ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1423
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਹੈ ਦੁਖਦਾਈ ਮੋਹ ਮਾਇ ॥
bin naavai sabh dukh hai dukhadaaee moh maae |ഭഗവാൻ്റെ നാമം ഇല്ലെങ്കിൽ എല്ലാം വേദനയാണ്. മായയോടുള്ള അടുപ്പം വളരെ വേദനാജനകമാണ്.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਦਰੀ ਆਇਆ ਮੋਹ ਮਾਇਆ ਵਿਛੁੜਿ ਸਭ ਜਾਇ ॥੧੭॥
naanak guramukh nadaree aaeaa moh maaeaa vichhurr sabh jaae |17|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുമുഖൻ കാണാൻ വരുന്നു, മായയോടുള്ള ആസക്തി എല്ലാവരെയും ഭഗവാനിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തുന്നു. ||17||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੁਕਮੁ ਮੰਨੇ ਸਹ ਕੇਰਾ ਹੁਕਮੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
guramukh hukam mane sah keraa hukame hee sukh paae |ഗുർമുഖ് തൻ്റെ ഭർത്താവായ ഭഗവാൻ്റെ ആജ്ഞ അനുസരിക്കുന്നു; അവൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാമിലൂടെ അവൾ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു.
ਹੁਕਮੋ ਸੇਵੇ ਹੁਕਮੁ ਅਰਾਧੇ ਹੁਕਮੇ ਸਮੈ ਸਮਾਏ ॥
hukamo seve hukam araadhe hukame samai samaae |അവൻ്റെ ഇഷ്ടപ്രകാരം അവൾ സേവിക്കുന്നു; അവൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിൽ അവൾ അവനെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਹੁਕਮੁ ਵਰਤੁ ਨੇਮੁ ਸੁਚ ਸੰਜਮੁ ਮਨ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥
hukam varat nem such sanjam man chindiaa fal paae |അവൻ്റെ ഇഷ്ടത്തിൽ അവൾ ആഗിരണത്തിൽ ലയിക്കുന്നു. അവൻ്റെ ഇഷ്ടം അവളുടെ വ്രതം, പ്രതിജ്ഞ, വിശുദ്ധി, ആത്മനിയന്ത്രണം എന്നിവയാണ്; അതിലൂടെ അവൾക്ക് അവളുടെ മനസ്സിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ ഫലം ലഭിക്കുന്നു.
ਸਦਾ ਸੁਹਾਗਣਿ ਜਿ ਹੁਕਮੈ ਬੁਝੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੈ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥
sadaa suhaagan ji hukamai bujhai satigur sevai liv laae |അവൾ എപ്പോഴും എപ്പോഴും സന്തോഷമുള്ള, ശുദ്ധമായ ആത്മാവ്-മണവാട്ടി, അവൻ്റെ ഇഷ്ടം തിരിച്ചറിയുന്നു; അവൾ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നു, സ്നേഹപൂർവമായ ആഗിരണത്താൽ പ്രചോദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਜਿਨ ਊਪਰਿ ਤਿਨਾ ਹੁਕਮੇ ਲਏ ਮਿਲਾਏ ॥੧੮॥
naanak kripaa kare jin aoopar tinaa hukame le milaae |18|ഹേ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ തൻ്റെ കാരുണ്യം ചൊരിയുന്നവർ, അവൻ്റെ ഇച്ഛയിൽ ലയിക്കുകയും മുഴുകുകയും ചെയ്യുന്നു. ||18||
ਮਨਮੁਖਿ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੁਝੇ ਬਪੁੜੀ ਨਿਤ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
manamukh hukam na bujhe bapurree nit haumai karam kamaae |നികൃഷ്ടരും സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ളവരുമായ മൻമുഖന്മാർ അവൻ്റെ ഇഷ്ടം തിരിച്ചറിയുന്നില്ല; അവർ നിരന്തരം അഹംഭാവത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.
ਵਰਤ ਨੇਮੁ ਸੁਚ ਸੰਜਮੁ ਪੂਜਾ ਪਾਖੰਡਿ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਇ ॥
varat nem such sanjam poojaa paakhandd bharam na jaae |അനുഷ്ഠാനപരമായ വ്രതാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ, നേർച്ചകൾ, ശുദ്ധികൾ, സ്വയം ശിക്ഷണം, ആരാധനാ ചടങ്ങുകൾ എന്നിവയാൽ അവർക്ക് ഇപ്പോഴും അവരുടെ കാപട്യത്തിൽ നിന്നും സംശയത്തിൽ നിന്നും മുക്തി നേടാനായില്ല.
ਅੰਤਰਹੁ ਕੁਸੁਧੁ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਬੇਧੇ ਜਿਉ ਹਸਤੀ ਛਾਰੁ ਉਡਾਏ ॥
antarahu kusudh maaeaa mohi bedhe jiau hasatee chhaar uddaae |ആന്തരികമായി, അവർ അശുദ്ധരാണ്, മായയോടുള്ള ബന്ധത്താൽ തുളച്ചുകയറുന്നു; അവർ ആനകളെപ്പോലെയാണ്, കുളി കഴിഞ്ഞയുടനെ സ്വയം മണ്ണ് വലിച്ചെറിയുന്നു.
ਜਿਨਿ ਉਪਾਏ ਤਿਸੈ ਨ ਚੇਤਹਿ ਬਿਨੁ ਚੇਤੇ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥
jin upaae tisai na cheteh bin chete kiau sukh paae |അവരെ സൃഷ്ടിച്ചവനെക്കുറിച്ച് അവർ ചിന്തിക്കുന്നില്ല. അവനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാതെ അവർക്ക് സമാധാനം കണ്ടെത്താൻ കഴിയില്ല.
ਨਾਨਕ ਪਰਪੰਚੁ ਕੀਆ ਧੁਰਿ ਕਰਤੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਕਮਾਏ ॥੧੯॥
naanak parapanch keea dhur karatai poorab likhiaa kamaae |19|ഓ നാനാക്ക്, ആദിമ സ്രഷ്ടാവ് പ്രപഞ്ചത്തിൻ്റെ നാടകം സൃഷ്ടിച്ചു; എല്ലാം മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചതുപോലെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ||19||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਤੀਤਿ ਭਈ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਸੇਵਾ ਕਰਤ ਸਮਾਇ ॥
guramukh parateet bhee man maaniaa anadin sevaa karat samaae |ഗുർമുഖിന് വിശ്വാസമുണ്ട്; അവൻ്റെ മനസ്സ് സംതൃപ്തവും സംതൃപ്തവുമാണ്. രാവും പകലും അവൻ കർത്താവിനെ സേവിക്കുന്നു, അവനിൽ ലയിച്ചു.
ਅੰਤਰਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਗੁਰੂ ਸਭ ਪੂਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਦਰਸੁ ਦੇਖੈ ਸਭ ਆਇ ॥
antar satigur guroo sabh pooje satigur kaa daras dekhai sabh aae |ഗുരു, യഥാർത്ഥ ഗുരു, ഉള്ളിലാണ്; എല്ലാവരും അവനെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ദർശനത്തിൻ്റെ അനുഗ്രഹീത ദർശനം കാണാൻ എല്ലാവരും വരുന്നു.
ਮੰਨੀਐ ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਮ ਬੀਚਾਰੀ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਤਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
maneeai satigur param beechaaree jit miliaai tisanaa bhukh sabh jaae |അതിനാൽ പരമോന്നതമായ ചിന്തകനായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൽ വിശ്വസിക്കുക. അവനുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച, വിശപ്പും ദാഹവും പൂർണ്ണമായും ശമിക്കും.
ਹਉ ਸਦਾ ਸਦਾ ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਅਪੁਨੇ ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਚਾ ਦੇਇ ਮਿਲਾਇ ॥
hau sadaa sadaa balihaaree gur apune jo prabh sachaa dee milaae |യഥാർത്ഥ ദൈവത്തെ കണ്ടുമുട്ടാൻ എന്നെ നയിക്കുന്ന എൻ്റെ ഗുരുവിന് ഞാൻ എന്നേക്കും ഒരു ത്യാഗമാണ്.
ਨਾਨਕ ਕਰਮੁ ਪਾਇਆ ਤਿਨ ਸਚਾ ਜੋ ਗੁਰ ਚਰਣੀ ਲਗੇ ਆਇ ॥੨੦॥
naanak karam paaeaa tin sachaa jo gur charanee lage aae |20|ഓ നാനാക്ക്, ഗുരുവിൻ്റെ കാൽക്കൽ വന്നു വീഴുന്നവർ സത്യത്തിൻ്റെ കർമ്മത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവരാണ്. ||20||
ਜਿਨ ਪਿਰੀਆ ਸਉ ਨੇਹੁ ਸੇ ਸਜਣ ਮੈ ਨਾਲਿ ॥
jin pireea sau nehu se sajan mai naal |ആ പ്രിയതമൻ, ഞാൻ ആരുമായി പ്രണയത്തിലാണോ, ആ സുഹൃത്ത് എന്നോടൊപ്പമുണ്ട്.
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਹਉ ਫਿਰਾਂ ਭੀ ਹਿਰਦੈ ਰਖਾ ਸਮਾਲਿ ॥੨੧॥
antar baahar hau firaan bhee hiradai rakhaa samaal |21|ഞാൻ അകത്തും പുറത്തും ചുറ്റിനടക്കുന്നു, പക്ഷേ ഞാൻ അവനെ എപ്പോഴും എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു. ||21||
ਜਿਨਾ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਚਿਤਿ ਧਿਆਇਆ ਸਤਿਗੁਰ ਸਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
jinaa ik man ik chit dhiaaeaa satigur sau chit laae |ഏകാഗ്രമായ ഏകാഗ്രതയോടെ ഭഗവാനെ ഏകാഗ്രമായി ധ്യാനിക്കുന്നവർ തങ്ങളുടെ ബോധത്തെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലേക്ക് ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു.
ਤਿਨ ਕੀ ਦੁਖ ਭੁਖ ਹਉਮੈ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਗਇਆ ਨਿਰਦੋਖ ਭਏ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
tin kee dukh bhukh haumai vaddaa rog geaa niradokh bhe liv laae |അവർ വേദന, വിശപ്പ്, അഹംഭാവം എന്ന മഹാരോഗം എന്നിവയിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടുന്നു; കർത്താവിനോട് സ്നേഹപൂർവ്വം ഇണങ്ങിച്ചേർന്ന് അവർ വേദനയിൽ നിന്ന് മുക്തരാകുന്നു.
ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਗੁਣ ਉਚਰਹਿ ਗੁਣ ਮਹਿ ਸਵੈ ਸਮਾਇ ॥
gun gaaveh gun uchareh gun meh savai samaae |അവർ അവൻ്റെ സ്തുതികൾ പാടുന്നു, അവൻ്റെ സ്തുതികൾ ആലപിക്കുന്നു; അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികളിൽ, അവർ ആഗിരണം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਪਾਇਆ ਸਹਜਿ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥੨੨॥
naanak gur poore te paaeaa sahaj miliaa prabh aae |22|ഓ നാനാക്ക്, തികഞ്ഞ ഗുരുവിലൂടെ അവർ അവബോധജന്യമായ സമാധാനത്തോടും സമനിലയോടും കൂടി ദൈവത്തെ കാണാൻ വരുന്നു. ||22||
ਮਨਮੁਖਿ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਹੈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
manamukh maaeaa mohu hai naam na lagai piaar |സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖങ്ങൾ മായയോട് വൈകാരികമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; അവർ നാമുമായി പ്രണയത്തിലല്ല.
ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਸੰਘਰੈ ਕੂੜਿ ਕਰੈ ਆਹਾਰੁ ॥
koorr kamaavai koorr sangharai koorr karai aahaar |അവർ അസത്യം പ്രയോഗിക്കുന്നു, അസത്യം ശേഖരിക്കുന്നു, അസത്യത്തിൻ്റെ ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നു.
ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਧਨੁ ਸੰਚਿ ਮਰਹਿ ਅੰਤਿ ਹੋਇ ਸਭੁ ਛਾਰੁ ॥
bikh maaeaa dhan sanch mareh ant hoe sabh chhaar |മായയുടെ വിഷ സമ്പത്തും സ്വത്തും ശേഖരിച്ച് അവർ മരിക്കുന്നു; അവസാനം അവയെല്ലാം ചാരമായി തീരുന്നു.
ਕਰਮ ਧਰਮ ਸੁਚਿ ਸੰਜਮੁ ਕਰਹਿ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਵਿਕਾਰ ॥
karam dharam such sanjam kareh antar lobh vikaar |അവർ വിശുദ്ധിയുടെയും സ്വയം അച്ചടക്കത്തിൻ്റെയും മതപരമായ ആചാരങ്ങൾ അനുഷ്ഠിക്കുന്നു, എന്നാൽ അവ അത്യാഗ്രഹവും തിന്മയും അഴിമതിയും നിറഞ്ഞതാണ്.
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਜਿ ਕਮਾਵੈ ਸੁ ਥਾਇ ਨ ਪਵੈ ਦਰਗਹ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥੨੩॥
naanak manamukh ji kamaavai su thaae na pavai daragah hoe khuaar |23|ഓ നാനാക്ക്, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖന്മാരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ അംഗീകരിക്കപ്പെടുന്നില്ല; കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ അവർ ദയനീയരാണ്. ||23||
ਸਭਨਾ ਰਾਗਾਂ ਵਿਚਿ ਸੋ ਭਲਾ ਭਾਈ ਜਿਤੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
sabhanaa raagaan vich so bhalaa bhaaee jit vasiaa man aae |എല്ലാ രാഗങ്ങൾക്കിടയിലും, അത് ശ്രേഷ്ഠമാണ്, വിധിയുടെ സഹോദരങ്ങളേ, അതിലൂടെ ഭഗവാൻ മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു.
ਰਾਗੁ ਨਾਦੁ ਸਭੁ ਸਚੁ ਹੈ ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
raag naad sabh sach hai keemat kahee na jaae |നാദിൻ്റെ ശബ്ദപ്രവാഹത്തിലുള്ള രാഗങ്ങൾ പൂർണ്ണമായും ശരിയാണ്; അവയുടെ മൂല്യം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ കഴിയില്ല.
ਰਾਗੈ ਨਾਦੈ ਬਾਹਰਾ ਇਨੀ ਹੁਕਮੁ ਨ ਬੂਝਿਆ ਜਾਇ ॥
raagai naadai baaharaa inee hukam na boojhiaa jaae |നാദത്തിൻ്റെ ശബ്ദധാരയിൽ ഇല്ലാത്ത രാഗങ്ങൾ - ഇവയാൽ ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടം മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയില്ല.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਤਿਨਾ ਰਾਸਿ ਹੋਇ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
naanak hukamai boojhai tinaa raas hoe satigur te sojhee paae |ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ഇഷ്ടം മനസ്സിലാക്കുന്ന അവർ മാത്രമാണ് ശരി.
ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤਿਸ ਤੇ ਹੋਇਆ ਜਿਉ ਤਿਸੈ ਦੀ ਰਜਾਇ ॥੨੪॥
sabh kichh tis te hoeaa jiau tisai dee rajaae |24|എല്ലാം അവൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതുപോലെ സംഭവിക്കുന്നു. ||24||