ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 37
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਕਰਿ ਵੇਖਹੁ ਮਨਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
bin satigur kinai na paaeio kar vekhahu man veechaar |સાચા ગુરુ વિના, તેમને કોઈ મળ્યું નથી; તમારા મનમાં આનો વિચાર કરો અને જુઓ.
ਮਨਮੁਖ ਮੈਲੁ ਨ ਉਤਰੈ ਜਿਚਰੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
manamukh mail na utarai jichar gur sabad na kare piaar |1|સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખોની મલિનતા ધોવાતી નથી; તેઓને ગુરુના શબ્દ પ્રત્યે કોઈ પ્રેમ નથી. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਚਲੁ ॥
man mere satigur kai bhaanai chal |હે મારા મન, સાચા ગુરુ સાથે સુમેળમાં ચાલ.
ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵਹਿ ਤਾ ਸੁਖ ਲਹਹਿ ਮਹਲੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
nij ghar vaseh amrit peeveh taa sukh laheh mahal |1| rahaau |તમારા પોતાના આંતરિક અસ્તિત્વના ઘરની અંદર રહો, અને અમૃત અમૃત પીવો; તમે તેમની હાજરીની હવેલીની શાંતિ પ્રાપ્ત કરશો. ||1||થોભો ||
ਅਉਗੁਣਵੰਤੀ ਗੁਣੁ ਕੋ ਨਹੀ ਬਹਣਿ ਨ ਮਿਲੈ ਹਦੂਰਿ ॥
aaugunavantee gun ko nahee bahan na milai hadoor |અધર્મીઓને કોઈ યોગ્યતા હોતી નથી; તેમને તેમની હાજરીમાં બેસવાની મંજૂરી નથી.
ਮਨਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਨ ਜਾਣਈ ਅਵਗਣਿ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਦੂਰਿ ॥
manamukh sabad na jaanee avagan so prabh door |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો શબ્દને જાણતા નથી; સદ્ગુણો વિનાના લોકો ભગવાનથી દૂર છે.
ਜਿਨੀ ਸਚੁ ਪਛਾਣਿਆ ਸਚਿ ਰਤੇ ਭਰਪੂਰਿ ॥
jinee sach pachhaaniaa sach rate bharapoor |જેઓ સાચાને ઓળખે છે તેઓ સત્યમાં પરિણમે છે અને સુસંગત છે.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲਿਆ ਆਪਿ ਹਦੂਰਿ ॥੨॥
gurasabadee man bedhiaa prabh miliaa aap hadoor |2|તેમના મનને ગુરુના શબ્દના શબ્દ દ્વારા વીંધવામાં આવે છે, અને ભગવાન પોતે તેમને તેમની હાજરીમાં લઈ જાય છે. ||2||
ਆਪੇ ਰੰਗਣਿ ਰੰਗਿਓਨੁ ਸਬਦੇ ਲਇਓਨੁ ਮਿਲਾਇ ॥
aape rangan rangion sabade leion milaae |તે પોતે જ આપણને તેના પ્રેમના રંગમાં રંગે છે; તેમના શબ્દના શબ્દ દ્વારા, તે આપણને પોતાની સાથે જોડે છે.
ਸਚਾ ਰੰਗੁ ਨ ਉਤਰੈ ਜੋ ਸਚਿ ਰਤੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
sachaa rang na utarai jo sach rate liv laae |આ સાચો રંગ તે લોકો માટે ઝાંખો નહીં થાય, જેઓ તેમના પ્રેમને અનુરૂપ છે.
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਭਵਿ ਥਕੇ ਮਨਮੁਖ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
chaare kunddaa bhav thake manamukh boojh na paae |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખો ચારે દિશામાં ભટકતા થાકી જાય છે, પણ તેઓ સમજતા નથી.
ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਸੋ ਮਿਲੈ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ॥੩॥
jis satigur mele so milai sachai sabad samaae |3|જે સાચા ગુરુ સાથે એકરૂપ થાય છે, તે શબ્દના સાચા શબ્દમાં મળે છે અને વિલીન થાય છે. ||3||
ਮਿਤ੍ਰ ਘਣੇਰੇ ਕਰਿ ਥਕੀ ਮੇਰਾ ਦੁਖੁ ਕਾਟੈ ਕੋਇ ॥
mitr ghanere kar thakee meraa dukh kaattai koe |હું ઘણા બધા મિત્રો બનાવીને કંટાળી ગયો છું, એવી આશા રાખું છું કે કોઈ મારા દુઃખનો અંત લાવી શકશે.
ਮਿਲਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਦੁਖੁ ਕਟਿਆ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
mil preetam dukh kattiaa sabad milaavaa hoe |મારા પ્રિય સાથે મળીને, મારી વેદનાનો અંત આવ્યો; મેં શબ્દના શબ્દ સાથે જોડાણ પ્રાપ્ત કર્યું છે.
ਸਚੁ ਖਟਣਾ ਸਚੁ ਰਾਸਿ ਹੈ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
sach khattanaa sach raas hai sache sachee soe |સત્યની કમાણી કરીને, અને સત્યની સંપત્તિનો સંચય કરીને, સત્યવાદી વ્યક્તિ સત્યની પ્રતિષ્ઠા મેળવે છે.
ਸਚਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ॥੪॥੨੬॥੫੯॥
sach mile se na vichhurreh naanak guramukh hoe |4|26|59|સાચા સાથેની મુલાકાત, હે નાનક, ગુરુમુખ ફરીથી તેમનાથી અલગ નહીં થાય. ||4||26||59||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |સિરી રાગ, ત્રીજી મહેલ:
ਆਪੇ ਕਾਰਣੁ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਦੇਖੈ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ॥
aape kaaran karataa kare srisatt dekhai aap upaae |સર્જનહારે પોતે સર્જન કર્યું છે; તેણે બ્રહ્માંડનું નિર્માણ કર્યું છે, અને તે પોતે તેના પર નજર રાખે છે.
ਸਭ ਏਕੋ ਇਕੁ ਵਰਤਦਾ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਿਆ ਜਾਇ ॥
sabh eko ik varatadaa alakh na lakhiaa jaae |એક અને એકમાત્ર ભગવાન સર્વમાં વ્યાપેલા અને વ્યાપ્ત છે. અદ્રશ્ય જોઈ શકાતું નથી.
ਆਪੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਆਪੇ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥
aape prabhoo deaal hai aape dee bujhaae |ભગવાન પોતે દયાળુ છે; તે પોતે જ સમજણ આપે છે.
ਗੁਰਮਤੀ ਸਦ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੧॥
guramatee sad man vasiaa sach rahe liv laae |1|ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, જેઓ તેમની સાથે પ્રેમાળ રીતે જોડાયેલા રહે છે તેમના મનમાં સાચા વ્યક્તિ હંમેશ માટે વાસ કરે છે. ||1||
ਮਨ ਮੇਰੇ ਗੁਰ ਕੀ ਮੰਨਿ ਲੈ ਰਜਾਇ ॥
man mere gur kee man lai rajaae |હે મારા મન, ગુરુની ઇચ્છાને શરણે જા.
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸਭੁ ਥੀਐ ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
man tan seetal sabh theeai naam vasai man aae |1| rahaau |મન અને શરીર સંપૂર્ણપણે ઠંડક અને શાંત થાય છે, અને નામ મનમાં વાસ કરવા માટે આવે છે. ||1||થોભો ||
ਜਿਨਿ ਕਰਿ ਕਾਰਣੁ ਧਾਰਿਆ ਸੋਈ ਸਾਰ ਕਰੇਇ ॥
jin kar kaaran dhaariaa soee saar karee |સૃષ્ટિની રચના કર્યા પછી, તે તેને ટેકો આપે છે અને તેની સંભાળ રાખે છે.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀਐ ਜਾ ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥
gur kai sabad pachhaaneeai jaa aape nadar karee |ગુરુના શબ્દની અનુભૂતિ થાય છે, જ્યારે તેઓ પોતે તેમની કૃપાની ઝલક આપે છે.
ਸੇ ਜਨ ਸਬਦੇ ਸੋਹਣੇ ਤਿਤੁ ਸਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥
se jan sabade sohane tith sachai darabaar |જેઓ સાચા પ્રભુના દરબારમાં શબ્દથી સુંદર રીતે શોભે છે
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰਿ ॥੨॥
guramukh sachai sabad rate aap mele karataar |2|-તે ગુરુમુખો શબ્દના સાચા શબ્દ સાથે જોડાયેલા છે; સર્જક તેમને પોતાની સાથે જોડે છે. ||2||
ਗੁਰਮਤੀ ਸਚੁ ਸਲਾਹਣਾ ਜਿਸ ਦਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥
guramatee sach salaahanaa jis daa ant na paaraavaar |ગુરુના ઉપદેશો દ્વારા, સાચાની સ્તુતિ કરો, જેનો કોઈ અંત કે મર્યાદા નથી.
ਘਟਿ ਘਟਿ ਆਪੇ ਹੁਕਮਿ ਵਸੈ ਹੁਕਮੇ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ghatt ghatt aape hukam vasai hukame kare beechaar |તે દરેક અને દરેક હૃદયમાં, તેની આજ્ઞાના હુકમથી વસે છે; તેમના હુકમથી, અમે તેમનું ચિંતન કરીએ છીએ.
ਗੁਰਸਬਦੀ ਸਾਲਾਹੀਐ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਇ ॥
gurasabadee saalaaheeai haumai vichahu khoe |તેથી ગુરુના શબ્દ દ્વારા તેમની સ્તુતિ કરો, અને અંદરથી અહંકારને દૂર કરો.
ਸਾ ਧਨ ਨਾਵੈ ਬਾਹਰੀ ਅਵਗਣਵੰਤੀ ਰੋਇ ॥੩॥
saa dhan naavai baaharee avaganavantee roe |3|તે આત્મા-કન્યા જે ભગવાનના નામનો અભાવ ધરાવે છે તે સદ્ગુણ વિના કાર્ય કરે છે, અને તેથી તે શોક કરે છે. ||3||
ਸਚੁ ਸਲਾਹੀ ਸਚਿ ਲਗਾ ਸਚੈ ਨਾਇ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਹੋਇ ॥
sach salaahee sach lagaa sachai naae tripat hoe |સાચાની સ્તુતિ કરીને, સાચા સાથે જોડાયેલ, હું સાચા નામથી સંતુષ્ટ છું.
ਗੁਣ ਵੀਚਾਰੀ ਗੁਣ ਸੰਗ੍ਰਹਾ ਅਵਗੁਣ ਕਢਾ ਧੋਇ ॥
gun veechaaree gun sangrahaa avagun kadtaa dhoe |તેના ગુણોનું ચિંતન કરીને, હું સદ્ગુણો અને યોગ્યતાનો સંચય કરું છું; હું મારી જાતને ખામીઓથી સાફ કરું છું.
ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਦਾ ਫਿਰਿ ਵੇਛੋੜਾ ਨ ਹੋਇ ॥
aape mel milaaeidaa fir vechhorraa na hoe |તે પોતે જ આપણને તેના સંઘમાં જોડે છે; ત્યાં વધુ અલગતા નથી.
ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਸਾਲਾਹੀ ਆਪਣਾ ਜਿਦੂ ਪਾਈ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥੪॥੨੭॥੬੦॥
naanak gur saalaahee aapanaa jidoo paaee prabh soe |4|27|60|હે નાનક, હું મારા ગુરુના ગુણગાન ગાઉં છું; તેમના દ્વારા, મને તે ભગવાન મળે છે. ||4||27||60||
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
sireeraag mahalaa 3 |સિરી રાગ, ત્રીજી મહેલ:
ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਕਾਮ ਗਹੇਲੀਏ ਕਿਆ ਚਲਹਿ ਬਾਹ ਲੁਡਾਇ ॥
sun sun kaam gahelee kiaa chaleh baah luddaae |સાંભળો, સાંભળો, હે આત્મા-કન્યા: તું જાતીય ઈચ્છાથી વશ થઈ ગઈ છે - શા માટે તું આવી રીતે ચાલે છે, આનંદમાં તમારા હાથ ઝુલાવે છે?
ਆਪਣਾ ਪਿਰੁ ਨ ਪਛਾਣਹੀ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸਹਿ ਜਾਇ ॥
aapanaa pir na pachhaanahee kiaa muhu deseh jaae |તમે તમારા પોતાના પતિ ભગવાનને ઓળખતા નથી! જ્યારે તમે તેમની પાસે જશો, ત્યારે તમે તેમને કયો ચહેરો બતાવશો?
ਜਿਨੀ ਸਖਂੀ ਕੰਤੁ ਪਛਾਣਿਆ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
jinee sakhanee kant pachhaaniaa hau tin kai laagau paae |હું મારી બહેન આત્મા-વધુના ચરણ સ્પર્શ કરું છું જેમણે તેમના પતિ ભગવાનને ઓળખ્યા છે.
ਤਿਨ ਹੀ ਜੈਸੀ ਥੀ ਰਹਾ ਸਤਸੰਗਤਿ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇ ॥੧॥
tin hee jaisee thee rahaa satasangat mel milaae |1|જો હું તેમના જેવો બની શકું! સત્સંગત, સાચા મંડળમાં જોડાઈને, હું તેમના સંઘમાં એક થઈ ગયો છું. ||1||