ശ്രീ ഗുരു ഗ്രന്ഥ് സാഹിബ്

പേജ് - 607

ਗਲਿ ਜੇਵੜੀ ਆਪੇ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭੁ ਖਿੰਚੈ ਤਿਉ ਜਾਹਾ ॥

gal jevarree aape paaeidaa piaaraa jiau prabh khinchai tiau jaahaa |

പ്രിയപ്പെട്ടവൻ തന്നെ അവരുടെ കഴുത്തിൽ ചങ്ങല ഇടുന്നു; ദൈവം അവരെ വലിക്കുന്നതുപോലെ, അവർ പോകണം.

ਜੋ ਗਰਬੈ ਸੋ ਪਚਸੀ ਪਿਆਰੇ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਭਗਤਿ ਸਮਾਹਾ ॥੪॥੬॥

jo garabai so pachasee piaare jap naanak bhagat samaahaa |4|6|

അഹങ്കാരം സൂക്ഷിക്കുന്നവൻ നശിപ്പിക്കപ്പെടും, പ്രിയേ, ഭഗവാനെ ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട് നാനാക്ക് ഭക്തിനിർഭരമായ ആരാധനയിൽ മുഴുകി. ||4||6||

ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੪ ਦੁਤੁਕੇ ॥

soratth mahalaa 4 dutuke |

സോറത്ത്, നാലാമത്തെ മെഹൽ, ധോ-തുകെ:

ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਵਿਛੁੜੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਨਮੁਖਿ ਕਰਮ ਕਰੈ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥

anik janam vichhurre dukh paaeaa manamukh karam karai ahankaaree |

എണ്ണമറ്റ ജീവിതകാലം കർത്താവിൽ നിന്ന് വേർപിരിഞ്ഞ്, സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ അഹംഭാവത്തിൻ്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ട് വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.

ਸਾਧੂ ਪਰਸਤ ਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਗੋਬਿਦ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੧॥

saadhoo parasat hee prabh paaeaa gobid saran tumaaree |1|

വിശുദ്ധ വിശുദ്ധനെ കണ്ടു ഞാൻ ദൈവത്തെ കണ്ടെത്തി; പ്രപഞ്ചനാഥാ, ഞാൻ അങ്ങയുടെ സങ്കേതം തേടുന്നു. ||1||

ਗੋਬਿਦ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥

gobid preet lagee at piaaree |

ദൈവത്തിൻ്റെ സ്നേഹം എനിക്ക് വളരെ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്.

ਜਬ ਸਤਸੰਗ ਭਏ ਸਾਧੂ ਜਨ ਹਿਰਦੈ ਮਿਲਿਆ ਸਾਂਤਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥

jab satasang bhe saadhoo jan hiradai miliaa saant muraaree | rahaau |

ഞാൻ സത് സംഗത്തിൽ ചേർന്നപ്പോൾ, വിശുദ്ധ ജനതയുടെ കമ്പനി, സമാധാനത്തിൻ്റെ മൂർത്തിയായ കർത്താവ് എൻ്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് കടന്നുവന്നു. ||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਤੂ ਹਿਰਦੈ ਗੁਪਤੁ ਵਸਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਤੇਰਾ ਭਾਉ ਨ ਬੁਝਹਿ ਗਵਾਰੀ ॥

too hiradai gupat vaseh din raatee teraa bhaau na bujheh gavaaree |

കർത്താവേ, രാവും പകലും എൻ്റെ ഹൃദയത്തിൽ നീ വസിക്കുന്നു, മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു; എന്നാൽ പാവം വിഡ്ഢികൾ നിൻ്റെ സ്നേഹം മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.

ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਵੀਚਾਰੀ ॥੨॥

satigur purakh miliaa prabh pragattiaa gun gaavai gun veechaaree |2|

സർവ്വശക്തനായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവുമായുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച, ദൈവം എനിക്ക് വെളിപ്പെട്ടു; ഞാൻ അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടുന്നു, അവൻ്റെ മഹത്വങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു. ||2||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਭਇਆ ਸਾਤਿ ਆਈ ਦੁਰਮਤਿ ਬੁਧਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥

guramukh pragaas bheaa saat aaee duramat budh nivaaree |

ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ പ്രബുദ്ധനായി; സമാധാനം വന്നിരിക്കുന്നു, എൻ്റെ മനസ്സിൽ നിന്ന് ദുഷ്ടബുദ്ധി നീങ്ങി.

ਆਤਮ ਬ੍ਰਹਮੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਤਸੰਗਤਿ ਪੁਰਖ ਤੁਮਾਰੀ ॥੩॥

aatam braham cheen sukh paaeaa satasangat purakh tumaaree |3|

ദൈവവുമായുള്ള വ്യക്തിഗത ആത്മാവിൻ്റെ ബന്ധം മനസ്സിലാക്കി, കർത്താവേ, നിങ്ങളുടെ സത് സംഗത്തിൽ, നിങ്ങളുടെ യഥാർത്ഥ സഭയിൽ ഞാൻ സമാധാനം കണ്ടെത്തി. ||3||

ਪੁਰਖੈ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਭਈ ਤੁਮਾਰੀ ॥

purakhai purakh miliaa gur paaeaa jin kau kirapaa bhee tumaaree |

അങ്ങയുടെ കാരുണ്യത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കപ്പെട്ടവർ, സർവ്വശക്തനായ ഭഗവാനെ കണ്ടുമുട്ടുകയും ഗുരുവിനെ കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਨਾਨਕ ਅਤੁਲੁ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਤੁ ਰਹੈ ਬਨਵਾਰੀ ॥੪॥੭॥

naanak atul sahaj sukh paaeaa anadin jaagat rahai banavaaree |4|7|

നാനാക്ക് അളവറ്റതും സ്വർഗ്ഗീയവുമായ സമാധാനം കണ്ടെത്തി; രാവും പകലും, അവൻ പ്രപഞ്ചത്തിലെ വനത്തിൻ്റെ അധിപനായ ഭഗവാൻ ഉണർന്നിരിക്കുന്നു. ||4||7||

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥

soratth mahalaa 4 |

സോറത്ത്, നാലാമത്തെ മെഹൽ:

ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅੰਤਰੁ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥

har siau preet antar man bedhiaa har bin rahan na jaaee |

കർത്താവിനോടുള്ള സ്നേഹത്താൽ എൻ്റെ മനസ്സിൻ്റെ ആന്തരിക ആഴങ്ങൾ തുളച്ചുകയറുന്നു; കർത്താവില്ലാതെ എനിക്ക് ജീവിക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਜਿਉ ਮਛੁਲੀ ਬਿਨੁ ਨੀਰੈ ਬਿਨਸੈ ਤਿਉ ਨਾਮੈ ਬਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧॥

jiau machhulee bin neerai binasai tiau naamai bin mar jaaee |1|

മത്സ്യം വെള്ളമില്ലാതെ മരിക്കുന്നതുപോലെ, ഞാൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമമില്ലാതെ മരിക്കുന്നു. ||1||

ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਜਲੁ ਦੇਵਹੁ ਹਰਿ ਨਾਈ ॥

mere prabh kirapaa jal devahu har naaee |

എൻ്റെ ദൈവമേ, അങ്ങയുടെ നാമജലത്താൽ എന്നെ അനുഗ്രഹിക്കണമേ.

ਹਉ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਗਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਨਾਮੇ ਹੀ ਸਾਂਤਿ ਪਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥

hau antar naam mangaa din raatee naame hee saant paaee | rahaau |

രാവും പകലും എന്നിൽത്തന്നെയുള്ള നിൻ്റെ നാമത്തിനായി ഞാൻ യാചിക്കുന്നു; നാമത്തിലൂടെ ഞാൻ സമാധാനം കണ്ടെത്തുന്നു. ||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||

ਜਿਉ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਜਲ ਬਿਨੁ ਬਿਲਲਾਵੈ ਬਿਨੁ ਜਲ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥

jiau chaatrik jal bin bilalaavai bin jal piaas na jaaee |

പാട്ടുപക്ഷി വെള്ളമില്ലാതെ നിലവിളിക്കുന്നു - വെള്ളമില്ലാതെ അതിൻ്റെ ദാഹം ശമിപ്പിക്കാനാവില്ല.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਲੁ ਪਾਵੈ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਹਰਿਆ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ॥੨॥

guramukh jal paavai sukh sahaje hariaa bhaae subhaaee |2|

ഗുരുമുഖന് സ്വർഗ്ഗീയ ആനന്ദത്തിൻ്റെ ജലം ലഭിക്കുന്നു, ഒപ്പം പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കുകയും ഭഗവാൻ്റെ അനുഗ്രഹീതമായ സ്നേഹത്തിലൂടെ പൂക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ||2||

ਮਨਮੁਖ ਭੂਖੇ ਦਹ ਦਿਸ ਡੋਲਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥

manamukh bhookhe dah dis ddoleh bin naavai dukh paaee |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖർ വിശന്നുവലയുന്നു, പത്തു ദിക്കുകളിലും അലഞ്ഞുനടക്കുന്നു; പേരില്ലാതെ അവർ വേദന അനുഭവിക്കുന്നു.

ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਆਵੈ ਦਰਗਹਿ ਮਿਲੈ ਸਜਾਈ ॥੩॥

janam marai fir jonee aavai darageh milai sajaaee |3|

അവർ ജനിച്ചു, മരിക്കാൻ മാത്രം, വീണ്ടും പുനർജന്മത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നു; കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ അവർ ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു. ||3||

ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹ ਹਰਿ ਰਸੁ ਅੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥

kripaa kareh taa har gun gaavah har ras antar paaee |

എന്നാൽ കർത്താവ് തൻ്റെ കരുണ കാണിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ പാടാൻ ഒരാൾ വരുന്നു; തൻ്റെ സ്വന്തം അണുകേന്ദ്രത്തിനുള്ളിൽ, അവൻ ഭഗവാൻ്റെ അമൃതത്തിൻ്റെ മഹത്തായ സത്ത കണ്ടെത്തുന്നു.

ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਭਏ ਹੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੪॥੮॥

naanak deen deaal bhe hai trisanaa sabad bujhaaee |4|8|

നാനാക്കിനോട് സൗമ്യത പുലർത്താൻ കർത്താവ് കരുണയുള്ളവനായിത്തീർന്നു, ശബാദിൻ്റെ വചനത്തിലൂടെ അവൻ്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ശമിപ്പിക്കുന്നു. ||4||8||

ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ਪੰਚਪਦਾ ॥

soratth mahalaa 4 panchapadaa |

സോറത്ത്, നാലാമത്തെ മെഹൽ, പഞ്ച്-പധയ്:

ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਸਿਧਿ ਹੋਈ ਸਿਧੀ ਤੇ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ॥

achar charai taa sidh hoee sidhee te budh paaee |

ഒരാൾ ഭക്ഷിക്കാത്തത് ഭക്ഷിച്ചാൽ, അവൻ ഒരു സിദ്ധനാകുന്നു, തികഞ്ഞ ആത്മീയതയുള്ളവനായി; ഈ പൂർണതയിലൂടെ അവൻ ജ്ഞാനം നേടുന്നു.

ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਸਰ ਲਾਗੇ ਤਨ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਭ੍ਰਮੁ ਕਾਟਿਆ ਜਾਈ ॥੧॥

prem ke sar laage tan bheetar taa bhram kaattiaa jaaee |1|

ഭഗവാൻ്റെ സ്നേഹത്തിൻ്റെ അസ്ത്രം അവൻ്റെ ശരീരത്തിൽ തുളച്ചുകയറുമ്പോൾ, അവൻ്റെ സംശയം ഇല്ലാതാകുന്നു. ||1||

ਮੇਰੇ ਗੋਬਿਦ ਅਪੁਨੇ ਜਨ ਕਉ ਦੇਹਿ ਵਡਿਆਈ ॥

mere gobid apune jan kau dehi vaddiaaee |

എൻ്റെ പ്രപഞ്ചനാഥാ, അങ്ങയുടെ എളിയ ദാസനെ മഹത്വത്താൽ അനുഗ്രഹിക്കണമേ.

ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਪਰਗਾਸਹੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥

guramat raam naam paragaasahu sadaa rahahu saranaaee | rahaau |

ഗുരുവിൻ്റെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം, നിങ്ങളുടെ സങ്കേതത്തിൽ ഞാൻ എന്നേക്കും വസിക്കുന്നതിന്, ഭഗവാൻ്റെ നാമത്താൽ എന്നെ പ്രകാശിപ്പിക്കേണമേ. ||താൽക്കാലികമായി നിർത്തുക||