ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്
പേജ് - 555
ਜਿ ਤੁਧ ਨੋ ਸਾਲਾਹੇ ਸੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਵੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਨਿਰੰਜਨ ਕੇਰੀ ॥
ji tudh no saalaahe su sabh kichh paavai jis no kirapaa niranjan keree |നിന്നെ സ്തുതിക്കുന്നവൻ എല്ലാം നേടുന്നു; നിർമ്മലനായ കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ കാരുണ്യം അവനിൽ ചൊരിയുന്നു.
ਸੋਈ ਸਾਹੁ ਸਚਾ ਵਣਜਾਰਾ ਜਿਨਿ ਵਖਰੁ ਲਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਤੇਰੀ ॥
soee saahu sachaa vanajaaraa jin vakhar ladiaa har naam dhan teree |അവൻ മാത്രമാണ് യഥാർത്ഥ ബാങ്കറും വ്യാപാരിയും, കർത്താവേ, അങ്ങയുടെ നാമത്തിൻ്റെ സമ്പത്തിൻ്റെ ചരക്ക് കയറ്റുന്നു.
ਸਭਿ ਤਿਸੈ ਨੋ ਸਾਲਾਹਿਹੁ ਸੰਤਹੁ ਜਿਨਿ ਦੂਜੇ ਭਾਵ ਕੀ ਮਾਰਿ ਵਿਡਾਰੀ ਢੇਰੀ ॥੧੬॥
sabh tisai no saalaahihu santahu jin dooje bhaav kee maar viddaaree dteree |16|സന്യാസിമാരേ, ദ്വൈതസ്നേഹത്തിൻ്റെ കൂമ്പാരം നശിപ്പിച്ച ഭഗവാനെ എല്ലാവരും സ്തുതിക്കട്ടെ. ||16||
ਸਲੋਕ ॥
salok |സലോക്:
ਕਬੀਰਾ ਮਰਤਾ ਮਰਤਾ ਜਗੁ ਮੁਆ ਮਰਿ ਭਿ ਨ ਜਾਨੈ ਕੋਇ ॥
kabeeraa marataa marataa jag muaa mar bhi na jaanai koe |കബീർ, ലോകം മരിക്കുന്നു - മരണത്തിലേക്ക് മരിക്കുന്നു, പക്ഷേ യഥാർത്ഥത്തിൽ എങ്ങനെ മരിക്കണമെന്ന് ആർക്കും അറിയില്ല.
ਐਸੀ ਮਰਨੀ ਜੋ ਮਰੈ ਬਹੁਰਿ ਨ ਮਰਨਾ ਹੋਇ ॥੧॥
aaisee maranee jo marai bahur na maranaa hoe |1|ആരെങ്കിലും മരിച്ചാൽ, അവൻ അങ്ങനെ ഒരു മരണം മരിക്കട്ടെ, അവൻ വീണ്ടും മരിക്കേണ്ടതില്ല. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਕਿਵ ਮਰਹਗੇ ਕੈਸਾ ਮਰਣਾ ਹੋਇ ॥
kiaa jaanaa kiv marahage kaisaa maranaa hoe |എനിക്കെന്തറിയാം? ഞാൻ എങ്ങനെ മരിക്കും? അത് ഏത് തരത്തിലുള്ള മരണമായിരിക്കും?
ਜੇ ਕਰਿ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਹੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਤਾ ਸਹਿਲਾ ਮਰਣਾ ਹੋਇ ॥
je kar saahib manahu na veesarai taa sahilaa maranaa hoe |ഗുരുനാഥനെ മനസ്സിൽ നിന്ന് മറന്നില്ലെങ്കിൽ എൻ്റെ മരണം എളുപ്പമാകും.
ਮਰਣੈ ਤੇ ਜਗਤੁ ਡਰੈ ਜੀਵਿਆ ਲੋੜੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
maranai te jagat ddarai jeeviaa lorrai sabh koe |ലോകം മരണത്തെ ഭയക്കുന്നു; എല്ലാവരും ജീവിക്കാൻ കൊതിക്കുന്നു.
ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਹੁਕਮੈ ਬੂਝੈ ਸੋਇ ॥
guraparasaadee jeevat marai hukamai boojhai soe |ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ മരിക്കുന്ന ഒരാൾ ഭഗവാൻ്റെ ഇഷ്ടം മനസ്സിലാക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਐਸੀ ਮਰਨੀ ਜੋ ਮਰੈ ਤਾ ਸਦ ਜੀਵਣੁ ਹੋਇ ॥੨॥
naanak aaisee maranee jo marai taa sad jeevan hoe |2|ഓ നാനാക്ക്, അങ്ങനെയൊരു മരണം സംഭവിക്കുന്നവൻ എന്നേക്കും ജീവിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਜਾ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਤਾ ਆਪਣਾਂ ਨਾਉ ਹਰਿ ਆਪਿ ਜਪਾਵੈ ॥
jaa aap kripaal hovai har suaamee taa aapanaan naau har aap japaavai |ഭഗവാൻ സ്വയം കരുണയുള്ളവനായിത്തീരുമ്പോൾ, ഭഗവാൻ തന്നെ അവൻ്റെ നാമം ജപിക്കാൻ കാരണമാകുന്നു.
ਆਪੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿ ਸੁਖੁ ਦੇਵੈ ਆਪਣਾਂ ਸੇਵਕੁ ਆਪਿ ਹਰਿ ਭਾਵੈ ॥
aape satigur mel sukh devai aapanaan sevak aap har bhaavai |അവൻ തന്നെ നമ്മെ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു, സമാധാനം നൽകി അനുഗ്രഹിക്കുന്നു. അവൻ്റെ ദാസൻ കർത്താവിനെ പ്രസാദിപ്പിക്കുന്നു.
ਆਪਣਿਆ ਸੇਵਕਾ ਕੀ ਆਪਿ ਪੈਜ ਰਖੈ ਆਪਣਿਆ ਭਗਤਾ ਕੀ ਪੈਰੀ ਪਾਵੈ ॥
aapaniaa sevakaa kee aap paij rakhai aapaniaa bhagataa kee pairee paavai |അവൻ തന്നെ തൻ്റെ ദാസന്മാരുടെ മാനം കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്നു; അവൻ മറ്റുള്ളവരെ തൻ്റെ ഭക്തരുടെ കാൽക്കൽ വീഴ്ത്തുന്നു.
ਧਰਮ ਰਾਇ ਹੈ ਹਰਿ ਕਾ ਕੀਆ ਹਰਿ ਜਨ ਸੇਵਕ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥
dharam raae hai har kaa keea har jan sevak nerr na aavai |ധർമ്മത്തിൻ്റെ നീതിയുള്ള ന്യായാധിപൻ ഭഗവാൻ്റെ സൃഷ്ടിയാണ്; അവൻ കർത്താവിൻ്റെ എളിയ ദാസനെ സമീപിക്കുന്നില്ല.
ਜੋ ਹਰਿ ਕਾ ਪਿਆਰਾ ਸੋ ਸਭਨਾ ਕਾ ਪਿਆਰਾ ਹੋਰ ਕੇਤੀ ਝਖਿ ਝਖਿ ਆਵੈ ਜਾਵੈ ॥੧੭॥
jo har kaa piaaraa so sabhanaa kaa piaaraa hor ketee jhakh jhakh aavai jaavai |17|കർത്താവിന് പ്രിയപ്പെട്ടവൻ എല്ലാവർക്കും പ്രിയപ്പെട്ടവനാണ്; മറ്റു പലതും വെറുതെ വന്നു പോകുന്നു. ||17||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਰਾਮੁ ਰਾਮੁ ਕਰਤਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਫਿਰੈ ਰਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
raam raam karataa sabh jag firai raam na paaeaa jaae |"രാമം, രാമൻ, ഭഗവാൻ, ഭഗവാൻ" എന്ന് ജപിച്ചുകൊണ്ട് ലോകം മുഴുവൻ ചുറ്റിനടക്കുന്നു, പക്ഷേ ഭഗവാനെ ഇങ്ങനെ ലഭിക്കില്ല.
ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਤਿ ਵਡਾ ਅਤੁਲੁ ਨ ਤੁਲਿਆ ਜਾਇ ॥
agam agochar at vaddaa atul na tuliaa jaae |അവൻ അപ്രാപ്യനാണ്, മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തവനാണ്, അത്രമാത്രം മഹത്തായവനാണ്; അവൻ തൂക്കമില്ലാത്തവനാണ്, തൂക്കിനോക്കാൻ കഴിയില്ല.
ਕੀਮਤਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਈਆ ਕਿਤੈ ਨ ਲਇਆ ਜਾਇ ॥
keemat kinai na paaeea kitai na leaa jaae |ആർക്കും അവനെ വിലയിരുത്താൻ കഴിയില്ല; ഒരു വിലകൊടുത്തും അവനെ വാങ്ങാൻ കഴിയില്ല.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਭੇਦਿਆ ਇਨ ਬਿਧਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥
gur kai sabad bhediaa in bidh vasiaa man aae |ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ രഹസ്യം അറിയാം; അങ്ങനെ അവൻ മനസ്സിൽ വസിക്കുന്നു.
ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਅਮੇਉ ਹੈ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
naanak aap ameo hai gur kirapaa te rahiaa samaae |ഓ നാനാക്ക്, അവൻ തന്നെ അനന്തനാണ്; ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ, അവൻ എല്ലായിടത്തും വ്യാപിക്കുകയും വ്യാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ਆਪੇ ਮਿਲਿਆ ਮਿਲਿ ਰਹਿਆ ਆਪੇ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ॥੧॥
aape miliaa mil rahiaa aape miliaa aae |1|അവൻ തന്നെ കൂടിച്ചേരാൻ വരുന്നു. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |മൂന്നാമത്തെ മെഹൽ:
ਏ ਮਨ ਇਹੁ ਧਨੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
e man ihu dhan naam hai jit sadaa sadaa sukh hoe |എൻ്റെ ആത്മാവേ, ഇതാണ് നാമത്തിൻ്റെ സമ്പത്ത്; അതിലൂടെ എന്നെന്നേക്കും സമാധാനം വരുന്നു.
ਤੋਟਾ ਮੂਲਿ ਨ ਆਵਈ ਲਾਹਾ ਸਦ ਹੀ ਹੋਇ ॥
tottaa mool na aavee laahaa sad hee hoe |അത് ഒരിക്കലും ഒരു നഷ്ടവും വരുത്തുന്നില്ല; അതിലൂടെ ഒരാൾ എന്നെന്നേക്കുമായി ലാഭം നേടുന്നു.
ਖਾਧੈ ਖਰਚਿਐ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਸਦਾ ਸਦਾ ਓਹੁ ਦੇਇ ॥
khaadhai kharachiaai tott na aavee sadaa sadaa ohu dee |അത് തിന്നും ചിലവഴിച്ചും, അത് ഒരിക്കലും കുറയുന്നില്ല; അവൻ എന്നെന്നേക്കും നൽകിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
ਸਹਸਾ ਮੂਲਿ ਨ ਹੋਵਈ ਹਾਣਤ ਕਦੇ ਨ ਹੋਇ ॥
sahasaa mool na hovee haanat kade na hoe |യാതൊരു സംശയവുമില്ലാത്ത ഒരാൾ ഒരിക്കലും അപമാനം അനുഭവിക്കുന്നില്ല.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਜਾ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥੨॥
naanak guramukh paaeeai jaa kau nadar karee |2|ഓ നാനാക്ക്, ഭഗവാൻ തൻ്റെ കൃപ ചൊരിയുമ്പോൾ ഗുരുമുഖന് ഭഗവാൻ്റെ നാമം ലഭിക്കുന്നു. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |പൗറി:
ਆਪੇ ਸਭ ਘਟ ਅੰਦਰੇ ਆਪੇ ਹੀ ਬਾਹਰਿ ॥
aape sabh ghatt andare aape hee baahar |അവൻ തന്നെ എല്ലാ ഹൃദയങ്ങളിലും ആഴമുള്ളവനാണ്, അവൻ അവയ്ക്ക് പുറത്താണ്.
ਆਪੇ ਗੁਪਤੁ ਵਰਤਦਾ ਆਪੇ ਹੀ ਜਾਹਰਿ ॥
aape gupat varatadaa aape hee jaahar |അവൻ തന്നെ അവ്യക്തമായി നിലകൊള്ളുന്നു, അവൻ തന്നെ പ്രത്യക്ഷനാണ്.
ਜੁਗ ਛਤੀਹ ਗੁਬਾਰੁ ਕਰਿ ਵਰਤਿਆ ਸੁੰਨਾਹਰਿ ॥
jug chhateeh gubaar kar varatiaa sunaahar |മുപ്പത്തിയാറു യുഗങ്ങളോളം അവൻ ശൂന്യതയിൽ വസിച്ചുകൊണ്ട് ഇരുട്ടിനെ സൃഷ്ടിച്ചു.
ਓਥੈ ਵੇਦ ਪੁਰਾਨ ਨ ਸਾਸਤਾ ਆਪੇ ਹਰਿ ਨਰਹਰਿ ॥
othai ved puraan na saasataa aape har narahar |അവിടെ വേദങ്ങളോ പുരാണങ്ങളോ ശാസ്ത്രങ്ങളോ ഇല്ലായിരുന്നു; ഭഗവാൻ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ.
ਬੈਠਾ ਤਾੜੀ ਲਾਇ ਆਪਿ ਸਭ ਦੂ ਹੀ ਬਾਹਰਿ ॥
baitthaa taarree laae aap sabh doo hee baahar |അവൻ തന്നെ എല്ലാത്തിൽ നിന്നും പിൻവലിഞ്ഞ് കേവല മയക്കത്തിൽ ഇരുന്നു.
ਆਪਣੀ ਮਿਤਿ ਆਪਿ ਜਾਣਦਾ ਆਪੇ ਹੀ ਗਉਹਰੁ ॥੧੮॥
aapanee mit aap jaanadaa aape hee gauhar |18|അവൻ്റെ അവസ്ഥ അവനു മാത്രമേ അറിയൂ; അവൻ തന്നെ അവ്യക്തമായ സമുദ്രമാണ്. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |സലോക്, മൂന്നാം മെഹൽ:
ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਗਤੁ ਮੁਆ ਮਰਦੋ ਮਰਦਾ ਜਾਇ ॥
haumai vich jagat muaa marado maradaa jaae |അഹംഭാവത്തിൽ, ലോകം മരിച്ചു; അത് വീണ്ടും വീണ്ടും മരിക്കുകയും മരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.