ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 607
ਗਲਿ ਜੇਵੜੀ ਆਪੇ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਿਉ ਪ੍ਰਭੁ ਖਿੰਚੈ ਤਿਉ ਜਾਹਾ ॥
gal jevarree aape paaeidaa piaaraa jiau prabh khinchai tiau jaahaa |પ્યારું પોતે તેમના ગળામાં સાંકળો મૂકે છે; જેમ ભગવાન તેમને ખેંચે છે, તેઓએ જવું જોઈએ.
ਜੋ ਗਰਬੈ ਸੋ ਪਚਸੀ ਪਿਆਰੇ ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਭਗਤਿ ਸਮਾਹਾ ॥੪॥੬॥
jo garabai so pachasee piaare jap naanak bhagat samaahaa |4|6|જે કોઈ અભિમાનને આશ્રય આપે છે તેનો નાશ થશે, હે પ્રિયતમ; ભગવાનનું ધ્યાન કરીને, નાનક ભક્તિમાં લીન થઈ જાય છે. ||4||6||
ਸੋਰਠਿ ਮਃ ੪ ਦੁਤੁਕੇ ॥
soratth mahalaa 4 dutuke |સોરતહ, ચોથી મહેલ, ધો-થુકાયઃ
ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਵਿਛੁੜੇ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਮਨਮੁਖਿ ਕਰਮ ਕਰੈ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥
anik janam vichhurre dukh paaeaa manamukh karam karai ahankaaree |અસંખ્ય જીવનકાળ માટે ભગવાનથી વિખૂટા પડેલો, સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ અહંકારના કૃત્યોમાં પ્રવૃત્ત થઈને દુઃખ સહન કરે છે.
ਸਾਧੂ ਪਰਸਤ ਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ਗੋਬਿਦ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੧॥
saadhoo parasat hee prabh paaeaa gobid saran tumaaree |1|પવિત્ર સંતને જોતાં, મને ભગવાન મળ્યા; હે બ્રહ્માંડના ભગવાન, હું તમારું અભયારણ્ય શોધું છું. ||1||
ਗੋਬਿਦ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥
gobid preet lagee at piaaree |ભગવાનનો પ્રેમ મને ખૂબ પ્રિય છે.
ਜਬ ਸਤਸੰਗ ਭਏ ਸਾਧੂ ਜਨ ਹਿਰਦੈ ਮਿਲਿਆ ਸਾਂਤਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
jab satasang bhe saadhoo jan hiradai miliaa saant muraaree | rahaau |જ્યારે હું સત્સંગતમાં જોડાયો ત્યારે પવિત્ર લોકોની કંપની, શાંતિના મૂર્ત સ્વરૂપ ભગવાન મારા હૃદયમાં આવ્યા. ||થોભો||
ਤੂ ਹਿਰਦੈ ਗੁਪਤੁ ਵਸਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਤੇਰਾ ਭਾਉ ਨ ਬੁਝਹਿ ਗਵਾਰੀ ॥
too hiradai gupat vaseh din raatee teraa bhaau na bujheh gavaaree |તું વસે છે, છુપાયેલો, મારા હૃદયમાં દિવસરાત, પ્રભુ; પરંતુ ગરીબ મૂર્ખ તમારા પ્રેમને સમજી શકતા નથી.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਵੀਚਾਰੀ ॥੨॥
satigur purakh miliaa prabh pragattiaa gun gaavai gun veechaaree |2|સર્વશક્તિમાન સાચા ગુરુ સાથે મુલાકાત, ભગવાન મને પ્રગટ થયા; હું તેમના ભવ્ય ગુણગાન ગાઉં છું, અને તેમના મહિમાઓ પર વિચાર કરું છું. ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਭਇਆ ਸਾਤਿ ਆਈ ਦੁਰਮਤਿ ਬੁਧਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥
guramukh pragaas bheaa saat aaee duramat budh nivaaree |ગુરુમુખ તરીકે, હું જ્ઞાની બન્યો છું; શાંતિ આવી ગઈ છે, અને મારા મનમાંથી દુષ્ટ મન દૂર થઈ ગયું છે.
ਆਤਮ ਬ੍ਰਹਮੁ ਚੀਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਤਸੰਗਤਿ ਪੁਰਖ ਤੁਮਾਰੀ ॥੩॥
aatam braham cheen sukh paaeaa satasangat purakh tumaaree |3|ભગવાન સાથે વ્યક્તિગત આત્માના સંબંધને સમજીને, મને શાંતિ મળી છે, તમારી સતસંગતમાં, તમારી સાચી મંડળી, હે ભગવાન. ||3||
ਪੁਰਖੈ ਪੁਰਖੁ ਮਿਲਿਆ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਜਿਨ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਭਈ ਤੁਮਾਰੀ ॥
purakhai purakh miliaa gur paaeaa jin kau kirapaa bhee tumaaree |જેઓ તમારી કૃપાથી આશીર્વાદિત છે, તેઓ સર્વશક્તિમાન ભગવાનને મળે છે, અને ગુરુને શોધે છે.
ਨਾਨਕ ਅਤੁਲੁ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਤੁ ਰਹੈ ਬਨਵਾਰੀ ॥੪॥੭॥
naanak atul sahaj sukh paaeaa anadin jaagat rahai banavaaree |4|7|નાનકને અપાર, આકાશી શાંતિ મળી છે; રાત-દિવસ, તે બ્રહ્માંડના વનના સ્વામી ભગવાન માટે જાગૃત રહે છે. ||4||7||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
soratth mahalaa 4 |સોરતહ, ચોથી મહેલ:
ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅੰਤਰੁ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਰਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
har siau preet antar man bedhiaa har bin rahan na jaaee |મારા મનના આંતરિક ઊંડાણો ભગવાન માટેના પ્રેમથી વીંધેલા છે; હું પ્રભુ વિના જીવી શકતો નથી.
ਜਿਉ ਮਛੁਲੀ ਬਿਨੁ ਨੀਰੈ ਬਿਨਸੈ ਤਿਉ ਨਾਮੈ ਬਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧॥
jiau machhulee bin neerai binasai tiau naamai bin mar jaaee |1|જેમ માછલી પાણી વિના મરી જાય છે, તેમ હું ભગવાનના નામ વિના મરી જાઉં છું. ||1||
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਜਲੁ ਦੇਵਹੁ ਹਰਿ ਨਾਈ ॥
mere prabh kirapaa jal devahu har naaee |હે ભગવાન, કૃપા કરીને મને તમારા નામના જળથી આશીર્વાદ આપો.
ਹਉ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਮੰਗਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਨਾਮੇ ਹੀ ਸਾਂਤਿ ਪਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
hau antar naam mangaa din raatee naame hee saant paaee | rahaau |હું તમારા નામ માટે ભીખ માંગું છું, મારી અંદર, દિવસ અને રાત; નામ દ્વારા, મને શાંતિ મળે છે. ||થોભો||
ਜਿਉ ਚਾਤ੍ਰਿਕੁ ਜਲ ਬਿਨੁ ਬਿਲਲਾਵੈ ਬਿਨੁ ਜਲ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥
jiau chaatrik jal bin bilalaavai bin jal piaas na jaaee |ગીત-પક્ષી પાણીના અભાવે પોકાર કરે છે - પાણી વિના તેની તરસ છીપવી શકાતી નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਲੁ ਪਾਵੈ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਹਰਿਆ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ॥੨॥
guramukh jal paavai sukh sahaje hariaa bhaae subhaaee |2|ગુરુમુખ આકાશી આનંદનું પાણી મેળવે છે, અને પુનઃજીવિત થાય છે, પ્રભુના ધન્ય પ્રેમ દ્વારા ખીલે છે. ||2||
ਮਨਮੁਖ ਭੂਖੇ ਦਹ ਦਿਸ ਡੋਲਹਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
manamukh bhookhe dah dis ddoleh bin naavai dukh paaee |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ભૂખ્યા છે, દસે દિશાઓમાં ભટકે છે; નામ વિના, તેઓ પીડા સહન કરે છે.
ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਆਵੈ ਦਰਗਹਿ ਮਿਲੈ ਸਜਾਈ ॥੩॥
janam marai fir jonee aavai darageh milai sajaaee |3|તેઓ જન્મે છે, માત્ર મૃત્યુ પામે છે, અને ફરીથી પુનર્જન્મમાં પ્રવેશ કરે છે; ભગવાનની અદાલતમાં, તેઓને સજા થાય છે. ||3||
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹ ਹਰਿ ਰਸੁ ਅੰਤਰਿ ਪਾਈ ॥
kripaa kareh taa har gun gaavah har ras antar paaee |પરંતુ જો ભગવાન તેમની દયા દર્શાવે છે, તો પછી વ્યક્તિ તેમના મહિમાના ગુણગાન ગાવા આવે છે; પોતાના આત્માના કેન્દ્રમાં ઊંડે સુધી, તે ભગવાનના અમૃતનો ઉત્કૃષ્ટ સાર શોધે છે.
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਭਏ ਹੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਈ ॥੪॥੮॥
naanak deen deaal bhe hai trisanaa sabad bujhaaee |4|8|ભગવાન નમ્ર નાનક માટે દયાળુ બન્યા છે, અને શબ્દના શબ્દ દ્વારા, તેમની ઇચ્છાઓ શાંત થાય છે. ||4||8||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ਪੰਚਪਦਾ ॥
soratth mahalaa 4 panchapadaa |સોરતઃ, ચોથી મહેલ, પંચ-પધાયઃ
ਅਚਰੁ ਚਰੈ ਤਾ ਸਿਧਿ ਹੋਈ ਸਿਧੀ ਤੇ ਬੁਧਿ ਪਾਈ ॥
achar charai taa sidh hoee sidhee te budh paaee |જો કોઈ વ્યક્તિ અખાદ્ય ખાય છે, તો તે સિદ્ધ બને છે, સંપૂર્ણ આધ્યાત્મિકતા ધરાવતો હોય છે; આ પૂર્ણતા દ્વારા, તે શાણપણ મેળવે છે.
ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਸਰ ਲਾਗੇ ਤਨ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਭ੍ਰਮੁ ਕਾਟਿਆ ਜਾਈ ॥੧॥
prem ke sar laage tan bheetar taa bhram kaattiaa jaaee |1|જ્યારે ભગવાનના પ્રેમનું બાણ તેના શરીરને વીંધે છે, ત્યારે તેની શંકા દૂર થઈ જાય છે. ||1||
ਮੇਰੇ ਗੋਬਿਦ ਅਪੁਨੇ ਜਨ ਕਉ ਦੇਹਿ ਵਡਿਆਈ ॥
mere gobid apune jan kau dehi vaddiaaee |હે મારા બ્રહ્માંડના ભગવાન, કૃપા કરીને તમારા નમ્ર સેવકને ગૌરવ સાથે આશીર્વાદ આપો.
ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਪਰਗਾਸਹੁ ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਸਰਣਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
guramat raam naam paragaasahu sadaa rahahu saranaaee | rahaau |ગુરુની સૂચનાઓ હેઠળ, મને ભગવાનના નામથી પ્રકાશિત કરો, જેથી હું તમારા ધામમાં કાયમ રહી શકું. ||થોભો||
ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਸਭੁ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਮਨ ਮੂਰਖ ਚੇਤਿ ਅਜਾਣਾ ॥
eihu sansaar sabh aavan jaanaa man moorakh chet ajaanaa |આ આખું જગત આવવા-જવામાં મગ્ન છે; હે મારા મૂર્ખ અને અજ્ઞાની મન, પ્રભુનું સ્મરણ કર.
ਹਰਿ ਜੀਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹੁ ਗੁਰੁ ਮੇਲਹੁ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣਾ ॥੨॥
har jeeo kripaa karahu gur melahu taa har naam samaanaa |2|હે પ્રિય ભગવાન, કૃપા કરીને, મારા પર દયા કરો, અને મને ગુરુ સાથે જોડો, જેથી હું ભગવાનના નામમાં ભળી શકું. ||2||
ਜਿਸ ਕੀ ਵਥੁ ਸੋਈ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਣੈ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਸੁ ਪਾਏ ॥
jis kee vath soee prabh jaanai jis no dee su paae |જેની પાસે છે તે જ ભગવાનને જાણે છે; તે એકલા તેની પાસે છે, જેને ભગવાને તે આપ્યું છે
ਵਸਤੁ ਅਨੂਪ ਅਤਿ ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥੩॥
vasat anoop at agam agochar gur pooraa alakh lakhaae |3|- ખૂબ જ સુંદર, અગમ્ય અને અગમ્ય. સંપૂર્ણ ગુરુ દ્વારા અજ્ઞાતને ઓળખવામાં આવે છે. ||3||
ਜਿਨਿ ਇਹ ਚਾਖੀ ਸੋਈ ਜਾਣੈ ਗੂੰਗੇ ਕੀ ਮਿਠਿਆਈ ॥
jin ih chaakhee soee jaanai goonge kee mitthiaaee |ફક્ત તે જ જાણે છે જે તેનો સ્વાદ લે છે, મૂંગાની જેમ, જે મીઠી મીઠાઈનો સ્વાદ લે છે, પરંતુ તેના વિશે બોલી શકતો નથી.