ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 432
ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਭਲਾ ਪਿਆਰੇ ਤੇਰੀ ਅਮਰੁ ਰਜਾਇ ॥੭॥
jo tudh bhaavai so bhalaa piaare teree amar rajaae |7|പ്രിയനേ, നിനക്കിഷ്ടമുള്ളതൊക്കെയും നല്ലത്; നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം ശാശ്വതമാണ്. ||7||
ਨਾਨਕ ਰੰਗਿ ਰਤੇ ਨਾਰਾਇਣੈ ਪਿਆਰੇ ਮਾਤੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥੮॥੨॥੪॥
naanak rang rate naaraaeinai piaare maate sahaj subhaae |8|2|4|നാനാക്ക്, സർവ്വവ്യാപിയായ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്താൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നവർ, ഓ പ്രിയരേ, സ്വാഭാവികമായ അനായാസതയിൽ അവൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ ലഹരിയിൽ തുടരുന്നു. ||8||2||4||
ਸਭ ਬਿਧਿ ਤੁਮ ਹੀ ਜਾਨਤੇ ਪਿਆਰੇ ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਕਹਉ ਸੁਨਾਇ ॥੧॥
sabh bidh tum hee jaanate piaare kis peh khau sunaae |1|പ്രിയപ്പെട്ടവളേ, എൻ്റെ അവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് നിനക്കറിയാം; എനിക്ക് അതിനെക്കുറിച്ച് ആരോട് സംസാരിക്കാനാകും? ||1||
ਤੂੰ ਦਾਤਾ ਜੀਆ ਸਭਨਾ ਕਾ ਤੇਰਾ ਦਿਤਾ ਪਹਿਰਹਿ ਖਾਇ ॥੨॥
toon daataa jeea sabhanaa kaa teraa ditaa pahireh khaae |2|നീ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും ദാതാവാണ്; നീ കൊടുക്കുന്നത് അവർ തിന്നുകയും ധരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||2||
ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਤੇਰੀ ਆਗਿਆ ਪਿਆਰੇ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥੩॥
sukh dukh teree aagiaa piaare doojee naahee jaae |3|പ്രിയപ്പെട്ടവരേ, നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടത്താൽ സന്തോഷവും വേദനയും വരുന്നു; അവർ മറ്റൊന്നിൽ നിന്നും വരുന്നില്ല. ||3||
ਜੋ ਤੂੰ ਕਰਾਵਹਿ ਸੋ ਕਰੀ ਪਿਆਰੇ ਅਵਰੁ ਕਿਛੁ ਕਰਣੁ ਨ ਜਾਇ ॥੪॥
jo toon karaaveh so karee piaare avar kichh karan na jaae |4|പ്രിയനേ, നീ എന്നെ എന്തു ചെയ്യാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നുവോ അതു ഞാൻ ചെയ്യുന്നു; എനിക്ക് മറ്റൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല. ||4||
ਦਿਨੁ ਰੈਣਿ ਸਭ ਸੁਹਾਵਣੇ ਪਿਆਰੇ ਜਿਤੁ ਜਪੀਐ ਹਰਿ ਨਾਉ ॥੫॥
din rain sabh suhaavane piaare jit japeeai har naau |5|പ്രിയനേ, ഞാൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുകയും ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ എൻ്റെ എല്ലാ ദിനരാത്രങ്ങളും ധന്യമാകുന്നു. ||5||
ਸਾਈ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਪਿਆਰੇ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾਇ ॥੬॥
saaee kaar kamaavanee piaare dhur masatak lekh likhaae |6|പ്രിയനേ, മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചതും നെറ്റിയിൽ ആലേഖനം ചെയ്തതുമായ കർമ്മങ്ങൾ അവൻ ചെയ്യുന്നു. ||6||
ਏਕੋ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੭॥
eko aap varatadaa piaare ghatt ghatt rahiaa samaae |7|പ്രിയനേ, അവൻ തന്നെ എല്ലായിടത്തും പ്രബലനാണ്; ഓരോ ഹൃദയത്തിലും അവൻ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു. ||7||
ਸੰਸਾਰ ਕੂਪ ਤੇ ਉਧਰਿ ਲੈ ਪਿਆਰੇ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਰਣਾਇ ॥੮॥੩॥੨੨॥੧੫॥੨॥੪੨॥
sansaar koop te udhar lai piaare naanak har saranaae |8|3|22|15|2|42|പ്രിയനേ, ലോകത്തിൻ്റെ അഗാധഗർത്തത്തിൽനിന്നു എന്നെ ഉയർത്തേണമേ; നാനാക്ക് നിങ്ങളുടെ സങ്കേതത്തിലേക്ക് പോയി. ||8||3||22||15||2||42||
ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ਪਟੀ ਲਿਖੀ ॥
raag aasaa mahalaa 1 pattee likhee |രാഗ് ആസാ, ആദ്യ മെഹൽ, പാടീ ലിഖീ ~ അക്ഷരമാലയിലെ കവിത:
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ik oankaar satigur prasaad |ഒരു സാർവത്രിക സ്രഷ്ടാവായ ദൈവം. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ:
ਸਸੈ ਸੋਇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਜਿਨਿ ਸਾਜੀ ਸਭਨਾ ਸਾਹਿਬੁ ਏਕੁ ਭਇਆ ॥
sasai soe srisatt jin saajee sabhanaa saahib ek bheaa |സസ്സ: ലോകത്തെ സൃഷ്ടിച്ചവൻ, എല്ലാവരുടെയും ഏക നാഥനും യജമാനനുമാണ്.
ਸੇਵਤ ਰਹੇ ਚਿਤੁ ਜਿਨੑ ਕਾ ਲਾਗਾ ਆਇਆ ਤਿਨੑ ਕਾ ਸਫਲੁ ਭਇਆ ॥੧॥
sevat rahe chit jina kaa laagaa aaeaa tina kaa safal bheaa |1|അവൻ്റെ സേവനത്തിൽ പ്രതിജ്ഞാബദ്ധമായ ബോധം നിലനിൽക്കുന്നവർ - അവരുടെ ജനനവും ലോകത്തിലേക്ക് വരുന്നതും അനുഗ്രഹീതമാണ്. ||1||
ਮਨ ਕਾਹੇ ਭੂਲੇ ਮੂੜ ਮਨਾ ॥
man kaahe bhoole moorr manaa |മനസ്സേ, അവനെ മറക്കുന്നതെന്തിന്? വിഡ്ഢി മനസ്സേ!
ਜਬ ਲੇਖਾ ਦੇਵਹਿ ਬੀਰਾ ਤਉ ਪੜਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
jab lekhaa deveh beeraa tau parriaa |1| rahaau |സഹോദരാ, നിൻ്റെ കണക്ക് തിരുത്തുമ്പോൾ മാത്രമേ നീ ജ്ഞാനിയായി വിധിക്കപ്പെടുകയുള്ളൂ. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||
ਈਵੜੀ ਆਦਿ ਪੁਰਖੁ ਹੈ ਦਾਤਾ ਆਪੇ ਸਚਾ ਸੋਈ ॥
eevarree aad purakh hai daataa aape sachaa soee |ഈവ്രീ: ആദിമ നാഥൻ ദാതാവാണ്; അവൻ മാത്രമാണ് സത്യം.
ਏਨਾ ਅਖਰਾ ਮਹਿ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਤਿਸੁ ਸਿਰਿ ਲੇਖੁ ਨ ਹੋਈ ॥੨॥
enaa akharaa meh jo guramukh boojhai tis sir lekh na hoee |2|ഈ കത്തുകളിലൂടെ ഭഗവാനെ മനസ്സിലാക്കുന്ന ഗുരുമുഖത്ത് നിന്ന് ഒരു കണക്കും നൽകേണ്ടതില്ല. ||2||
ਊੜੈ ਉਪਮਾ ਤਾ ਕੀ ਕੀਜੈ ਜਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
aoorrai upamaa taa kee keejai jaa kaa ant na paaeaa |ഊരാ: പരിധി കണ്ടെത്താൻ കഴിയാത്തവൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടുക.
ਸੇਵਾ ਕਰਹਿ ਸੇਈ ਫਲੁ ਪਾਵਹਿ ਜਿਨੑੀ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥੩॥
sevaa kareh seee fal paaveh jinaee sach kamaaeaa |3|സേവനം അനുഷ്ഠിക്കുകയും സത്യം അനുഷ്ഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർക്ക് അവരുടെ പ്രതിഫലത്തിൻ്റെ ഫലം ലഭിക്കുന്നു. ||3||
ਙੰਙੈ ਙਿਆਨੁ ਬੂਝੈ ਜੇ ਕੋਈ ਪੜਿਆ ਪੰਡਿਤੁ ਸੋਈ ॥
ngangai ngiaan boojhai je koee parriaa panddit soee |നംഗ: ആത്മീയ ജ്ഞാനം മനസ്സിലാക്കുന്ന ഒരാൾ പണ്ഡിറ്റ്, മതപണ്ഡിതനാകുന്നു.
ਸਰਬ ਜੀਆ ਮਹਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਉਮੈ ਕਹੈ ਨ ਕੋਈ ॥੪॥
sarab jeea meh eko jaanai taa haumai kahai na koee |4|എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളിലും ഏകനായ ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിയുന്ന ഒരാൾ അഹംഭാവത്തെക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കില്ല. ||4||
ਕਕੈ ਕੇਸ ਪੁੰਡਰ ਜਬ ਹੂਏ ਵਿਣੁ ਸਾਬੂਣੈ ਉਜਲਿਆ ॥
kakai kes punddar jab hooe vin saaboonai ujaliaa |കാക്ക: മുടി നരച്ചാൽ പിന്നെ ഷാമ്പൂ ഇല്ലാതെ തിളങ്ങും.
ਜਮ ਰਾਜੇ ਕੇ ਹੇਰੂ ਆਏ ਮਾਇਆ ਕੈ ਸੰਗਲਿ ਬੰਧਿ ਲਇਆ ॥੫॥
jam raaje ke heroo aae maaeaa kai sangal bandh leaa |5|മരണത്തിൻ്റെ രാജാവിൻ്റെ വേട്ടക്കാർ വന്ന് അവനെ മായയുടെ ചങ്ങലയിൽ ബന്ധിക്കുന്നു. ||5||
ਖਖੈ ਖੁੰਦਕਾਰੁ ਸਾਹ ਆਲਮੁ ਕਰਿ ਖਰੀਦਿ ਜਿਨਿ ਖਰਚੁ ਦੀਆ ॥
khakhai khundakaar saah aalam kar khareed jin kharach deea |ഖഖ: സൃഷ്ടാവ് ലോകത്തിൻ്റെ രാജാവാണ്; പോഷണം നൽകി അടിമയാക്കുന്നു.
ਬੰਧਨਿ ਜਾ ਕੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਾਧਿਆ ਅਵਰੀ ਕਾ ਨਹੀ ਹੁਕਮੁ ਪਇਆ ॥੬॥
bandhan jaa kai sabh jag baadhiaa avaree kaa nahee hukam peaa |6|അവൻ്റെ ബന്ധനത്താൽ, ലോകം മുഴുവൻ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; മറ്റൊരു കമാൻഡ് നിലവിലില്ല. ||6||
ਗਗੈ ਗੋਇ ਗਾਇ ਜਿਨਿ ਛੋਡੀ ਗਲੀ ਗੋਬਿਦੁ ਗਰਬਿ ਭਇਆ ॥
gagai goe gaae jin chhoddee galee gobid garab bheaa |ഗാഗ്ഗ: പ്രപഞ്ചനാഥൻ്റെ ഗാനങ്ങൾ പാടുന്നത് ത്യജിക്കുന്ന ഒരാൾ തൻ്റെ സംസാരത്തിൽ അഹങ്കാരിയാകും.
ਘੜਿ ਭਾਂਡੇ ਜਿਨਿ ਆਵੀ ਸਾਜੀ ਚਾੜਣ ਵਾਹੈ ਤਈ ਕੀਆ ॥੭॥
gharr bhaandde jin aavee saajee chaarran vaahai tee keea |7|പാത്രങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തുകയും ലോകത്തെ ചൂളയാക്കുകയും ചെയ്ത ഒരാൾ അവ എപ്പോൾ അതിൽ ഇടണമെന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നു. ||7||
ਘਘੈ ਘਾਲ ਸੇਵਕੁ ਜੇ ਘਾਲੈ ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਕੈ ਲਾਗਿ ਰਹੈ ॥
ghaghai ghaal sevak je ghaalai sabad guroo kai laag rahai |ഘാഘ: സേവനം അനുഷ്ഠിക്കുന്ന ദാസൻ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഉറച്ചുനിൽക്കുന്നു.
ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਜੇ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਣੈ ਇਨ ਬਿਧਿ ਸਾਹਿਬੁ ਰਮਤੁ ਰਹੈ ॥੮॥
buraa bhalaa je sam kar jaanai in bidh saahib ramat rahai |8|തിന്മയും നന്മയും ഒന്നായി തിരിച്ചറിയുന്ന ഒരാൾ - ഈ രീതിയിൽ അവൻ കർത്താവിലും യജമാനനിലും ലയിക്കുന്നു. ||8||
ਚਚੈ ਚਾਰਿ ਵੇਦ ਜਿਨਿ ਸਾਜੇ ਚਾਰੇ ਖਾਣੀ ਚਾਰਿ ਜੁਗਾ ॥
chachai chaar ved jin saaje chaare khaanee chaar jugaa |ചാച്ച: അവൻ നാല് വേദങ്ങളും, സൃഷ്ടിയുടെ നാല് ഉറവിടങ്ങളും, നാല് യുഗങ്ങളും സൃഷ്ടിച്ചു
ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਜੋਗੀ ਖਾਣੀ ਭੋਗੀ ਪੜਿਆ ਪੰਡਿਤੁ ਆਪਿ ਥੀਆ ॥੯॥
jug jug jogee khaanee bhogee parriaa panddit aap theea |9|- ഓരോ യുഗത്തിലും അദ്ദേഹം തന്നെ യോഗിയും ആസ്വാദകനും പണ്ഡിറ്റും പണ്ഡിതനുമാണ്. ||9||