ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 શ્રી ગુરુ ગ્રંથ સાહિબ
પાન - 644
ਧੰਧਾ ਕਰਤਿਆ ਨਿਹਫਲੁ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ਸੁਖਦਾਤਾ ਮਨਿ ਨ ਵਸਾਇਆ ॥
dhandhaa karatiaa nihafal janam gavaaeaa sukhadaataa man na vasaaeaa |દુન્યવી બાબતોમાં વ્યસ્ત રહીને તે પોતાનું જીવન વ્યર્થ વ્યર્થ કરે છે; શાંતિ આપનાર ભગવાન તેના મનમાં વસવા માટે આવતા નથી.
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਤਿਨਾ ਕਉ ਮਿਲਿਆ ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥
naanak naam tinaa kau miliaa jin kau dhur likh paaeaa |1|હે નાનક, તેઓ જ નામ મેળવે છે, જેમની પાસે આવી પૂર્વનિર્ધારિત નિયતિ છે. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਘਰ ਹੀ ਮਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਭਰਪੂਰੁ ਹੈ ਮਨਮੁਖਾ ਸਾਦੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ghar hee meh amrit bharapoor hai manamukhaa saad na paaeaa |અંદરનું ઘર અમૃત અમૃતથી ભરેલું છે, પરંતુ સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખને તેનો સ્વાદ મળતો નથી.
ਜਿਉ ਕਸਤੂਰੀ ਮਿਰਗੁ ਨ ਜਾਣੈ ਭ੍ਰਮਦਾ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥
jiau kasatooree mirag na jaanai bhramadaa bharam bhulaaeaa |તે હરણ જેવો છે, જે પોતાની કસ્તુરી-સુગંધને ઓળખતો નથી; તે આજુબાજુ ભટકે છે, શંકાથી ભ્રમિત થાય છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਤਜਿ ਬਿਖੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਕਰਤੈ ਆਪਿ ਖੁਆਇਆ ॥
amrit taj bikh sangrahai karatai aap khuaaeaa |મનમુખ અમૃતનો ત્યાગ કરે છે, અને તેના બદલે ઝેર ભેગું કરે છે; નિર્માતાએ પોતે તેને મૂર્ખ બનાવ્યો છે.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੇ ਸੋਝੀ ਪਈ ਤਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
guramukh virale sojhee pee tinaa andar braham dikhaaeaa |ગુરુમુખો કેટલા દુર્લભ છે, જે આ સમજ મેળવે છે; તેઓ ભગવાન ભગવાનને પોતાની અંદર જુએ છે.
ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਹੋਇਆ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਸਾਦੁ ਆਇਆ ॥
tan man seetal hoeaa rasanaa har saad aaeaa |તેમનું મન અને શરીર ઠંડુ અને શાંત થાય છે, અને તેમની જીભ પ્રભુના ઉત્કૃષ્ટ સ્વાદનો આનંદ માણે છે.
ਸਬਦੇ ਹੀ ਨਾਉ ਊਪਜੈ ਸਬਦੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
sabade hee naau aoopajai sabade mel milaaeaa |શબ્દના શબ્દ દ્વારા, નામ સારી રીતે વધે છે; શબ્દ દ્વારા, આપણે ભગવાનના સંઘમાં એક થયા છીએ.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਬਉਰਾਨਾ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਆ ॥
bin sabadai sabh jag bauraanaa birathaa janam gavaaeaa |શબ્દ વિના, આખું વિશ્વ પાગલ છે, અને તે પોતાનું જીવન વ્યર્થ ગુમાવે છે.
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਏਕੋ ਸਬਦੁ ਹੈ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ॥੨॥
amrit eko sabad hai naanak guramukh paaeaa |2|એકલો શબ્દ એમ્બ્રોસિયલ નેક્ટર છે; ઓ નાનક, ગુરુમુખો તે મેળવે છે. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਸੋ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਕਹੁ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਪਾਈਐ ॥
so har purakh agam hai kahu kit bidh paaeeai |ભગવાન ભગવાન દુર્ગમ છે; મને કહો, આપણે તેને કેવી રીતે શોધી શકીએ?
ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖ ਅਦ੍ਰਿਸਟੁ ਕਹੁ ਜਨ ਕਿਉ ਧਿਆਈਐ ॥
tis roop na rekh adrisatt kahu jan kiau dhiaaeeai |તેનું કોઈ સ્વરૂપ કે લક્ષણ નથી, અને તેને જોઈ શકાતો નથી; મને કહો, આપણે તેમનું ધ્યાન કેવી રીતે કરી શકીએ?
ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹਰਿ ਅਗਮੁ ਕਿਆ ਕਹਿ ਗੁਣ ਗਾਈਐ ॥
nirankaar niranjan har agam kiaa keh gun gaaeeai |પ્રભુ નિરાકાર, નિષ્કલંક અને દુર્ગમ છે; આપણે તેના કયા ગુણો વિશે વાત કરવી અને ગાવી જોઈએ?
ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਆਪਿ ਸੁ ਹਰਿ ਮਾਰਗਿ ਪਾਈਐ ॥
jis aap bujhaae aap su har maarag paaeeai |તેઓ એકલા ભગવાનના માર્ગ પર ચાલે છે, જેમને ભગવાન પોતે સૂચના આપે છે.
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਵੇਖਾਲਿਆ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਪਾਈਐ ॥੪॥
gur poorai vekhaaliaa gur sevaa paaeeai |4|સંપૂર્ણ ગુરુએ તેમને મને પ્રગટ કર્યા છે; ગુરુની સેવા કરવાથી તે મળી જાય છે. ||4||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਜਿਉ ਤਨੁ ਕੋਲੂ ਪੀੜੀਐ ਰਤੁ ਨ ਭੋਰੀ ਡੇਹਿ ॥
jiau tan koloo peerreeai rat na bhoree ddehi |જાણે લોહીનું એક ટીપું પણ ઉપજ્યા વિના, તેલ-દબાણમાં મારું શરીર કચડાઈ ગયું છે;
ਜੀਉ ਵੰਞੈ ਚਉ ਖੰਨੀਐ ਸਚੇ ਸੰਦੜੈ ਨੇਹਿ ॥
jeeo vanyai chau khaneeai sache sandarrai nehi |એવું લાગે છે કે સાચા ભગવાનના પ્રેમને ખાતર મારા આત્માના ટુકડા કરવામાં આવ્યા છે;
ਨਾਨਕ ਮੇਲੁ ਨ ਚੁਕਈ ਰਾਤੀ ਅਤੈ ਡੇਹ ॥੧॥
naanak mel na chukee raatee atai ddeh |1|હે નાનક, હજુ પણ, રાત દિવસ, પ્રભુ સાથેનો મારો સંબંધ તૂટ્યો નથી. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਸਜਣੁ ਮੈਡਾ ਰੰਗੁਲਾ ਰੰਗੁ ਲਾਏ ਮਨੁ ਲੇਇ ॥
sajan maiddaa rangulaa rang laae man lee |મારો મિત્ર આનંદ અને પ્રેમથી ભરેલો છે; તે મારા મનને તેના પ્રેમના રંગથી રંગે છે,
ਜਿਉ ਮਾਜੀਠੈ ਕਪੜੇ ਰੰਗੇ ਭੀ ਪਾਹੇਹਿ ॥
jiau maajeetthai kaparre range bhee paahehi |ફેબ્રિકની જેમ કે જેને રંગનો રંગ જાળવી રાખવા માટે સારવાર આપવામાં આવે છે.
ਨਾਨਕ ਰੰਗੁ ਨ ਉਤਰੈ ਬਿਆ ਨ ਲਗੈ ਕੇਹ ॥੨॥
naanak rang na utarai biaa na lagai keh |2|હે નાનક, આ રંગ જતો નથી, અને આ કાપડને બીજો કોઈ રંગ આપી શકાતો નથી. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
paurree |પૌરી:
ਹਰਿ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਆਪਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਬੁਲਾਇਦਾ ॥
har aap varatai aap har aap bulaaeidaa |ભગવાન પોતે સર્વત્ર વ્યાપી રહ્યા છે; ભગવાન પોતે જ આપણને તેમના નામનો જપ કરાવે છે.
ਹਰਿ ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਵਾਰਿ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਇਦਾ ॥
har aape srisatt savaar sir dhandhai laaeidaa |પ્રભુએ પોતે સર્જન કર્યું છે; તે તેમના તમામ કાર્યો માટે પ્રતિબદ્ધ છે.
ਇਕਨਾ ਭਗਤੀ ਲਾਇ ਇਕਿ ਆਪਿ ਖੁਆਇਦਾ ॥
eikanaa bhagatee laae ik aap khuaaeidaa |તે કેટલાકને ભક્તિમય ઉપાસનામાં રોકે છે, અને અન્યને તે ભટકાવવાનું કારણ બને છે.
ਇਕਨਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇ ਇਕਿ ਉਝੜਿ ਪਾਇਦਾ ॥
eikanaa maarag paae ik ujharr paaeidaa |તે કેટલાકને પાથ પર મૂકે છે, જ્યારે તે અન્યને અરણ્યમાં લઈ જાય છે.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗੁਣ ਗਾਇਦਾ ॥੫॥
jan naanak naam dhiaae guramukh gun gaaeidaa |5|સેવક નાનક ભગવાનના નામનું ધ્યાન કરે છે; ગુરુમુખ તરીકે, તે ભગવાનના ભવ્ય ગુણગાન ગાય છે. ||5||
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
salok mahalaa 3 |સાલોક, ત્રીજી મહેલ:
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਸਫਲੁ ਹੈ ਜੇ ਕੋ ਕਰੇ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
satigur kee sevaa safal hai je ko kare chit laae |સાચા ગુરુની સેવા ફળદાયી અને ફળદાયી છે, જો કોઈ વ્યક્તિ તેના પર ધ્યાન કેન્દ્રિત કરીને તેનું કાર્ય કરે છે.
ਮਨਿ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਵਣਾ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
man chindiaa fal paavanaa haumai vichahu jaae |મનની ઈચ્છાઓનું ફળ મળે છે અને અહંકાર અંદરથી દૂર થઈ જાય છે.
ਬੰਧਨ ਤੋੜੈ ਮੁਕਤਿ ਹੋਇ ਸਚੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
bandhan torrai mukat hoe sache rahai samaae |તેના બંધનો તૂટી ગયા છે, અને તે મુક્ત થયો છે; તે સાચા પ્રભુમાં લીન રહે છે.
ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਅਲਭੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥
eis jag meh naam alabh hai guramukh vasai man aae |આ જગતમાં નામ મેળવવું ઘણું મુશ્કેલ છે; તે ગુરુમુખના મનમાં વસે છે.
ਨਾਨਕ ਜੋ ਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਆਪਣਾ ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੧॥
naanak jo gur seveh aapanaa hau tin balihaarai jaau |1|હે નાનક, હું તેના સાચા ગુરુની સેવા કરનારને બલિદાન આપું છું. ||1||
ਮਃ ੩ ॥
mahalaa 3 |ત્રીજી મહેલ:
ਮਨਮੁਖ ਮੰਨੁ ਅਜਿਤੁ ਹੈ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥
manamukh man ajit hai doojai lagai jaae |સ્વ-ઇચ્છાવાળા મનમુખનું મન ખૂબ જ હઠીલું છે; તે દ્વૈતના પ્રેમમાં અટવાયેલો છે.
ਤਿਸ ਨੋ ਸੁਖੁ ਸੁਪਨੈ ਨਹੀ ਦੁਖੇ ਦੁਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥
tis no sukh supanai nahee dukhe dukh vihaae |તેને સપનામાં પણ શાંતિ મળતી નથી; તે પોતાનું જીવન દુઃખ અને દુઃખમાં પસાર કરે છે.
ਘਰਿ ਘਰਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਥਕੇ ਸਿਧ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਇ ॥
ghar ghar parr parr panddit thake sidh samaadh lagaae |પંડિતો ઘરે-ઘરે જઈને, તેમના શાસ્ત્રો વાંચીને અને પઠન કરતા થાકી ગયા છે; સિદ્ધો તેમની સમાધિમાં ગયા છે.
ਇਹੁ ਮਨੁ ਵਸਿ ਨ ਆਵਈ ਥਕੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
eihu man vas na aavee thake karam kamaae |આ મનને નિયંત્રિત કરી શકાતું નથી; તેઓ ધાર્મિક વિધિઓ કરીને થાકી ગયા છે.
ਭੇਖਧਾਰੀ ਭੇਖ ਕਰਿ ਥਕੇ ਅਠਿਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨਾਇ ॥
bhekhadhaaree bhekh kar thake atthisatth teerath naae |ઢોંગ કરનારાઓ ખોટા પોશાક પહેરીને અને અઠ્ઠાવીસ પવિત્ર મંદિરોમાં સ્નાન કરવાથી કંટાળી ગયા છે.