ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 303

ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਾਫੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੁਆਵਗੀਰ ਸਭਿ ਉਘੜਿ ਆਏ ॥

jaa satigur saraaf nadar kar dekhai suaavageer sabh ugharr aae |

യഥാർത്ഥ ഗുരു, പരീക്ഷകൻ, അവൻ്റെ നോട്ടത്തിൽ നിരീക്ഷിക്കുമ്പോൾ, സ്വാർത്ഥരെല്ലാം വെളിപ്പെടുന്നു.

ਓਇ ਜੇਹਾ ਚਿਤਵਹਿ ਨਿਤ ਤੇਹਾ ਪਾਇਨਿ ਓਇ ਤੇਹੋ ਜੇਹੇ ਦਯਿ ਵਜਾਏ ॥

oe jehaa chitaveh nit tehaa paaein oe teho jehe day vajaae |

ഒരാൾ വിചാരിക്കുന്നതുപോലെ, അവൻ സ്വീകരിക്കുന്നു, കർത്താവ് അവനെ അറിയിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਦੁਹੀ ਸਿਰੀ ਖਸਮੁ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਨਿਤ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥੧॥

naanak duhee siree khasam aape varatai nit kar kar dekhai chalat sabaae |1|

ഓ നാനാക്ക്, കർത്താവും ഗുരുവും രണ്ടറ്റത്തും വ്യാപിച്ചിരിക്കുന്നു; അവൻ തുടർച്ചയായി അഭിനയിക്കുന്നു, അവൻ്റെ സ്വന്തം കളി കാണുന്നു. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਇਕੁ ਮਨੁ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਜਿਤੁ ਲਗੈ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਇ ॥

eik man ik varatadaa jit lagai so thaae paae |

മർത്യൻ ഏകമനസ്സുള്ളവനാണ് - അവൻ അത് സമർപ്പിക്കുന്നതെന്തും, അതിൽ അവൻ വിജയിക്കുന്നു.

ਕੋਈ ਗਲਾ ਕਰੇ ਘਨੇਰੀਆ ਜਿ ਘਰਿ ਵਥੁ ਹੋਵੈ ਸਾਈ ਖਾਇ ॥

koee galaa kare ghanereea ji ghar vath hovai saaee khaae |

ചിലർ ധാരാളം സംസാരിക്കും, പക്ഷേ അവർ സ്വന്തം വീട്ടിൽ ഉള്ളത് മാത്രം കഴിക്കുന്നു.

ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਝੀ ਨਾ ਪਵੈ ਅਹੰਕਾਰੁ ਨ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥

bin satigur sojhee naa pavai ahankaar na vichahu jaae |

യഥാർത്ഥ ഗുരുവില്ലാതെ, ധാരണ ലഭിക്കില്ല, അഹംഭാവം ഉള്ളിൽ നിന്ന് മാറുന്നില്ല.

ਅਹੰਕਾਰੀਆ ਨੋ ਦੁਖ ਭੁਖ ਹੈ ਹਥੁ ਤਡਹਿ ਘਰਿ ਘਰਿ ਮੰਗਾਇ ॥

ahankaareea no dukh bhukh hai hath taddeh ghar ghar mangaae |

കഷ്ടപ്പാടും വിശപ്പും അഹംഭാവികളായ ആളുകളെ പറ്റിക്കുന്നു; അവർ കൈകൾ നീട്ടി വീടുതോറും യാചിക്കുന്നു.

ਕੂੜੁ ਠਗੀ ਗੁਝੀ ਨਾ ਰਹੈ ਮੁਲੰਮਾ ਪਾਜੁ ਲਹਿ ਜਾਇ ॥

koorr tthagee gujhee naa rahai mulamaa paaj leh jaae |

അവരുടെ കള്ളവും വഞ്ചനയും മറച്ചുവെക്കാനാവില്ല; അവരുടെ തെറ്റായ രൂപം അവസാനം വീഴുന്നു.

ਜਿਸੁ ਹੋਵੈ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥

jis hovai poorab likhiaa tis satigur milai prabh aae |

അങ്ങനെ മുൻകൂട്ടി നിശ്ചയിച്ചിട്ടുള്ള ഒരുവൻ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലൂടെ ദൈവത്തെ കാണാൻ വരുന്നു.

ਜਿਉ ਲੋਹਾ ਪਾਰਸਿ ਭੇਟੀਐ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਸੁਵਰਨੁ ਹੋਇ ਜਾਇ ॥

jiau lohaa paaras bhetteeai mil sangat suvaran hoe jaae |

തത്ത്വചിന്തകൻ്റെ കല്ലിൻ്റെ സ്പർശനത്താൽ ഇരുമ്പ് സ്വർണ്ണമായി മാറുന്നതുപോലെ, വിശുദ്ധ സഭയായ സംഗത്തിൽ ചേരുന്നതിലൂടെ ആളുകൾ രൂപാന്തരപ്പെടുന്നു.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੇ ਪ੍ਰਭ ਤੂ ਧਣੀ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਇ ॥੨॥

jan naanak ke prabh too dhanee jiau bhaavai tivai chalaae |2|

ദൈവമേ, നീ ദാസനായ നാനക്കിൻ്റെ യജമാനനാണ്; നിനക്കിഷ്ടമുള്ളതുപോലെ നീ അവനെ നയിക്കുന്നു. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਜਿਨ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ॥

jin har hiradai seviaa tin har aap milaae |

പൂർണ്ണഹൃദയത്തോടെ കർത്താവിനെ സേവിക്കുന്നവൻ - കർത്താവ് തന്നെ അവനെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു.

ਗੁਣ ਕੀ ਸਾਝਿ ਤਿਨ ਸਿਉ ਕਰੀ ਸਭਿ ਅਵਗਣ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

gun kee saajh tin siau karee sabh avagan sabad jalaae |

അവൻ പുണ്യത്തോടും യോഗ്യതയോടും കൂടി ഒരു പങ്കാളിത്തത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നു, ഒപ്പം അവൻ്റെ എല്ലാ കുറവുകളും ശബാദിൻ്റെ അഗ്നിയിൽ കത്തിക്കുന്നു.

ਅਉਗਣ ਵਿਕਣਿ ਪਲਰੀ ਜਿਸੁ ਦੇਹਿ ਸੁ ਸਚੇ ਪਾਏ ॥

aaugan vikan palaree jis dehi su sache paae |

ഡീമെറിറ്റുകൾ വൈക്കോൽ പോലെ വിലകുറഞ്ഞ രീതിയിൽ വാങ്ങുന്നു; യഥാർത്ഥ കർത്താവിനാൽ അനുഗ്രഹീതനായ അവൻ മാത്രമാണ് യോഗ്യത നേടുന്നത്.

ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਜਿਨਿ ਅਉਗਣ ਮੇਟਿ ਗੁਣ ਪਰਗਟੀਆਏ ॥

balihaaree gur aapane jin aaugan mett gun paragatteeae |

എൻ്റെ പോരായ്മകൾ ഇല്ലാതാക്കി, എൻ്റെ പുണ്യഗുണങ്ങൾ വെളിപ്പെടുത്തിയ എൻ്റെ ഗുരുവിന് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്.

ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ ਕੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਲਾਏ ॥੭॥

vaddee vaddiaaee vadde kee guramukh aalaae |7|

ഗുരുമുഖൻ മഹാനായ ഭഗവാൻ്റെ മഹത്തായ മഹത്വം ജപിക്കുന്നു. ||7||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥

salok mahalaa 4 |

സലോക്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

satigur vich vaddee vaddiaaee jo anadin har har naam dhiaavai |

ഭഗവാൻ, ഹർ, ഹർ എന്ന നാമത്തിൽ രാവും പകലും ധ്യാനിക്കുന്ന യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനുള്ളിലെ മഹത്വം മഹത്തരമാണ്.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਮਤ ਸੁਚ ਸੰਜਮੁ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈ ॥

har har naam ramat such sanjam har naame hee tripataavai |

ഭഗവാൻ്റെ നാമത്തിൻ്റെ ആവർത്തനം, ഹർ, ഹർ, അവൻ്റെ വിശുദ്ധിയും ആത്മനിയന്ത്രണവുമാണ്; കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ അവൻ സംതൃപ്തനാണ്.

ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਤਾਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਬਾਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਰਖ ਕਰਾਵੈ ॥

har naam taan har naam deebaan har naamo rakh karaavai |

കർത്താവിൻ്റെ നാമം അവൻ്റെ ശക്തിയാണ്, കർത്താവിൻ്റെ നാമം അവൻ്റെ രാജകീയ കോടതിയാണ്; കർത്താവിൻ്റെ നാമം അവനെ സംരക്ഷിക്കുന്നു.

ਜੋ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ਪੂਜੇ ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਸੋ ਮਨ ਇਛੇ ਫਲ ਪਾਵੈ ॥

jo chit laae pooje gur moorat so man ichhe fal paavai |

തൻ്റെ ബോധത്തെ കേന്ദ്രീകരിച്ച് ഗുരുവിനെ ആരാധിക്കുന്ന ഒരാൾക്ക് അവൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ ഫലം ലഭിക്കും.

ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਤਿਸੁ ਕਰਤਾ ਮਾਰ ਦਿਵਾਵੈ ॥

jo nindaa kare satigur poore kee tis karataa maar divaavai |

എന്നാൽ തികഞ്ഞ ഗുരുവിനെ അപകീർത്തിപ്പെടുത്തുന്നവൻ സ്രഷ്ടാവിനാൽ കൊല്ലപ്പെടുകയും നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും.

ਫੇਰਿ ਓਹ ਵੇਲਾ ਓਸੁ ਹਥਿ ਨ ਆਵੈ ਓਹੁ ਆਪਣਾ ਬੀਜਿਆ ਆਪੇ ਖਾਵੈ ॥

fer oh velaa os hath na aavai ohu aapanaa beejiaa aape khaavai |

ഈ അവസരം ഇനി അവൻ്റെ കൈകളിൽ വരില്ല; അവൻ നട്ടത് തിന്നണം.

ਨਰਕਿ ਘੋਰਿ ਮੁਹਿ ਕਾਲੈ ਖੜਿਆ ਜਿਉ ਤਸਕਰੁ ਪਾਇ ਗਲਾਵੈ ॥

narak ghor muhi kaalai kharriaa jiau tasakar paae galaavai |

കള്ളനെപ്പോലെ മുഖം കറുപ്പിച്ചും കഴുത്തിൽ കുരുക്കുമായി അവനെ ഏറ്റവും ഭീകരമായ നരകത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകും.

ਫਿਰਿ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣੀ ਪਵੈ ਤਾ ਉਬਰੈ ਜਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

fir satigur kee saranee pavai taa ubarai jaa har har naam dhiaavai |

എന്നാൽ അവൻ വീണ്ടും യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ സങ്കേതത്തിൽ ചെന്ന് ഭഗവാൻ്റെ നാമം, ഹർ, ഹർ എന്ന് ധ്യാനിച്ചാൽ, അവൻ രക്ഷപ്പെടും.

ਹਰਿ ਬਾਤਾ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਰਤੇ ਏਵੈ ਭਾਵੈ ॥੧॥

har baataa aakh sunaae naanak har karate evai bhaavai |1|

നാനാക്ക് കർത്താവിൻ്റെ കഥ സംസാരിക്കുകയും പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു; സ്രഷ്ടാവിൻ്റെ ഇഷ്ടം പോലെ അവൻ സംസാരിക്കുന്നു. ||1||

ਮਃ ੪ ॥

mahalaa 4 |

നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਨ ਮੰਨੈ ਓਹੁ ਮਨਮੁਖੁ ਅਗਿਆਨੁ ਮੁਠਾ ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ॥

poore gur kaa hukam na manai ohu manamukh agiaan mutthaa bikh maaeaa |

പരിപൂർണ ഗുരുവിൻ്റെ കൽപ്പനയായ ഹുകം അനുസരിക്കാത്തവൻ - ആ സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ തൻ്റെ അജ്ഞതയാൽ കൊള്ളയടിക്കപ്പെടുകയും മായയാൽ വിഷം കലർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.