ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 955
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਗੜੁ ਕੋਟੁ ਹੈ ਸਭਿ ਦਿਸੰਤਰ ਦੇਸਾ ॥
kaaeaa andar garr kott hai sabh disantar desaa |ശരീരത്തിനുള്ളിൽ കർത്താവിൻ്റെ കോട്ടയും എല്ലാ ദേശങ്ങളും രാജ്യങ്ങളും ഉണ്ട്.
ਆਪੇ ਤਾੜੀ ਲਾਈਅਨੁ ਸਭ ਮਹਿ ਪਰਵੇਸਾ ॥
aape taarree laaeean sabh meh paravesaa |അവൻ തന്നെ പ്രാകൃതവും അഗാധവുമായ സമാധിയിൽ ഇരിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെ സർവ്വവ്യാപിയാണ്.
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜੀਅਨੁ ਆਪਿ ਗੁਪਤੁ ਰਖੇਸਾ ॥
aape srisatt saajeean aap gupat rakhesaa |അവൻ സ്വയം പ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിച്ചു, അവൻ തന്നെ അതിനുള്ളിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਸਚੁ ਪਰਗਟੀਏਸਾ ॥
gur sevaa te jaaniaa sach paragatteesaa |ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ ഭഗവാൻ അറിയപ്പെടുകയും സത്യം വെളിപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸਚੋ ਸਚੁ ਹੈ ਗੁਰਿ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥੧੬॥
sabh kichh sacho sach hai gur sojhee paaee |16|അവൻ സത്യമാണ്, സത്യത്തിൻ്റെ വിശ്വസ്തൻ; ഗുരു ഈ ധാരണ നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ||16||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਸਾਵਣੁ ਰਾਤਿ ਅਹਾੜੁ ਦਿਹੁ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਦੁਇ ਖੇਤ ॥
saavan raat ahaarr dihu kaam krodh due khet |രാത്രി വേനൽക്കാലം, പകൽ മഞ്ഞുകാലം; ലൈംഗികാഭിലാഷവും കോപവും നട്ടുപിടിപ്പിച്ച രണ്ട് വയലുകളാണ്.
ਲਬੁ ਵਤ੍ਰ ਦਰੋਗੁ ਬੀਉ ਹਾਲੀ ਰਾਹਕੁ ਹੇਤ ॥
lab vatr darog beeo haalee raahak het |അത്യാഗ്രഹം മണ്ണിനെ ഒരുക്കുന്നു, അസത്യത്തിൻ്റെ വിത്ത് നടുന്നു; അടുപ്പവും സ്നേഹവും കർഷകനും കൂലിപ്പണിക്കാരനുമാണ്.
ਹਲੁ ਬੀਚਾਰੁ ਵਿਕਾਰ ਮਣ ਹੁਕਮੀ ਖਟੇ ਖਾਇ ॥
hal beechaar vikaar man hukamee khatte khaae |വിചിന്തനം കലപ്പയാണ്, അഴിമതിയാണ് വിളവെടുപ്പ്; ഇതാണ് കർത്താവിൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം പ്രകാരം ഒരാൾ സമ്പാദിക്കുന്നതും ഭക്ഷിക്കുന്നതും.
ਨਾਨਕ ਲੇਖੈ ਮੰਗਿਐ ਅਉਤੁ ਜਣੇਦਾ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak lekhai mangiaai aaut janedaa jaae |1|ഓ നാനാക്ക്, ഒരാളെ കണക്ക് പറയാൻ വിളിക്കുമ്പോൾ അവൻ വന്ധ്യനും വന്ധ്യനുമായിരിക്കും. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਭਉ ਭੁਇ ਪਵਿਤੁ ਪਾਣੀ ਸਤੁ ਸੰਤੋਖੁ ਬਲੇਦ ॥
bhau bhue pavit paanee sat santokh baled |ദൈവഭയം കൃഷിയിടമാക്കുക, ജലശുദ്ധി, പശുക്കൾക്കും കാളകൾക്കും സത്യവും സംതൃപ്തിയും നൽകുക.
ਹਲੁ ਹਲੇਮੀ ਹਾਲੀ ਚਿਤੁ ਚੇਤਾ ਵਤ੍ਰ ਵਖਤ ਸੰਜੋਗੁ ॥
hal halemee haalee chit chetaa vatr vakhat sanjog |വിനയം കലപ്പ, ബോധം ഉഴുന്നവൻ, മണ്ണ് തയ്യാറാക്കിയതിൻ്റെ സ്മരണ, നടീൽ സമയം കർത്താവുമായുള്ള ഐക്യം.
ਨਾਉ ਬੀਜੁ ਬਖਸੀਸ ਬੋਹਲ ਦੁਨੀਆ ਸਗਲ ਦਰੋਗ ॥
naau beej bakhasees bohal duneea sagal darog |കർത്താവിൻ്റെ നാമം വിത്തായിരിക്കട്ടെ, അവൻ്റെ ക്ഷമിക്കുന്ന കൃപ വിളവാകട്ടെ. ഇത് ചെയ്യുക, ലോകം മുഴുവൻ വ്യാജമായി തോന്നും.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਕਰਮੁ ਹੋਇ ਜਾਵਹਿ ਸਗਲ ਵਿਜੋਗ ॥੨॥
naanak nadaree karam hoe jaaveh sagal vijog |2|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ കൃപയുടെ കരുണാപൂർവകമായ കണ്ണ് ചൊരിയുകയാണെങ്കിൽ, നിങ്ങളുടെ എല്ലാ വേർപിരിയലും അവസാനിക്കും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਮਨਮੁਖਿ ਮੋਹੁ ਗੁਬਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬੋਲੈ ॥
manamukh mohu gubaar hai doojai bhaae bolai |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ വൈകാരികമായ ബന്ധത്തിൻ്റെ ഇരുട്ടിൽ കുടുങ്ങി; ദ്വന്ദതയുടെ സ്നേഹത്തിൽ അവൻ സംസാരിക്കുന്നു.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਹੈ ਨਿਤ ਨੀਰੁ ਵਿਰੋਲੈ ॥
doojai bhaae sadaa dukh hai nit neer virolai |ദ്വൈതതയുടെ സ്നേഹം എന്നെന്നേക്കുമായി വേദന നൽകുന്നു; അവൻ അനന്തമായി വെള്ളം ചീറ്റുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਮਥਿ ਤਤੁ ਕਢੋਲੈ ॥
guramukh naam dhiaaeeai math tat kadtolai |ഗുരുമുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്നു; അവൻ മയങ്ങുകയും യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സാരാംശം നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਅੰਤਰਿ ਪਰਗਾਸੁ ਘਟਿ ਚਾਨਣਾ ਹਰਿ ਲਧਾ ਟੋਲੈ ॥
antar paragaas ghatt chaananaa har ladhaa ttolai |ദിവ്യപ്രകാശം അവൻ്റെ ഹൃദയത്തെ ആഴത്തിൽ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു; അവൻ കർത്താവിനെ അന്വേഷിക്കുന്നു, അവനെ പ്രാപിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਦਾ ਕਿਛੁ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥੧੭॥
aape bharam bhulaaeidaa kichh kahan na jaaee |17|അവൻ തന്നെ സംശയത്തിൽ വഞ്ചിക്കുന്നു; ആർക്കും ഇതിൽ അഭിപ്രായം പറയാൻ കഴിയില്ല. ||17||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੨ ॥
salok mahalaa 2 |സലോക്, രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਚਿੰਤਾ ਮਤਿ ਕਰਹੁ ਚਿੰਤਾ ਤਿਸ ਹੀ ਹੇਇ ॥
naanak chintaa mat karahu chintaa tis hee hee |ഓ നാനാക്ക്, വിഷമിക്കേണ്ട; കർത്താവ് നിന്നെ പരിപാലിക്കും.
ਜਲ ਮਹਿ ਜੰਤ ਉਪਾਇਅਨੁ ਤਿਨਾ ਭਿ ਰੋਜੀ ਦੇਇ ॥
jal meh jant upaaeian tinaa bhi rojee dee |അവൻ വെള്ളത്തിൽ സൃഷ്ടികളെ സൃഷ്ടിച്ചു, അവൻ അവയ്ക്ക് പോഷണം നൽകുന്നു.
ਓਥੈ ਹਟੁ ਨ ਚਲਈ ਨਾ ਕੋ ਕਿਰਸ ਕਰੇਇ ॥
othai hatt na chalee naa ko kiras karee |അവിടെ കടകളൊന്നും തുറന്നിട്ടില്ല, ആരും കൃഷി ചെയ്യുന്നില്ല.
ਸਉਦਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਕੋ ਲਏ ਨ ਦੇਇ ॥
saudaa mool na hovee naa ko le na dee |ഒരു ബിസിനസ്സും അവിടെ ഒരിക്കലും ഇടപാട് നടത്തുന്നില്ല, ആരും വാങ്ങുകയോ വിൽക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല.
ਜੀਆ ਕਾ ਆਹਾਰੁ ਜੀਅ ਖਾਣਾ ਏਹੁ ਕਰੇਇ ॥
jeea kaa aahaar jeea khaanaa ehu karee |മൃഗങ്ങൾ മറ്റ് മൃഗങ്ങളെ ഭക്ഷിക്കുന്നു; ഇതാണ് കർത്താവ് അവർക്ക് ഭക്ഷണമായി നൽകിയത്.
ਵਿਚਿ ਉਪਾਏ ਸਾਇਰਾ ਤਿਨਾ ਭਿ ਸਾਰ ਕਰੇਇ ॥
vich upaae saaeiraa tinaa bhi saar karee |അവൻ അവരെ സമുദ്രങ്ങളിൽ സൃഷ്ടിച്ചു, അവയ്ക്കും അവൻ നൽകുന്നു.
ਨਾਨਕ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰਹੁ ਚਿੰਤਾ ਤਿਸ ਹੀ ਹੇਇ ॥੧॥
naanak chintaa mat karahu chintaa tis hee hee |1|ഓ നാനാക്ക്, വിഷമിക്കേണ്ട; കർത്താവ് നിന്നെ പരിപാലിക്കും. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਜੀਉ ਮਛੁਲੀ ਝੀਵਰੁ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕਾਲੁ ॥
naanak ihu jeeo machhulee jheevar trisanaa kaal |ഓ നാനാക്ക്, ഈ ആത്മാവ് മത്സ്യമാണ്, മരണം വിശക്കുന്ന മത്സ്യത്തൊഴിലാളിയാണ്.
ਮਨੂਆ ਅੰਧੁ ਨ ਚੇਤਈ ਪੜੈ ਅਚਿੰਤਾ ਜਾਲੁ ॥
manooaa andh na chetee parrai achintaa jaal |അന്ധൻ ഇതൊന്നും ചിന്തിക്കുന്നില്ല. പെട്ടെന്ന് വല തെറിച്ചു.
ਨਾਨਕ ਚਿਤੁ ਅਚੇਤੁ ਹੈ ਚਿੰਤਾ ਬਧਾ ਜਾਇ ॥
naanak chit achet hai chintaa badhaa jaae |ഓ നാനാക്ക്, അവൻ്റെ ബോധം അബോധാവസ്ഥയിലാണ്, അവൻ ഉത്കണ്ഠയാൽ ബന്ധിതനായി പോകുന്നു.
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੨॥
nadar kare je aapanee taa aape le milaae |2|എന്നാൽ ഭഗവാൻ തൻ്റെ കൃപയുടെ ദൃഷ്ടി ചൊരിയുകയാണെങ്കിൽ, അവൻ ആത്മാവിനെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸੇ ਜਨ ਸਾਚੇ ਸਦਾ ਸਦਾ ਜਿਨੀ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਤਾ ॥
se jan saache sadaa sadaa jinee har ras peetaa |അവർ സത്യമാണ്, എന്നേക്കും സത്യമാണ്, അവർ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്തായ സത്തയിൽ കുടിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਚੁ ਸਉਦਾ ਕੀਤਾ ॥
guramukh sachaa man vasai sach saudaa keetaa |ഗുരുമുഖൻ്റെ മനസ്സിൽ യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ വസിക്കുന്നു; അവൻ യഥാർത്ഥ വിലപേശൽ നടത്തുന്നു.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਘਰ ਹੀ ਮਾਹਿ ਹੈ ਵਡਭਾਗੀ ਲੀਤਾ ॥
sabh kichh ghar hee maeh hai vaddabhaagee leetaa |എല്ലാം ഉള്ളിലുള്ള സ്വയം എന്ന ഭവനത്തിലാണ്; അത് ഭാഗ്യശാലികൾക്ക് മാത്രമേ ലഭിക്കൂ.
ਅੰਤਰਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਮਰਿ ਗਈ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੀਤਾ ॥
antar trisanaa mar gee har gun gaaveetaa |ഉള്ളിലെ വിശപ്പ് കീഴടക്കി, കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു.
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਆਪੇ ਦੇਇ ਬੁਝਾਈ ॥੧੮॥
aape mel milaaeian aape dee bujhaaee |18|അവൻ തന്നെ അവൻ്റെ യൂണിയനിൽ ഒന്നിക്കുന്നു; അവൻ തന്നെ അവരെ വിവേകത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਵੇਲਿ ਪਿੰਞਾਇਆ ਕਤਿ ਵੁਣਾਇਆ ॥
vel pinyaaeaa kat vunaaeaa |പരുത്തി ജിൻഡ്, നെയ്ത്ത്, നൂൽക്കുക;
ਕਟਿ ਕੁਟਿ ਕਰਿ ਖੁੰਬਿ ਚੜਾਇਆ ॥
katt kutt kar khunb charraaeaa |തുണി വിരിച്ച് കഴുകി വെളുപ്പിച്ച് വെളുപ്പിക്കുന്നു.
ਲੋਹਾ ਵਢੇ ਦਰਜੀ ਪਾੜੇ ਸੂਈ ਧਾਗਾ ਸੀਵੈ ॥
lohaa vadte darajee paarre sooee dhaagaa seevai |തയ്യൽക്കാരൻ കത്രിക കൊണ്ട് അതിനെ വെട്ടി, നൂൽ കൊണ്ട് തുന്നുന്നു.
ਇਉ ਪਤਿ ਪਾਟੀ ਸਿਫਤੀ ਸੀਪੈ ਨਾਨਕ ਜੀਵਤ ਜੀਵੈ ॥
eiau pat paattee sifatee seepai naanak jeevat jeevai |അങ്ങനെ, കീറിപ്പറിഞ്ഞതും ചീഞ്ഞളിഞ്ഞതുമായ ബഹുമാനം വീണ്ടും തുന്നിക്കെട്ടി, കർത്താവിൻ്റെ സ്തുതിയിലൂടെ, ഓ നാനാക്ക്, ഒരാൾ യഥാർത്ഥ ജീവിതം നയിക്കുന്നു.
ਹੋਇ ਪੁਰਾਣਾ ਕਪੜੁ ਪਾਟੈ ਸੂਈ ਧਾਗਾ ਗੰਢੈ ॥
hoe puraanaa kaparr paattai sooee dhaagaa gandtai |ധരിക്കുന്നു, തുണി കീറി; സൂചിയും നൂലും ഉപയോഗിച്ച് അത് വീണ്ടും തുന്നിച്ചേർക്കുന്നു.
ਮਾਹੁ ਪਖੁ ਕਿਹੁ ਚਲੈ ਨਾਹੀ ਘੜੀ ਮੁਹਤੁ ਕਿਛੁ ਹੰਢੈ ॥
maahu pakh kihu chalai naahee gharree muhat kichh handtai |ഇത് ഒരു മാസമോ ഒരാഴ്ചയോ നീണ്ടുനിൽക്കില്ല. ഇത് കഷ്ടിച്ച് ഒരു മണിക്കൂർ, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു നിമിഷം പോലും നീണ്ടുനിൽക്കും.