ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1415
ਆਤਮਾ ਰਾਮੁ ਨ ਪੂਜਨੀ ਦੂਜੈ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
aatamaa raam na poojanee doojai kiau sukh hoe |പരമാത്മാവായ ഭഗവാനെ അവർ ആരാധിക്കുന്നില്ല; ദ്വൈതത്തിൽ അവർക്ക് എങ്ങനെ സമാധാനം കണ്ടെത്താനാകും?
ਹਉਮੈ ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਹੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਾਢਹਿ ਧੋਇ ॥
haumai antar mail hai sabad na kaadteh dhoe |അവയിൽ അഹംഭാവത്തിൻ്റെ മാലിന്യം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; ശബാദിൻ്റെ വചനം കൊണ്ട് അവർ അത് കഴുകിക്കളയുന്നില്ല.
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੈਲਿਆ ਮੁਏ ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਖੋਇ ॥੨੦॥
naanak bin naavai mailiaa mue janam padaarath khoe |20|ഓ നാനാക്ക്, പേരില്ലാതെ, അവർ അവരുടെ അഴുക്കിൽ മരിക്കുന്നു; ഈ മനുഷ്യജീവിതത്തിൻ്റെ അമൂല്യമായ അവസരം അവർ പാഴാക്കുന്നു. ||20||
ਮਨਮੁਖ ਬੋਲੇ ਅੰਧੁਲੇ ਤਿਸੁ ਮਹਿ ਅਗਨੀ ਕਾ ਵਾਸੁ ॥
manamukh bole andhule tis meh aganee kaa vaas |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ ബധിരരും അന്ധരുമാണ്; അവർ ആഗ്രഹത്തിൻ്റെ അഗ്നിയാൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
ਬਾਣੀ ਸੁਰਤਿ ਨ ਬੁਝਨੀ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰਹਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ॥
baanee surat na bujhanee sabad na kareh pragaas |ഗുരുവിൻ്റെ ബാനിയെക്കുറിച്ച് അവർക്ക് അവബോധജന്യമായ ധാരണയില്ല; അവർ ശബ്ദത്താൽ പ്രകാശിക്കുന്നില്ല.
ਓਨਾ ਆਪਣੀ ਅੰਦਰਿ ਸੁਧਿ ਨਹੀ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਨ ਕਰਹਿ ਵਿਸਾਸੁ ॥
onaa aapanee andar sudh nahee gur bachan na kareh visaas |അവർക്ക് സ്വന്തം ഉള്ളിലിരിപ്പ് അറിയില്ല, ഗുരുവചനത്തിൽ വിശ്വാസമില്ല.
ਗਿਆਨੀਆ ਅੰਦਰਿ ਗੁਰਸਬਦੁ ਹੈ ਨਿਤ ਹਰਿ ਲਿਵ ਸਦਾ ਵਿਗਾਸੁ ॥
giaaneea andar gurasabad hai nit har liv sadaa vigaas |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം ആത്മീയ ജ്ഞാനികളുടെ ഉള്ളിലാണ്. അവ എപ്പോഴും അവൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ പൂക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਗਿਆਨੀਆ ਕੀ ਰਖਦਾ ਹਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤਾਸੁ ॥
har giaaneea kee rakhadaa hau sad balihaaree taas |ആത്മീയ ജ്ഞാനികളുടെ ബഹുമാനം കർത്താവ് രക്ഷിക്കുന്നു. ഞാൻ അവർക്ക് എന്നേക്കും ഒരു ത്യാഗമാണ്.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋ ਹਰਿ ਸੇਵਦੇ ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ॥੨੧॥
guramukh jo har sevade jan naanak taa kaa daas |21|ഭഗവാനെ സേവിക്കുന്ന ഗുരുമുഖന്മാരുടെ അടിമയാണ് നാനാക്ക്. ||21||
ਮਾਇਆ ਭੁਇਅੰਗਮੁ ਸਰਪੁ ਹੈ ਜਗੁ ਘੇਰਿਆ ਬਿਖੁ ਮਾਇ ॥
maaeaa bhueiangam sarap hai jag gheriaa bikh maae |വിഷപ്പാമ്പ്, മായയുടെ സർപ്പം, ചുരുളുകളാൽ ലോകത്തെ വലയം ചെയ്തു, അമ്മേ!
ਬਿਖੁ ਕਾ ਮਾਰਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰ ਗਰੁੜ ਸਬਦੁ ਮੁਖਿ ਪਾਇ ॥
bikh kaa maaran har naam hai gur garurr sabad mukh paae |ഈ വിഷവിഷത്തിൻ്റെ മറുമരുന്ന് ഭഗവാൻ്റെ നാമമാണ്; ഗുരു ശബ്ദത്തിൻ്റെ മന്ത്രവാദം വായിൽ വയ്ക്കുന്നു.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥
jin kau poorab likhiaa tin satigur miliaa aae |ഇങ്ങനെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധിയാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവർ വന്ന് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇਆ ਬਿਖੁ ਹਉਮੈ ਗਇਆ ਬਿਲਾਇ ॥
mil satigur niramal hoeaa bikh haumai geaa bilaae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച, അവർ കളങ്കരഹിതരായിത്തീരുന്നു, അഹംഭാവത്തിൻ്റെ വിഷം ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
ਗੁਰਮੁਖਾ ਕੇ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸੋਭਾ ਪਾਇ ॥
guramukhaa ke mukh ujale har daragah sobhaa paae |ഗുർമുഖുകളുടെ മുഖങ്ങൾ പ്രസന്നവും തിളക്കവുമാണ്; അവർ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਣੁ ਤਿਨ ਜੋ ਚਾਲਹਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਇ ॥੨੨॥
jan naanak sadaa kurabaan tin jo chaaleh satigur bhaae |22|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഹിതമനുസരിച്ച് നടക്കുന്നവർക്ക് സേവകൻ നാനാക്ക് എന്നേക്കും ഒരു ത്യാഗമാണ്. ||22||
ਸਤਿਗੁਰ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਨਿਤ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
satigur purakh niravair hai nit hiradai har liv laae |യഥാർത്ഥ ഗുരു, ആദിമജീവിക്ക് വെറുപ്പോ പ്രതികാരമോ ഇല്ല. അവൻ്റെ ഹൃദയം നിരന്തരം കർത്താവിനോട് ഇണങ്ങുന്നു.
ਨਿਰਵੈਰੈ ਨਾਲਿ ਵੈਰੁ ਰਚਾਇਦਾ ਅਪਣੈ ਘਰਿ ਲੂਕੀ ਲਾਇ ॥
niravairai naal vair rachaaeidaa apanai ghar lookee laae |ഒട്ടും വെറുപ്പില്ലാത്ത ഗുരുവിനെതിരെ വിദ്വേഷം ചൊരിയുന്നവൻ സ്വന്തം വീടിന് തീയിടുക മാത്രമാണ് ചെയ്യുന്നത്.
ਅੰਤਰਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਹੈ ਅਨਦਿਨੁ ਜਲੈ ਸਦਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
antar krodh ahankaar hai anadin jalai sadaa dukh paae |കോപവും അഹംഭാവവും രാവും പകലും അവൻ്റെ ഉള്ളിലുണ്ട്; അവൻ കത്തുന്നു, നിരന്തരം വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.
ਕੂੜੁ ਬੋਲਿ ਬੋਲਿ ਨਿਤ ਭਉਕਦੇ ਬਿਖੁ ਖਾਧੇ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
koorr bol bol nit bhaukade bikh khaadhe doojai bhaae |അവർ ദ്വന്ദ്വസ്നേഹത്തിൻ്റെ വിഷം ഭക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് കുരയ്ക്കുകയും കള്ളം പറയുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਭਰਮਦੇ ਫਿਰਿ ਘਰਿ ਘਰਿ ਪਤਿ ਗਵਾਇ ॥
bikh maaeaa kaaran bharamade fir ghar ghar pat gavaae |മായയുടെ വിഷത്തിനു വേണ്ടി, അവർ വീടുതോറും അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു, അവരുടെ മാനം നഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ਬੇਸੁਆ ਕੇਰੇ ਪੂਤ ਜਿਉ ਪਿਤਾ ਨਾਮੁ ਤਿਸੁ ਜਾਇ ॥
besuaa kere poot jiau pitaa naam tis jaae |അച്ഛൻ്റെ പേര് അറിയാത്ത ഒരു വേശ്യയുടെ മകനെപ്പോലെയാണ് അവർ.
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਚੇਤਨੀ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਖੁਆਇ ॥
har har naam na chetanee karatai aap khuaae |അവർ കർത്താവിൻ്റെ നാമം ഓർക്കുന്നില്ല, ഹാർ, ഹർ; സ്രഷ്ടാവ് തന്നെ അവരെ നശിപ്പിക്കുന്നു.
ਹਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀਅਨੁ ਜਨ ਵਿਛੁੜੇ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇ ॥
har guramukh kirapaa dhaareean jan vichhurre aap milaae |ഭഗവാൻ തൻ്റെ കാരുണ്യം ഗുർമുഖുകളുടെ മേൽ വർഷിക്കുകയും വേർപിരിഞ്ഞവരെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਤਿਸੁ ਬਲਿਹਾਰਣੈ ਜੋ ਸਤਿਗੁਰ ਲਾਗੇ ਪਾਇ ॥੨੩॥
jan naanak tis balihaaranai jo satigur laage paae |23|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ വീഴുന്നവർക്കുള്ള ത്യാഗമാണ് സേവകൻ നാനാക്ക്. ||23||
ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਸੇ ਊਬਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜਮ ਪੁਰਿ ਜਾਂਹਿ ॥
naam lage se aoobare bin naavai jam pur jaanhi |ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്നവർ രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു; പേരില്ലാതെ, അവർ മരണ നഗരത്തിലേക്ക് പോകണം.
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ਆਇ ਗਏ ਪਛੁਤਾਹਿ ॥੨੪॥
naanak bin naavai sukh nahee aae ge pachhutaeh |24|ഓ നാനാക്ക്, പേരില്ലാതെ അവർക്ക് സമാധാനമില്ല; അവർ പശ്ചാത്താപത്തോടെ പുനർജന്മത്തിൽ വന്നു പോകുന്നു. ||24||
ਚਿੰਤਾ ਧਾਵਤ ਰਹਿ ਗਏ ਤਾਂ ਮਨਿ ਭਇਆ ਅਨੰਦੁ ॥
chintaa dhaavat reh ge taan man bheaa anand |ഉത്കണ്ഠയും അലഞ്ഞുതിരിയലും അവസാനിക്കുമ്പോൾ മനസ്സ് സന്തോഷിക്കും.
ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦੀ ਬੁਝੀਐ ਸਾ ਧਨ ਸੁਤੀ ਨਿਚਿੰਦ ॥
guraprasaadee bujheeai saa dhan sutee nichind |ഗുരുവിൻ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ, ആത്മാവ്-വധു മനസ്സിലാക്കുന്നു, തുടർന്ന് അവൾ വിഷമിക്കാതെ ഉറങ്ങുന്നു.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨੑਾ ਭੇਟਿਆ ਗੁਰ ਗੋਵਿੰਦੁ ॥
jin kau poorab likhiaa tinaa bhettiaa gur govind |അങ്ങനെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള വിധിയുള്ളവർ പ്രപഞ്ചനാഥനായ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਪਰਮਾਨੰਦੁ ॥੨੫॥
naanak sahaje mil rahe har paaeaa paramaanand |25|ഓ നാനാക്ക്, അവർ പരമമായ ആനന്ദത്തിൻ്റെ മൂർത്തീഭാവമായ ഭഗവാനിൽ അവബോധപൂർവ്വം ലയിക്കുന്നു. ||25||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰਿ ॥
satigur sevan aapanaa gurasabadee veechaar |തങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവർ, ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിലെ വചനം ധ്യാനിക്കുന്നവർ,
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿ ਲੈਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਖਹਿ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
satigur kaa bhaanaa man lain har naam rakheh ur dhaar |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇച്ഛയെ ബഹുമാനിക്കുകയും അനുസരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നവർ, ഭഗവാൻ്റെ നാമം ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നവർ,
ਐਥੈ ਓਥੈ ਮੰਨੀਅਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੇ ਵਾਪਾਰਿ ॥
aaithai othai maneean har naam lage vaapaar |ഇവിടെയും പരലോകത്തും ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു; അവർ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കപ്പെട്ടവരാണ്.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦਿ ਸਿਞਾਪਦੇ ਤਿਤੁ ਸਾਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
guramukh sabad siyaapade tith saachai darabaar |ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ, യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ്റെ ആ കോടതിയിൽ ഗുരുമുഖങ്ങൾ അംഗീകാരം നേടുന്നു.
ਸਚਾ ਸਉਦਾ ਖਰਚੁ ਸਚੁ ਅੰਤਰਿ ਪਿਰਮੁ ਪਿਆਰੁ ॥
sachaa saudaa kharach sach antar piram piaar |യഥാർത്ഥ നാമം അവരുടെ ചരക്കാണ്, യഥാർത്ഥ നാമം അവരുടെ ചെലവാണ്; അവരുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ സ്നേഹം അവരുടെ ഉള്ളിൽ നിറയുന്നു.
ਜਮਕਾਲੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵਈ ਆਪਿ ਬਖਸੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥
jamakaal nerr na aavee aap bakhase karataar |മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അവരെ സമീപിക്കുന്നില്ല; സൃഷ്ടാവായ കർത്താവ് തന്നെ അവരോട് ക്ഷമിക്കുന്നു.