ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 314
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਤੂ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਣਦਾ ਜੋ ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਵਰਤੈ ॥
too karataa sabh kichh jaanadaa jo jeea andar varatai |സ്രഷ്ടാവേ, ഞങ്ങളുടെ ഉള്ളിൽ സംഭവിക്കുന്നതെല്ലാം നിങ്ങൾ അറിയുന്നു.
ਤੂ ਕਰਤਾ ਆਪਿ ਅਗਣਤੁ ਹੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਵਿਚਿ ਗਣਤੈ ॥
too karataa aap aganat hai sabh jag vich ganatai |ഹേ സ്രഷ്ടാവേ, നീ തന്നെ കണക്കാക്കാൻ കഴിയാത്തവനാണ്, അതേസമയം ലോകം മുഴുവൻ കണക്കുകൂട്ടലിൻ്റെ പരിധിയിലാണ്.
ਸਭੁ ਕੀਤਾ ਤੇਰਾ ਵਰਤਦਾ ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤੈ ॥
sabh keetaa teraa varatadaa sabh teree banatai |എല്ലാം നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടപ്രകാരം സംഭവിക്കുന്നു; നിങ്ങൾ എല്ലാം സൃഷ്ടിച്ചു.
ਤੂ ਘਟਿ ਘਟਿ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਸਚੁ ਸਾਹਿਬ ਚਲਤੈ ॥
too ghatt ghatt ik varatadaa sach saahib chalatai |ഓരോ ഹൃദയത്തിലും വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന നീ ഏകനാണ്; കർത്താവേ, ഗുരുവേ, ഇത് അങ്ങയുടെ കളിയാണ്.
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਮਿਲੇ ਸੁ ਹਰਿ ਮਿਲੇ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਪਰਤੈ ॥੨੪॥
satigur no mile su har mile naahee kisai paratai |24|യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നവൻ ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു; അവനെ പിന്തിരിപ്പിക്കാൻ ആർക്കും കഴിയില്ല. ||24||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥
salok mahalaa 4 |സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:
ਇਹੁ ਮਨੂਆ ਦ੍ਰਿੜੁ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਈਐ ਚਿਤੁ ॥
eihu manooaa drirr kar rakheeai guramukh laaeeai chit |ഈ മനസ്സിനെ സുസ്ഥിരവും സുസ്ഥിരവും നിലനിർത്തുക; ഗുർമുഖ് ആകുക, നിങ്ങളുടെ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുക.
ਕਿਉ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ਵਿਸਾਰੀਐ ਬਹਦਿਆ ਉਠਦਿਆ ਨਿਤ ॥
kiau saas giraas visaareeai bahadiaa utthadiaa nit |ഓരോ ശ്വാസത്തിലും ഭക്ഷണത്തിൻ്റെ കഷണങ്ങളിലും, ഇരുന്നോ എഴുന്നേറ്റോ നിങ്ങൾക്ക് അവനെ എങ്ങനെ മറക്കാൻ കഴിയും?
ਮਰਣ ਜੀਵਣ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਗਈ ਇਹੁ ਜੀਅੜਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਵਸਿ ॥
maran jeevan kee chintaa gee ihu jeearraa har prabh vas |ജനനമരണത്തെക്കുറിച്ചുള്ള എൻ്റെ ഉത്കണ്ഠ അവസാനിച്ചു; ഈ ആത്മാവ് കർത്താവായ ദൈവത്തിൻ്റെ നിയന്ത്രണത്തിലാണ്.
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਖੁ ਤੂ ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਬਖਸਿ ॥੧॥
jiau bhaavai tiau rakh too jan naanak naam bakhas |1|നിനക്കു ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ നാനക്കിൻ്റെ ദാസനെ രക്ഷിക്കൂ, നിൻ്റെ നാമം നൽകി അവനെ അനുഗ്രഹിക്കൂ. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਮੁਖੁ ਅਹੰਕਾਰੀ ਮਹਲੁ ਨ ਜਾਣੈ ਖਿਨੁ ਆਗੈ ਖਿਨੁ ਪੀਛੈ ॥
manamukh ahankaaree mahal na jaanai khin aagai khin peechhai |അഹങ്കാരിയും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുമുള്ള മന്മുഖൻ ഭഗവാൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തെ അറിയുന്നില്ല; ഒരു നിമിഷം അവൻ ഇവിടെയുണ്ട്, അടുത്ത നിമിഷം അവൻ അവിടെയുണ്ട്.
ਸਦਾ ਬੁਲਾਈਐ ਮਹਲਿ ਨ ਆਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਦਰਗਹ ਸੀਝੈ ॥
sadaa bulaaeeai mahal na aavai kiau kar daragah seejhai |അവൻ എപ്പോഴും ക്ഷണിക്കപ്പെടുന്നു, പക്ഷേ അവൻ ഭഗവാൻ്റെ സാന്നിധ്യത്തിൻ്റെ മാളികയിലേക്ക് പോകുന്നില്ല. കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ അവനെ എങ്ങനെ സ്വീകരിക്കും?
ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਮਹਲੁ ਵਿਰਲਾ ਜਾਣੈ ਸਦਾ ਰਹੈ ਕਰ ਜੋੜਿ ॥
satigur kaa mahal viralaa jaanai sadaa rahai kar jorr |സാക്ഷാൽ ഗുരുവിൻ്റെ മാളികയെ അറിയുന്നവർ എത്ര വിരളമാണ്; അവർ കൈപ്പത്തികൾ ചേർത്തുപിടിച്ചു നിൽക്കുന്നു.
ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਹਰਿ ਮੇਰਾ ਨਾਨਕ ਲਏ ਬਹੋੜਿ ॥੨॥
aapanee kripaa kare har meraa naanak le bahorr |2|നാനാക്ക്, എൻ്റെ കർത്താവ് അവൻ്റെ കൃപ നൽകിയാൽ, അവൻ അവരെ തന്നിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവരും. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਸਾ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਸਫਲ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਮਨੁ ਮੰਨੇ ॥
saa sevaa keetee safal hai jit satigur kaa man mane |ഗുരുവിൻ്റെ മനസ്സിന് പ്രസാദകരമായ ആ സേവനം ഫലദായകവും പ്രതിഫലദായകവുമാണ്.
ਜਾ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਮਨੁ ਮੰਨਿਆ ਤਾ ਪਾਪ ਕਸੰਮਲ ਭੰਨੇ ॥
jaa satigur kaa man maniaa taa paap kasamal bhane |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ മനസ്സ് പ്രസാദിച്ചാൽ പാപങ്ങളും ദുഷ്കർമ്മങ്ങളും ഓടിപ്പോകുന്നു.
ਉਪਦੇਸੁ ਜਿ ਦਿਤਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੋ ਸੁਣਿਆ ਸਿਖੀ ਕੰਨੇ ॥
aupades ji ditaa satiguroo so suniaa sikhee kane |യഥാർത്ഥ ഗുരു പകർന്നുനൽകിയ ഉപദേശങ്ങൾ സിഖുകാർ ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.
ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਭਾਣਾ ਮੰਨਿਆ ਤਿਨ ਚੜੀ ਚਵਗਣਿ ਵੰਨੇ ॥
jin satigur kaa bhaanaa maniaa tin charree chavagan vane |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഹിതത്തിനു കീഴടങ്ങുന്നവർ ഭഗവാൻ്റെ ചതുര് ഭുത സ്നേഹത്താൽ നിറയുന്നു.
ਇਹ ਚਾਲ ਨਿਰਾਲੀ ਗੁਰਮੁਖੀ ਗੁਰ ਦੀਖਿਆ ਸੁਣਿ ਮਨੁ ਭਿੰਨੇ ॥੨੫॥
eih chaal niraalee guramukhee gur deekhiaa sun man bhine |25|ഇതാണ് ഗുർമുഖുകളുടെ സവിശേഷവും വ്യതിരിക്തവുമായ ജീവിതശൈലി: ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ ശ്രവിക്കുക, അവരുടെ മനസ്സ് പുഷ്പിക്കുന്നു. ||25||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਜਿਨਿ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਤਿਸੁ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥
jin gur gopiaa aapanaa tis tthaur na tthaau |ഗുരുവിനെ സ്ഥിരീകരിക്കാത്തവർക്ക് വീടോ വിശ്രമസ്ഥലമോ ഉണ്ടാകില്ല.
ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਦੋਵੈ ਗਏ ਦਰਗਹ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥
halat palat dovai ge daragah naahee thaau |ഇഹലോകവും പരലോകവും അവർക്ക് നഷ്ടമാകുന്നു; അവർക്ക് കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ സ്ഥാനമില്ല.
ਓਹ ਵੇਲਾ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਫਿਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਲਗਹਿ ਪਾਇ ॥
oh velaa hath na aavee fir satigur lageh paae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ പാദങ്ങളിൽ വണങ്ങാനുള്ള ഈ അവസരം ഇനി ഒരിക്കലും വരില്ല.
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਗਣਤੈ ਘੁਸੀਐ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥
satigur kee ganatai ghuseeai dukhe dukh vihaae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ കണക്കെടുപ്പ് അവർക്ക് നഷ്ടമായാൽ, അവർ അവരുടെ ജീവിതം വേദനയോടെയും ദുരിതത്തോടെയും കടന്നുപോകും.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਵੈਰੁ ਹੈ ਆਪੇ ਲਏ ਜਿਸੁ ਲਾਇ ॥
satigur purakh niravair hai aape le jis laae |യഥാർത്ഥ ഗുരു, ആദിമപുരുഷന്, വെറുപ്പോ പ്രതികാരമോ ഇല്ല; താൻ പ്രസാദിക്കുന്നവരെ അവൻ തന്നോട് ഐക്യപ്പെടുത്തുന്നു.
ਨਾਨਕ ਦਰਸਨੁ ਜਿਨਾ ਵੇਖਾਲਿਓਨੁ ਤਿਨਾ ਦਰਗਹ ਲਏ ਛਡਾਇ ॥੧॥
naanak darasan jinaa vekhaalion tinaa daragah le chhaddaae |1|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ്റെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീതമായ ദർശനം കാണുന്നവർ ഭഗവാൻ്റെ കോടതിയിൽ മോചിതരായി. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਮਨਮੁਖੁ ਅਗਿਆਨੁ ਦੁਰਮਤਿ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
manamukh agiaan duramat ahankaaree |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ അജ്ഞനും ദുഷ്ടനും അഹങ്കാരവുമാണ്.
ਅੰਤਰਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਜੂਐ ਮਤਿ ਹਾਰੀ ॥
antar krodh jooaai mat haaree |അവൻ ഉള്ളിൽ കോപം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ചൂതാട്ടത്തിൽ അവൻ്റെ മനസ്സ് നഷ്ടപ്പെടുന്നു.
ਕੂੜੁ ਕੁਸਤੁ ਓਹੁ ਪਾਪ ਕਮਾਵੈ ॥
koorr kusat ohu paap kamaavai |അവൻ വഞ്ചനയുടെയും അനീതിയുടെയും പാപങ്ങൾ ചെയ്യുന്നു.
ਕਿਆ ਓਹੁ ਸੁਣੈ ਕਿਆ ਆਖਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥
kiaa ohu sunai kiaa aakh sunaavai |അവന് എന്ത് കേൾക്കാനാകും, മറ്റുള്ളവരോട് എന്ത് പറയാൻ കഴിയും?
ਅੰਨਾ ਬੋਲਾ ਖੁਇ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥
anaa bolaa khue ujharr paae |അവൻ അന്ധനും ബധിരനുമാണ്; അവൻ വഴി തെറ്റി മരുഭൂമിയിൽ അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു.
ਮਨਮੁਖੁ ਅੰਧਾ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
manamukh andhaa aavai jaae |അന്ധനും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുമുള്ള മന്മുഖൻ പുനർജന്മത്തിൽ വന്നു പോകുന്നു;
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭੇਟੇ ਥਾਇ ਨ ਪਾਇ ॥
bin satigur bhette thaae na paae |യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കാണാതെ അയാൾക്ക് വിശ്രമസ്ഥലം കണ്ടെത്താനാവില്ല.
ਨਾਨਕ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਇ ॥੨॥
naanak poorab likhiaa kamaae |2|ഓ നാനാക്ക്, അവൻ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ച വിധി അനുസരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜਿਨ ਕੇ ਚਿਤ ਕਠੋਰ ਹਹਿ ਸੇ ਬਹਹਿ ਨ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥
jin ke chit katthor heh se baheh na satigur paas |കല്ലുപോലെ കഠിനഹൃദയമുള്ളവർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അടുത്ത് ഇരിക്കരുത്.
ਓਥੈ ਸਚੁ ਵਰਤਦਾ ਕੂੜਿਆਰਾ ਚਿਤ ਉਦਾਸਿ ॥
othai sach varatadaa koorriaaraa chit udaas |അവിടെ സത്യം ജയിക്കുന്നു; വ്യാജന്മാർ തങ്ങളുടെ ബോധത്തെ അതിനോട് പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ല.
ਓਇ ਵਲੁ ਛਲੁ ਕਰਿ ਝਤਿ ਕਢਦੇ ਫਿਰਿ ਜਾਇ ਬਹਹਿ ਕੂੜਿਆਰਾ ਪਾਸਿ ॥
oe val chhal kar jhat kadtade fir jaae baheh koorriaaraa paas |കൊളുത്താലോ വക്രതകൊണ്ടോ അവർ സമയം കളയുന്നു, എന്നിട്ട് അവർ വീണ്ടും വ്യാജന്മാരോടൊപ്പം ഇരിക്കാൻ പോകുന്നു.
ਵਿਚਿ ਸਚੇ ਕੂੜੁ ਨ ਗਡਈ ਮਨਿ ਵੇਖਹੁ ਕੋ ਨਿਰਜਾਸਿ ॥
vich sache koorr na gaddee man vekhahu ko nirajaas |അസത്യം സത്യവുമായി കലരുന്നില്ല; ജനങ്ങളേ, പരിശോധിച്ച് നോക്കൂ.
ਕੂੜਿਆਰ ਕੂੜਿਆਰੀ ਜਾਇ ਰਲੇ ਸਚਿਆਰ ਸਿਖ ਬੈਠੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥੨੬॥
koorriaar koorriaaree jaae rale sachiaar sikh baitthe satigur paas |26|സത്യവാൻമാരായ സിഖുകാർ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ അരികിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ കള്ളം പോയി വ്യാജവുമായി ഇടകലരുന്നു. ||26||