചില്ല; ഭാര്യയും മരുമകളും അവനെ കിടത്താൻ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവന്നു.
ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਏ ਨਿਤ ਭੁਖਾ ਕੂਕੇ ਤਿਹਾਇਆ ॥
halat palat dovai ge nit bhukhaa kooke tihaaeaa |അവന് ഇഹലോകവും പരലോകവും നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; വിശപ്പിലും ദാഹത്തിലും അവൻ നിരന്തരം നിലവിളിക്കുന്നു.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੁਆਮੀ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਜਿਨਿ ਨਿਆਉ ਸਚੁ ਬਹਿ ਆਪਿ ਕਰਾਇਆ ॥
dhan dhan suaamee karataa purakh hai jin niaau sach beh aap karaaeaa |സ്രഷ്ടാവ്, ആദിമ സത്ത, നമ്മുടെ കർത്താവും യജമാനനും അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ; അവൻ തന്നെ ഇരുന്നു യഥാർത്ഥ നീതി വിതരണം ചെയ്യുന്നു.
ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੋ ਸਾਚੈ ਮਾਰਿ ਪਚਾਇਆ ॥
jo nindaa kare satigur poore kee so saachai maar pachaaeaa |തികഞ്ഞ ഗുരുവിനെ അപകീർത്തിപ്പെടുത്തുന്നവൻ യഥാർത്ഥ ഭഗവാനാൽ ശിക്ഷിക്കപ്പെടുകയും നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਏਹੁ ਅਖਰੁ ਤਿਨਿ ਆਖਿਆ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਸਭੁ ਉਪਾਇਆ ॥੧॥
ehu akhar tin aakhiaa jin jagat sabh upaaeaa |1|ഈ വചനം പ്രപഞ്ചത്തെ മുഴുവൻ സൃഷ്ടിച്ചവനാണ് സംസാരിക്കുന്നത്. ||1||
ਮਃ ੪ ॥
mahalaa 4 |നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਾਹਿਬੁ ਜਿਸ ਕਾ ਨੰਗਾ ਭੁਖਾ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਨਫਰੁ ਕਿਥਹੁ ਰਜਿ ਖਾਏ ॥
saahib jis kaa nangaa bhukhaa hovai tis daa nafar kithahu raj khaae |യജമാനനുവേണ്ടി ദരിദ്രനായ യാചകനുള്ളവൻ - അയാൾക്ക് എങ്ങനെ നല്ല ഭക്ഷണം ലഭിക്കും?
ਜਿ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸੁ ਨਫਰੈ ਹਥਿ ਆਵੈ ਅਣਹੋਦੀ ਕਿਥਹੁ ਪਾਏ ॥
ji saahib kai ghar vath hovai su nafarai hath aavai anahodee kithahu paae |അവൻ്റെ യജമാനൻ്റെ വീട്ടിൽ എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ, അവൻ അത് നേടും; എന്നാൽ ഇല്ലാത്തത് എങ്ങനെ കിട്ടും?
ਜਿਸ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੀਐ ਸਾ ਸੇਵਾ ਅਉਖੀ ਹੋਈ ॥
jis dee sevaa keetee fir lekhaa mangeeai saa sevaa aaukhee hoee |അവനെ സേവിക്കുമ്പോൾ, അവൻ്റെ കണക്കിന് ഉത്തരം നൽകാൻ ആരെ വിളിക്കും? ആ സേവനം വേദനാജനകവും ഉപയോഗശൂന്യവുമാണ്.
ਨਾਨਕ ਸੇਵਾ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸਫਲ ਦਰਸਨ ਕੀ ਫਿਰਿ ਲੇਖਾ ਮੰਗੈ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥
naanak sevaa karahu har gur safal darasan kee fir lekhaa mangai na koee |2|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുവിനെ സേവിക്കുക, അവതാരമായ ഭഗവാൻ; അവൻ്റെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീത ദർശനം ലാഭകരമാണ്, അവസാനം നിങ്ങളെ കണക്കിൽപ്പെടുത്തില്ല. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਨਾਨਕ ਵੀਚਾਰਹਿ ਸੰਤ ਜਨ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਕਹੰਦੇ ॥
naanak veechaareh sant jan chaar ved kahande |ഓ നാനാക്ക്, സന്യാസിമാർ പരിഗണിക്കുന്നു, നാല് വേദങ്ങൾ ഉദ്ഘോഷിക്കുന്നു,
ਭਗਤ ਮੁਖੈ ਤੇ ਬੋਲਦੇ ਸੇ ਵਚਨ ਹੋਵੰਦੇ ॥
bhagat mukhai te bolade se vachan hovande |ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തർ വായ്കൊണ്ട് പറയുന്നതെന്തും സംഭവിക്കും.
ਪ੍ਰਗਟ ਪਹਾਰਾ ਜਾਪਦਾ ਸਭਿ ਲੋਕ ਸੁਣੰਦੇ ॥
pragatt pahaaraa jaapadaa sabh lok sunande |അവൻ തൻ്റെ കോസ്മിക് വർക്ക്ഷോപ്പിൽ പ്രകടമാണ്. എല്ലാ ആളുകളും ഇത് കേൾക്കുന്നു.
ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਇਨਿ ਮੁਗਧ ਨਰ ਸੰਤ ਨਾਲਿ ਖਹੰਦੇ ॥
sukh na paaein mugadh nar sant naal khahande |വിശുദ്ധരോട് യുദ്ധം ചെയ്യുന്ന ശാഠ്യമുള്ള മനുഷ്യർക്ക് ഒരിക്കലും സമാധാനം ലഭിക്കുകയില്ല.
ਓਇ ਲੋਚਨਿ ਓਨਾ ਗੁਣੈ ਨੋ ਓਇ ਅਹੰਕਾਰਿ ਸੜੰਦੇ ॥
oe lochan onaa gunai no oe ahankaar sarrande |സന്യാസിമാർ അവരെ പുണ്യത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവർ അവരുടെ അഹങ്കാരത്തിൽ മാത്രം കത്തുന്നു.
ਓਇ ਵਿਚਾਰੇ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਜਾ ਭਾਗ ਧੁਰਿ ਮੰਦੇ ॥
oe vichaare kiaa kareh jaa bhaag dhur mande |ആ നികൃഷ്ടർക്ക് എന്ത് ചെയ്യാൻ കഴിയും, കാരണം, തുടക്കം മുതൽ, അവരുടെ വിധി തിന്മയാൽ ശപിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਜੋ ਮਾਰੇ ਤਿਨਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸੇ ਕਿਸੈ ਨ ਸੰਦੇ ॥
jo maare tin paarabraham se kisai na sande |പരമദൈവത്താൽ പ്രഹരിക്കപ്പെട്ടവർ ആർക്കും ഒരു പ്രയോജനവുമില്ല.
ਵੈਰੁ ਕਰਹਿ ਨਿਰਵੈਰ ਨਾਲਿ ਧਰਮ ਨਿਆਇ ਪਚੰਦੇ ॥
vair kareh niravair naal dharam niaae pachande |വിദ്വേഷമില്ലാത്തവനെ വെറുക്കുന്നവർ - ധർമ്മത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ നീതിയനുസരിച്ച്, അവർ നശിക്കും.
ਜੋ ਜੋ ਸੰਤਿ ਸਰਾਪਿਆ ਸੇ ਫਿਰਹਿ ਭਵੰਦੇ ॥
jo jo sant saraapiaa se fireh bhavande |സന്യാസിമാരാൽ ശപിക്കപ്പെട്ടവർ ലക്ഷ്യമില്ലാതെ അലഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും.
ਪੇਡੁ ਮੁੰਢਾਹੂੰ ਕਟਿਆ ਤਿਸੁ ਡਾਲ ਸੁਕੰਦੇ ॥੧੨॥
pedd mundtaahoon kattiaa tis ddaal sukande |12|വൃക്ഷം അതിൻ്റെ വേരുകൾ മുറിച്ചുമാറ്റുമ്പോൾ, ശാഖകൾ വാടിപ്പോകുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||12||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക് നാലാമത്തെ മെഹൽ: