ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 76

ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਪਛੁਤਾਸੀ ਅੰਧੁਲੇ ਜਾ ਜਮਿ ਪਕੜਿ ਚਲਾਇਆ ॥

ant kaal pachhutaasee andhule jaa jam pakarr chalaaeaa |

അവസാന നിമിഷത്തിൽ, നിങ്ങൾ അനുതപിക്കുന്നു-നിങ്ങൾ വളരെ അന്ധനാണ്!-മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ നിങ്ങളെ പിടികൂടി കൊണ്ടുപോകുമ്പോൾ.

ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਅਪੁਨਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਰਾਖਿਆ ਖਿਨ ਮਹਿ ਭਇਆ ਪਰਾਇਆ ॥

sabh kichh apunaa kar kar raakhiaa khin meh bheaa paraaeaa |

നിങ്ങളുടെ എല്ലാ വസ്തുക്കളും നിങ്ങൾക്കായി സൂക്ഷിച്ചു, എന്നാൽ ഒരു നിമിഷം, അവയെല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടു.

ਬੁਧਿ ਵਿਸਰਜੀ ਗਈ ਸਿਆਣਪ ਕਰਿ ਅਵਗਣ ਪਛੁਤਾਇ ॥

budh visarajee gee siaanap kar avagan pachhutaae |

നിങ്ങളുടെ ബുദ്ധി നിങ്ങളെ വിട്ടുപോയി, നിങ്ങളുടെ ജ്ഞാനം പോയി, ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ ചെയ്ത ദുഷ്പ്രവൃത്തികൾക്കായി നിങ്ങൾ പശ്ചാത്തപിക്കുന്നു.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਤੀਜੈ ਪਹਰੈ ਪ੍ਰਭੁ ਚੇਤਹੁ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੩॥

kahu naanak praanee teejai paharai prabh chetahu liv laae |3|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ഹേ മനുഷ്യാ, രാത്രിയുടെ മൂന്നാം യാമത്തിൽ, നിങ്ങളുടെ ബോധം ദൈവത്തിൽ സ്നേഹപൂർവ്വം കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടട്ടെ. ||3||

ਚਉਥੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਬਿਰਧਿ ਭਇਆ ਤਨੁ ਖੀਣੁ ॥

chauthai paharai rain kai vanajaariaa mitraa biradh bheaa tan kheen |

രാത്രിയുടെ നാലാം യാമത്തിൽ, ഹേ എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, നിങ്ങളുടെ ശരീരം വാർദ്ധക്യം പ്രാപിക്കുകയും ദുർബലമാവുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਅਖੀ ਅੰਧੁ ਨ ਦੀਸਈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਕੰਨੀ ਸੁਣੈ ਨ ਵੈਣ ॥

akhee andh na deesee vanajaariaa mitraa kanee sunai na vain |

എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ അന്ധമായിരിക്കുന്നു, കാണുന്നില്ല, നിങ്ങളുടെ ചെവികൾ വാക്കുകളൊന്നും കേൾക്കുന്നില്ല.

ਅਖੀ ਅੰਧੁ ਜੀਭ ਰਸੁ ਨਾਹੀ ਰਹੇ ਪਰਾਕਉ ਤਾਣਾ ॥

akhee andh jeebh ras naahee rahe paraakau taanaa |

നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകൾ കുരുടാകുന്നു, നിങ്ങളുടെ നാവിന് രുചി അറിയാൻ കഴിയില്ല; നിങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരുടെ സഹായത്താൽ മാത്രം ജീവിക്കുന്നു.

ਗੁਣ ਅੰਤਰਿ ਨਾਹੀ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਮਨਮੁਖ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥

gun antar naahee kiau sukh paavai manamukh aavan jaanaa |

ഉള്ളിൽ ഒരു ഗുണവുമില്ലാതെ, നിങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ സമാധാനം കണ്ടെത്താനാകും? സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ പുനർജന്മത്തിൽ വന്നു പോകുന്നു.

ਖੜੁ ਪਕੀ ਕੁੜਿ ਭਜੈ ਬਿਨਸੈ ਆਇ ਚਲੈ ਕਿਆ ਮਾਣੁ ॥

kharr pakee kurr bhajai binasai aae chalai kiaa maan |

ജീവൻ്റെ വിള പാകമാകുമ്പോൾ അത് വളയുകയും ഒടിഞ്ഞു നശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; വരുന്നതും പോകുന്നതും എന്തിന് അഭിമാനിക്കുന്നു?

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਚਉਥੈ ਪਹਰੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੁ ॥੪॥

kahu naanak praanee chauthai paharai guramukh sabad pachhaan |4|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, ഹേ മനുഷ്യാ, രാത്രിയുടെ നാലാം യാമത്തിൽ, ഗുർമുഖ് ശബാദിൻ്റെ വചനം തിരിച്ചറിയുന്നു. ||4||

ਓੜਕੁ ਆਇਆ ਤਿਨ ਸਾਹਿਆ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਜਰੁ ਜਰਵਾਣਾ ਕੰਨਿ ॥

orrak aaeaa tin saahiaa vanajaariaa mitraa jar jaravaanaa kan |

എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, നിങ്ങളുടെ ശ്വാസം അവസാനിക്കുന്നു, നിങ്ങളുടെ തോളുകൾ വാർദ്ധക്യത്തിൻ്റെ സ്വേച്ഛാധിപതിയാൽ ഭാരപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

ਇਕ ਰਤੀ ਗੁਣ ਨ ਸਮਾਣਿਆ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਅਵਗਣ ਖੜਸਨਿ ਬੰਨਿ ॥

eik ratee gun na samaaniaa vanajaariaa mitraa avagan kharrasan ban |

എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, പുണ്യത്തിൻ്റെ ഒരു കണിക പോലും നിന്നിൽ വന്നില്ല; തിന്മയാൽ ബന്ധിക്കപ്പെട്ടും വായ്‌മൂടിയും നിങ്ങളെ നയിക്കുന്നു.

ਗੁਣ ਸੰਜਮਿ ਜਾਵੈ ਚੋਟ ਨ ਖਾਵੈ ਨਾ ਤਿਸੁ ਜੰਮਣੁ ਮਰਣਾ ॥

gun sanjam jaavai chott na khaavai naa tis jaman maranaa |

സദ്‌ഗുണത്തോടും ആത്മനിയന്ത്രണത്തോടും കൂടി പുറപ്പെടുന്ന ഒരുവൻ അടിക്കപ്പെടുന്നില്ല, ജനനമരണ ചക്രത്തിൽ ഉൾപ്പെടുന്നില്ല.

ਕਾਲੁ ਜਾਲੁ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਭੈ ਤਰਣਾ ॥

kaal jaal jam johi na saakai bhaae bhagat bhai taranaa |

മരണത്തിൻ്റെ ദൂതനും അവൻ്റെ കെണിയും അവനെ തൊടാൻ കഴിയില്ല; ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയിലൂടെ അവൻ ഭയത്തിൻ്റെ സമുദ്രം കടക്കുന്നു.

ਪਤਿ ਸੇਤੀ ਜਾਵੈ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਮਿਟਾਵੈ ॥

pat setee jaavai sahaj samaavai sagale dookh mittaavai |

അവൻ ബഹുമാനത്തോടെ പുറപ്പെടുന്നു, അവബോധജന്യമായ സമാധാനത്തിലും സമനിലയിലും ലയിക്കുന്നു; അവൻ്റെ എല്ലാ വേദനകളും നീങ്ങുന്നു.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਛੂਟੈ ਸਾਚੇ ਤੇ ਪਤਿ ਪਾਵੈ ॥੫॥੨॥

kahu naanak praanee guramukh chhoottai saache te pat paavai |5|2|

നാനാക്ക് പറയുന്നു, മർത്യൻ ഗുരുമുഖനാകുമ്പോൾ, അവൻ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനാൽ രക്ഷിക്കപ്പെടുകയും ബഹുമാനിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. ||5||2||

ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥

sireeraag mahalaa 4 |

സിരീ രാഗ്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਪਹਿਲੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਉਦਰ ਮੰਝਾਰਿ ॥

pahilai paharai rain kai vanajaariaa mitraa har paaeaa udar manjhaar |

രാത്രിയുടെ ആദ്യ യാമത്തിൽ, എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, കർത്താവ് നിന്നെ ഗർഭപാത്രത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു.

ਹਰਿ ਧਿਆਵੈ ਹਰਿ ਉਚਰੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਰਿ ॥

har dhiaavai har ucharai vanajaariaa mitraa har har naam samaar |

എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, നിങ്ങൾ ഭഗവാനെ ധ്യാനിക്കുക, ഭഗവാൻ്റെ നാമം ജപിക്കുക. നിങ്ങൾ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നു, ഹർ, ഹർ.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪੇ ਆਰਾਧੇ ਵਿਚਿ ਅਗਨੀ ਹਰਿ ਜਪਿ ਜੀਵਿਆ ॥

har har naam jape aaraadhe vich aganee har jap jeeviaa |

ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ഹർ, ഹർ എന്ന് ജപിച്ച്, ഗർഭാശയത്തിലെ അഗ്നിയിൽ ധ്യാനിച്ച്, നാമത്തിൽ വസിക്കുന്നത് വഴി നിങ്ങളുടെ ജീവൻ നിലനിർത്തുന്നു.

ਬਾਹਰਿ ਜਨਮੁ ਭਇਆ ਮੁਖਿ ਲਾਗਾ ਸਰਸੇ ਪਿਤਾ ਮਾਤ ਥੀਵਿਆ ॥

baahar janam bheaa mukh laagaa sarase pitaa maat theeviaa |

നിങ്ങൾ ജനിച്ചു, നിങ്ങൾ പുറത്തുവരുന്നു, നിങ്ങളുടെ മുഖം കണ്ട് നിങ്ങളുടെ അമ്മയും അച്ഛനും സന്തോഷിക്കുന്നു.

ਜਿਸ ਕੀ ਵਸਤੁ ਤਿਸੁ ਚੇਤਹੁ ਪ੍ਰਾਣੀ ਕਰਿ ਹਿਰਦੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੀਚਾਰਿ ॥

jis kee vasat tis chetahu praanee kar hiradai guramukh beechaar |

ഹേ മനുഷ്യാ, ആ കുട്ടി ആരുടേതാണ് എന്നോർക്കുക. ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ, നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ അവനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਪਹਿਲੈ ਪਹਰੈ ਹਰਿ ਜਪੀਐ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੧॥

kahu naanak praanee pahilai paharai har japeeai kirapaa dhaar |1|

നാനാക് പറയുന്നു, ഹേ മനുഷ്യാ, രാത്രിയുടെ ആദ്യ യാമത്തിൽ, കർത്താവിൽ വസിക്കുക, അവൻ അവൻ്റെ കൃപയാൽ നിനക്കു വർഷിക്കും. ||1||

ਦੂਜੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥

doojai paharai rain kai vanajaariaa mitraa man laagaa doojai bhaae |

രാത്രിയുടെ രണ്ടാം യാമത്തിൽ, ഹേ എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, മനസ്സ് ദ്വന്ദതയുടെ പ്രണയത്തിൽ അലിഞ്ഞുചേരുന്നു.

ਮੇਰਾ ਮੇਰਾ ਕਰਿ ਪਾਲੀਐ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਲੇ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਗਲਿ ਲਾਇ ॥

meraa meraa kar paaleeai vanajaariaa mitraa le maat pitaa gal laae |

"അവൻ എൻ്റേതാണ്, അവൻ എൻ്റേതാണ്" എന്ന് അവകാശപ്പെട്ടുകൊണ്ട് അമ്മയും അച്ഛനും അവരുടെ ആലിംഗനത്തിൽ നിങ്ങളെ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നു; എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, വളർത്തിയ കുട്ടി അങ്ങനെയാണ്.

ਲਾਵੈ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸਦਾ ਗਲ ਸੇਤੀ ਮਨਿ ਜਾਣੈ ਖਟਿ ਖਵਾਏ ॥

laavai maat pitaa sadaa gal setee man jaanai khatt khavaae |

നിങ്ങളുടെ അമ്മയും അച്ഛനും അവരുടെ ആലിംഗനത്തിൽ നിങ്ങളെ നിരന്തരം ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നു; അവരുടെ മനസ്സിൽ, നിങ്ങൾ അവർക്ക് നൽകുകയും അവരെ പിന്തുണയ്ക്കുകയും ചെയ്യുമെന്ന് അവർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

ਜੋ ਦੇਵੈ ਤਿਸੈ ਨ ਜਾਣੈ ਮੂੜਾ ਦਿਤੇ ਨੋ ਲਪਟਾਏ ॥

jo devai tisai na jaanai moorraa dite no lapattaae |

കൊടുക്കുന്നവനെ മൂഢൻ അറിയുന്നില്ല; പകരം, അവൻ സമ്മാനത്തിൽ മുറുകെ പിടിക്കുന്നു.

ਕੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ ਹਰਿ ਧਿਆਵੈ ਮਨਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥

koee guramukh hovai su karai veechaar har dhiaavai man liv laae |

ഭഗവാനെ സ്‌നേഹപൂർവ്വം പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന, ധ്യാനിക്കുന്ന, മനസ്സിനുള്ളിൽ സ്‌നേഹപൂർവ്വം ചേർന്നിരിക്കുന്ന ഗുരുമുഖൻ വിരളമാണ്.

ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਦੂਜੈ ਪਹਰੈ ਪ੍ਰਾਣੀ ਤਿਸੁ ਕਾਲੁ ਨ ਕਬਹੂੰ ਖਾਇ ॥੨॥

kahu naanak doojai paharai praanee tis kaal na kabahoon khaae |2|

നാനാക് പറയുന്നു, രാത്രിയുടെ രണ്ടാം യാമത്തിൽ, ഹേ മനുഷ്യാ, മരണം ഒരിക്കലും നിന്നെ വിഴുങ്ങുകയില്ല. ||2||

ਤੀਜੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਮਨੁ ਲਗਾ ਆਲਿ ਜੰਜਾਲਿ ॥

teejai paharai rain kai vanajaariaa mitraa man lagaa aal janjaal |

രാത്രിയുടെ മൂന്നാം യാമത്തിൽ, എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, നിങ്ങളുടെ മനസ്സ് ലൗകികവും ഗാർഹികവുമായ കാര്യങ്ങളിൽ കുടുങ്ങിയിരിക്കുന്നു.

ਧਨੁ ਚਿਤਵੈ ਧਨੁ ਸੰਚਵੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਨ ਸਮਾਲਿ ॥

dhan chitavai dhan sanchavai vanajaariaa mitraa har naamaa har na samaal |

എൻ്റെ വ്യാപാരി സുഹൃത്തേ, നിങ്ങൾ സമ്പത്തിനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുകയും സമ്പത്ത് ശേഖരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, പക്ഷേ നിങ്ങൾ കർത്താവിനെയോ ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തെയോ ധ്യാനിക്കുന്നില്ല.