ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 111

ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜੀਅ ਉਪਾਏ ॥

lakh chauraaseeh jeea upaae |

അവൻ 8.4 ദശലക്ഷം ജീവജാലങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചു.

ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਗੁਰੂ ਮਿਲਾਏ ॥

jis no nadar kare tis guroo milaae |

ആരുടെ മേൽ അവൻ കൃപ കാണിക്കുന്നുവോ അവർ ഗുരുവിനെ കാണാൻ വരുന്നു.

ਕਿਲਬਿਖ ਕਾਟਿ ਸਦਾ ਜਨ ਨਿਰਮਲ ਦਰਿ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਸੁਹਾਵਣਿਆ ॥੬॥

kilabikh kaatt sadaa jan niramal dar sachai naam suhaavaniaa |6|

അവരുടെ പാപങ്ങൾ ചൊരിഞ്ഞു, അവൻ്റെ ദാസന്മാർ എന്നേക്കും ശുദ്ധരാണ്; യഥാർത്ഥ കോടതിയിൽ, അവർ കർത്താവിൻ്റെ നാമമായ നാമത്താൽ മനോഹരമാക്കപ്പെടുന്നു. ||6||

ਲੇਖਾ ਮਾਗੈ ਤਾ ਕਿਨਿ ਦੀਐ ॥

lekhaa maagai taa kin deeai |

അവരുടെ കണക്ക് തീർക്കാൻ വിളിച്ചാൽ പിന്നെ ആര് ഉത്തരം പറയും?

ਸੁਖੁ ਨਾਹੀ ਫੁਨਿ ਦੂਐ ਤੀਐ ॥

sukh naahee fun dooaai teeai |

രണ്ടും മൂന്നും എണ്ണിയാൽ പിന്നെ സമാധാനം ഉണ്ടാകില്ല.

ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲਏ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੭॥

aape bakhas le prabh saachaa aape bakhas milaavaniaa |7|

യഥാർത്ഥ കർത്താവായ ദൈവം തന്നെ ക്ഷമിക്കുന്നു, ക്ഷമിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ അവരെ തന്നോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നു. ||7||

ਆਪਿ ਕਰੇ ਤੈ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ॥

aap kare tai aap karaae |

അവൻ തന്നെ ചെയ്യുന്നു, അവൻ തന്നെ എല്ലാം ചെയ്യുന്നു.

ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥

poore gur kai sabad milaae |

തികഞ്ഞ ഗുരുവിൻ്റെ വചനമായ ശബ്ദത്തിലൂടെ, അവൻ കണ്ടുമുട്ടുന്നു.

ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੨॥੩॥

naanak naam milai vaddiaaee aape mel milaavaniaa |8|2|3|

ഓ നാനാക്ക്, നാമത്തിലൂടെ മഹത്വം ലഭിക്കുന്നു. അവൻ തന്നെ അവൻ്റെ യൂണിയനിൽ ഒന്നിക്കുന്നു. ||8||2||3||

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

maajh mahalaa 3 |

മാജ്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਇਕੋ ਆਪਿ ਫਿਰੈ ਪਰਛੰਨਾ ॥

eiko aap firai parachhanaa |

ഏകനായ ഭഗവാൻ തന്നെ അദൃശ്യമായി സഞ്ചരിക്കുന്നു.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੇਖਾ ਤਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਭਿੰਨਾ ॥

guramukh vekhaa taa ihu man bhinaa |

ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ അവനെ കാണുന്നു, അപ്പോൾ ഈ മനസ്സ് പ്രസാദിക്കുകയും ഉയർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਤਜਿ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਏਕੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਵਣਿਆ ॥੧॥

trisanaa taj sahaj sukh paaeaa eko man vasaavaniaa |1|

ആഗ്രഹം ത്യജിച്ച്, ഞാൻ അവബോധജന്യമായ സമാധാനവും സമനിലയും കണ്ടെത്തി; എൻ്റെ മനസ്സിനുള്ളിൽ ഞാൻ പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നു. ||1||

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਇਕਸੁ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਵਣਿਆ ॥

hau vaaree jeeo vaaree ikas siau chit laavaniaa |

ഒന്നിൽ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നവർക്ക് ഞാൻ ഒരു ത്യാഗമാണ്, എൻ്റെ ആത്മാവ് ഒരു ത്യാഗമാണ്.

ਗੁਰਮਤੀ ਮਨੁ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਇਆ ਸਚੈ ਰੰਗਿ ਰੰਗਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

guramatee man ikat ghar aaeaa sachai rang rangaavaniaa |1| rahaau |

ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങളിലൂടെ, എൻ്റെ മനസ്സ് അതിൻ്റെ ഏക ഭവനത്തിലേക്ക് എത്തിയിരിക്കുന്നു; അത് കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ യഥാർത്ഥ നിറം കൊണ്ട് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਇਹੁ ਜਗੁ ਭੂਲਾ ਤੈਂ ਆਪਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥

eihu jag bhoolaa tain aap bhulaaeaa |

ഈ ലോകം വഞ്ചിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; നിങ്ങൾ തന്നെ അത് വഞ്ചിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਇਕੁ ਵਿਸਾਰਿ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਇਆ ॥

eik visaar doojai lobhaaeaa |

ഒന്നിനെ മറന്ന് അത് ദ്വന്ദ്വത്തിൽ മുഴുകിയിരിക്കുന്നു.

ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਫਿਰੈ ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲਾ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਵਣਿਆ ॥੨॥

anadin sadaa firai bhram bhoolaa bin naavai dukh paavaniaa |2|

രാവും പകലും, സംശയത്താൽ വഞ്ചിക്കപ്പെട്ട് അത് അനന്തമായി അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു; പേരില്ലാതെ വേദന സഹിക്കുന്നു. ||2||

ਜੋ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤੇ ॥

jo rang raate karam bidhaate |

വിധിയുടെ ശില്പിയായ ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്തോട് ഇണങ്ങിയവർ

ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਜਾਤੇ ॥

gur sevaa te jug chaare jaate |

ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നതിലൂടെ അവർ നാല് യുഗങ്ങളിലും അറിയപ്പെടുന്നു.

ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਦੇਇ ਵਡਿਆਈ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੩॥

jis no aap dee vaddiaaee har kai naam samaavaniaa |3|

കർത്താവ് മഹത്വം നൽകുന്നവർ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||3||

ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਹਰਿ ਚੇਤੈ ਨਾਹੀ ॥

maaeaa mohi har chetai naahee |

മായയെ പ്രണയിക്കുന്നതിനാൽ അവർ ഭഗവാനെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നില്ല.

ਜਮਪੁਰਿ ਬਧਾ ਦੁਖ ਸਹਾਹੀ ॥

jamapur badhaa dukh sahaahee |

മൃത്യു നഗരത്തിൽ കെട്ടിയിട്ട് വായ മൂടിക്കെട്ടിയ അവർ ഭയങ്കര വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.

ਅੰਨਾ ਬੋਲਾ ਕਿਛੁ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵੈ ਮਨਮੁਖ ਪਾਪਿ ਪਚਾਵਣਿਆ ॥੪॥

anaa bolaa kichh nadar na aavai manamukh paap pachaavaniaa |4|

അന്ധരും ബധിരരും, അവർ ഒന്നും കാണുന്നില്ല; സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മനുഷ്യമുഖങ്ങൾ പാപത്തിൽ ചീഞ്ഞഴുകിപ്പോകും. ||4||

ਇਕਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਜੋ ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

eik rang raate jo tudh aap liv laae |

നിങ്ങളുടെ സ്നേഹത്തോട് നിങ്ങൾ ചേർക്കുന്നവർ നിങ്ങളുടെ സ്നേഹവുമായി ഇണങ്ങിച്ചേരുന്നു.

ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਏ ॥

bhaae bhagat terai man bhaae |

സ്‌നേഹപൂർവകമായ ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയിലൂടെ അവ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിന് പ്രസാദകരമായിത്തീരുന്നു.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਭ ਇਛਾ ਆਪਿ ਪੁਜਾਵਣਿਆ ॥੫॥

satigur sevan sadaa sukhadaataa sabh ichhaa aap pujaavaniaa |5|

അവർ ശാശ്വത സമാധാന ദാതാവായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നു, അവരുടെ എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളും നിറവേറ്റപ്പെടുന്നു. ||5||

ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਸਰਣਾਈ ॥

har jeeo teree sadaa saranaaee |

കർത്താവേ, ഞാൻ അങ്ങയുടെ സങ്കേതം എന്നേക്കും അന്വേഷിക്കുന്നു.

ਆਪੇ ਬਖਸਿਹਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥

aape bakhasihi de vaddiaaee |

അങ്ങ് തന്നെ ഞങ്ങളോട് ക്ഷമിക്കുകയും മഹത്വമേറിയ മഹത്വം നൽകി ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കുകയും ചെയ്യേണമേ.

ਜਮਕਾਲੁ ਤਿਸੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਣਿਆ ॥੬॥

jamakaal tis nerr na aavai jo har har naam dhiaavaniaa |6|

ഹർ, ഹർ എന്ന ഭഗവാൻ്റെ നാമം ധ്യാനിക്കുന്നവരെ മരണത്തിൻ്റെ ദൂതൻ അടുപ്പിക്കുന്നില്ല. ||6||

ਅਨਦਿਨੁ ਰਾਤੇ ਜੋ ਹਰਿ ਭਾਏ ॥

anadin raate jo har bhaae |

രാവും പകലും, അവർ അവൻ്റെ സ്നേഹത്തോട് ഇണങ്ങുന്നു; അവർ യഹോവെക്കു പ്രസാദമുള്ളവരാകുന്നു.

ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਮੇਲੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

merai prabh mele mel milaae |

എൻ്റെ ദൈവം അവരുമായി ലയിക്കുകയും അവരെ ഐക്യത്തിൽ ഒന്നിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਚੇ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਈ ਤੂੰ ਆਪੇ ਸਚੁ ਬੁਝਾਵਣਿਆ ॥੭॥

sadaa sadaa sache teree saranaaee toon aape sach bujhaavaniaa |7|

എന്നെന്നേക്കും, സത്യനാഥാ, അങ്ങയുടെ സങ്കേതത്തിൻ്റെ സംരക്ഷണം ഞാൻ തേടുന്നു; നിങ്ങൾ തന്നെയാണ് സത്യം മനസ്സിലാക്കാൻ ഞങ്ങളെ പ്രചോദിപ്പിക്കുന്നത്. ||7||

ਜਿਨ ਸਚੁ ਜਾਤਾ ਸੇ ਸਚਿ ਸਮਾਣੇ ॥

jin sach jaataa se sach samaane |

സത്യത്തെ അറിയുന്നവർ സത്യത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു.

ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਸਚੁ ਵਖਾਣੇ ॥

har gun gaaveh sach vakhaane |

അവർ കർത്താവിൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു, സത്യം സംസാരിക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਾੜੀ ਲਾਵਣਿਆ ॥੮॥੩॥੪॥

naanak naam rate bairaagee nij ghar taarree laavaniaa |8|3|4|

ഓ നാനാക്ക്, നാമവുമായി ഇണങ്ങിച്ചേർന്നവർ ബന്ധമില്ലാതെയും സമതുലിതാവസ്ഥയിലുമായി തുടരുന്നു; ആന്തരിക സ്വത്വത്തിൻ്റെ ഭവനത്തിൽ, അവർ ആഴത്തിലുള്ള ധ്യാനത്തിൻ്റെ പ്രാഥമിക മയക്കത്തിൽ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ||8||3||4||

ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੩ ॥

maajh mahalaa 3 |

മാജ്, മൂന്നാം മെഹൽ:

ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੁ ਮੁਆ ਜਾਪੈ ॥

sabad marai su muaa jaapai |

ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിൽ മരിക്കുന്ന ഒരാൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ മരിച്ചു.

ਕਾਲੁ ਨ ਚਾਪੈ ਦੁਖੁ ਨ ਸੰਤਾਪੈ ॥

kaal na chaapai dukh na santaapai |

മരണം അവനെ ഞെരുക്കുന്നില്ല, വേദന അവനെ അലട്ടുന്നില്ല.

ਜੋਤੀ ਵਿਚਿ ਮਿਲਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਸੁਣਿ ਮਨ ਸਚਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥

jotee vich mil jot samaanee sun man sach samaavaniaa |1|

അവൻ സത്യം കേൾക്കുകയും അതിൽ ലയിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ അവൻ്റെ പ്രകാശം പ്രകാശത്തിൽ ലയിക്കുകയും ലയിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||1||

ਹਉ ਵਾਰੀ ਜੀਉ ਵਾਰੀ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥

hau vaaree jeeo vaaree har kai naae sobhaa paavaniaa |

ഞാൻ ഒരു യാഗമാണ്, എൻ്റെ ആത്മാവ് ഒരു യാഗമാണ്, അത് നമ്മെ മഹത്വത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്ന കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തിന്.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਚਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥

satigur sev sach chit laaeaa guramatee sahaj samaavaniaa |1| rahaau |

ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ പിന്തുടർന്ന്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ സേവിക്കുകയും സത്യത്തിൽ തൻ്റെ ബോധം കേന്ദ്രീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ, അവബോധജന്യമായ സമാധാനത്തിലും സമനിലയിലും ലയിക്കുന്നു. ||1||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||