ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 516
ਨਾਨਕ ਵਾਹੁ ਵਾਹੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਲਏਇ ॥੧॥
naanak vaahu vaahu guramukh paaeeai anadin naam lee |1|ઓ નાનક, વાહ! વાહ! આ ગુરુમુખો દ્વારા પ્રાપ્ત થાય છે, જેઓ રાત દિવસ નામને ચુસ્તપણે પકડી રાખે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਸਾਤਿ ਨ ਆਵਈ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥
bin satigur seve saat na aavee doojee naahee jaae |સાચા ગુરુની સેવા કર્યા વિના, શાંતિ પ્રાપ્ત થતી નથી, અને દ્વૈતની ભાવના દૂર થતી નથી.
ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਲੋਚੀਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮੈ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
je bahuteraa locheeai vin karamai na paaeaa jaae |ગમે તેટલી ઈચ્છા હોય, પ્રભુની કૃપા વિના તે મળતો નથી.
ਜਿਨੑਾ ਅੰਤਰਿ ਲੋਭ ਵਿਕਾਰੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
jinaa antar lobh vikaar hai doojai bhaae khuaae |જેઓ લોભ અને ભ્રષ્ટાચારથી ભરેલા છે તેઓ દ્વૈતના પ્રેમથી બરબાદ થઈ જાય છે.
ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੁਕਈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
jaman maran na chukee haumai vich dukh paae |તેઓ જન્મ અને મૃત્યુથી બચી શકતા નથી, અને તેમનામાં અહંકાર સાથે, તેઓ દુઃખમાં પીડાય છે.
ਜਿਨੑਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ਸੁ ਖਾਲੀ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
jinaa satigur siau chit laaeaa su khaalee koee naeh |જેઓ તેમની ચેતના સાચા ગુરુ પર કેન્દ્રિત કરે છે, તેઓ ક્યારેય ખાલી હાથે જતા નથી.
ਤਿਨ ਜਮ ਕੀ ਤਲਬ ਨ ਹੋਵਈ ਨਾ ਓਇ ਦੁਖ ਸਹਾਹਿ ॥
tin jam kee talab na hovee naa oe dukh sahaeh |તેઓને મૃત્યુના દૂત દ્વારા બોલાવવામાં આવતા નથી, અને તેઓ પીડાથી પીડાતા નથી.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak guramukh ubare sachai sabad samaeh |2|હે નાનક, ગુરુમુખો ઉદ્ધાર પામ્યા છે; તેઓ સાચા પ્રભુમાં ભળી જાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਢਾਢੀ ਤਿਸ ਨੋ ਆਖੀਐ ਜਿ ਖਸਮੈ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
dtaadtee tis no aakheeai ji khasamai dhare piaar |એકલા તેને જ મિન્સ્ટ્રેલ કહેવામાં આવે છે, જે તેના ભગવાન અને માસ્ટર માટે પ્રેમને સમાવિષ્ટ કરે છે.
ਦਰਿ ਖੜਾ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਗੁਰਸਬਦੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
dar kharraa sevaa kare gurasabadee veechaar |ભગવાનના દ્વારે ઊભા રહીને, તે ભગવાનની સેવા કરે છે, અને ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરે છે.
ਢਾਢੀ ਦਰੁ ਘਰੁ ਪਾਇਸੀ ਸਚੁ ਰਖੈ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
dtaadtee dar ghar paaeisee sach rakhai ur dhaar |મિનિસ્ટ્રેલ ભગવાનનો દરવાજો અને હવેલી પ્રાપ્ત કરે છે, અને તે સાચા ભગવાનને તેના હૃદયમાં જકડી રાખે છે.
ਢਾਢੀ ਕਾ ਮਹਲੁ ਅਗਲਾ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰਿ ॥
dtaadtee kaa mahal agalaa har kai naae piaar |મિનિસ્ટ્રેલનો દરજ્જો ઉન્નત છે; તે ભગવાનના નામને પ્રેમ કરે છે.
ਢਾਢੀ ਕੀ ਸੇਵਾ ਚਾਕਰੀ ਹਰਿ ਜਪਿ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰਿ ॥੧੮॥
dtaadtee kee sevaa chaakaree har jap har nisataar |18|મિનિસ્ટ્રેલની સેવા પ્રભુનું ધ્યાન કરવાની છે; તે ભગવાન દ્વારા મુક્ત થાય છે. ||18||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਗੂਜਰੀ ਜਾਤਿ ਗਵਾਰਿ ਜਾ ਸਹੁ ਪਾਏ ਆਪਣਾ ॥
goojaree jaat gavaar jaa sahu paae aapanaa |દૂધવાળીનો દરજ્જો ઘણો નીચો છે, પરંતુ તે તેના પતિ ભગવાનને પ્રાપ્ત કરે છે
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਜਪੁ ਜਾਪਣਾ ॥
gur kai sabad veechaar anadin har jap jaapanaa |જ્યારે તે ગુરુના શબ્દનું ચિંતન કરે છે, અને રાત દિવસ ભગવાનના નામનો જપ કરે છે.
ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਿਸੁ ਭਉ ਪਵੈ ਸਾ ਕੁਲਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
jis satigur milai tis bhau pavai saa kulavantee naar |તેણી જે સાચા ગુરુને મળે છે, તે ભગવાનના ભયમાં રહે છે; તે ઉમદા જન્મની સ્ત્રી છે.
ਸਾ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਕੰਤ ਕਾ ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਤੀ ਕਰਤਾਰਿ ॥
saa hukam pachhaanai kant kaa jis no kripaa keetee karataar |તેણી એકલા જ તેના પતિ ભગવાનની આજ્ઞાના આદેશને અનુભવે છે, જેને સર્જક ભગવાનની દયા દ્વારા આશીર્વાદ મળે છે.
ਓਹ ਕੁਚਜੀ ਕੁਲਖਣੀ ਪਰਹਰਿ ਛੋਡੀ ਭਤਾਰਿ ॥
oh kuchajee kulakhanee parahar chhoddee bhataar |તેણી જે ઓછી યોગ્યતાવાળી અને ખરાબ વર્તનવાળી છે, તેણીને તેના પતિ ભગવાન દ્વારા ત્યજી દેવામાં આવે છે અને ત્યજી દેવામાં આવે છે.
ਭੈ ਪਇਐ ਮਲੁ ਕਟੀਐ ਨਿਰਮਲ ਹੋਵੈ ਸਰੀਰੁ ॥
bhai peaai mal katteeai niramal hovai sareer |ભગવાનના ડરથી, ગંદકી ધોવાઇ જાય છે, અને શરીર નિર્દોષપણે શુદ્ધ બને છે.
ਅੰਤਰਿ ਪਰਗਾਸੁ ਮਤਿ ਊਤਮ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਜਪਿ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰੁ ॥
antar paragaas mat aootam hovai har jap gunee gaheer |શ્રેષ્ઠતાના સાગર એવા પ્રભુનું ધ્યાન કરવાથી આત્મા પ્રબુદ્ધ થાય છે, અને બુદ્ધિ ઉન્નત થાય છે.
ਭੈ ਵਿਚਿ ਬੈਸੈ ਭੈ ਰਹੈ ਭੈ ਵਿਚਿ ਕਮਾਵੈ ਕਾਰ ॥
bhai vich baisai bhai rahai bhai vich kamaavai kaar |જે ભગવાનના ભયમાં રહે છે, ભગવાનના ભયમાં રહે છે, અને ભગવાનના ભયમાં કાર્ય કરે છે.
ਐਥੈ ਸੁਖੁ ਵਡਿਆਈਆ ਦਰਗਹ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥
aaithai sukh vaddiaaeea daragah mokh duaar |તે અહીં, ભગવાનના દરબારમાં અને મુક્તિના દ્વાર પર શાંતિ અને ભવ્ય મહાનતા પ્રાપ્ત કરે છે.
ਭੈ ਤੇ ਨਿਰਭਉ ਪਾਈਐ ਮਿਲਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਅਪਾਰ ॥
bhai te nirbhau paaeeai mil jotee jot apaar |ભગવાનના ભય દ્વારા, નિર્ભય ભગવાનની પ્રાપ્તિ થાય છે, અને વ્યક્તિનો પ્રકાશ અનંત પ્રકાશમાં ભળી જાય છે.
ਨਾਨਕ ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਸਾ ਭਲੀ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਕਰਤਾਰੁ ॥੧॥
naanak khasamai bhaavai saa bhalee jis no aape bakhase karataar |1|ઓ નાનક, તે એકલી કન્યા સારી છે, જે તેના પ્રભુ અને ગુરુને પ્રસન્ન કરે છે, અને જેને સર્જનહાર ભગવાન પોતે માફ કરે છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਲਾਹੀਐ ਸਚੇ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
sadaa sadaa saalaaheeai sache kau bal jaau |ભગવાનની સ્તુતિ કરો, હંમેશ માટે, અને તમારી જાતને સાચા ભગવાનને બલિદાન આપો.
ਨਾਨਕ ਏਕੁ ਛੋਡਿ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਸਾ ਜਿਹਵਾ ਜਲਿ ਜਾਉ ॥੨॥
naanak ek chhodd doojai lagai saa jihavaa jal jaau |2|હે નાનક, તે જીભને બળી દો, જે એક ભગવાનનો ત્યાગ કરે છે, અને પોતાને બીજા સાથે જોડી દે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਅੰਸਾ ਅਉਤਾਰੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਭਾਉ ਦੂਜਾ ਕੀਆ ॥
ansaa aautaar upaaeion bhaau doojaa keea |તેમની મહાનતાના એક કણમાંથી, તેમણે તેમના અવતારોની રચના કરી, પરંતુ તેઓ દ્વૈતના પ્રેમમાં લીન હતા.
ਜਿਉ ਰਾਜੇ ਰਾਜੁ ਕਮਾਵਦੇ ਦੁਖ ਸੁਖ ਭਿੜੀਆ ॥
jiau raaje raaj kamaavade dukh sukh bhirreea |તેઓએ રાજાઓની જેમ શાસન કર્યું, અને આનંદ અને દુઃખ માટે લડ્યા.
ਈਸਰੁ ਬ੍ਰਹਮਾ ਸੇਵਦੇ ਅੰਤੁ ਤਿਨੑੀ ਨ ਲਹੀਆ ॥
eesar brahamaa sevade ant tinaee na laheea |શિવ અને બ્રહ્માની સેવા કરનારાઓને પ્રભુની મર્યાદા મળતી નથી.
ਨਿਰਭਉ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪ੍ਰਗਟੀਆ ॥
nirbhau nirankaar alakh hai guramukh pragatteea |નિર્ભય, નિરાકાર ભગવાન અદ્રશ્ય અને અદ્રશ્ય છે; તે ગુરુમુખને જ પ્રગટ થાય છે.
ਤਿਥੈ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਅਸਥਿਰੁ ਜਗਿ ਥੀਆ ॥੧੯॥
tithai sog vijog na viaapee asathir jag theea |19|ત્યાં, વ્યક્તિને દુ:ખ કે વિયોગ સહન થતો નથી; તે વિશ્વમાં સ્થિર અને અમર બની જાય છે. ||19||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਏਹੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਹੈ ਜੇਤਾ ਹੈ ਆਕਾਰੁ ॥
ehu sabh kichh aavan jaan hai jetaa hai aakaar |આ બધી વસ્તુઓ આવે છે અને જાય છે, દુનિયાની આ બધી વસ્તુઓ.
ਜਿਨਿ ਏਹੁ ਲੇਖਾ ਲਿਖਿਆ ਸੋ ਹੋਆ ਪਰਵਾਣੁ ॥
jin ehu lekhaa likhiaa so hoaa paravaan |જે આ લેખિત હિસાબ જાણે છે તે સ્વીકાર્ય અને માન્ય છે.
ਨਾਨਕ ਜੇ ਕੋ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦਾ ਸੋ ਮੂਰਖੁ ਗਾਵਾਰੁ ॥੧॥
naanak je ko aap ganaaeidaa so moorakh gaavaar |1|હે નાનક, જે કોઈ પોતાના પર અભિમાન કરે છે તે મૂર્ખ અને મૂર્ખ છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਮਨੁ ਕੁੰਚਰੁ ਪੀਲਕੁ ਗੁਰੂ ਗਿਆਨੁ ਕੁੰਡਾ ਜਹ ਖਿੰਚੇ ਤਹ ਜਾਇ ॥
man kunchar peelak guroo giaan kunddaa jah khinche tah jaae |મન એ હાથી છે, ગુરુ હાથી ચલાવનાર છે અને જ્ઞાન એ ચાબુક છે. જ્યાં ગુરુ મનને ચલાવે છે ત્યાં જાય છે.
ਨਾਨਕ ਹਸਤੀ ਕੁੰਡੇ ਬਾਹਰਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਉਝੜਿ ਪਾਇ ॥੨॥
naanak hasatee kundde baaharaa fir fir ujharr paae |2|હે નાનક, ચાબુક વિના, હાથી વારંવાર રણમાં ભટકે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ॥
tis aagai aradaas jin upaaeaa |હું મારી પ્રાર્થના એકને અર્પણ કરું છું, જેનાથી મને બનાવવામાં આવ્યો છે.