ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 594
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
sabadai saad na aaeio naam na lago piaar |જે શબ્દનો સ્વાદ ચાખતો નથી, જે ભગવાનના નામને પ્રેમ કરતો નથી,
ਰਸਨਾ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਨਿਤ ਨਿਤ ਹੋਇ ਖੁਆਰੁ ॥
rasanaa fikaa bolanaa nit nit hoe khuaar |અને જે પોતાની જીભ વડે અસ્પષ્ટ શબ્દો બોલે છે, તે વારંવાર બરબાદ થાય છે.
ਨਾਨਕ ਕਿਰਤਿ ਪਇਐ ਕਮਾਵਣਾ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟਣਹਾਰੁ ॥੨॥
naanak kirat peaai kamaavanaa koe na mettanahaar |2|હે નાનક, તે તેના ભૂતકાળના કર્મોના કર્મ પ્રમાણે કાર્ય કરે છે, જેને કોઈ ભૂંસી શકતું નથી. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਧਨੁ ਧਨੁ ਸਤ ਪੁਰਖੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਮ ਕਉ ਸਾਂਤਿ ਆਈ ॥
dhan dhan sat purakh satiguroo hamaaraa jit miliaai ham kau saant aaee |ધન્ય છે, ધન્ય છે સાચા જીવ, મારા સાચા ગુરુ; તેને મળવાથી મને શાંતિ મળી છે.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਸਤ ਪੁਰਖੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਮ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਪਾਈ ॥
dhan dhan sat purakh satiguroo hamaaraa jit miliaai ham har bhagat paaee |ધન્ય છે, ધન્ય છે સાચા જીવ, મારા સાચા ગુરુ; તેમને મળીને મને ભગવાનની ભક્તિની પ્રાપ્તિ થઈ છે.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਸ ਕੀ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਮ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
dhan dhan har bhagat satiguroo hamaaraa jis kee sevaa te ham har naam liv laaee |ધન્ય છે, ધન્ય છે પ્રભુના ભક્ત, મારા સાચા ગુરુ; તેમની સેવા કરીને, હું ભગવાનના નામ પ્રત્યે પ્રેમ રાખવા આવ્યો છું.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਹਰਿ ਗਿਆਨੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹਮਾਰਾ ਜਿਨਿ ਵੈਰੀ ਮਿਤ੍ਰੁ ਹਮ ਕਉ ਸਭ ਸਮ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਦਿਖਾਈ ॥
dhan dhan har giaanee satiguroo hamaaraa jin vairee mitru ham kau sabh sam drisatt dikhaaee |ધન્ય છે, ધન્ય છે પ્રભુના જાણનાર, મારા સાચા ગુરુ; તેણે મને મિત્ર અને શત્રુને સમાન રીતે જોવાનું શીખવ્યું છે.
ਧਨੁ ਧਨੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਿਤ੍ਰੁ ਹਮਾਰਾ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਨਾਮ ਸਿਉ ਹਮਾਰੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਣਾਈ ॥੧੯॥
dhan dhan satiguroo mitru hamaaraa jin har naam siau hamaaree preet banaaee |19|ધન્ય છે, ધન્ય છે સાચા ગુરુ, મારા પરમ મિત્ર; તેણે મને ભગવાનના નામ માટે પ્રેમને સ્વીકારવા માટે દોરી છે. ||19||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥
salok mahalaa 1 |સાલોક, પ્રથમ મહેલ:
ਘਰ ਹੀ ਮੁੰਧਿ ਵਿਦੇਸਿ ਪਿਰੁ ਨਿਤ ਝੂਰੇ ਸੰਮ੍ਹਾਲੇ ॥
ghar hee mundh vides pir nit jhoore samhaale |આત્મા-કન્યા ઘરે છે, જ્યારે પતિ ભગવાન દૂર છે; તેણી તેની સ્મૃતિને વળગી રહે છે, અને તેની ગેરહાજરીનો શોક કરે છે.
ਮਿਲਦਿਆ ਢਿਲ ਨ ਹੋਵਈ ਜੇ ਨੀਅਤਿ ਰਾਸਿ ਕਰੇ ॥੧॥
miladiaa dtil na hovee je neeat raas kare |1|જો તેણી પોતાની જાતને દ્વૈતમાંથી મુક્ત કરે તો તે વિલંબ કર્યા વિના તેને મળશે. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mahalaa 1 |પ્રથમ મહેલ:
ਨਾਨਕ ਗਾਲੀ ਕੂੜੀਆ ਬਾਝੁ ਪਰੀਤਿ ਕਰੇਇ ॥
naanak gaalee koorreea baajh pareet karee |હે નાનક, જે ભગવાનને પ્રેમ કર્યા વિના કાર્ય કરે છે તેની વાણી ખોટી છે.
ਤਿਚਰੁ ਜਾਣੈ ਭਲਾ ਕਰਿ ਜਿਚਰੁ ਲੇਵੈ ਦੇਇ ॥੨॥
tichar jaanai bhalaa kar jichar levai dee |2|જ્યાં સુધી ભગવાન આપે છે અને તે મેળવે છે ત્યાં સુધી તે વસ્તુઓને સારી ગણે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਜਿਨਿ ਉਪਾਏ ਜੀਅ ਤਿਨਿ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ॥
jin upaae jeea tin har raakhiaa |જીવોનું સર્જન કરનાર પ્રભુ તેમની રક્ષા પણ કરે છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਚਾ ਨਾਉ ਭੋਜਨੁ ਚਾਖਿਆ ॥
amrit sachaa naau bhojan chaakhiaa |મેં સાચા નામના અમૃતના અન્નનો સ્વાદ ચાખ્યો છે.
ਤਿਪਤਿ ਰਹੇ ਆਘਾਇ ਮਿਟੀ ਭਭਾਖਿਆ ॥
tipat rahe aaghaae mittee bhabhaakhiaa |હું સંતુષ્ટ અને તૃપ્ત છું, અને મારી ભૂખ શાંત થઈ ગઈ છે.
ਸਭ ਅੰਦਰਿ ਇਕੁ ਵਰਤੈ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਲਾਖਿਆ ॥
sabh andar ik varatai kinai viralai laakhiaa |એક પ્રભુ સર્વમાં વ્યાપેલા છે, પણ આનો અહેસાસ કરનારા વિરલ છે.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਭਏ ਨਿਹਾਲੁ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਪਾਖਿਆ ॥੨੦॥
jan naanak bhe nihaal prabh kee paakhiaa |20|સેવક નાનક ભગવાનના રક્ષણમાં આનંદિત છે. ||20||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰ ਨੋ ਸਭੁ ਕੋ ਵੇਖਦਾ ਜੇਤਾ ਜਗਤੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
satigur no sabh ko vekhadaa jetaa jagat sansaar |વિશ્વના તમામ જીવો સાચા ગુરુને જુએ છે.
ਡਿਠੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਜਿਚਰੁ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰੁ ॥
dditthai mukat na hovee jichar sabad na kare veechaar |જો વ્યક્તિ તેના શબ્દનું ચિંતન ન કરે ત્યાં સુધી કેવળ તેને જોવાથી મુક્તિ મળતી નથી.
ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
haumai mail na chukee naam na lagai piaar |અહંકારની મલિનતા દૂર થતી નથી, અને તે નામ માટે પ્રેમ રાખતો નથી.
ਇਕਿ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਦੁਬਿਧਾ ਤਜਿ ਵਿਕਾਰ ॥
eik aape bakhas milaaeian dubidhaa taj vikaar |ભગવાન કેટલાકને માફ કરે છે, અને તેમને પોતાની સાથે જોડે છે; તેઓ તેમના દ્વૈત અને પાપી માર્ગોને છોડી દે છે.
ਨਾਨਕ ਇਕਿ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਮਰਿ ਮਿਲੇ ਸਤਿਗੁਰ ਹੇਤਿ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥
naanak ik darasan dekh mar mile satigur het piaar |1|ઓ નાનક, કેટલાક પ્રેમ અને સ્નેહ સાથે સાચા ગુરુના દર્શનનું ધન્ય દર્શન જુએ છે; તેમના અહંકાર પર વિજય મેળવીને તેઓ પ્રભુને મળે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰੂ ਨ ਸੇਵਿਓ ਮੂਰਖ ਅੰਧ ਗਵਾਰਿ ॥
satiguroo na sevio moorakh andh gavaar |મૂર્ખ, આંધળો રંગલો સાચા ગુરુની સેવા કરતો નથી.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਬਹੁਤੁ ਦੁਖੁ ਲਾਗਾ ਜਲਤਾ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ॥
doojai bhaae bahut dukh laagaa jalataa kare pukaar |દ્વૈત સાથેના પ્રેમમાં, તે ભયંકર વેદના સહન કરે છે, અને બળી જાય છે, તે પીડાથી રડે છે.
ਜਿਨ ਕਾਰਣਿ ਗੁਰੂ ਵਿਸਾਰਿਆ ਸੇ ਨ ਉਪਕਰੇ ਅੰਤੀ ਵਾਰ ॥
jin kaaran guroo visaariaa se na upakare antee vaar |તે માત્ર વસ્તુઓ ખાતર ગુરુને ભૂલી જાય છે, પરંતુ અંતે તે તેના બચાવમાં આવશે નહીં.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮਤੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਬਖਸੇ ਬਖਸਣਹਾਰ ॥੨॥
naanak guramatee sukh paaeaa bakhase bakhasanahaar |2|ગુરુની સૂચનાઓ દ્વારા, નાનકને શાંતિ મળી છે; ક્ષમાશીલ પ્રભુએ તેને માફ કર્યો છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਤੂ ਆਪੇ ਆਪਿ ਆਪਿ ਸਭੁ ਕਰਤਾ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਹੋਇ ਸੁ ਅਵਰੋ ਕਹੀਐ ॥
too aape aap aap sabh karataa koee doojaa hoe su avaro kaheeai |તમે પોતે જ, તમારી જાતે જ, બધાના સર્જનહાર છો. જો કોઈ બીજું હોત, તો હું બીજાની વાત કરું.
ਹਰਿ ਆਪੇ ਬੋਲੈ ਆਪਿ ਬੁਲਾਵੈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਜਲਿ ਥਲਿ ਰਵਿ ਰਹੀਐ ॥
har aape bolai aap bulaavai har aape jal thal rav raheeai |ભગવાન પોતે બોલે છે, અને આપણને બોલવાનું કારણ આપે છે; તે પોતે જ જળ અને જમીનમાં વ્યાપી રહ્યો છે.
ਹਰਿ ਆਪੇ ਮਾਰੈ ਹਰਿ ਆਪੇ ਛੋਡੈ ਮਨ ਹਰਿ ਸਰਣੀ ਪੜਿ ਰਹੀਐ ॥
har aape maarai har aape chhoddai man har saranee parr raheeai |ભગવાન પોતે નાશ કરે છે, અને ભગવાન પોતે જ બચાવે છે. હે મન, ભગવાનના ધામમાં શોધ અને રહે.
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕੋਈ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਲਿ ਨ ਸਕੈ ਮਨ ਹੋਇ ਨਿਚਿੰਦ ਨਿਸਲੁ ਹੋਇ ਰਹੀਐ ॥
har bin koee maar jeevaal na sakai man hoe nichind nisal hoe raheeai |પ્રભુ સિવાય અન્ય કોઈને મારી શકતું નથી કે નવજીવન કરી શકતું નથી. હે મન, ચિંતા ન કર - નિર્ભય રહે.
ਉਠਦਿਆ ਬਹਦਿਆ ਸੁਤਿਆ ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਲਹੀਐ ॥੨੧॥੧॥ ਸੁਧੁ
autthadiaa bahadiaa sutiaa sadaa sadaa har naam dhiaaeeai jan naanak guramukh har laheeai |21|1| sudhuઊભા રહીને, બેઠાં-બેઠાં સૂતાં-સૂતાં, હંમેશ માટે, પ્રભુના નામનું ધ્યાન કરો; હે સેવક નાનક, ગુરુમુખ તરીકે, તમે પ્રભુને પામશો. ||21||1||સુધ ||