ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 1132

ਜਿਨ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੇ ਜਨ ਸੋਹੇ ਹਿਰਦੈ ਨਾਮੁ ਵਸਾਏ ॥੩॥

jin man vasiaa se jan sohe hiradai naam vasaae |3|

നാമം കൊണ്ട് മനസ്സ് നിറയുന്നവർ സുന്ദരന്മാരാണ്; അവർ നാമത്തെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു. ||3||

ਘਰੁ ਦਰੁ ਮਹਲੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਿਖਾਇਆ ਰੰਗ ਸਿਉ ਰਲੀਆ ਮਾਣੈ ॥

ghar dar mahal satiguroo dikhaaeaa rang siau raleea maanai |

യഥാർത്ഥ ഗുരു എനിക്ക് ഭഗവാൻ്റെ ഭവനവും അവൻ്റെ കോടതിയും അവൻ്റെ സാന്നിദ്ധ്യത്തിൻ്റെ മാളികയും വെളിപ്പെടുത്തിത്തന്നു. അവൻ്റെ സ്നേഹം ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ ആസ്വദിക്കുന്നു.

ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਹੈ ਸੁ ਭਲਾ ਕਰਿ ਮਾਨੈ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ॥੪॥੬॥੧੬॥

jo kichh kahai su bhalaa kar maanai naanak naam vakhaanai |4|6|16|

അവൻ പറയുന്നതെന്തും ഞാൻ നല്ലതായി സ്വീകരിക്കുന്നു; നാനാക്ക് നാമം ജപിക്കുന്നു. ||4||6||16||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

bhairau mahalaa 3 |

ഭൈരോ, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਮਨਸਾ ਮਨਹਿ ਸਮਾਇ ਲੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰ ॥

manasaa maneh samaae lai gurasabadee veechaar |

മനസ്സിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ മനസ്സിൽ ലയിച്ചു, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നു.

ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਸੋਝੀ ਪਵੈ ਫਿਰਿ ਮਰੈ ਨ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥੧॥

gur poore te sojhee pavai fir marai na vaaro vaar |1|

തികഞ്ഞ ഗുരുവിൽ നിന്നാണ് ധാരണ ലഭിക്കുന്നത്, തുടർന്ന് മർത്യൻ വീണ്ടും വീണ്ടും മരിക്കുന്നില്ല. ||1||

ਮਨ ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥

man mere raam naam aadhaar |

എൻ്റെ മനസ്സ് കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ പിന്തുണ സ്വീകരിക്കുന്നു.

ਗੁਰਪਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਸਭ ਇਛ ਪੁਜਾਵਣਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

guraparasaad param pad paaeaa sabh ichh pujaavanahaar |1| rahaau |

ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ എനിക്ക് പരമോന്നത പദവി ലഭിച്ചു; എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളും നിറവേറ്റുന്നവനാണ് കർത്താവ്. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਸਭ ਮਹਿ ਏਕੋ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥

sabh meh eko rav rahiaa gur bin boojh na paae |

ഏകനായ കർത്താവ് എല്ലാവരുടെയും ഇടയിൽ വ്യാപിക്കുകയും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; ഗുരുവില്ലാതെ ഈ ധാരണ ലഭിക്കില്ല.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟੁ ਹੋਆ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੨॥

guramukh pragatt hoaa meraa har prabh anadin har gun gaae |2|

എൻ്റെ കർത്താവായ ദൈവം എനിക്ക് വെളിപ്പെട്ടു, ഞാൻ ഗുരുമുഖനായി. രാവും പകലും ഞാൻ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു. ||2||

ਸੁਖਦਾਤਾ ਹਰਿ ਏਕੁ ਹੈ ਹੋਰ ਥੈ ਸੁਖੁ ਨ ਪਾਹਿ ॥

sukhadaataa har ek hai hor thai sukh na paeh |

ഏകനായ കർത്താവ് സമാധാനം നൽകുന്നവനാണ്; സമാധാനം മറ്റൊരിടത്തും കാണില്ല.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਿਨੀ ਨ ਸੇਵਿਆ ਦਾਤਾ ਸੇ ਅੰਤਿ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥੩॥

satigur jinee na seviaa daataa se ant ge pachhutaeh |3|

യഥാർത്ഥ ഗുരുവായ ദാതാവിനെ സേവിക്കാത്തവർ അവസാനം ഖേദത്തോടെ പിരിഞ്ഞുപോകുന്നു. ||3||

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਫਿਰਿ ਦੁਖੁ ਨ ਲਾਗੈ ਧਾਇ ॥

satigur sev sadaa sukh paaeaa fir dukh na laagai dhaae |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ, ശാശ്വതമായ സമാധാനം ലഭിക്കും, മർത്യൻ ഇനി വേദന അനുഭവിക്കുന്നില്ല.

ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਈ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੭॥੧੭॥

naanak har bhagat paraapat hoee jotee jot samaae |4|7|17|

നാനാക്ക് ഭഗവാൻ്റെ ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവൻ്റെ പ്രകാശം വെളിച്ചത്തിൽ ലയിച്ചു. ||4||7||17||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

bhairau mahalaa 3 |

ഭൈരോ, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਜਗਤੁ ਬਉਰਾਨਾ ਭੂਲਾ ਚੋਟਾ ਖਾਈ ॥

baajh guroo jagat bauraanaa bhoolaa chottaa khaaee |

ഗുരു ഇല്ലെങ്കിൽ ലോകം ഭ്രാന്താണ്; ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി, വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടു, അത് അടിക്കപ്പെടുന്നു, അത് കഷ്ടപ്പെടുന്നു.

ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਦਰ ਕੀ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਈ ॥੧॥

mar mar jamai sadaa dukh paae dar kee khabar na paaee |1|

അത് മരിക്കുകയും വീണ്ടും മരിക്കുകയും പുനർജനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, എല്ലായ്പ്പോഴും വേദനയോടെ, പക്ഷേ അത് ഭഗവാൻ്റെ കവാടത്തെക്കുറിച്ച് അറിയുന്നില്ല. ||1||

ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣਾ ॥

mere man sadaa rahahu satigur kee saranaa |

എൻ്റെ മനസ്സേ, എപ്പോഴും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൻ്റെ സംരക്ഷണത്തിൽ വസിക്കൂ.

ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੀਠਾ ਸਦ ਲਾਗਾ ਗੁਰਸਬਦੇ ਭਵਜਲੁ ਤਰਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

hiradai har naam meetthaa sad laagaa gurasabade bhavajal taranaa |1| rahaau |

ഹൃദയത്തിൽ ഭഗവാൻ്റെ നാമം മധുരമുള്ളതായി തോന്നുന്ന ആ ജനതയെ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്താൽ ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ലോകസമുദ്രത്തിലൂടെ കൊണ്ടുപോകുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਭੇਖ ਕਰੈ ਬਹੁਤੁ ਚਿਤੁ ਡੋਲੈ ਅੰਤਰਿ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

bhekh karai bahut chit ddolai antar kaam krodh ahankaar |

മർത്യൻ വിവിധ മതപരമായ വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിക്കുന്നു, പക്ഷേ അവൻ്റെ ബോധം അസ്ഥിരമാണ്; ഉള്ളിൽ അവൻ ലൈംഗികാഭിലാഷം, കോപം, അഹംഭാവം എന്നിവയാൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

ਅੰਤਰਿ ਤਿਸਾ ਭੂਖ ਅਤਿ ਬਹੁਤੀ ਭਉਕਤ ਫਿਰੈ ਦਰ ਬਾਰੁ ॥੨॥

antar tisaa bhookh at bahutee bhaukat firai dar baar |2|

ഉള്ളിൽ വലിയ ദാഹവും വിശപ്പും ഉണ്ട്; അവൻ വീടുതോറും അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു. ||2||

ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਰਹਿ ਫਿਰਿ ਜੀਵਹਿ ਤਿਨ ਕਉ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਿ ॥

gur kai sabad mareh fir jeeveh tin kau mukat duaar |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൽ മരിക്കുന്നവർ പുനർജനിക്കുന്നു; അവർ വിമോചനത്തിൻ്റെ വാതിൽ കണ്ടെത്തുന്നു.

ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥੩॥

antar saant sadaa sukh hovai har raakhiaa ur dhaar |3|

ഉള്ളിൽ സ്ഥിരമായ ശാന്തിയും സമാധാനവും ഉള്ളതിനാൽ അവർ തങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളിൽ ഭഗവാനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു. ||3||

ਜਿਉ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵੈ ਕਰਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਈ ॥

jiau tis bhaavai tivai chalaavai karanaa kichhoo na jaaee |

അവൻ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നതുപോലെ, പ്രവർത്തിക്കാൻ അവൻ നമ്മെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നു. മറ്റൊന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല.

ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਸਮੑਾਲੇ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਵਡਿਆਈ ॥੪॥੮॥੧੮॥

naanak guramukh sabad samaale raam naam vaddiaaee |4|8|18|

ഓ നാനാക്ക്, ഗുർമുഖ് ശബാദിൻ്റെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നു, ഒപ്പം ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ മഹത്വമേറിയ മഹത്വത്താൽ അനുഗ്രഹീതനാണ്. ||4||8||18||

ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੩ ॥

bhairau mahalaa 3 |

ഭൈരോ, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਖੁਆਇਆ ਦੁਖੁ ਖਟੇ ਦੁਖ ਖਾਇ ॥

haumai maaeaa mohi khuaaeaa dukh khatte dukh khaae |

അഹംഭാവത്തിലും മായയിലും ആസക്തിയിലും നഷ്ടപ്പെട്ട മനുഷ്യൻ വേദന സമ്പാദിക്കുന്നു, വേദന ഭക്ഷിക്കുന്നു.

ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਹਲਕੁ ਦੁਖੁ ਭਾਰੀ ਬਿਨੁ ਬਿਬੇਕ ਭਰਮਾਇ ॥੧॥

antar lobh halak dukh bhaaree bin bibek bharamaae |1|

മഹാരോഗം, അത്യാഗ്രഹത്തിൻ്റെ ഭ്രാന്തമായ രോഗം, അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ ആഴത്തിൽ ഉണ്ട്; അവൻ വിവേചനരഹിതമായി ചുറ്റിനടക്കുന്നു. ||1||

ਮਨਮੁਖਿ ਧ੍ਰਿਗੁ ਜੀਵਣੁ ਸੈਸਾਰਿ ॥

manamukh dhrig jeevan saisaar |

ഇഹലോകത്ത് സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ്റെ ജീവിതം ശപിക്കപ്പെട്ടതാണ്.

ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸੁਪਨੈ ਨਹੀ ਚੇਤਿਆ ਹਰਿ ਸਿਉ ਕਦੇ ਨ ਲਾਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

raam naam supanai nahee chetiaa har siau kade na laagai piaar |1| rahaau |

സ്വപ്നത്തിൽ പോലും അവൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമം ഓർക്കുന്നില്ല. അവൻ ഒരിക്കലും കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തോട് പ്രണയത്തിലല്ല. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਪਸੂਆ ਕਰਮ ਕਰੈ ਨਹੀ ਬੂਝੈ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੋ ਹੋਇ ॥

pasooaa karam karai nahee boojhai koorr kamaavai koorro hoe |

അവൻ ഒരു മൃഗത്തെപ്പോലെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു, ഒന്നും മനസ്സിലാകുന്നില്ല. അസത്യം പ്രയോഗിച്ചാൽ അവൻ മിഥ്യയായി മാറുന്നു.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਉਲਟੀ ਹੋਵੈ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥੨॥

satigur milai ta ulattee hovai khoj lahai jan koe |2|

എന്നാൽ മർത്യൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുമ്പോൾ, ലോകത്തെ നോക്കുന്ന അവൻ്റെ രീതി മാറുന്നു. ഭഗവാനെ അന്വേഷിക്കുകയും കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്ന വിനീതർ എത്ര വിരളമാണ്. ||2||