ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1418
ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇ ॥੪੧॥
naanak kee prabh benatee har bhaavai bakhas milaae |41|നാനാക്ക് ഈ പ്രാർത്ഥന അർപ്പിക്കുന്നു: ദൈവമായ കർത്താവേ, ദയവായി എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ, എന്നെ അങ്ങുമായി ഒന്നിപ്പിക്കേണമേ. ||41||
ਮਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਨ ਸੁਝਈ ਨਾ ਸੁਝੈ ਦਰਬਾਰੁ ॥
man aavan jaan na sujhee naa sujhai darabaar |മർത്യനായ മനുഷ്യന് പുനർജന്മത്തിൻ്റെ വരവും പോക്കും മനസ്സിലാകുന്നില്ല; അവൻ കർത്താവിൻ്റെ കോടതി കാണുന്നില്ല.
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਲੇਟਿਆ ਅੰਤਰਿ ਅਗਿਆਨੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥
maaeaa mohi palettiaa antar agiaan gubaar |അവൻ വൈകാരിക ബന്ധത്തിലും മായയിലും പൊതിഞ്ഞിരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ ഉള്ളിൽ അജ്ഞതയുടെ അന്ധകാരമുണ്ട്.
ਤਬ ਨਰੁ ਸੁਤਾ ਜਾਗਿਆ ਸਿਰਿ ਡੰਡੁ ਲਗਾ ਬਹੁ ਭਾਰੁ ॥
tab nar sutaa jaagiaa sir ddandd lagaa bahu bhaar |ഉറങ്ങുന്നയാൾ ഉണരുന്നത്, ഭാരമുള്ള ഒരു കമ്പ് തലയിൽ അടിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ്.
ਗੁਰਮੁਖਾਂ ਕਰਾਂ ਉਪਰਿ ਹਰਿ ਚੇਤਿਆ ਸੇ ਪਾਇਨਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
guramukhaan karaan upar har chetiaa se paaein mokh duaar |ഗുരുമുഖന്മാർ ഭഗവാനിൽ വസിക്കുന്നു; അവർ രക്ഷയുടെ വാതിൽ കണ്ടെത്തുന്നു.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਓਹਿ ਉਧਰੇ ਸਭ ਕੁਟੰਬ ਤਰੇ ਪਰਵਾਰ ॥੪੨॥
naanak aap ohi udhare sabh kuttanb tare paravaar |42|ഓ നാനാക്ക്, അവർ സ്വയം രക്ഷിക്കപ്പെട്ടു, അവരുടെ എല്ലാ ബന്ധുക്കളെയും കടത്തിക്കൊണ്ടുപോകുന്നു. ||42||
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋ ਮੁਆ ਜਾਪੈ ॥
sabad marai so muaa jaapai |ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ മരിക്കുന്നവൻ യഥാർത്ഥത്തിൽ മരിച്ചതായി അറിയപ്പെടുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਰਸਿ ਧ੍ਰਾਪੈ ॥
guraparasaadee har ras dhraapai |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, മർത്യൻ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ സത്തയാൽ സംതൃപ്തനാകുന്നു.
ਹਰਿ ਦਰਗਹਿ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪੈ ॥
har darageh gur sabad siyaapai |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ, അവൻ ഭഗവാൻ്റെ കോടതിയിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നു.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਮੁਆ ਹੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
bin sabadai muaa hai sabh koe |ശബാദ് ഇല്ലെങ്കിൽ എല്ലാവരും മരിച്ചു.
ਮਨਮੁਖੁ ਮੁਆ ਅਪੁਨਾ ਜਨਮੁ ਖੋਇ ॥
manamukh muaa apunaa janam khoe |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ മരിക്കുന്നു; അവൻ്റെ ജീവിതം പാഴായിരിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਹਿ ਅੰਤਿ ਦੁਖੁ ਰੋਇ ॥
har naam na cheteh ant dukh roe |ഭഗവാൻ്റെ നാമം സ്മരിക്കാത്തവർ അവസാനം വേദനയോടെ കരയും.
ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੪੩॥
naanak karataa kare su hoe |43|ഓ നാനാക്ക്, സ്രഷ്ടാവായ കർത്താവ് ചെയ്യുന്നതെന്തും അത് സംഭവിക്കും. ||43||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੁਢੇ ਕਦੇ ਨਾਹੀ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਸੁਰਤਿ ਗਿਆਨੁ ॥
guramukh budte kade naahee jinaa antar surat giaan |ഗുരുമുഖന്മാർ ഒരിക്കലും പ്രായമാകുന്നില്ല; അവയ്ക്കുള്ളിൽ അവബോധജന്യമായ ധാരണയും ആത്മീയ ജ്ഞാനവുമുണ്ട്.
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਰਵਹਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜ ਧਿਆਨੁ ॥
sadaa sadaa har gun raveh antar sahaj dhiaan |അവർ കർത്താവിൻ്റെ സ്തുതികൾ എന്നെന്നേക്കും ജപിക്കുന്നു; ഉള്ളിൽ, അവർ അവബോധപൂർവ്വം കർത്താവിനെ ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਓਇ ਸਦਾ ਅਨੰਦਿ ਬਿਬੇਕ ਰਹਹਿ ਦੁਖਿ ਸੁਖਿ ਏਕ ਸਮਾਨਿ ॥
oe sadaa anand bibek raheh dukh sukh ek samaan |അവർ കർത്താവിനെക്കുറിച്ചുള്ള ആനന്ദകരമായ അറിവിൽ എന്നേക്കും വസിക്കുന്നു; അവർ വേദനയും സന്തോഷവും ഒന്നായി കാണുന്നു.
ਤਿਨਾ ਨਦਰੀ ਇਕੋ ਆਇਆ ਸਭੁ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਪਛਾਨੁ ॥੪੪॥
tinaa nadaree iko aaeaa sabh aatam raam pachhaan |44|അവർ എല്ലാവരിലും ഏകനായ ഭഗവാനെ കാണുകയും എല്ലാവരുടെയും പരമാത്മാവായ ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിയുകയും ചെയ്യുന്നു. ||44||
ਮਨਮੁਖੁ ਬਾਲਕੁ ਬਿਰਧਿ ਸਮਾਨਿ ਹੈ ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਸੁਰਤਿ ਨਾਹੀ ॥
manamukh baalak biradh samaan hai jinaa antar har surat naahee |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ വിഡ്ഢികളായ കുട്ടികളെപ്പോലെയാണ്; അവർ കർത്താവിനെ തങ്ങളുടെ ചിന്തകളിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നില്ല.
ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਸਭ ਧਰਮ ਰਾਇ ਕੈ ਜਾਂਹੀ ॥
vich haumai karam kamaavade sabh dharam raae kai jaanhee |അവർ തങ്ങളുടെ എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും അഹംഭാവത്തിൽ ചെയ്യുന്നു, അവർ ധർമ്മത്തിൻ്റെ നീതിമാനായ ന്യായാധിപനോട് ഉത്തരം പറയണം.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਛੇ ਨਿਰਮਲੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁਭਾਇ ॥
guramukh hachhe niramale gur kai sabad subhaae |ഗുർമുഖുകൾ നല്ലവരും കളങ്കമില്ലാത്തവരുമാണ്; ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്താൽ അവർ അലങ്കരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
ਓਨਾ ਮੈਲੁ ਪਤੰਗੁ ਨ ਲਗਈ ਜਿ ਚਲਨਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥
onaa mail patang na lagee ji chalan satigur bhaae |ഒരു ചെറിയ മാലിന്യം പോലും അവയിൽ പറ്റിനിൽക്കുന്നില്ല; അവർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇച്ഛയ്ക്ക് അനുസൃതമായി നടക്കുന്നു.
ਮਨਮੁਖ ਜੂਠਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਣ ਪਾਇ ॥
manamukh jootth na utarai je sau dhovan paae |നൂറു വട്ടം കഴുകിയാലും മന്മുഖങ്ങളുടെ മാലിന്യം കഴുകുന്നില്ല.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੇਲਿਅਨੁ ਗੁਰ ਕੈ ਅੰਕਿ ਸਮਾਇ ॥੪੫॥
naanak guramukh melian gur kai ank samaae |45|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖന്മാർ ഭഗവാനോട് ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവർ ഗുരുവിൻ്റെ സത്തയിൽ ലയിക്കുന്നു. ||45||
ਬੁਰਾ ਕਰੇ ਸੁ ਕੇਹਾ ਸਿਝੈ ॥
buraa kare su kehaa sijhai |ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ മോശമായ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ കഴിയും, എന്നിട്ടും അവനോടൊപ്പം ജീവിക്കാൻ കഴിയും?
ਆਪਣੈ ਰੋਹਿ ਆਪੇ ਹੀ ਦਝੈ ॥
aapanai rohi aape hee dajhai |സ്വന്തം കോപത്താൽ, അവൻ സ്വയം കത്തിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്.
ਮਨਮੁਖਿ ਕਮਲਾ ਰਗੜੈ ਲੁਝੈ ॥
manamukh kamalaa ragarrai lujhai |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ ആകുലതകളും കഠിനമായ പോരാട്ടങ്ങളും കൊണ്ട് സ്വയം ഭ്രാന്തനാകുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਤਿਸੁ ਸਭ ਕਿਛੁ ਸੁਝੈ ॥
guramukh hoe tis sabh kichh sujhai |പക്ഷേ, ഗുർമുഖായി മാറുന്നവർക്ക് എല്ലാം മനസ്സിലാകും.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨ ਸਿਉ ਲੁਝੈ ॥੪੬॥
naanak guramukh man siau lujhai |46|ഓ നാനാക്ക്, ഗുർമുഖ് സ്വന്തം മനസ്സുമായി പോരാടുന്നു. ||46||
ਜਿਨਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨ ਸੇਵਿਓ ਸਬਦਿ ਨ ਕੀਤੋ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jinaa satigur purakh na sevio sabad na keeto veechaar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കാത്ത, ആദിമപുരുഷനായ, ശബാദിൻ്റെ വചനം പ്രതിഫലിപ്പിക്കാത്തവർ.
ਓਇ ਮਾਣਸ ਜੂਨਿ ਨ ਆਖੀਅਨਿ ਪਸੂ ਢੋਰ ਗਾਵਾਰ ॥
oe maanas joon na aakheean pasoo dtor gaavaar |- അവരെ മനുഷ്യർ എന്ന് വിളിക്കരുത്; അവർ മൃഗങ്ങളും മണ്ടൻ മൃഗങ്ങളും മാത്രമാണ്.
ਓਨਾ ਅੰਤਰਿ ਗਿਆਨੁ ਨ ਧਿਆਨੁ ਹੈ ਹਰਿ ਸਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਪਿਆਰੁ ॥
onaa antar giaan na dhiaan hai har sau preet na piaar |അവർക്ക് അവരുടെ ഉള്ളിൽ ആത്മീയ ജ്ഞാനമോ ധ്യാനമോ ഇല്ല; അവർ കർത്താവിനെ സ്നേഹിക്കുന്നില്ല.
ਮਨਮੁਖ ਮੁਏ ਵਿਕਾਰ ਮਹਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
manamukh mue vikaar meh mar jameh vaaro vaar |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ തിന്മയിലും അഴിമതിയിലും മരിക്കുന്നു; അവർ മരിക്കുകയും വീണ്ടും ജനിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਜੀਵਦਿਆ ਨੋ ਮਿਲੈ ਸੁ ਜੀਵਦੇ ਹਰਿ ਜਗਜੀਵਨ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
jeevadiaa no milai su jeevade har jagajeevan ur dhaar |അവർ മാത്രം ജീവിക്കുന്നു, ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരോട് ചേരുന്നു; ജീവൻ്റെ നാഥനായ കർത്താവിനെ നിങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുക.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਹਣੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੪੭॥
naanak guramukh sohane tith sachai darabaar |47|ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ ആ കോടതിയിൽ ഗുരുമുഖന്മാർ സുന്ദരിയായി കാണപ്പെടുന്നു. ||47||
ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਹਰਿ ਸਾਜਿਆ ਹਰਿ ਵਸੈ ਜਿਸੁ ਨਾਲਿ ॥
har mandar har saajiaa har vasai jis naal |ഭഗവാൻ ഭഗവാൻ്റെ ക്ഷേത്രമായ ഹരിമന്ദിരം പണിതു; കർത്താവ് അതിൽ വസിക്കുന്നു.
ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਰਜਾਲਿ ॥
guramatee har paaeaa maaeaa moh parajaal |ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ പിന്തുടർന്ന് ഞാൻ ഭഗവാനെ കണ്ടെത്തി; മായയോടുള്ള എൻ്റെ വൈകാരിക അടുപ്പം കത്തിപ്പോയി.
ਹਰਿ ਮੰਦਰਿ ਵਸਤੁ ਅਨੇਕ ਹੈ ਨਵ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥
har mandar vasat anek hai nav nidh naam samaal |ഭഗവാൻ്റെ ക്ഷേത്രമായ ഹരിമന്ദിരത്തിൽ എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത വസ്തുക്കളുണ്ട്; നാമത്തെ ധ്യാനിക്കുക, ഒമ്പത് നിധികൾ നിങ്ങളുടേതായിരിക്കും.
ਧਨੁ ਭਗਵੰਤੀ ਨਾਨਕਾ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਧਾ ਹਰਿ ਭਾਲਿ ॥
dhan bhagavantee naanakaa jinaa guramukh ladhaa har bhaal |ഗുർമുഖ് എന്ന നിലയിൽ ഭഗവാനെ അന്വേഷിക്കുകയും കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്ന നാനാക്ക്, സന്തോഷകരമായ ആ ആത്മ വധു ഭാഗ്യവതി.
ਵਡਭਾਗੀ ਗੜ ਮੰਦਰੁ ਖੋਜਿਆ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਪਾਇਆ ਨਾਲਿ ॥੪੮॥
vaddabhaagee garr mandar khojiaa har hiradai paaeaa naal |48|മഹാഭാഗ്യത്താൽ, ഒരാൾ ശരീര-കോട്ടയുടെ ക്ഷേത്രം തിരയുന്നു, ഹൃദയത്തിനുള്ളിൽ ഭഗവാനെ കണ്ടെത്തുന്നു. ||48||
ਮਨਮੁਖ ਦਹ ਦਿਸਿ ਫਿਰਿ ਰਹੇ ਅਤਿ ਤਿਸਨਾ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰ ॥
manamukh dah dis fir rahe at tisanaa lobh vikaar |തീവ്രമായ ആഗ്രഹം, അത്യാഗ്രഹം, അഴിമതി എന്നിവയാൽ സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മനുഷ്യമുഖങ്ങൾ പത്ത് ദിശകളിലേക്ക് വഴിതെറ്റുന്നു.