ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 1249
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਉਬਰੇ ਹਰਿ ਗੁਰ ਰਖਵਾਲਿਆ ॥੩੦॥
naanak gur saranaaee ubare har gur rakhavaaliaa |30|નાનક ગુરુના અભયારણ્યમાં આવ્યા છે, અને તેમનો ઉદ્ધાર થયો છે. ગુરુ, ભગવાન, તેમના રક્ષક છે. ||30||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਵਾਦੁ ਵਖਾਣਦੇ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸੁਆਇ ॥
parr parr panddit vaad vakhaanade maaeaa moh suaae |વાંચન અને લેખન, પંડિતો વાદ-વિવાદ અને વિવાદોમાં વ્યસ્ત રહે છે; તેઓ માયાના સ્વાદો સાથે જોડાયેલા છે.
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਮਨ ਮੂਰਖ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥
doojai bhaae naam visaariaa man moorakh milai sajaae |દ્વૈતના પ્રેમમાં તેઓ નામને ભૂલી જાય છે. તે મૂર્ખ માણસોને તેમની સજા મળશે.
ਜਿਨਿੑ ਕੀਤੇ ਤਿਸੈ ਨ ਸੇਵਨੑੀ ਦੇਦਾ ਰਿਜਕੁ ਸਮਾਇ ॥
jini keete tisai na sevanaee dedaa rijak samaae |તેઓ તેમને બનાવનારની સેવા કરતા નથી, જે બધાને ભરણપોષણ આપે છે.
ਜਮ ਕਾ ਫਾਹਾ ਗਲਹੁ ਨ ਕਟੀਐ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵਹਿ ਜਾਇ ॥
jam kaa faahaa galahu na katteeai fir fir aaveh jaae |તેમના ગળામાં મૃત્યુની ફાંસો કપાતી નથી; તેઓ વારંવાર આવે છે અને પુનર્જન્મમાં જાય છે.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਤਿਨ ਆਇ ॥
jin kau poorab likhiaa satigur miliaa tin aae |સાચા ગુરુ આવે છે અને તેઓને મળે છે જેમની પાસે આવી પૂર્વનિર્ધારિત નિયતિ હોય છે.
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਨਾਨਕ ਸਚਿ ਸਮਾਇ ॥੧॥
anadin naam dhiaaeide naanak sach samaae |1|રાત-દિવસ, તેઓ ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે; ઓ નાનક, તેઓ સાચા પ્રભુમાં ભળી જાય છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸਚੁ ਵਣਜਹਿ ਸਚੁ ਸੇਵਦੇ ਜਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪੈਰੀ ਪਾਹਿ ॥
sach vanajeh sach sevade ji guramukh pairee paeh |જે ગુરુમુખ તેમના ચરણોમાં પડે છે તે સાચા ભગવાન સાથે વ્યવહાર કરે છે અને સાચા ભગવાનની સેવા કરે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਜੇ ਚਲਹਿ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਹਿ ॥੨॥
naanak gur kai bhaanai je chaleh sahaje sach samaeh |2|હે નાનક, જેઓ ગુરુની ઈચ્છા પ્રમાણે ચાલે છે તેઓ સાહજિક રીતે સાચા પ્રભુમાં સમાઈ જાય છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਆਸਾ ਵਿਚਿ ਅਤਿ ਦੁਖੁ ਘਣਾ ਮਨਮੁਖਿ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
aasaa vich at dukh ghanaa manamukh chit laaeaa |આશામાં, બહુ મોટી પીડા છે; સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ તેની ચેતનાને તેના પર કેન્દ્રિત કરે છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਏ ਨਿਰਾਸ ਪਰਮ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
guramukh bhe niraas param sukh paaeaa |ગુરુમુખો ઈચ્છાહીન બને છે, અને પરમ શાંતિ પ્રાપ્ત કરે છે.
ਵਿਚੇ ਗਿਰਹ ਉਦਾਸ ਅਲਿਪਤ ਲਿਵ ਲਾਇਆ ॥
viche girah udaas alipat liv laaeaa |તેમના ઘરની વચ્ચે, તેઓ અળગા રહે છે; તેઓ પ્રેમથી અલગ ભગવાન સાથે જોડાયેલા છે.
ਓਨਾ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਹਰਿ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ॥
onaa sog vijog na viaapee har bhaanaa bhaaeaa |દુ:ખ અને વિયોગ તેમને જરાય ચોંટતા નથી. તેઓ પ્રભુની ઈચ્છાથી પ્રસન્ન થાય છે.
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਸਦਾ ਰਵਿ ਰਹੇ ਧੁਰਿ ਲਏ ਮਿਲਾਇਆ ॥੩੧॥
naanak har setee sadaa rav rahe dhur le milaaeaa |31|ઓ નાનક, તેઓ હંમેશ માટે આદિમ ભગવાનમાં લીન રહે છે, જે તેમને પોતાની સાથે ભેળવે છે. ||31||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਪਰਾਈ ਅਮਾਣ ਕਿਉ ਰਖੀਐ ਦਿਤੀ ਹੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
paraaee amaan kiau rakheeai ditee hee sukh hoe |બીજા માટે ભરોસો કેમ રાખવો? તે પાછું આપવાથી શાંતિ મળે છે.
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਥੈ ਟਿਕੈ ਹੋਰ ਥੈ ਪਰਗਟੁ ਨ ਹੋਇ ॥
gur kaa sabad gur thai ttikai hor thai paragatt na hoe |ગુરુના શબ્દનો શબ્દ ગુરુમાં રહેલો છે; તે બીજા કોઈ દ્વારા દેખાતું નથી.
ਅੰਨੑੇ ਵਸਿ ਮਾਣਕੁ ਪਇਆ ਘਰਿ ਘਰਿ ਵੇਚਣ ਜਾਇ ॥
anae vas maanak peaa ghar ghar vechan jaae |અંધ માણસ એક રત્ન શોધે છે, અને ઘરે-ઘરે જઈને તેને વેચે છે.
ਓਨਾ ਪਰਖ ਨ ਆਵਈ ਅਢੁ ਨ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
onaa parakh na aavee adt na palai paae |પરંતુ તેઓ તેનું મૂલ્યાંકન કરી શકતા નથી, અને તેઓ તેને તેના માટે અડધો શેલ પણ આપતા નથી.
ਜੇ ਆਪਿ ਪਰਖ ਨ ਆਵਈ ਤਾਂ ਪਾਰਖੀਆ ਥਾਵਹੁ ਲਇਓੁ ਪਰਖਾਇ ॥
je aap parakh na aavee taan paarakheea thaavahu leio parakhaae |જો તે પોતે તેનું મૂલ્યાંકન કરી શકતો નથી, તો તેણે મૂલ્યાંકનકર્તા દ્વારા તેનું મૂલ્યાંકન કરાવવું જોઈએ.
ਜੇ ਓਸੁ ਨਾਲਿ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ਤਾਂ ਵਥੁ ਲਹੈ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥
je os naal chit laae taan vath lahai nau nidh palai paae |જો તે તેની ચેતના પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરે છે, તો તે સાચા પદાર્થને પ્રાપ્ત કરે છે, અને તેને નવ ખજાનાથી આશીર્વાદ મળે છે.
ਘਰਿ ਹੋਦੈ ਧਨਿ ਜਗੁ ਭੁਖਾ ਮੁਆ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੋਝੀ ਨ ਹੋਇ ॥
ghar hodai dhan jag bhukhaa muaa bin satigur sojhee na hoe |સંપત્તિ ઘરની અંદર છે, જ્યારે દુનિયા ભૂખથી મરી રહી છે. સાચા ગુરુ વિના, કોઈને ચાવી નથી.
ਸਬਦੁ ਸੀਤਲੁ ਮਨਿ ਤਨਿ ਵਸੈ ਤਿਥੈ ਸੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਨ ਕੋਇ ॥
sabad seetal man tan vasai tithai sog vijog na koe |જ્યારે ઠંડક અને શાંતિ આપનારો શબ્દ મન અને શરીરમાં વાસ કરે છે, ત્યારે ત્યાં કોઈ દુ:ખ કે વિચ્છેદ નથી.
ਵਸਤੁ ਪਰਾਈ ਆਪਿ ਗਰਬੁ ਕਰੇ ਮੂਰਖੁ ਆਪੁ ਗਣਾਏ ॥
vasat paraaee aap garab kare moorakh aap ganaae |વસ્તુ બીજા કોઈની છે, પરંતુ મૂર્ખને તેના પર ગર્વ છે, અને તેનો છીછરો સ્વભાવ દર્શાવે છે.
ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਏ ॥੧॥
naanak bin boojhe kinai na paaeio fir fir aavai jaae |1|હે નાનક, સમજ્યા વિના, કોઈ તેને પ્રાપ્ત કરતું નથી; તેઓ વારંવાર આવે છે અને પુનર્જન્મમાં જાય છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਮਨਿ ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਸਰਸੇ ਸਜਣ ਸੰਤ ਪਿਆਰੇ ॥
man anad bheaa miliaa har preetam sarase sajan sant piaare |મારું મન આનંદમાં છે; હું મારા પ્રિય પ્રભુને મળ્યો છું. મારા પ્રિય મિત્રો, સંતો, આનંદિત છે.
ਜੋ ਧੁਰਿ ਮਿਲੇ ਨ ਵਿਛੁੜਹਿ ਕਬਹੂ ਜਿ ਆਪਿ ਮੇਲੇ ਕਰਤਾਰੇ ॥
jo dhur mile na vichhurreh kabahoo ji aap mele karataare |જેઓ આદિમ ભગવાન સાથે એકરૂપ છે તેઓ ફરી ક્યારેય અલગ થશે નહીં. સર્જકે તેમને પોતાની સાથે જોડી દીધા છે.
ਅੰਤਰਿ ਸਬਦੁ ਰਵਿਆ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੇ ॥
antar sabad raviaa gur paaeaa sagale dookh nivaare |શબ્દ મારા અંતરમાં પ્રસરે છે, અને મને ગુરુ મળ્યા છે; મારા બધા દુ:ખ દૂર થાય છે.
ਹਰਿ ਸੁਖਦਾਤਾ ਸਦਾ ਸਲਾਹੀ ਅੰਤਰਿ ਰਖਾਂ ਉਰ ਧਾਰੇ ॥
har sukhadaataa sadaa salaahee antar rakhaan ur dhaare |હું શાંતિ આપનાર પ્રભુની સ્તુતિ કરું છું; હું તેને મારા હ્રદયમાં ઊંડે સુધી સમાવી રાખું છું.
ਮਨਮੁਖੁ ਤਿਨ ਕੀ ਬਖੀਲੀ ਕਿ ਕਰੇ ਜਿ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰੇ ॥
manamukh tin kee bakheelee ki kare ji sachai sabad savaare |જેઓ શબ્દના સાચા શબ્દમાં સુશોભિત અને ઉત્કૃષ્ટ છે તેમના વિશે સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખ કેવી રીતે ગપસપ કરી શકે?
ਓਨਾ ਦੀ ਆਪਿ ਪਤਿ ਰਖਸੀ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਸਰਣਾਗਤਿ ਪਏ ਗੁਰ ਦੁਆਰੇ ॥
onaa dee aap pat rakhasee meraa piaaraa saranaagat pe gur duaare |જેઓ અભયારણ્યની શોધમાં ગુરુના દ્વારે આવ્યા છે તેઓનું સન્માન મારા વહાલા પોતે જ સાચવે છે.
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇ ਸੁਹੇਲੇ ਭਏ ਮੁਖ ਊਜਲ ਦਰਬਾਰੇ ॥੨॥
naanak guramukh se suhele bhe mukh aoojal darabaare |2|હે નાનક, ગુરુમુખો આનંદથી ભરેલા છે; તેમના ચહેરા ભગવાનના દરબારમાં તેજસ્વી છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਖੈ ਬਹੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਿਲਿ ਮੋਹੁ ਵਧਾਇਆ ॥
eisataree purakhai bahu preet mil mohu vadhaaeaa |પતિ-પત્ની ખૂબ જ પ્રેમમાં છે; સાથે જોડાવાથી તેમનો પ્રેમ વધે છે.
ਪੁਤ੍ਰੁ ਕਲਤ੍ਰੁ ਨਿਤ ਵੇਖੈ ਵਿਗਸੈ ਮੋਹਿ ਮਾਇਆ ॥
putru kalatru nit vekhai vigasai mohi maaeaa |તેના બાળકો અને તેની પત્નીને જોઈને, તે માણસ પ્રસન્ન થાય છે અને માયામાં આસક્ત થાય છે.
ਦੇਸਿ ਪਰਦੇਸਿ ਧਨੁ ਚੋਰਾਇ ਆਣਿ ਮੁਹਿ ਪਾਇਆ ॥
des parades dhan choraae aan muhi paaeaa |પોતાના દેશની અને અન્ય જમીનોની સંપત્તિની ચોરી કરીને, તે તેને ઘરે લાવે છે અને તેમને ખવડાવે છે.