ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 1241
ਪੂਜ ਕਰੇ ਰਖੈ ਨਾਵਾਲਿ ॥
pooj kare rakhai naavaal |നിങ്ങൾ നിങ്ങളുടെ ശിലാദൈവങ്ങളെ കഴുകി ആരാധിക്കുക.
ਕੁੰਗੂ ਚੰਨਣੁ ਫੁਲ ਚੜਾਏ ॥
kungoo chanan ful charraae |നിങ്ങൾ കുങ്കുമം, ചന്ദനം, പൂക്കൾ എന്നിവ അർപ്പിക്കുന്നു.
ਪੈਰੀ ਪੈ ਪੈ ਬਹੁਤੁ ਮਨਾਏ ॥
pairee pai pai bahut manaae |അവരുടെ കാൽക്കൽ വീണു, അവരെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾ കഠിനമായി ശ്രമിക്കുന്നു.
ਮਾਣੂਆ ਮੰਗਿ ਮੰਗਿ ਪੈਨੑੈ ਖਾਇ ॥
maanooaa mang mang painaai khaae |ഭിക്ഷാടനം, മറ്റുള്ളവരോട് യാചിക്കുക, നിങ്ങൾക്ക് ധരിക്കാനും കഴിക്കാനുമുള്ള സാധനങ്ങൾ ലഭിക്കും.
ਅੰਧੀ ਕੰਮੀ ਅੰਧ ਸਜਾਇ ॥
andhee kamee andh sajaae |നിങ്ങളുടെ അന്ധമായ പ്രവൃത്തികൾക്ക്, നിങ്ങൾ അന്ധമായി ശിക്ഷിക്കപ്പെടും.
ਭੁਖਿਆ ਦੇਇ ਨ ਮਰਦਿਆ ਰਖੈ ॥
bhukhiaa dee na maradiaa rakhai |നിങ്ങളുടെ വിഗ്രഹം വിശക്കുന്നവരെ പോറ്റുകയോ മരിക്കുന്നവരെ രക്ഷിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല.
ਅੰਧਾ ਝਗੜਾ ਅੰਧੀ ਸਥੈ ॥੧॥
andhaa jhagarraa andhee sathai |1|അന്ധമായ സമ്മേളനം അന്ധതയിൽ വാദിക്കുന്നു. ||1||
ਮਹਲਾ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਸਭੇ ਸੁਰਤੀ ਜੋਗ ਸਭਿ ਸਭੇ ਬੇਦ ਪੁਰਾਣ ॥
sabhe suratee jog sabh sabhe bed puraan |എല്ലാ അവബോധജന്യമായ ധാരണകളും, എല്ലാ യോഗയും, എല്ലാ വേദങ്ങളും പുരാണങ്ങളും.
ਸਭੇ ਕਰਣੇ ਤਪ ਸਭਿ ਸਭੇ ਗੀਤ ਗਿਆਨ ॥
sabhe karane tap sabh sabhe geet giaan |എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും, എല്ലാ തപസ്സുകളും, എല്ലാ ഗാനങ്ങളും, ആത്മീയ ജ്ഞാനവും.
ਸਭੇ ਬੁਧੀ ਸੁਧਿ ਸਭਿ ਸਭਿ ਤੀਰਥ ਸਭਿ ਥਾਨ ॥
sabhe budhee sudh sabh sabh teerath sabh thaan |എല്ലാ ബുദ്ധിയും, എല്ലാ ജ്ഞാനവും, എല്ലാ വിശുദ്ധ തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രങ്ങളും.
ਸਭਿ ਪਾਤਿਸਾਹੀਆ ਅਮਰ ਸਭਿ ਸਭਿ ਖੁਸੀਆ ਸਭਿ ਖਾਨ ॥
sabh paatisaaheea amar sabh sabh khuseea sabh khaan |എല്ലാ രാജ്യങ്ങളും, എല്ലാ രാജകീയ കൽപ്പനകളും, എല്ലാ സന്തോഷങ്ങളും എല്ലാ പലഹാരങ്ങളും.
ਸਭੇ ਮਾਣਸ ਦੇਵ ਸਭਿ ਸਭੇ ਜੋਗ ਧਿਆਨ ॥
sabhe maanas dev sabh sabhe jog dhiaan |എല്ലാ മനുഷ്യരും, എല്ലാ ദൈവങ്ങളും, എല്ലാ യോഗയും ധ്യാനവും.
ਸਭੇ ਪੁਰੀਆ ਖੰਡ ਸਭਿ ਸਭੇ ਜੀਅ ਜਹਾਨ ॥
sabhe pureea khandd sabh sabhe jeea jahaan |എല്ലാ ലോകങ്ങളും, എല്ലാ ആകാശ മണ്ഡലങ്ങളും; പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും.
ਹੁਕਮਿ ਚਲਾਏ ਆਪਣੈ ਕਰਮੀ ਵਹੈ ਕਲਾਮ ॥
hukam chalaae aapanai karamee vahai kalaam |അവൻ്റെ ഹുകാം പ്രകാരം അവൻ അവരോട് കൽപ്പിക്കുന്നു. അവൻ്റെ പേന അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ വിവരണം എഴുതുന്നു.
ਨਾਨਕ ਸਚਾ ਸਚਿ ਨਾਇ ਸਚੁ ਸਭਾ ਦੀਬਾਨੁ ॥੨॥
naanak sachaa sach naae sach sabhaa deebaan |2|ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവ് സത്യമാണ്, അവൻ്റെ നാമം സത്യമാണ്. അവൻ്റെ സഭയും അവൻ്റെ കോടതിയും സത്യമാണ്. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਸੁਖੁ ਊਪਜੈ ਨਾਮੇ ਗਤਿ ਹੋਈ ॥
naae maniaai sukh aoopajai naame gat hoee |നാമത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്താൽ സമാധാനം പുലരുന്നു; പേര് വിമോചനം നൽകുന്നു.
ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਪਤਿ ਪਾਈਐ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਸੋਈ ॥
naae maniaai pat paaeeai hiradai har soee |നാമത്തിലുള്ള വിശ്വാസം കൊണ്ട് ബഹുമാനം ലഭിക്കും. ഭഗവാൻ ഹൃദയത്തിൽ കുടികൊള്ളുന്നു.
ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਭਵਜਲੁ ਲੰਘੀਐ ਫਿਰਿ ਬਿਘਨੁ ਨ ਹੋਈ ॥
naae maniaai bhavajal langheeai fir bighan na hoee |നാമത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്തോടെ, ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ലോകസമുദ്രത്തിന് മുകളിലൂടെ ഒരാൾ കടന്നുപോകുന്നു, പിന്നെ ഒരിക്കലും തടസ്സങ്ങളൊന്നും നേരിടേണ്ടിവരില്ല.
ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਪੰਥੁ ਪਰਗਟਾ ਨਾਮੇ ਸਭ ਲੋਈ ॥
naae maniaai panth paragattaa naame sabh loee |നാമത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്തോടെ, പാത വെളിപ്പെടുന്നു; നാമത്തിലൂടെ, ഒരാൾ പൂർണ്ണമായും പ്രബുദ്ധനാണ്.
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਨਾਉ ਮੰਨੀਐ ਜਿਨ ਦੇਵੈ ਸੋਈ ॥੯॥
naanak satigur miliaai naau maneeai jin devai soee |9|ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ചയിൽ ഒരാൾക്ക് നാമത്തിൽ വിശ്വാസമുണ്ടാകുന്നു; അവനു മാത്രമേ വിശ്വാസമുള്ളൂ, അതു കൊണ്ട് അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ. ||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਪੁਰੀਆ ਖੰਡਾ ਸਿਰਿ ਕਰੇ ਇਕ ਪੈਰਿ ਧਿਆਏ ॥
pureea khanddaa sir kare ik pair dhiaae |മർത്യൻ തൻ്റെ തലയിൽ ലോകങ്ങളിലൂടെയും ലോകങ്ങളിലൂടെയും നടക്കുന്നു; അവൻ ഒരു കാലിൽ സന്തുലിതനായി ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਪਉਣੁ ਮਾਰਿ ਮਨਿ ਜਪੁ ਕਰੇ ਸਿਰੁ ਮੁੰਡੀ ਤਲੈ ਦੇਇ ॥
paun maar man jap kare sir munddee talai dee |ശ്വാസത്തിൻ്റെ കാറ്റിനെ നിയന്ത്രിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ തൻ്റെ താടി നെഞ്ചിലേക്ക് താഴ്ത്തി മനസ്സിൽ ധ്യാനിക്കുന്നു.
ਕਿਸੁ ਉਪਰਿ ਓਹੁ ਟਿਕ ਟਿਕੈ ਕਿਸ ਨੋ ਜੋਰੁ ਕਰੇਇ ॥
kis upar ohu ttik ttikai kis no jor karee |അവൻ എന്താണ് ആശ്രയിക്കുന്നത്? അവൻ്റെ ശക്തി എവിടെ നിന്ന് ലഭിക്കും?
ਕਿਸ ਨੋ ਕਹੀਐ ਨਾਨਕਾ ਕਿਸ ਨੋ ਕਰਤਾ ਦੇਇ ॥
kis no kaheeai naanakaa kis no karataa dee |ഓ നാനാക്ക്, എന്ത് പറയാൻ കഴിയും? സ്രഷ്ടാവിനാൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവൻ ആരാണ്?
ਹੁਕਮਿ ਰਹਾਏ ਆਪਣੈ ਮੂਰਖੁ ਆਪੁ ਗਣੇਇ ॥੧॥
hukam rahaae aapanai moorakh aap ganee |1|ദൈവം എല്ലാം അവൻ്റെ കൽപ്പനയിൽ സൂക്ഷിക്കുന്നു, പക്ഷേ വിഡ്ഢി സ്വയം കാണിക്കുന്നു. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਹੈ ਹੈ ਆਖਾਂ ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ ਕੋਟੀ ਹੂ ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ ॥
hai hai aakhaan kott kott kottee hoo kott kott |അവൻ, അവൻ - ഞാൻ അത് ദശലക്ഷക്കണക്കിന്, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് തവണ പറയുന്നു.
ਆਖੂੰ ਆਖਾਂ ਸਦਾ ਸਦਾ ਕਹਣਿ ਨ ਆਵੈ ਤੋਟਿ ॥
aakhoon aakhaan sadaa sadaa kahan na aavai tott |എൻ്റെ വായ്കൊണ്ടു ഞാൻ എന്നെന്നേക്കും പറയുന്നു; ഈ പ്രസംഗത്തിന് അവസാനമില്ല.
ਨਾ ਹਉ ਥਕਾਂ ਨ ਠਾਕੀਆ ਏਵਡ ਰਖਹਿ ਜੋਤਿ ॥
naa hau thakaan na tthaakeea evadd rakheh jot |ഞാൻ ക്ഷീണിക്കുന്നില്ല, എന്നെ തടയുകയുമില്ല; ഇതാണ് എൻ്റെ ദൃഢനിശ്ചയം.
ਨਾਨਕ ਚਸਿਅਹੁ ਚੁਖ ਬਿੰਦ ਉਪਰਿ ਆਖਣੁ ਦੋਸੁ ॥੨॥
naanak chasiahu chukh bind upar aakhan dos |2|ഓ നാനാക്ക്, ഇത് ചെറുതും നിസ്സാരവുമാണ്. കൂടുതൽ എന്ന് പറയുന്നത് തെറ്റാണ്. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਕੁਲੁ ਉਧਰੈ ਸਭੁ ਕੁਟੰਬੁ ਸਬਾਇਆ ॥
naae maniaai kul udharai sabh kuttanb sabaaeaa |നാമത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്താൽ, എല്ലാ പൂർവ്വികരും കുടുംബവും രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.
ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਸੰਗਤਿ ਉਧਰੈ ਜਿਨ ਰਿਦੈ ਵਸਾਇਆ ॥
naae maniaai sangat udharai jin ridai vasaaeaa |നാമത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്താൽ ഒരാളുടെ സഹകാരികൾ രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു; നിൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ അതിനെ പ്രതിഷ്ഠിക്കുക.
ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਸੁਣਿ ਉਧਰੇ ਜਿਨ ਰਸਨ ਰਸਾਇਆ ॥
naae maniaai sun udhare jin rasan rasaaeaa |നാമത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്താൽ അതു കേൾക്കുന്നവർ രക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു; നിൻ്റെ നാവ് അതിൽ ആനന്ദിക്കട്ടെ.
ਨਾਇ ਮੰਨਿਐ ਦੁਖ ਭੁਖ ਗਈ ਜਿਨ ਨਾਮਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
naae maniaai dukh bhukh gee jin naam chit laaeaa |നാമത്തിലുള്ള വിശ്വാസത്താൽ വേദനയും വിശപ്പും ഇല്ലാതാകുന്നു; നിങ്ങളുടെ ബോധം പേരിനോട് ചേർന്നിരിക്കട്ടെ.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਤਿਨੀ ਸਾਲਾਹਿਆ ਜਿਨ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧੦॥
naanak naam tinee saalaahiaa jin guroo milaaeaa |10|ഓ നാനാക്ക്, അവർ മാത്രം ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന നാമത്തെ സ്തുതിക്കുന്നു. ||10||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |സലോക്, ആദ്യ മെഹൽ:
ਸਭੇ ਰਾਤੀ ਸਭਿ ਦਿਹ ਸਭਿ ਥਿਤੀ ਸਭਿ ਵਾਰ ॥
sabhe raatee sabh dih sabh thitee sabh vaar |എല്ലാ രാത്രികളും, എല്ലാ ദിവസവും, എല്ലാ തീയതികളും, ആഴ്ചയിലെ എല്ലാ ദിവസവും;
ਸਭੇ ਰੁਤੀ ਮਾਹ ਸਭਿ ਸਭਿ ਧਰਤਂੀ ਸਭਿ ਭਾਰ ॥
sabhe rutee maah sabh sabh dharatanee sabh bhaar |എല്ലാ ഋതുക്കളും, എല്ലാ മാസങ്ങളും, എല്ലാ ഭൂമിയും അതിലുള്ള എല്ലാം.
ਸਭੇ ਪਾਣੀ ਪਉਣ ਸਭਿ ਸਭਿ ਅਗਨੀ ਪਾਤਾਲ ॥
sabhe paanee paun sabh sabh aganee paataal |എല്ലാ വെള്ളവും, എല്ലാ കാറ്റും, എല്ലാ തീയും പാതാളവും.
ਸਭੇ ਪੁਰੀਆ ਖੰਡ ਸਭਿ ਸਭਿ ਲੋਅ ਲੋਅ ਆਕਾਰ ॥
sabhe pureea khandd sabh sabh loa loa aakaar |എല്ലാ സൗരയൂഥങ്ങളും ഗാലക്സികളും, എല്ലാ ലോകങ്ങളും, ആളുകളും രൂപങ്ങളും.
ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕੇਤੜਾ ਕਹਿ ਨ ਸਕੀਜੈ ਕਾਰ ॥
hukam na jaapee ketarraa keh na sakeejai kaar |അവൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുകാം എത്ര വലുതാണെന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല; അവൻ്റെ പ്രവൃത്തികൾ ആർക്കും വിവരിക്കാനാവില്ല.
ਆਖਹਿ ਥਕਹਿ ਆਖਿ ਆਖਿ ਕਰਿ ਸਿਫਤਂੀ ਵੀਚਾਰ ॥
aakheh thakeh aakh aakh kar sifatanee veechaar |മനുഷ്യർ ക്ഷീണിതരാകുന്നതുവരെ അവൻ്റെ സ്തുതികൾ ഉച്ചരിക്കുകയും ജപിക്കുകയും പാരായണം ചെയ്യുകയും ധ്യാനിക്കുകയും ചെയ്യാം.
ਤ੍ਰਿਣੁ ਨ ਪਾਇਓ ਬਪੁੜੀ ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਗਵਾਰ ॥੧॥
trin na paaeio bapurree naanak kahai gavaar |1|ഹേ നാനാക്ക്, പാവം വിഡ്ഢികൾക്ക് ഭഗവാൻ്റെ ഒരു കണിക പോലും കണ്ടെത്താൻ കഴിയില്ല. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |ആദ്യ മെഹൽ:
ਅਖਂੀ ਪਰਣੈ ਜੇ ਫਿਰਾਂ ਦੇਖਾਂ ਸਭੁ ਆਕਾਰੁ ॥
akhanee paranai je firaan dekhaan sabh aakaar |സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട എല്ലാ രൂപങ്ങളിലേക്കും കണ്ണുതുറന്ന് ഞാൻ ചുറ്റിനടന്നാൽ;
ਪੁਛਾ ਗਿਆਨੀ ਪੰਡਿਤਾਂ ਪੁਛਾ ਬੇਦ ਬੀਚਾਰ ॥
puchhaa giaanee pandditaan puchhaa bed beechaar |ആത്മീയ ആചാര്യന്മാരോടും മതപണ്ഡിതന്മാരോടും വേദങ്ങളെക്കുറിച്ചു ചിന്തിക്കുന്നവരോടും എനിക്ക് ചോദിക്കാം;