ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1282
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਅਤੁਲੁ ਕਿਉ ਤੋਲੀਐ ਵਿਣੁ ਤੋਲੇ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
atul kiau toleeai vin tole paaeaa na jaae |અવિભાજ્યનું વજન કેવી રીતે કરી શકાય? તેને તોલ્યા વિના, તે મેળવી શકાતો નથી.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੀਐ ਗੁਣ ਮਹਿ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
gur kai sabad veechaareeai gun meh rahai samaae |ગુરુના શબ્દના શબ્દ પર ચિંતન કરો, અને તમારી જાતને તેમના ગૌરવપૂર્ણ ગુણોમાં લીન કરો.
ਅਪਣਾ ਆਪੁ ਆਪਿ ਤੋਲਸੀ ਆਪੇ ਮਿਲੈ ਮਿਲਾਇ ॥
apanaa aap aap tolasee aape milai milaae |તે પોતે જ પોતાનું વજન કરે છે; તે પોતાની સાથે સંઘમાં જોડાય છે.
ਤਿਸ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਨਾ ਪਵੈ ਕਹਣਾ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
tis kee keemat naa pavai kahanaa kichhoo na jaae |તેની કિંમત આંકી શકાતી નથી; આ વિશે કશું કહી શકાય નહીં.
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਜਿਨਿ ਸਚੀ ਬੂਝ ਦਿਤੀ ਬੁਝਾਇ ॥
hau balihaaree gur aapane jin sachee boojh ditee bujhaae |હું મારા ગુરુને બલિદાન છું; તેણે મને આ સાચી અનુભૂતિ કરાવી છે.
ਜਗਤੁ ਮੁਸੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਲੁਟੀਐ ਮਨਮੁਖ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
jagat musai amrit lutteeai manamukh boojh na paae |વિશ્વને છેતરવામાં આવ્યું છે, અને અમૃત અમૃત લૂંટાઈ રહ્યું છે. સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખને આનું ભાન નથી.
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਨ ਚਲਸੀ ਜਾਸੀ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇ ॥
vin naavai naal na chalasee jaasee janam gavaae |નામ વિના, તેની સાથે કશું ચાલશે નહીં; તે પોતાનું જીવન બગાડે છે, અને પ્રયાણ કરે છે.
ਗੁਰਮਤੀ ਜਾਗੇ ਤਿਨੑੀ ਘਰੁ ਰਖਿਆ ਦੂਤਾ ਕਾ ਕਿਛੁ ਨ ਵਸਾਇ ॥੮॥
guramatee jaage tinaee ghar rakhiaa dootaa kaa kichh na vasaae |8|જેઓ ગુરુના ઉપદેશોનું પાલન કરે છે અને જાગૃત અને જાગૃત રહે છે, તેમના હૃદયના ઘરની જાળવણી અને રક્ષણ કરે છે; રાક્ષસોની તેમની સામે કોઈ શક્તિ નથી. ||8||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਬਾਬੀਹਾ ਨਾ ਬਿਲਲਾਇ ਨਾ ਤਰਸਾਇ ਏਹੁ ਮਨੁ ਖਸਮ ਕਾ ਹੁਕਮੁ ਮੰਨਿ ॥
baabeehaa naa bilalaae naa tarasaae ehu man khasam kaa hukam man |હે વરસાદી પક્ષી, પોકાર ન કર. તમારા આ મનને પાણીના એક ટીપા માટે પણ તરસ ન થવા દો. તમારા પ્રભુ અને ગુરુની આજ્ઞાનું પાલન કરો,
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮਿ ਮੰਨਿਐ ਤਿਖ ਉਤਰੈ ਚੜੈ ਚਵਗਲਿ ਵੰਨੁ ॥੧॥
naanak hukam maniaai tikh utarai charrai chavagal van |1|અને તમારી તરસ છીપવામાં આવશે. તેના માટે તમારો પ્રેમ ચાર ગણો વધશે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਬਾਬੀਹਾ ਜਲ ਮਹਿ ਤੇਰਾ ਵਾਸੁ ਹੈ ਜਲ ਹੀ ਮਾਹਿ ਫਿਰਾਹਿ ॥
baabeehaa jal meh teraa vaas hai jal hee maeh firaeh |હે વરસાદી પક્ષી, તારું સ્થાન પાણીમાં છે; તમે પાણીમાં ફરો.
ਜਲ ਕੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਹੀ ਤਾਂ ਤੂੰ ਕੂਕਣ ਪਾਹਿ ॥
jal kee saar na jaanahee taan toon kookan paeh |પરંતુ તમે પાણીની કદર કરતા નથી, અને તેથી તમે બૂમો પાડો છો.
ਜਲ ਥਲ ਚਹੁ ਦਿਸਿ ਵਰਸਦਾ ਖਾਲੀ ਕੋ ਥਾਉ ਨਾਹਿ ॥
jal thal chahu dis varasadaa khaalee ko thaau naeh |પાણીમાં અને જમીન પર, દસ દિશાઓમાં વરસાદ વરસે છે. કોઈ જગ્યા સૂકી નથી.
ਏਤੈ ਜਲਿ ਵਰਸਦੈ ਤਿਖ ਮਰਹਿ ਭਾਗ ਤਿਨਾ ਕੇ ਨਾਹਿ ॥
etai jal varasadai tikh mareh bhaag tinaa ke naeh |આટલા વરસાદથી જે લોકો તરસથી મૃત્યુ પામે છે તે ખૂબ જ કમનસીબ છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਿਨ ਸੋਝੀ ਪਈ ਜਿਨ ਵਸਿਆ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak guramukh tin sojhee pee jin vasiaa man maeh |2|હે નાનક, ગુરુમુખો સમજે છે; ભગવાન તેમના મનમાં રહે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਨਾਥ ਜਤੀ ਸਿਧ ਪੀਰ ਕਿਨੈ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
naath jatee sidh peer kinai ant na paaeaa |યોગિક ગુરુઓ, બ્રહ્મચારીઓ, સિદ્ધો અને આધ્યાત્મિક શિક્ષકો - તેમાંથી કોઈને ભગવાનની મર્યાદા મળી નથી.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਤੁਝੈ ਸਮਾਇਆ ॥
guramukh naam dhiaae tujhai samaaeaa |ગુરુમુખો નામનું ધ્યાન કરે છે, અને હે ભગવાન, તમારામાં ભળી જાય છે.
ਜੁਗ ਛਤੀਹ ਗੁਬਾਰੁ ਤਿਸ ਹੀ ਭਾਇਆ ॥
jug chhateeh gubaar tis hee bhaaeaa |છત્રીસ યુગો સુધી, ભગવાન તેમની ઈચ્છા મુજબ, સંપૂર્ણ અંધકારમાં રહ્યા.
ਜਲਾ ਬਿੰਬੁ ਅਸਰਾਲੁ ਤਿਨੈ ਵਰਤਾਇਆ ॥
jalaa binb asaraal tinai varataaeaa |પાણીનો વિશાળ વિસ્તાર ચારેબાજુ ફરતો હતો.
ਨੀਲੁ ਅਨੀਲੁ ਅਗੰਮੁ ਸਰਜੀਤੁ ਸਬਾਇਆ ॥
neel aneel agam sarajeet sabaaeaa |બધાનો સર્જક અનંત, અનંત અને અપ્રાપ્ય છે.
ਅਗਨਿ ਉਪਾਈ ਵਾਦੁ ਭੁਖ ਤਿਹਾਇਆ ॥
agan upaaee vaad bhukh tihaaeaa |તેણે આગ અને સંઘર્ષ, ભૂખ અને તરસની રચના કરી.
ਦੁਨੀਆ ਕੈ ਸਿਰਿ ਕਾਲੁ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥
duneea kai sir kaal doojaa bhaaeaa |દ્વૈતના પ્રેમમાં જગતના લોકોના મસ્તક પર મૃત્યુ લટકે છે.
ਰਖੈ ਰਖਣਹਾਰੁ ਜਿਨਿ ਸਬਦੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥੯॥
rakhai rakhanahaar jin sabad bujhaaeaa |9|તારણહાર ભગવાન તેઓને બચાવે છે જેઓ શબ્દના શબ્દને સમજે છે. ||9||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਇਹੁ ਜਲੁ ਸਭ ਤੈ ਵਰਸਦਾ ਵਰਸੈ ਭਾਇ ਸੁਭਾਇ ॥
eihu jal sabh tai varasadaa varasai bhaae subhaae |આ વરસાદ બધા પર વરસે છે; તે ભગવાનની પ્રેમાળ ઇચ્છા અનુસાર વરસાદ પડે છે.
ਸੇ ਬਿਰਖਾ ਹਰੀਆਵਲੇ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥
se birakhaa hareeaavale jo guramukh rahe samaae |તે વૃક્ષો લીલાછમ અને લીલાછમ બને છે, જે ગુરુના વચનમાં લીન રહે છે.
ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ਏਨਾ ਜੰਤਾ ਕਾ ਦੁਖੁ ਜਾਇ ॥੧॥
naanak nadaree sukh hoe enaa jantaa kaa dukh jaae |1|હે નાનક, તેમની કૃપાથી, શાંતિ છે; આ જીવોની પીડા દૂર થઈ ગઈ છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਭਿੰਨੀ ਰੈਣਿ ਚਮਕਿਆ ਵੁਠਾ ਛਹਬਰ ਲਾਇ ॥
bhinee rain chamakiaa vutthaa chhahabar laae |રાત ઝાકળથી ભીની છે; વીજળી ચમકે છે, અને ધોધમાર વરસાદ વરસે છે.
ਜਿਤੁ ਵੁਠੈ ਅਨੁ ਧਨੁ ਬਹੁਤੁ ਊਪਜੈ ਜਾਂ ਸਹੁ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥
jit vutthai an dhan bahut aoopajai jaan sahu kare rajaae |વરસાદ પડે ત્યારે અન્ન અને સંપત્તિ પુષ્કળ પ્રમાણમાં ઉત્પન્ન થાય છે, જો તે ભગવાનની ઇચ્છા હોય.
ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੀਐ ਜੀਆਂ ਜੁਗਤਿ ਸਮਾਇ ॥
jit khaadhai man tripateeai jeean jugat samaae |તેનું સેવન કરવાથી તેમના જીવોના મન તૃપ્ત થાય છે, અને તેઓ માર્ગની જીવનશૈલી અપનાવે છે.
ਇਹੁ ਧਨੁ ਕਰਤੇ ਕਾ ਖੇਲੁ ਹੈ ਕਦੇ ਆਵੈ ਕਦੇ ਜਾਇ ॥
eihu dhan karate kaa khel hai kade aavai kade jaae |આ સંપત્તિ સર્જનહાર પ્રભુનો ખેલ છે. ક્યારેક તે આવે છે, અને ક્યારેક તે જાય છે.
ਗਿਆਨੀਆ ਕਾ ਧਨੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
giaaneea kaa dhan naam hai sad hee rahai samaae |નામ એ આધ્યાત્મિક રીતે જ્ઞાનીઓની સંપત્તિ છે. તે હંમેશ માટે વ્યાપેલું અને વ્યાપી રહ્યું છે.
ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾਂ ਇਹੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak jin kau nadar kare taan ihu dhan palai paae |2|હે નાનક, જેઓ તેમની કૃપાની નજરથી ધન્ય છે તેઓને આ સંપત્તિ પ્રાપ્ત થાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਰੇ ਆਪਿ ਹਉ ਕੈ ਸਿਉ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰ ॥
aap karaae kare aap hau kai siau karee pukaar |તે પોતે જ કરે છે, અને બધાને કરાવવાનું કારણ આપે છે. હું કોને ફરિયાદ કરી શકું?
ਆਪੇ ਲੇਖਾ ਮੰਗਸੀ ਆਪਿ ਕਰਾਏ ਕਾਰ ॥
aape lekhaa mangasee aap karaae kaar |તે પોતે જ નશ્વર જીવોનો હિસાબ માંગે છે; તે પોતે જ તેમને કાર્ય કરવા પ્રેરે છે.
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਹੁਕਮੁ ਕਰੇ ਗਾਵਾਰੁ ॥
jo tis bhaavai so theeai hukam kare gaavaar |તેને જે ગમે છે તે થાય છે. માત્ર મૂર્ખ જ આદેશ આપે છે.
ਆਪਿ ਛਡਾਏ ਛੁਟੀਐ ਆਪੇ ਬਖਸਣਹਾਰੁ ॥
aap chhaddaae chhutteeai aape bakhasanahaar |તે પોતે બચાવે છે અને ઉદ્ધાર કરે છે; તે પોતે જ ક્ષમા કરનાર છે.
ਆਪੇ ਵੇਖੈ ਸੁਣੇ ਆਪਿ ਸਭਸੈ ਦੇ ਆਧਾਰੁ ॥
aape vekhai sune aap sabhasai de aadhaar |તે પોતે જુએ છે, અને તે પોતે સાંભળે છે; તે બધાને પોતાનો ટેકો આપે છે.
ਸਭ ਮਹਿ ਏਕੁ ਵਰਤਦਾ ਸਿਰਿ ਸਿਰਿ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥
sabh meh ek varatadaa sir sir kare beechaar |તે એકલો જ સર્વને વ્યાપી રહ્યો છે અને વ્યાપી રહ્યો છે; તે દરેકને ધ્યાનમાં લે છે.