ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 85
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥੧॥
naanak guramukh ubare saachaa naam samaal |1|ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നതിലൂടെ ഗുരുമുഖന്മാർ രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਗਲਂੀ ਅਸੀ ਚੰਗੀਆ ਆਚਾਰੀ ਬੁਰੀਆਹ ॥
galanee asee changeea aachaaree bureeaah |നമ്മൾ സംസാരിക്കാൻ മിടുക്കരാണ്, എന്നാൽ നമ്മുടെ പ്രവൃത്തികൾ മോശമാണ്.
ਮਨਹੁ ਕੁਸੁਧਾ ਕਾਲੀਆ ਬਾਹਰਿ ਚਿਟਵੀਆਹ ॥
manahu kusudhaa kaaleea baahar chittaveeaah |മാനസികമായി, നമ്മൾ അശുദ്ധരും കറുത്തവരുമാണ്, എന്നാൽ ബാഹ്യമായി നമ്മൾ വെളുത്തതായി കാണപ്പെടുന്നു.
ਰੀਸਾ ਕਰਿਹ ਤਿਨਾੜੀਆ ਜੋ ਸੇਵਹਿ ਦਰੁ ਖੜੀਆਹ ॥
reesaa karih tinaarreea jo seveh dar kharreeaah |കർത്താവിൻ്റെ വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുകയും സേവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവരെ ഞങ്ങൾ അനുകരിക്കുന്നു.
ਨਾਲਿ ਖਸਮੈ ਰਤੀਆ ਮਾਣਹਿ ਸੁਖਿ ਰਲੀਆਹ ॥
naal khasamai rateea maaneh sukh raleeaah |അവർ തങ്ങളുടെ ഭർത്താവായ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തോട് ഇണങ്ങിച്ചേർന്നു, അവൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ ആനന്ദം അവർ അനുഭവിക്കുന്നു.
ਹੋਦੈ ਤਾਣਿ ਨਿਤਾਣੀਆ ਰਹਹਿ ਨਿਮਾਨਣੀਆਹ ॥
hodai taan nitaaneea raheh nimaananeeaah |അധികാരമുള്ളപ്പോഴും അവർ ശക്തിയില്ലാത്തവരായി തുടരുന്നു; അവർ എളിമയും സൌമ്യതയും ഉള്ളവരായി നിലകൊള്ളുന്നു.
ਨਾਨਕ ਜਨਮੁ ਸਕਾਰਥਾ ਜੇ ਤਿਨ ਕੈ ਸੰਗਿ ਮਿਲਾਹ ॥੨॥
naanak janam sakaarathaa je tin kai sang milaah |2|നാനാക്ക്, അവരുമായി സഹവസിച്ചാൽ നമ്മുടെ ജീവിതം ലാഭകരമാകും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂੰ ਆਪੇ ਜਲੁ ਮੀਨਾ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਜਾਲੁ ॥
toon aape jal meenaa hai aape aape hee aap jaal |നീ തന്നെയാണ് ജലം, നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് മത്സ്യം, നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് വലയും.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਜਾਲੁ ਵਤਾਇਦਾ ਆਪੇ ਵਿਚਿ ਸੇਬਾਲੁ ॥
toon aape jaal vataaeidaa aape vich sebaal |നീ തന്നെ വല വീശുന്നു, ചൂണ്ടയും നീ തന്നെ.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਕਮਲੁ ਅਲਿਪਤੁ ਹੈ ਸੈ ਹਥਾ ਵਿਚਿ ਗੁਲਾਲੁ ॥
toon aape kamal alipat hai sai hathaa vich gulaal |നൂറുകണക്കിനു അടി ജലാശയത്തിൽ താമര, ബാധിക്കപ്പെടാത്ത, ഇപ്പോഴും തിളങ്ങുന്ന നിറമുള്ള താമരയാണ് നിങ്ങൾ.
ਤੂੰ ਆਪੇ ਮੁਕਤਿ ਕਰਾਇਦਾ ਇਕ ਨਿਮਖ ਘੜੀ ਕਰਿ ਖਿਆਲੁ ॥
toon aape mukat karaaeidaa ik nimakh gharree kar khiaal |നിന്നെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നവരെ ഒരു നിമിഷത്തേക്കെങ്കിലും നീ മോചിപ്പിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਤੁਧਹੁ ਬਾਹਰਿ ਕਿਛੁ ਨਹੀ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੇਖਿ ਨਿਹਾਲੁ ॥੭॥
har tudhahu baahar kichh nahee gurasabadee vekh nihaal |7|കർത്താവേ, നിനക്ക് അതീതമായി ഒന്നുമില്ല. ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലൂടെ അങ്ങയെ ദർശിക്കുന്നതിൽ ഞാൻ സന്തുഷ്ടനാണ്. ||7||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਣੈ ਬਹੁਤਾ ਰੋਵੈ ॥
hukam na jaanai bahutaa rovai |കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുക്കാം അറിയാത്ത ഒരാൾ വേദനയോടെ നിലവിളിക്കുന്നു.
ਅੰਦਰਿ ਧੋਖਾ ਨੀਦ ਨ ਸੋਵੈ ॥
andar dhokhaa need na sovai |അവൾ വഞ്ചന നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അവൾക്ക് സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങാൻ കഴിയില്ല.
ਜੇ ਧਨ ਖਸਮੈ ਚਲੈ ਰਜਾਈ ॥
je dhan khasamai chalai rajaaee |എന്നാൽ ആത്മ വധു തൻ്റെ നാഥൻ്റെയും യജമാനൻ്റെയും ഇഷ്ടം പിന്തുടരുകയാണെങ്കിൽ,
ਦਰਿ ਘਰਿ ਸੋਭਾ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਈ ॥
dar ghar sobhaa mahal bulaaee |അവളെ സ്വന്തം വീട്ടിൽ ആദരിക്കുകയും അവൻ്റെ സാന്നിധ്യമുള്ള മാളികയിലേക്ക് വിളിക്കുകയും ചെയ്യും.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੀ ਇਹ ਮਤਿ ਪਾਈ ॥
naanak karamee ih mat paaee |ഓ നാനാക്ക്, അവൻ്റെ കാരുണ്യത്താൽ ഈ ധാരണ ലഭിക്കുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਸਚਿ ਸਮਾਈ ॥੧॥
guraparasaadee sach samaaee |1|ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ അവൾ സത്യത്തിൽ ലയിച്ചു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਮੁਖ ਨਾਮ ਵਿਹੂਣਿਆ ਰੰਗੁ ਕਸੁੰਭਾ ਦੇਖਿ ਨ ਭੁਲੁ ॥
manamukh naam vihooniaa rang kasunbhaa dekh na bhul |ഹേ, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖേ, നാമം ഇല്ലാത്തവനേ, കുങ്കുമപ്പൂവിൻ്റെ നിറം കണ്ട് തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്.
ਇਸ ਕਾ ਰੰਗੁ ਦਿਨ ਥੋੜਿਆ ਛੋਛਾ ਇਸ ਦਾ ਮੁਲੁ ॥
eis kaa rang din thorriaa chhochhaa is daa mul |അതിൻ്റെ നിറം കുറച്ച് ദിവസങ്ങൾ മാത്രമേ നിലനിൽക്കൂ - അത് വിലപ്പോവില്ല!
ਦੂਜੈ ਲਗੇ ਪਚਿ ਮੁਏ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਗਵਾਰ ॥
doojai lage pach mue moorakh andh gavaar |ദ്വന്ദ്വത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന, വിഡ്ഢികളും അന്ധരും വിഡ്ഢികളുമായ ആളുകൾ പാഴായി മരിക്കുന്നു.
ਬਿਸਟਾ ਅੰਦਰਿ ਕੀਟ ਸੇ ਪਇ ਪਚਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
bisattaa andar keett se pe pacheh vaaro vaar |പുഴുക്കളെപ്പോലെ, അവർ വളത്തിൽ ജീവിക്കുന്നു, അതിൽ അവർ വീണ്ടും വീണ്ടും മരിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਰਤੇ ਸੇ ਰੰਗੁਲੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
naanak naam rate se rangule gur kai sahaj subhaae |ഓ നാനാക്ക്, നാമത്തോട് ഇണങ്ങിയവർ സത്യത്തിൻ്റെ നിറത്തിൽ ചായം പൂശിയവരാണ്; അവർ ഗുരുവിൻ്റെ സഹജമായ സമാധാനവും സമനിലയും ഏറ്റെടുക്കുന്നു.
ਭਗਤੀ ਰੰਗੁ ਨ ਉਤਰੈ ਸਹਜੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੨॥
bhagatee rang na utarai sahaje rahai samaae |2|ഭക്തിസാന്ദ്രമായ ആരാധനയുടെ നിറം മങ്ങുന്നില്ല; അവർ അവബോധപൂർവ്വം കർത്താവിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ਸਭ ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿਆ ॥
sisatt upaaee sabh tudh aape rijak sanbaahiaa |നിങ്ങൾ മുഴുവൻ പ്രപഞ്ചത്തെയും സൃഷ്ടിച്ചു, നിങ്ങൾ തന്നെ അതിന് ഉപജീവനം നൽകുന്നു.
ਇਕਿ ਵਲੁ ਛਲੁ ਕਰਿ ਕੈ ਖਾਵਦੇ ਮੁਹਹੁ ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਤਿਨੀ ਢਾਹਿਆ ॥
eik val chhal kar kai khaavade muhahu koorr kusat tinee dtaahiaa |ചിലർ വഞ്ചനയും വഞ്ചനയും പ്രയോഗിച്ച് തിന്നുകയും ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; അവരുടെ വായിൽ നിന്ന് അവർ അസത്യവും അസത്യവും പൊഴിക്കുന്നു.
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਭਾਵੈ ਸੋ ਕਰਹਿ ਤੁਧੁ ਓਤੈ ਕੰਮਿ ਓਇ ਲਾਇਆ ॥
tudh aape bhaavai so kareh tudh otai kam oe laaeaa |നിങ്ങൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതുപോലെ, നിങ്ങൾ അവർക്ക് അവരുടെ ചുമതലകൾ ഏൽപ്പിക്കുന്നു.
ਇਕਨਾ ਸਚੁ ਬੁਝਾਇਓਨੁ ਤਿਨਾ ਅਤੁਟ ਭੰਡਾਰ ਦੇਵਾਇਆ ॥
eikanaa sach bujhaaeion tinaa atutt bhanddaar devaaeaa |ചിലർ സത്യം മനസ്സിലാക്കുന്നു; അവർക്ക് ഒഴിച്ചുകൂടാനാവാത്ത നിധിയാണ് നൽകിയിരിക്കുന്നത്.
ਹਰਿ ਚੇਤਿ ਖਾਹਿ ਤਿਨਾ ਸਫਲੁ ਹੈ ਅਚੇਤਾ ਹਥ ਤਡਾਇਆ ॥੮॥
har chet khaeh tinaa safal hai achetaa hath taddaaeaa |8|ഭഗവാനെ സ്മരിച്ചുകൊണ്ട് ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നവർ ഐശ്വര്യമുള്ളവരാണ്, അവനെ ഓർക്കാത്തവർ ആവശ്യത്തിന് കൈനീട്ടുന്നു. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਬੇਦ ਵਖਾਣਹਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸੁਆਇ ॥
parr parr panddit bed vakhaaneh maaeaa moh suaae |മതപണ്ഡിതരായ പണ്ഡിറ്റുകൾ മായയുടെ സ്നേഹത്തിനായി നിരന്തരം വേദങ്ങൾ വായിക്കുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਮਨ ਮੂਰਖ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
doojai bhaae har naam visaariaa man moorakh milai sajaae |ദ്വന്ദ്വസ്നേഹത്തിൽ വിഡ്ഢികളായ ജനം കർത്താവിൻ്റെ നാമം മറന്നിരിക്കുന്നു; അവർ ശിക്ഷ അനുഭവിക്കും.
ਜਿਨਿ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਦਿਤਾ ਤਿਸੁ ਕਬਹੂੰ ਨ ਚੇਤੈ ਜੋ ਦੇਂਦਾ ਰਿਜਕੁ ਸੰਬਾਹਿ ॥
jin jeeo pindd ditaa tis kabahoon na chetai jo dendaa rijak sanbaeh |തങ്ങൾക്ക് ശരീരവും ആത്മാവും നൽകിയ, എല്ലാവർക്കും ഉപജീവനം നൽകുന്നവനെക്കുറിച്ച് അവർ ഒരിക്കലും ചിന്തിക്കുന്നില്ല.
ਜਮ ਕਾ ਫਾਹਾ ਗਲਹੁ ਨ ਕਟੀਐ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
jam kaa faahaa galahu na katteeai fir fir aavai jaae |മരണത്തിൻ്റെ കുരുക്ക് അവരുടെ കഴുത്തിൽനിന്നു അറുക്കപ്പെടുകയില്ല; അവർ വീണ്ടും വീണ്ടും പുനർജന്മത്തിൽ വരികയും പോകുകയും ചെയ്യും.
ਮਨਮੁਖਿ ਕਿਛੂ ਨ ਸੂਝੈ ਅੰਧੁਲੇ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਇ ॥
manamukh kichhoo na soojhai andhule poorab likhiaa kamaae |അന്ധരും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുമുള്ള മന്മുഖർക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല. അവർ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചത് അവർ ചെയ്യുന്നു.
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਸੁਖਦਾਤਾ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
poorai bhaag satigur milai sukhadaataa naam vasai man aae |തികഞ്ഞ വിധിയിലൂടെ, അവർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു, സമാധാന ദാതാവ്, നാമം മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു.
ਸੁਖੁ ਮਾਣਹਿ ਸੁਖੁ ਪੈਨਣਾ ਸੁਖੇ ਸੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥
sukh maaneh sukh painanaa sukhe sukh vihaae |അവർ സമാധാനം ആസ്വദിക്കുന്നു, അവർ സമാധാനം ധരിക്കുന്നു, സമാധാനത്തിൻ്റെ സമാധാനത്തിൽ അവർ ജീവിതം നയിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸੋ ਨਾਉ ਮਨਹੁ ਨ ਵਿਸਾਰੀਐ ਜਿਤੁ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸੋਭਾ ਪਾਇ ॥੧॥
naanak so naau manahu na visaareeai jit dar sachai sobhaa paae |1|നാനാക്ക്, അവർ നാമത്തെ മനസ്സിൽ നിന്ന് മറക്കുന്നില്ല; അവർ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
satigur sev sukh paaeaa sach naam gunataas |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിച്ചാൽ സമാധാനം ലഭിക്കും. യഥാർത്ഥ നാമം മികവിൻ്റെ നിധിയാണ്.